//rano//

Per:Hans

Aaahh jak ja uwielbiam poranki i chyba czuję kawę ubrałem się w mój mundur i udałem się do kuchni.
Zdziwiło mnie to że mała(Milena) zaraza je kanapkę z sałatą i pomidorem a duża(Sara)zaraza przygotowuje śniadanie pewnie dla mnie i siebie.

Hans:Guten morgen.

Sara:Guten morgen panie Jagër.

Milena:Guten morgen...*cicho*

Hans:Was?*nie dosłyszał*

Sara:Co sobie pan dziś życzy?
I Milena powiedziała Guten morgen.

Hans:Może jajecznicę?
I już rozumiem Danke za wytłumaczenie.

Sara:Może być omlet z warzywami?

Hans:Hmm w sumie Czemu nie dawno nie jadłem.*siada obok Mileny*A czyja jest ta dziewczynka?

Sara:To moja siostra i proszę jej nie robić krzywdy i nie straszyć już wystarczająco dużo przeszła...

Hans:A jeśli nie zgodzę się?*ma ten swój firmowy uśmieszek*

Sara:Może sobie pan sam gotować bo obiecałam ją chronić.

Uuu.
Wyszczekana jak na swój wiek nie zdziwiło by mnie to że już kilku się za nią kręci lub obraca w sumie to nawet ładna brunetka o niebieskich jak ocean oczach.
Chyba tak to mogę powiedzieć bo jeszcze nie znam jej dobrze a droczenie się z nią uznam za formę rozrywki...

A jej siostra jest bardzo spokojna nawet nie wiem czemu nazwałem ją zarazą tak samo starszą z nich nie sprawiają kłopotów wręcz chodzą tak by nie było ich widać i w zegarku co jest niespotykane oraz nie kręcą się pod nogami...

Sara:Proszę pana śniadanie na stole.

Hans:Danke.*zaczyna jeść*

Sara:Milena proszę idź do naszego pokoju i po rysuj lub po ucz się gry na skrzypcach albo języka.

Milena:A będę mogła dostać ciastka na drugie śniadanie?

Sara:Zastanowię się a teraz zmykaj.

Milena:*idzie do ich pokoju po rysować*

Hans:Masz nad nią władze rodzicielską a jest twoją siostrą żadko takie rzeczy widać tym bardziej dogadujecie się prawie bez słów.

Sara:Obiecałam mamie się nią zająć dlatego w jakimś stopniu chce jej ją zastąpić bo ojca nie dam rady...

Hans:*skończył po czym zbliża się do Sary*Intrygujesz mnie na wielu poziomach swojego zachowania oraz jak kierujesz rozmowę...

Sara:*zabiera talerz po czym go myje na szybko przez niezręczną bliskość z mężczyzną z bliznami na jednej stronie twarzy*Po prostu staram się zastąpić siostrze rodziców jak mogę.

//Po południu//

Cholerne Ruskie ścierwa uciekli mi niech no ja ich dorwę własnoręcznie obedrę ze skóry a mogłem ich lepiej pilnować albo rozkazać ich lepiej pilnować teraz to mogę se pluć w brodę że dałem im uciec!

Chociaż mam przynajmniej godnego siebie przeciwnika na wolności i mogę się zemścić za 1941 rok oraz moją dywizję.

Kiedy ruszyliśmy w pościg Sara i jej siostra też uciekły pod pretekstem kupna czegoś ale wiem że one daleko nie pójdą.
A nawet jeśli to i tak szybko zostaną złapane ale jakoś podświadomie nie chce by ktoś je złapał jak zlikwiduje te ruskie pomioty odszukam je osobiście a kara ich nie ominie.