Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Special Chapter

Hi guys!

You all have been asking me to write a book two but I sincerely apologize that SAH would no longer have it. But here's a treat to ya'll for a happy new, thank u for supporting me and this story and to celebrate also the birthday of my lead man, Greg Huxley Suarez!

P.S. I won't write Chevin and Keila story. But I am considering Faye and Cedrix.

----

Special Chapter

"Ang pogi talaga ng Amiel ko," ngiting sabi ng asawa ko habang inihehele nito ang anak sa mga bisig niya. Tuwang-tuwa ito sa tuwing nasa kanya na ang anak namin.

"Kailan ba natin susundan, Blayrie?" tanong ko saka ito yinakap sa likod niya.

Tinignan niya lang ako ng masama at saka itinuon muli ang pansin sa anak. She really loves our son. She will do everything for this family.

He's Amando Gabriel Suarez, our eldest. Basically, that's my son but ended up of making it to her's too. Two years ago, Liezle's parent and I discussed it and they approved it as they were happily met Blayrie. They just want one favor, that is to freely visit our son. I agreed.

Sometimes I want Blayrie to feel that I love her so much, but I would end up thinking that it was not enough to just tell her that. And then, I would talk to her about having a baby. I know how much she loves our son, I always know that. But I know too how much she wants to have a baby on her own flesh.

"We have talked about it, Greg. Let's wait for Amiel to turn 3," she said seriously and caressed our son's cheeks.

"Eh di bubuntisin na kita ngayon. Pagkalabas ni baby, 3 na si kuya," nakangisi kong sabi. Iniayos ko pa ang buhok niyang nakalugay saka ito tinali. She's always busy taking care of our family.

"Let's wait for the right time, babe. I would love to have a baby girl too but can we focus first to Amiel? I don't want him to feel that I never love him. I want him to recognize me as his mother when he grows up. Gusto ko, ako ang mama niya," she said, pouting her lips. I kissed her on the forehead and hugged her tightly. I fall harder for her each day and I'm loving her more in whatever she does.

I respect her decision and I'm thankful that she's thinking about it. Iniisip ang kapakanan ng anak namin. And I love it when she's calling me babe. I always lost on it when she's calling me that. She's making me drown on my own thrilled and excitement. That indicates that she wants to be babied too.

"I know, I just want to ask you. And I love you for taking care of our son and me. I always tell it to you but I really love you, Blayrie. I love you with all my life. I love you for coming into my world. And I thank God that He gave you my beautiful wife to me," I confessed to her. I would never get tired telling her how much she means to me.

"I love you too. But I know that move, babe. You wanna take me to date," she stated. She got me!

Nilapag niya na ang anak namin sa crib nito saka pameywang na humarap sa akin. Kalaunan, ay lumapit sa akin saka nanlalambing na yumakap.

"I miss you taking me to dates. I-I'm sorry if you feel like I'm not into you or I don't care about you. Alam mo naman na hindi, 'di ba? That you will always be my Greg. Pasensya na kung minsan busy ako sa anak natin."

"I understand. Pero para makabawi ka, we have to date, vacation rather," ngiting sabi ko, plinaplano na ang gagawin namin.

"You mean..."

"Yes, just the two of us. Huwag na muna nating isama si Amiel. Masyado na siyang sagabal sa date natin. Nagseselos na rin ako dahil parating sa kanya ka naglalambing," saad ko at inaasahan ko na ang palo sa braso at kurot sa tagiliran ko.

Natatawa ang maganda kong asawa sa ginawa niya dahil alam na alam niyang masakit ang kurot nito. Alam niya rin talaga kung paano ako paamuhin. Ipakita niya lang sa akin ang magaganda nitong ngiti, punung-puno na ako. Bumabalik ang ubos kong enerhiya dahil sa trabaho.

"Why don't we do something to that selos of yours? Ano bang gusto mo?" aniya. Napapalunok pa ako dahil sa sexy nitong pagsasalita. Na tila sineseduce niya ako sa bawat paglabas sa kanyang bibig ng mga kataga. Panaka-naka pa ang paghaplos nito sa katawan ko at mukha.

At kahit gusto kong magpaagos sa kanyang mga salita, nilalabanan ko ito. I know how naughty my wife is. She just wants to tease me sometimes. If I'll bite the bait, she will immediately run away from me. Hindi na itutuloy ang sinimulang pagsiklab.

