Kiedy tylko zobaczyłam po raz pierwszy tych trzech zdecydowanie wczorajszych gości na okładce, wiedziałam, że to właśnie od tej biografii zacznę moją bliższą znajomość z Motorhead. W końcu to ten legendarny skład, źródło brzmienia Motorhead. Poza tym to właśnie ten skład wyniósł zespół na ołtarze metalu, najpierw w rodzimej Anglii, a potem na świecie. I muszę to powiedzieć już na samym początku tej recenzji: nie zawiodłam się na tej książce ani trochę.

Historia, jak nietrudno się domyślić, zaczyna się we właściwym miejscu i właściwą osobą: Kilmisterem, postacią ikoniczną już za życia. Na początek autor streszcza dzieciństwo właściwie głównego bohatera, a rusza z kopyta przy jego dołączeniu do grupy Hawkwind. I choć ta historia jest dość krótka, to opowiada ją kilka osób z różnych perspektyw, dzięki czemu jest barwna i pełna, daje możliwość wysnucia własnych wniosków, czyją winą było wyrzucenie Kilmistera z zespołu i czy powody, dla których to się stało były wystarczające.

Głównym narratorem drugiej części książki, w której opisywane są już dzieje Motorhead, jest Eddie Clarke, któremu dosyć często pomaga Phil Taylor oraz menadżer zespołu. Wypowiedzi Kilmistera pojawiają się tu stosunkowo rzadko, ale w żadnym wypadku nie uważam tego za wadę. Myślę, że takie rozwiązanie jest bardzo dobre, zwłaszcza że książek poświęconych bardziej osobie Lemmy'ego jest na rynku dosyć sporo, więc opowiedzenie tych wydarzeń z innej perspektywy jest świeże. Poza tym można je skonfrontować z wersją legendarnego basisty. No i to postawienie pozostałych członków słynnego składu w świetle reflektorów jest świetnym sposobem na ich przypomnienie, docenienie, na które w pełni zasługują, bo sukces zespołu był równie mocno ich zasługą. Poza tym z Kilmisterem bardzo trudno było współpracować, więc wielki szacun dla tych panów.

Warto też pochwalić tłumacza, który świetnie przyłożył się do swojej roboty i sprawił, że w trakcie czytania kilkukrotnie nie mogłam powstrzymać śmiechu. Niech o tym świadczy choćby ten cytat:

Reszta narracji, nawet, kiedy jest poważna, jest tłumaczona równie dobrze, bo książkę czyta się lekko i przyjemnie. Nie przeszkadzały mi nawet dość liczne dygresje Eddie'go, nie gubiłam się, a te wszystkie anegdotki niejednokrotnie same w sobie były niezwykle zabawne, a z całą pewnością ciekawe i składające się w równym stopniu na obraz zespołu, co historie z nagrań i koncertów.

Kilka razy pojawiły się też wypowiedzi innych muzyków odnośnie wpływu Motorhead na scenę metalową. Pojawiło się kilku współczesnych zespołowi wykonawców, ale też kilku z tych, których Motorhead bardzo zainspirowali do tworzenia muzyki, między innymi Frank Bello z Anthraxu.

Nie mniej jednak poszczególne albumu zostały opisane trochę chaotycznie, czasami pewne odejścia od ich tematu były trochę zbyt długie. Nie zaszkodziłoby też choć kilka zdań od wydawcy poświęconych śmierci Clarke'a, bo książka została wydana mniej więcej w tym okresie.

Całość jednakże wychodzi na plus i, jak już wspominałam, uważam, że to świetna pozycja, żeby zapoznać się z tym zespołem. Ja jestem książką zachwycona, wciągnęła mnie równie mocno, co biografia Cliffa Burtona i dowiedziałam się z niej równie dużo. Myślę, że, jeśli ktoś lubi Motorhead, to koniecznie musi przeczytać. A, jeśli kogoś interesuje to bardziej pod względem wpływy zespołu na scenę lub pod względem bardziej historycznym (jak mnie), to niech korzysta z niedzieli handlowej i biegnie do księgarni. Bo naprawdę warto.