Per:Klaus

Od wczoraj wiem że Sara to moja córka ale nic o niej nie wiem co lubi czego nie...
Może trochę żałuję że nie dociekałem co jej i Mileny matką może się stać wtedy bym może i starał się o spędzanie czasu z córką lub nawet zabierał do siebie co weekend albo na dłużej gdyby nie wojna może i bym mógł mieć normalną rodzinę...

Ale czasu nie cofnę...
Teraz muszę poznawać ją od początku aż do teraz a nie wiem czy ona w ogóle chce mnie znać nawet nie wiem czemu teraz jestem taki sentymentalny względem niej czy jej siostry.

Czy ja się przywiązałem do nich? Nie wiem...
Jest wojna a ja jestem teraz miękki jak ciepła owsianka no po prostu super gdzie tamten ja który niebezpieczeństwu śmiał się w twarz?
No gdzie ja się pytam a zamiast niego jest jakiś słabeusz z sentymentami rodzinnymi.

Gdy patrzę w lustro nie widzę siebie tylko faceta który chce mieć rodzinę a znając mnie lub życie zepsuje wszystko.

Westchnąłem zmarnowany swoimi rozmyślaniami i swoim wyglądem może mieli rację że dzieci zmieniają człowieka.

Chodziłem myśląc jak mam rozpocząć rozmowę z Sarą i jak ją dyskretnie wypytać co lubi a czego nie, by potem nie brała mnie za wścibskiego stryjenka gdy zobaczyła Sarę od razu powiedziała że to czysta matka czyżby wiedziała od początku?

Za dużo pytań a tak mało odpowiedzi jak na złość dla mnie od dłuższego czasu nienawidzę niepewności gdy myślami byłem daleko od domu stryjostwa ktoś ciągał mnie za rękę.

Klaus:Hm?*patrzy kto go ciągnie*

Milena:Wreszcie ciocia Julia ciebie woła tato.*pobiegła do salonu*

Klaus:*czy Milena nazwała mnie tatą?*

Byłem w całkowitym szoku ale jednocześnie jakoś tak ciepło na sercu mi się zrobiło gdy zostałem nazwany tatą po czym udałem się do salonu gdzie była moja stryjenka jej mąż Victor a mój stryj Sara i Milena.

Klaus:O co chodzi czemu zostałem tu wezwany?

Julia:Załatwiłam ci papiery adopcyjne tak byś miał Sarę i Milenę oraz miały twoje nazwisko.

Klaus:Serio ci się to udało ale jak?

Sara:Tak naprawdę mam 14 lat musiałam udawać że jestem dorosła i mentalnie dorosnąć szybciej.

Klaus:Ty mała kłamczucho zero deserów przez miesiąc.

Sara:Nie wczuwaj się tak w rolę tatusiu.

Klaus:Ranisz mnie.*sarkazm*

Sara:Mam to po tobie genów nie oszukasz.

Klaus:Niestety dla mnie.

Juli:Ok wymianę zdań dokończycie później dobrze uzupełniaj dokumenty Klaus.

Klaus:Ok ok.*uzupełnienia dokumenty i pyta dziewczyny o datę urodzin kiedy mają imieniny oraz uczulenia czy mają czy alergie co prawda jest to w dokumentach ale chcę wiedzieć czy mają jakieś uczulenia nawet sam z siebie jak ma zostać ojcem to musi wiedzieć takie rzeczy*

Po złudnych paru godzinach pisania i czytania stryjenka zaniosła do opieki moje dokumenty by je rozpatrzyli sądownie upewnić się czy mogę się nimi zająć i znowu czekanie w niepewności za to stryjek nie nażekał bo bawił się z dziewczynami i grał z nimi w karty hazardzista jak zaczną grać na pieniądze to taką karę im dam że nie siądą do wigilii na tyłkach.

Ale jednocześnie wracały wspomnienia jak ja ze stryjem i Ludem oraz paroma znajomymi graliśmy ale na ciastka szkoda że te czasy nie wrócą sielanki i jedynym problemem były nieodrobione lekcje albo jak zaspało się do szkoły.