Sweet Second Chapter

Miracle

Nalag lag ang panga ko sa sinabi nang lalake. Did he just called me ugly?

Gusto ko man siyang sampalin, suntukin, sunugin o saktan. Hindi ko magawa dahil totoo naman ang sinabi niya. Sino nga ba ako para lumaban pa?

Huminga nalamang ako nang malalim atsaka na ipinag patuloy ang pag aayos nang mga gamit ko.

Etong mga babaeng pinag lumpungan ako kanina ay nasa paligid na ngayon nang lalaki.

"Omg Miles! Mas gwapo ka pala sa malapitan."

"Sheit dream come true!!"

"C-can i get your number? Ehe."

Ngayon ay hinihimas himas na nang mga babae ang balikat nang lalake. Konti nalang irape na nila ito.

Napalingon nalamang ako sa direksyon nila nang bigla nalamang tumayo ang lalaki at hinubad ang kanyang jacket.

Ngayon ay naka white T-shirt nalang siya. Lalo lang siya nag mukhang hot! Bumakat pa iyong kanyang muscles at konti nalang ay mapupunit na yung T-shirt.

Pag kahubad niya sakanyang jacket ay nag mistulang mga kamatis ang mga babaeng umaligid sakanya kanina. Para na sila ngayong mga kamatis na puputok na sa kilig.

Agad napalitan ang ngisi nila nang gulat nang hinihagis nang lalake ang kanyang jacket sa sahig.

"Labhan niyo yan! Nakakadiri yang mga kamay niyo." aniya.

Hinawak hawakan naman na nang lalaki ang kanyang balikat atsaka ito nag pout na parang bata.

"Uwuu, kawawa naman balikat ko. Dinapuan nang virus." seryoso niyang sabmit habang hinahaplos haplos padin ang balikat.

Napairap nalamang ako sakanya.

Gwapo na sana, pangit lang ugali. But, he's cute tho.

Iyong mga babae naman ay para nang naligo sa pawis at mukhang kabang kaba na. Agad nilang dinampot ang jacket at nag sitakbuhan palabas. "Sorry sorry, lalabhan nanamin. Sorry talaga!" mistulang pag mamakaawa ng mga babae.

Natawa nalamang ako nang bahagya at muling napatingin sa lakake.

Nanlaki ang mga mata ko nang nakita siyang nakatitig saakin. This time i'm sure na ako ang tinititigan netong lalakeng ito.

Nakangisi pa siya habang ang kanang kamay ay nasa batok niya at ang isa naman ay nakapamulsa.

Napa freeze ako nang di oras sa pag titig niya.

Nag smirk nanaman siya.

Muli ko siyang inirapan at tinuon ang atensyon sa mga gamit.

Naramdaman ko ang muli niyang pag upo sa upuan.

"Hoy panget? Ayos ba?" napalingon ako sa direksyon niya. He's staring at me.

"A-ano!?" nauutal kong sabi.

"Ang sabi ko ang pangit mo. Ako nga pala si Maximillian Miles Danfort. Ang classy no? But you can call me Miles." aniya saka pa niya pinag tataas baba ang kanyang kilay.

Napa pout nalamang ako at napakamot nang ulo. Ang gwapo din nang name omg!

"H-hindi ko t-tinatanong." nauutal kong sabmit at muli siyang inisnaban.

Nag pokus uli ako sa mga gamit ko.

PERO NATATARANTA NAKO!!

Pano ba naman. Nakatayo na siya ngayon sa harapan ko.

Kunwari kong inayos ang mga gamit ko kahit naayos naman na ang mga ito.

"Hoy panget, halatang kinikilig ka." bigla niyang sabi.

Kumunot ang noo ko at dahan dahang iniangat ang ulo. Confirmed! Nakatingin nga siya saakin at ako ang kausap niya.

Napalunok pa ako.

"A-ang kapal mo!" mahina kong sabi.

Napatawa naman siya nang bahagya at umupo sa desk ko. Kaya ayun, nagulo ulit ang mga gamit ko.

Nalaglag nalamang ang panga ko nang inakbayan pako nito.

"Arte naman, ayaw mo yun? Pinansin kita?" napatingin ako sakanya. Naka pout pa siya ngayon.

