23.10.2019r.

Ponieważ w ostatnim rozdziale pojawiło się kilka rzeczy, zacznę od tej, która gnębi mnie najbardziej.

Wiek Barda

Bard Łucznik, który pokonał Smauga oryginalnie zmarł w 2977 roku TE (trzeciej ery) czyli przeszło 41 lat przed wybuchem Wojny o Pierścień. Nie wiadomo kiedy się urodził i ile miał lat w chwili śmierci, jednakże...
Ponieważ bardzo potrzebowałam, aby właśnie on, a nie jego potomkowie ocalił Frerina w tym ff to wygląda tak:

Gdy Frerin miał koło 2 lat, to jest w 2995 roku TE Bard ocalił życie chłopca, ryzykując własnym, aby ruszyć przeciwko śnieżycy. W takim razie, kiedy to było koło 5 lat, w roku 2998 zmarł Bard. Oznacza to, że żył coś przy 20-21 latach więcej niż oryginalnie. Nie mogę powiedzieć, w jakim był wieku, ale ponieważ był już dorosłym mężczyzną z dziećmi gdy odbyła się Bitwa Pięciu Armii 2941 roku TE... Możemy założyć, z umierając, pomimo swej sprawności, miał między 90 a 100 lat. Założyć, ponieważ nie wiemy w jakim wieku był, gdy jego dzieci przyszły na świat, więc ciężko powiedzieć, czy poznajemy go, gdy ma coś po 30 czy 40... Albo więcej. A przynajmniej ja nie wiem.
Krótko po Bardzie uśmierciłam Baina, ojca obecnie żądzącego w mieście przy Samotnej Górze Branda. Dziękuję za uwagę, przepraszam za późne objaśnienia czytelników, którzy już wcześniej patrzyli ze zgrozą na nieszczęsnego Barda, żyjącego trochę dłużej niż większość ludzi (nie licząc dunedainów) może się utrzymać w Śródziemiu.

Wróg chcący przekupić Thorina

W oryginale w trakcie trwania książko "Władca Pierścieni" w istocie jest fragment, w którym słudzy Saurona próbują zdobyć, że tak to ujmę, krasnoludy. Dain II Żelazna Stopa, ten sam, o którym mówiłam wcześniej, jest wtedy Królem Ereboru. Odmawia. I dlatego Erebor oraz Dale w trakcie całej wojny o pierścień, mają niewiele mniej kłopotów niż Mirkwood czy Shire.
Jak wiemy, nie uśmierciłam jeszcze Thorina (choć niewątpliwie jest już naprawdę starym krasnoludem), dlatego to on tutaj zrzekł się straconych dawno 7 pierścieni krasnoludów i dlatego Dain chce czym prędzej wrócić, aby go wspomóc.

Kruk

Dlaczego Dain zwrócił na niego uwagę? W Rivendell / Imladris ich nie ma? Oczywiście, że są. Ciężko by było, gdyby nie. Być może to instynkt Daina, a być może fakt, że ptaszysko wyjątkowo dziwnie się zachowywało, nie mniej - jest to jeden z dziedziców kruczego rodu, do którego należał Roak, Król Kruków z Ereboru, tych samych, które zawiadomiły krasnoludy z Żelaznych Wzgórz i innych miejsc Śródziemia o Bitwie Pięciu Armii i śmierci Smauga. Ptak, który lata u boku Frerina nosi imię Kark w spadku po wielkim przodku, poprzedniku Roaka. W zamian za błyskotki i kosztowności służy Frerinowi tajnymi informacjami, które łatwo mu zdobyć oraz różnymi radami.

Ered Luin

Góry Błękitne, gdzie żyły krasnoludy, między innymi te, które przetrwały atak Smauga i uciekły z równin u podnóża Samotnej Góry.
W czasie wojny o pierścień przejął je smok Drogoth, sługa Saurona. Dopiero wspólne siły elfów pod wodzą Glorfindela z Rivendell i krasnoludów z Gloinem na czele pokonały gada. Minęło jednak sporo czasu nim mieszkańcu Ered Luin przyłączyli się do wojny.

