Jego ciało lekko pochyla się nad pudłem...
Widzę jego twarz...
Czyta kartkę...
Żaden ruch nie zdradza nic...
Jesteśmy we mgle...
Gubimy się w ciszy...
Rozgląda się...
Nigdy mnie tu nie znajdzie...
Widzę jak coś dopisuje...
Bierze pudło i wychodzi...
Łzy same spadają na drewnianą podłogę...
Nie ma go...
Moje piętro marzeń jest już puste...
Wychodzę siadając na schodach...
Kartka lekko unosi się pod wpływem powietrza...
Widzę to zdanie...
„Nigdy o mnie nie zapomnisz, zawsze będziesz na mnie czekać, przepraszam, że musisz"...