*Julia*

Ocknęłam się pod wpływem dotyku dłoni na policzku. Otworzyłam oczy i od razu napotkałam  zatroskane spojrzenie, które należało na Harrego.

- Słońce, jak się czujesz?
Przycisnął swoje usta do moich i delikatnie je złączył z moimi. Gdy przerwał pocałunek odpowiedziałam.

- Chyba dobrze, co się stało?
Harry popatrzył na mnie przenikliwie.

- Harry? - spytałam troszkę się denerwując, bo widziałam, że mój chłopak czegoś mi nie mówi.

-Jerry, przyjdziesz? - zawołał i z pokoju obok przyszedł około czterdziestoletni mężczyzna.
Harry usiadł po drugiej stronie łóżka, a Jerry zajął miejsce Harrego.

Wziął mnie za rękę poniżej nadgarstka i chwilę liczył coś pod nosem.

- Witaj, jestem Jerry, lekarz i przyjaciel rodziny. Puls masz osłabiony, ale i tak już jest lepiej. Julio... - spytał poważnie, a ja poczułam jak Harry splata swoje palce z moimi.

- Wiedziałaś, że byłaś w ciąży? - zapytał.

Zamarłam. Harry mocno trzymał moją dłoń, a kciukiem delikatnie głaskał wierzch mojej dłoni.

Zagryzłam wargi czując zbierające się w moich oczach łzy. Zaprzeczyłam głową.

- Co prawda to był pierwszy miesiąc... - mruknął Jerry - ale niestety ciąża się dobrze nie zagnieździła i ...

- Straciłam ją? - wyszeptałam.

Jerry pokiwał głową.

- Jeśli chodzi o ciebie jest wszystko w normie, dam ci zestaw witamin na wzmocnienie, odpocznij kilka dni i postaraj się zbytnio nie zadręczać... Harry ma wizytówkę dobrego psychologa, gdybyś chciała z kimś porozmawiać.

Pokiwałam głową i obróciłam twarz w stronę Harrego. Łzy same zaczęły mi płynąć. Harry wsunął się na moje łóżko, a ja położyłam się przodem do niego i zatonęłam w jego ramionach. Otulił mnie mocno.

- Harry, dałem recepty twojej siostrze i już zeszła do apteki hotelowej, dzwoń jak coś, o każdej porze dnia i nocy.

- Dziękuję Jerry - mruknął i usłyszałam dźwięk zamykanych drzwi.

Wybuchnęłam płaczem. Owszem nie myśleliśmy o zabezpieczeniu się. Owszem nie wiedziałam, że jestem w ciąży. Owszem to był dopiero pierwszy miesiąc i była w moim brzuchu tylko mała fasolka.

Ale gdy sobie uświadomiłam, że z tej fasolki miała być mała istotka, gdy sobie uświadomiłam, że już było wiadomo jaki będzie miała kolor oczu, włosów, a nawet cechy charakteru... ostry ból przeszył zarówno moją duszę jak i ciało.

*Harry*

Gdy usłyszałem w pierwszej chwili, że Julia była w ciąży, ogarnęła mnie panika.
Nie miałem w planach bycia tatą, choć każdy wiedział, że kochałem i uwielbiałem dzieci.
Jednak dopiero zaczynałem swoją solową karierę.

Boże, jak mogliśmy oboje nie pomyśleć o zabezpieczeniu? Odpowiedź na to pytanie leżała we mnie wtulona i chyba zasnęła, bo nie słyszałem już płaczu.

Julia. Ona sprawiała, że traciłem głowę, że myślałem już w innych kategoriach, że stały związek z nią był dla mnie spełnieniem marzeń. I gdy zobaczyłem jak płyną jej łzy, uświadomiłem sobie, że dziecko, nasze wspólne, nie pokrzyżowałoby mi żadnych planów.

Niestety stało się jak się stało i musiałem teraz zrobić wszystko by pomóc jej i tak naprawdę też samemu sobie, pogodzić się z tą stratą.

Przez kolejne dwa tygodnie miałem koncerty co dwa dni. Ale 10 listopada grałem we Włoszech, a potem dopiero 23 listopada w Singapurze. Pomyślałem, że pojedziemy gdzieś  we dwoje. Tylko ja i ona. I nikt nie będzie nawet wiedział gdzie.

