Widzisz ją.
Od razu wyczuwasz, że tak samo jak Ty interesuje się dziewczynami. Podświadomie cieszysz się, bo dziewczyna jest idealna i dokładnie w Twoim typie. Od kilku dni zaczynasz o niej myśleć jeszcze bardziej intensywnie i fantazjujesz.
Niestety jest dla Ciebie nie dostępna, pracujecie w różnych działach, a jedyny okres kiedy możesz na nią patrzeć to te krótkie przerwy, gdy wychodzicie na papierosa. Zaciągasz się i obserwujesz ją ukradkiem, kompletnie ignorując koleżanki ze swojego działu, które to marudzą na swoich klientów, dzieci, pracę... Przytakujesz, ale tak naprawdę ich nie słuchasz.
Kilka dni później udaje Ci się dowiedzieć jej imię...
Odbija się w Twojej głowie jak mantra coraz bardziej Cię nakręcasz.
Szukasz ją na portalach społecznościowych. Bez skutecznie.
W końcu udaje Ci się przez wspólną znajomą zamienić z nią kilka słów.
Stoicie na przystanku i czekacie na autobus.
Pytasz czy w sobotę po pracy wybierze się z Tobą coś zjeść.
Trzęsą Ci się nogi, a ona się zgadza.
Szalejesz i dajesz się ponieść fantazji.
Wysyła Ci zaproszenie do znajomych. Oglądasz zdjęcia. Widzisz ją jako członek grup ze środowiska LGBT.
Jestes szczęśliwa bo Twój zmysł Cię nie zawiódł.
Piszesz do niej i Twoja cała nadzieja idzie się jebać.
Wyznajesz jej, że Ci się podoba i co do niej czujesz.
Ona też Ci coś wyznaje.
Ma dziewczynę.
Odwołuję Wasze spotkanie, a Tobie chce się ryczeć.
Jesteś nikim.
Znowu.
Masz doła.
Obiecujesz sobie kolejny raz, że już na nikogo nie zwrócisz uwagi.