BAŞIMIN BELASI
Yanlızlık , çölün ortasında olan bir su birikintisi gibiydi , ne kimse ulaşabiliyordu nede görebiliyordu . İşte bende çölün ortasında olup bulunamayan su gibiyim . Ne ulaşılabilirim nede bulunabilirim ... Rüzgar yüzümü hafifçe okşadı , ardından soğuk yağmur tenime dokundu . Sanki her ağladığımda gökyüzü de bana eşlik ediyordu . Yüzüme değen yağmur gözyaşlarımla beraber yüzümü terk ediyordu . Sokaklar benim evim gibiydi , buralarda ağlamış , buralarda koşmuş , buralarda acı çekmiştim . Az ilerde babamla geldiğim yer vardı , bana " buranın havasını içine çek mutluluk verir " demişti . Oysaki ben bu havayı her soluduğumda ACI sadece ACI çekiyordum . Çünkü burası çocukluğumun , mutluluğumun , sevinçlerimin , saflığımın , masumiyetimin en önemliside BABAMIN katiliydi ...…