Czy każdy poeta musi mieć miłość, która nigdy nie zostanie spełniona?
Czy jesteśmy nią naznaczeni by tworzyć w wierszach świat niedostępny?
A może to nasze dusze nie pozwalają nam kochać?
Prawdziwie...
Z wzajemnością...
Uczciwie...
Bez skazy...
Ktoś znowu wymyśli coś nowego dla nas...
Napisze, że kocha, tęskni, czeka, szlocha...
Nikt z nas nie chce taki być...
Nikt z nas nie pragnie umierać z miłości w wierszach...
Nasze dusze cierpią katusze nie mogąc oderwać się od ziemi...
By wznieść się na wyżyny nieba...
Poczuć wiatr we włosach...
I miłość w sercu...