Nanakon989

Η ζωή της Εμίλιας φαντάζει με εφιάλτη· η ύπαρξη μιας κακοποιητικής μητέρας με ένα σκοτεινό παρελθόν, η συμβίωση στο κακοποιητικό περιβάλλον ενός ιδρύματος και η αίσθηση εγκατάλειψης τόσο της οικογένειας, όσο και των κοντινών της ανθρώπων, της προκαλούν ένα βαρύ πόνο στο στήθος και πληγές που δύσκολα επουλώνονται. Θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την τραγική αλήθεια και να επουλώσει τις πληγές; Ποιος είναι αυτός νεαρός άνδρας που θα την βοηθήσει να σταθεί ξανά στα πόδια της και τι θα συμβεί όταν το παρελθόν της επιστρέψει, αυτή την φορά με την μορφή ενός μυστηριώδους άνδρα,ο οποίος έπαιζε τον κύριο ρόλο στην ζωή της για πολλά χρόνια; Θα καταφέρει να αναβιώσει τις μέχρι τώρα «ξεχασμένες» αναμνήσεις της και αν το κάνει, θα μπορέσει να αντισταθεί μπρος στις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος, οι οποίες φέρουν το όνομά του;Μέρος (Ι): Όλα όσα είχα ξεχάσει«Άφησε με να σ' αγαπήσω».Μέρος (ΙΙ): Εκείνος που θυμάται ακόμα«Πονάς;», «Πιο πολύ με πονάει που θα σταματήσεις να έχεις το χέρι σου πάνω στο δικό μου».Μέρος (ΙΙΙ): Όταν το παρόν συναντάει το παρελθόν«Γιατί, κανένας δεν μπορεί να με αγαπήσει ό…

Nanakon989

«Αντίο, λοιπόν.»…

Nanakon989

~1η θέση στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πεζογραφίας Κέφαλος.Θα ήθελα πολύ να σ' ερωτευτώ, απόψε. Και κάθε απόψε.Μια πανέμορφη θέα, εσύ και οι ματιές μας.…

Nanakon989

«Χειμώνας ήταν όταν σε γνώρισα... Σε ποιο Φθινόπωρο γυρίζεις;»Μια ιστορία μιας παράξενης αγάπης με δυσκολίες σαν φουρτούνες κάποιας χειμωνιάτικης θάλασσας σε ήλιο καλοκαιρινής μέρας, με εκείνον να φέρει την μυρωδιά των λουλουδιών και τα δάκρυα μου να θυμίζουν πρωτοβρόχια.…

Nanakon989

«Μου έλειψες», θα ψελλίσεις ενώ θα γείρεις στο πλάι μου και θα είμαι τόσο ευτυχισμένη που το χαμόγελο στα χείλη μου την ώρα που θα σε φιλήσω θα είναι τόσο έντονο, που θα χαμογελάσεις και συ. «Μου έλειψες», θα πω και γω καθώς θα με ξαπλώσεις στο κρεβάτι και θα μπορώ επιτέλους να κοιτάζω τα μάτια σου, όπως φανταζόμουν να το κάνω τόσες βραδιές που ήμασταν μακριά. Μα η τύχη και η αγάπη, δεν φθείρονται μπρος το χρόνο και βλέποντας σε να με αγγίζεις, τόσο συνειδητοποιώ πως όντως· άξιζε η αναμονή σου και άξιζε γιατί την ώρα που με αγγίζεις, δεν με πληγώνεις αλλά μου δείχνεις με πράξεις το πόσο πολύ μ' αγαπάς,το πόσο πολύ μ' αγαπούσες τόσο καιρό κι ας τα είχε φέρει έτσι η ζωή που πλαγιάζαμε χωριά.Γιατί μ' αγαπούσες και ήσουν ο μόνος που το έκανε. Και ίσως να είσαι και ο μοναδικός που θα το κάνει, ο μοναδικός που θα επιτρέψω να μ' αγαπήσει με αυτόν τον τρόπο,να με αγγίξει με αυτόν τον τρόπο και να με προσέξει μ' αυτόν τον τρόπο. Γιατί πάντα με πρόσεχες και τώρα είσαι εδώ και είναι σαν να μην έφυγες ποτέ. Σαν να ήσουν πάντα εδώ· εδώ, μαζί μου.…

