Sportdag vandaag Eline!!! Ik heb er echt GEEN zin in!
Hanne haar bericht lezen was het eerste wat ik deed die dag.
Zuchtend keek ik naar de trui die ik in mijn handen hield, de korte mouwen lagen allemaal achteraan in de kast voor een rede.
Al binnen twee minuten stond ik beneden met mijn rode Hollister broek en rode trui.
"Heb je nu een trui aan? Meisje, het is sportdag dan kom jij af met een trui!"
Ik hoorde haar wel, maar luisterde niet. Het enigste waar ik interesse in had was het glas water in mijn handen.
"En eet nu toch ook iets. Anders heb je geen energie." Ik keek haar even boos aan voordat ik mijn koptelefoon pakte en Shawn Mendes' nieuwe album begon af te spelen.
Mijn mama staakte haar protest, ze wist dat het hopeloos was om me om te praten. Ze zakte in haar stoel zonder nog iets te zeggen.
30 minuten later zat ik de auto naar buiten te kijken met een trieste blik.
Ik haat sportdag. Altijd al gedaan.
Tijdens de rit had ik niets gehoord van wat mijn mama tegen mij zei.
Of alleszins, ik had het wel gehoord, maar ik luisterde niet.
Zo gaat het elke morgen, elke middag, elke avond.
"We zijn er. Ik zie je straks." Alles ging zo rap ineens, ik stond al met mijn vriendinnen te praten, en Sam, de enigste jongen die sinds dit jaar in ons vriendengroepje zit.
De nieuweling was één van de personen die ik het meest vertrouwde, ook ken ik hem een week.
Al snel was ik Lindsya aan het voortduwen in een gocart, terwijl we aan het racen waren tegen Sam en Lukas. Lukas was een beetje een buitenbeentje in de handel klas. Zijn bredere postuur speelde hier een rol in, maar zelf besteedde hij er geen aandacht aan.
Onze twaalf leerlingen van economie worden vaak bij handel, of Business economics, gezet.
Ik werd me bewust van de realiteit toen ik het zweet van mijn voorhoofd voelde afdruppelen.
Ik zag Sam zweten en hoe zijn borstkas onregelmatig omhoog en omlaag ging. Hij mocht dan wel klein zijn, maar hij was knap, sportief, schattig en intelligent.
Een kleine glimlach vormde zich op mijn lippen terwijl ik hem voorbij stak. Mijn benen waren dan wel vermoeid, maar ik gaf niet toe aan verliezen en wist zo onze gocart als eerste over de finish te krijgen.
Hanne en Fleur kwamen al juichend Lindsya helpen uit de gocart. En ik? Ik zakte tegen de muur en probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen.
Op het moment dat ik mijn mouwen wou oprollen stopte ik. Ik had het immens warm, maar ik moest me inhouden om dat te laten zien.
"Ben je oké?" De stem van Sam kwam voor me, hij keek me eerder bezorgt aan en zakte naast me neer op de grond.
Ik knikte en deed moeite om te glimlachen met mijn mond, maar mijn ogen stonden blank.
"Je hebt wel een goede conditie precies. Train je vaak?" Vroeg hij. Hij leek helemaal bekomen te zijn van het lopen. Ik zag de leraren en onze vrienden even naar ons kijken, maar ik negeerde het.
"Ik loop vaak." Hij knikte en tuurde even naar de personen die wel mijlen ver leken te zijn.
"Heb je het niet te warm? Je zweet als een otter." Hij had wel gelijk. Ik had het warm. Enorm warm. Hij wou mijn arm vastpakken maar ik trok die terug en kruiste mijn armen. Hij fronste maar zweeg, alsof hij mijn stilte begreep.
"Sam en Eline, komen jullie terug?" Sam hielp me recht en we deden wat ons gevraagd was. Het hysterisch gelach van iedereen was onterecht volgens mij, maar Hanne wees op mijn hand en ik werd er me van bewust dat ik Sam's hand vasthad. Onze gezichten werden knalrood en meteen vlogen onze handen uit elkaar.
"Fitnessen is het volgende wat op de planning staat. Uithoudingsvermogen is enorm belangrijk en je moet je spieren massa aan het werk zette.
Als jullie me willen volgen."