Glorfindel

Uwaga, bo to naprawdę fascynujący kawałek Władcy Pierścieni, którego nie ma w filmie... A stanowi ważną część książki.

Elfowie nie umierają tak jak ludzie. Gdy elf zginie, trafia do Hal Mandosa, gdzie przebywa pod okiem Wielkiego Sędziego, Valara, który zna najlepiej ze wszystkich wolę Twórcy całej Ardy, Eru. To tak... Ujmując najprościej Eru jest bogiem, Valarowie to trochę jego anioły (Melkor/Morgoth upadł, stał się pierwszym mrocznym wrogiem Śródziemia)... I Mandos czuwa nad elfami, które zginęły. Pewnego dnia one opuszczą jego Hale, czyli w zasadzie wrócą do Valinoru. Po jakim czasie? Ciężko przewidzieć. Pewnie jedni czekają krócej, inni dłużej, dużo dłużej. Glorfindel umarł w walce z bestią Melkora, Balrogiem, wtedy, gdy Gondolin upadał. Nie wiemy jak i dlaczego, ale prawdopdobmie Valarowie mieli jakiś zamysł i zezwolili na to, aby powrócił do Śródziemia po raz drugi. I osiadł w Rivendell. Jest tym, który walcząc z czarnoksiężnikiem z Angmaru przepowiedział mu, że nie zginie z ręki mężczyzny. Wedle książki ocalił Frodo przed Nazgulem, stając z nim do walki jasny, jakby opromieniony światłem, z jego długimi, złotymi włosami, jadąc na grzbiecie śnieżnobiałego konia i tylko dzięki niemu Frodo dotarł do Rivendell. W filmie zaś blond bohatera nie zobaczyłam, ale jeśli ktoś go namierzył gdzieś u boku Elronda - proszę mnie poprawić.

Mithrandir

Nie kto inny, ale sam Gandalf imion wszelkich (ma naprawdę wiele przydomków: "Przez elfów był nazywany Mithrandirem, wśród krasnoludów znany był jako Tharkûn, zaś w Gondorze mówiono na niego Incánus, a w Rohanie Greyhame" - a pierwotnie, tak naprawdę Olorin). Był Majarem, czyli mniejszym aniołem od Valara, ale wciąż potężną postacią z Valinoru. Został wysłany do Śródziemia jak Saruman, Radagast czy dwaj niebiescy Istari, aby pod postacią czarodzieja wesprzeć wolnych mieszkańców krainy w walce przeciwko Sauronowi. Był sługą Vardy i Manwego, czyli dwójki najsilniejszych Valarów stanowiących niemal królewską parę w gronie tych istot. I uczył się od Nienny. Osobiście przyznał Manwemu, że boi się Saurona i nie uważa się za godnego misji wyruszenia do Śródziemia, co uznano za zalety. Gdy przybył, stary budowniczy statków Cirdan powitał go z szacunkiem, a następnie obdarował prezentem niebywałej mocy. Jednym z trzech magcznych pierścieni elfów, czerwoną Naryę, pierścień ognia, potrafiący dodać ducha w ciężkich sytuacjach.

Korzystając z sytuacji, nwm czy już to mówiłam, ale jeśli nie:

Sauron

W dawnych latach był Majarem, uczniem Aulego, twórcy krasnoludów. Nosił wtedy imię Mairon. Potem jednak, omamiony przez Melkora, upadł, stając się tym, kim stał. Przebiegłym, mrocznym bytem, manipulatorem i twórcą Pierścienia Władzy. Po pokonaniu Melkora stał się w pewnym sensie jego następcą na tronie Wroga Śródziemia. Podczas upadku Numenoru stracił zdolność zmiany kształtu, od tamtego czasu mógł pokazywać się już tylko w obrzydliwym, mrocznym kształcie lub jako oko bez powieki, Oko Saurona.