nieboszczykx

(po[dąż/żąd]ali przed siebie, byle nie za szybko)Nikt nie lubił tutejszej młodzieży.Wypisywali wymyślne teksty na murach i ile sił w nogach uciekali przed dozorcami, wylewając wino na wycieraczki. Zakuwali się w obskurnych, opuszczonych budynkach i nie akceptowali świata. Nie chcieli być dziećmi i nie planowali dorastać, życie wtedy już się skończy.Nie było konsekwencji, póki słońce oświetlało wschodnie ulice.Miał plakat z autografem i zniewalający uśmiech, ale to nie wystarczyło, aby rozgryźć szaleńca, co przeraził się ćmy.(śmiech na sali)niezakończone…

nieboszczykx

Aleksander nie protestował, gdy odchodziła. Dobrze wiedział, że ta decyzja jest tak samo dobra, jak bolesna.(o sprzecznych i chamskich myślach; rozstaniu przy gdańskim rynsztoku)…