Moje rozmyślania przerwało pukanie do drzwi. Podniosłem głowę i zobaczyłem w uchylonych drzwiach Mitcha. To co się dziś stało, wpłynęło na mnie i zrozumiałem, że nie warto się wściekać i blokować. Wysunąłem delikatnie dziewczynę z moich ramion i położyłem na poduszce. Upewniwszy sie, że nadal śpi wstałem po cichu i za Mitchem wyszedłem z pokoju.

Staliśmy na korytarzu. Ja opierałem się o drzwi, a Mi stał przede mną. Przeczesał ręką włosy i się odezwał.

- Przepraszam, Harry... Nie wiem co we mnie wstąpiło. I nie chodzi mi tu tylko o twój nos... Myślę ogólnie...

- Julia tak działa na facetów... Niby dlaczego miałbyś być odporny... - mruknąłem.

- Wiesz, że ona nic nie zrobiła, żadnego gestu ani nic, to przyszło samo i nagle...

Podniosłem oczy i popatrzyłem na mojego przyjaciela.

- Wiem, ona nie ma pojęcia o swoim seksapilu, gdy się otworzy jest ciepła, otwarta, swobodna w okazywaniu uczuć, a przy tym jest cholernie seksowna. Patrzysz na nią i nagle sobie uświadamiasz, że jest idealna...

- Dokładnie tak... - mruknął Mi - Harry, nie będę się już wtrącał, nie stanę wam na drodze... mogę nawet odejść z zespołu.

- Odbiło ci? Mitch, wiem, że nie staniesz między nami... Nie chcę byś odchodził. Mi? Między nami już będzie w porządku? - spytałem.

- To ja się zakochałem w twojej dziewczynie, to ja ci przywaliłem, myśląc, że ją zdradzasz, to ja powinienem zapytać czy między nami w porządku.

Wyciągnąłem dłoń, a Mi złapał ją i objął mnie ramionami. Poklepałem go i odsunąłem twarz od niego.

- Julia była w ciąży, dziś poroniła - wyszeptałem, czując łzy pod powiekami.

- Harry, tak mi przykro...

Silne ramiona przyjaciela otuliły mnie i wybuchnąłem płaczem.
Trochę trwało zanim się uspokoiłem.

- Pójdę już do niej... Dziękuję... - oderwałem się wreszcie od Mi.

- Pamiętaj, że mnie masz...

-I nawzajem.

Pokiwałem głową i zadowolony, że wyjaśniłem sobie z Mitchem wszystko wszedłem do apartamentu.

Nie minęła chwila, a wróciła Gem z suplementami i tabletkami uspokajająco - nasennymi.

- Jak się ma?- spytała zatroskana.

- Ciężko... Wypłakała się i zasnęła - rzuciłem bez emocji.

- Ty też się prześpij, weź jedną tabletkę z tych co przepisał Jerry i kładź się obok niej. Obudzę Was rano.

- Dzięki, siostrzyczko - uścisnąłem ją- jesteś najlepsza.

- Nie ma za co, bratuniu -
odwzajemniła uścisk - dobranoc.

Odwróciła się i wyszła.

Wziąłem szybki prysznic i jak najciszej wszedłem na łóżko. Chciałem delikatnie ją przytulić bo byłem pewien, że śpi. Ale gdy tylko położyłem się na poduszkę przysunęła się i objęła mnie w pasie kładąc głowę na moim torsie.

- Myślisz, że to mógł być chłopiec? -  usłyszałem jej drżący głos.

Pogłaskałem ją po ramieniu i pocałowałem w czoło.

- Nie mam pojęcia, czy to był chłopiec czy dziewczynka, ale wiem, że nie jest teraz samotne wiem, też, że nigdy o nim nie zapomnimy, że będziemy je kochać, a kiedyś się z nim spotkamy - wyszeptałem bo samego mnie dławiło w gardle.

- Pięknie powiedziałeś - Julia nagle podniosła się i mimo łez w oczach na jej ustach gościł delikatny uśmiech.

- Kocham cię Harry - powiedziała patrząc mi w oczy - zgadzam się.

- Na co? - spytałem zdezorientowany.

Roześmiała się cichutko i ponownie oparła głowę na mojej piersi.

- Wyjdę za ciebie - usłyszałem wypowiadane przez nią słowa. I chociaż serce przeszywał ból, jednocześnie pojawiło się w nim uczucie radości i szczęścia.

- Tak bardzo cię kocham Juls...