"Sino ka ba?" seryoso kong tanong sakanya.

"Pangit naman ih! Ka iintroduce ko lang kaya kanina. We're friends now. Hehe." maligaya niyang sabi, konti nalang eh pumalakpak pa ito na parang bata.

FRIENDS!? MAG KAKAROON NA BA AKO NANG KAIBIGAN SA WAKAS?

No! Kung siya lang ang magiging kaibigan ko, wag na. Mukha siyang matapobre at mayabang. Tsk!

"N-no we're not." giit ko.

"Tss, we're friends now, whether you like it or not. So ano na ang pangalan mo panget?" pangungulit niya.

Tinanggal ko ang kamay niyang nakaakbay saakin kanina.

"Manigas ka!" giit ko sakanya.

"Ayiee! Gusto mo pala iyong manigas ako ha?" aniya saka ako binigyan nang nakaka lokong ngiti.

Nakabungisngis nalamang ako sakanya. "Blah blah blah!" saka pa ako nag pa dila dila na parang bata.

"Hoy wag ka nang mag wacky lalo kang pumapangit." seryoso niyang sabi saka nag balik sakanyang upuan.
"Don't worry, agad ko rin malalaman name mo best friend!" maligaya pa niyang sabi nang makaupo na.

Napailing iling nalamang ako sakanya saka ulit inayos ang mga gamit na nalaglag niya. Tsk! Pesteng lalakeng to.

----

Time check! 2:45 PM! Kailangan ko nang makapunta sa sasakyan now na!!!

Nang maligpit ko ang mga gamit ko ay agad na sana akong lalabas nang bigla nalamang akong tinawag nina Linda.

"Hoy Miracle Dulcis Amare!" sigaw ni Linda.

Humugot nalamang ako nang lakas nang loob para harapin sila.

"Ano nanaman Amalinda Dorosita DaangMatuwid!?" sigaw ko sa full name niya. Umalingawngaw pa ang boses ko sa loob nang classroom.

Agad siyang lumapit saakin atsaka ako marahang sinabunutan nang bruha.

As a matter of fact, naging kaibigan ko itong babaeng ito noon kaya alam na alam ko ang mga ayaw niya.

"You know how much i hate calling out my full name!" natataranta niyang sabi.

"Full name? Yun bang Amalinda Dorosita DaangMa--" naudlot pa ako.

"Just shut it! Argh! Ikaw na maglinis ngayon!" aniya.

"Huh? Kayo yung cleaners ah? Isa pa, nag mamadali na ako." giit ko.

Tatakbo na sana ko nang bigla niya akong hinigit.

"No! You clean!" aniya saka na umalis.

I have no choice kaya mabilisan akong naglinis.

Time check! It's 2:58! Dalawang minuto nalang kaya nag karipas na ako nang takbo.

Nakakainis pa dun ay nasa 4th floor kami. Arghhhh!

Nang makarating sa unang palapag ay nag alinlangan pa akong muling tumakbo dahil sa malakas na ulan.

Shet wala akong payong!

Argh! Bahala na.

Linusong ko na ang ulan at nagkaripas na nang takbo palabas.

But i was too late! WALANG KWENTANG KUYA TALAGA! INIWAN AKO SA ULAN HUHU!

3:02 palang naman ah!? Dalawang minuto lang! Huhu!

Napabuntong hininga nalamang ako.

Ano pa nga bang magagawa ko? Agad akong tumakbo sa malapit na pagsilungan pero nababasa parin ako. Shaks! Stranded ako! Paano nalang ako makakauwi neto! Andami ko pang kailangang gawin! Nakakairita kasi tong si Linda!

Habang nag dadrama dito ay may humintong magarbong sasakyan sa harap ko.

Nang biglang bumukas ang bintana nito ay nalag lag nalamang ang panga ko.

"Hoy Miracle Dulcis Amare! Hmm, pangit nalang, hehe! Sakay na!" maligayang sabi ni Miles.

Napakagat nalang ako sa mga kuko ko. Shet Miracle! You chose! Ma stranded ka dito or makasama yang Miles na yan!? Huhu!

No choice ako! Sumakay nalamang ako. Huhu lord please guide me.

------

Author's Note

Sorry sa walang kwentang chapter ehehe HAHAHAHA