Nanakon989

«Χρόνια πολλά, έστω κι από μία άγνωστη που κάποτε σήμαινε τα πάντα για σένα».…

Nanakon989

«Αν στην ζωή σου δεν είχα υπάρξει, θα με είχες φανταστεί ή θα με είχες προσπεράσει;»…

Nanakon989

«Και σου το ορκίζομαι πως άμα ερχόσουν σε εκείνο το παγκάκι, εκείνο το βράδυ, ίσως μπορούσα να σε κάνω να καταλάβεις πως εμείς οι δύο είμαστε πλασμένοι για να είμαστε μαζί και όχι για να ζούμε χώρια. Δεν το βλέπεις και μόνος σου; Δεν μπορείς να καταλάβεις το πόσο σ'αγαπάω;»…

Nanakon989

Τι δουλειά έχει ένας ψεύτης και μια ερωτευμένη σε ένα δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, σε ένα παγκάκι με θέα μια λίμνη, στα κτελ και σε έναν γκρεμό το βραδάκι, με θέα τα φωτάκια των σπιτιών που φαντάζουν με αστέρια στον ουρανό;Αυτή η ιστορία προοριζόταν για ιστορία κάποιας αγάπης, αλλά εκείνος ενώ με φιλούσε, ξέχασε πως μ' αγαπούσε και κάρφωσε τ' αγκάθια του επάνω στο κορμί μου, αφήνοντας τα σημάδια του και γράφοντας το στερνό αντίο, με ανεξίτηλο μελάνι πάνω τους.…

Nanakon989

«Τι κι αν αυτή ήταν η τελευταία μας νύχτα;» Μία ιστορία αγάπης με λίγη από την στάλα της παντού στο σκοτάδι.…

Nanakon989

«Είναι όλα τόσο ρομαντικά για να είμαστε έτσι».«Έχεις εξαλείψει τον ρομαντισμό».Μακάρι να μπορούσα να εξηγήσω τι ακριβώς νιώθω για σένα, στον ίδιο μου τον εαυτό.…

Nanakon989

«Συγγνώμη...» ψέλλισα κοιτάζοντας βουρκωμένη το πάτωμα ενώ τον άκουσα να χαχανιζει ειρωνικά.«Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο αργά για συγγνώμες;» ρώτησε και τα γκριζοπράσινα του μάτια, κάρφωσαν τα δικά μου.Πώς μπόρεσα να φύγω μακριά του;Πώς μπόρεσα να τον ξεχάσω τόσο εύκολα;«Μ'αγαπάς ακόμη;» πέταξα ξαφνικά και έμεινε να κοιτάζει το κενό.«Τι σημασία έχει πια; Έκανες την επιλογή σου!» γύρισε πλάτη σε μένα και άρχισε να απομακρύνεται, αφήνοντας με μόνη. Ξανά.Όπως τον άφησα και εγώ, τότε.Γαμωτο Αχιλλέα, έχει σημασία. Γιατί άμα με αγαπάς ακόμη, μπορούμε να αρχίσουμε ξανά από την αρχή..| How To Forgive |…

Nanakon989

"Ποια είσαι;"ρώτησε και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη."Δ-δεν έχω ιδέα..."ψιθύρισα και κοίταξα το πάτωμα τρομοκρατημένη.Πέτυχα αυτό που ήθελα τότε...Να ξεχάσω!| The sequel after "How to Forget" |…

Nanakon989

4η θέση στον Πανηπειρωτικό Διαγωνισμό Εφηβικού Διηγήματος από το Σύλλογο Άρτας «Οι Φίλοι του Βιβλίου»«Πίστευα πως θα ήμουν αρκετή για να σε πείσω να μείνεις. Μα συγχώρεσε με που δεν ήμουν εκεί όταν πραγματικά είχες κάποιον ανάγκη.Σε αγαπάω, να προσέχεις!»…

Nanakon989

"Φοβαμαι..."ψιθύρισε και την αγκάλιασα πιο σφιχτά."Είμαι εγώ τώρα.Είμαι εδώ μαζί σου..."|How To Forget| *Warning*Η πρωταγωνίστρια ίσως σας εκνευρίσει- υπερβολικά πολύ- και ίσως ερωτευτείτε τον πρωταγωνιστή. Ελπίζω να μην βγήκε και τόσο κλισέ...…