"I'm serious. Don't you want it?" she suddenly asked.

"I know you, my beautiful wife."

"Ilang ulit na nga nating ginagawa, babe, ngayon ka pa mahihiya?" she whispered in my ears like a lullaby. I can't with her.

"I can't impregnate you. You know how much I respect your decision," I said, putting the strands of her hair behind her ears.

"I'm in Depo. But after six months, we can try it already. I will give you a child," desididong sabi niya na tila handa na nga siya. I may be a bit disappointed with what I heard about the depo, but it's more than that what I am feeling about her.

At dahil hindi pa ako nagsasalita at gumagalaw, ay siya na ang nagkusang humalik sa akin. Fuck! I love her aggressiveness with me.

Ngiting-ngiti ako dahil siya na ang nag-initiate. She even rested her both hands on my neck. Fully giving her body and soul to me.

We slowly walked outside our son's room. At kahit pa naglalakad kami patungong silid namin ay hindi pa rin kami bumibitaw sa mga halik. I like the taste of her lips. I like all of her.

Hinubad ko na ang mga damit namin pagkapasok sa kwarto, living our body naked. I will not use to see how her body is beautifully created. Lahat ng kanya ay hinulma ng maganda.

Dahan-dahan ko siyang inihiga sa kama, ayaw na masaktan sa kahit anong paraan. Dahan-dahan ko ring hinalikan ang mga labi niya, ninanamnam ang bawat parte nito.

I hovered on top of her, pulling her closer to me as if we are not close enough already. Love and lust consumed me as I feel the heat of our body. I looked at her with adoration but all she answered was her kisses on my lips. She really knows how to take my sane!

"I love you, Blayrie," I said before giving her peck.

I felt her smile in between our kisses and when she wrapped her hands around my nape, I deepened it and we lost on it.

"Good morning, babe." I can feel the kisses in my forehead and cheeks. I can feel my son's hand on my face.

"Papa."

I slowly opened my eyes to see my beautiful family. I can see already the good day ahead of me. Umupo ako sa kama at hinalikan ko ang asawa ko atsaka kinuha si Amiel para paupuin sa hita ko. Pumapalakpak pa ito at saka ito sumandal sa akin. Tila gustong magpahinga at manlambing.

"Kinuha ko na ang pagkain natin dito sa taas. Ayaw pang kumain ni Amiel dahil gusto niya yatang magpasubo sa'yo. Baka namimiss niya rin ang paglalaro mo sa kanya," sabi nito at inayos ang pagkain namin sa mesa.

I looked at our son and his eyes are looking at me softly. Tila nagpapaawa sa akin at gustong makipaglaro. Tila gusto ng kalinga. I won't sugarcoat it but I have shortcomings in terms of supporting him physically. Nagtatrabaho kasi ako nang mabuti para mabigay ko sa kanya at sa pamilya ang mga bagay na kakailanganin nila paglaki.

But thanks to my wife, I realized that money and things can't buy the support and love that I need to give my son. We discussed about it after we made love. That I need to have at least a rest day for my family. Na makapagbonding man lang kami kahit isa o dalawang araw.

"Gustung-gusto niya talagang magswimming, nagmana sa'yo. Kaya pinahanda ko na ang swimming pool sa baba."

"Thank you, Blayrie. I love you." She smiled lovingly and nodded.

Kumain kami ng almusal atsaka naghanda rin para makalangoy. We took a shower in our bathroom with our son and I can see that he really loves water. Bumaba rin naman kami agad para mas lalo itong matuwa.

"Papa..." ani Amiel sa akin at tuwang-tuwa lumangoy. Kinakalaro ko lang ito at binibigyan siya ng mga laruan. Naalala ko nung tinuturuan din ako ni daddy lumangoy.

"Isang ngiti naman diyan. I'll take a picture," ani Blayrie at ngiting ngiti habang kinukuhanan kami ng larawan. Nasa taas ito at nakalublob ang dalawang paa sa tubig.

"You smile to mama. She will take a picture," ani ko sa anak saka tinuro ang asawa. Nagpose naman ito ng peace sign kaagad at ngiting-ngiti rin habang nakalabas ang mga dimples niya.

"Ang pogi talaga ng Amiel ko," komento ni Blayrie saka tinitignan ang kinuha niyang mga larawan.

"Ang anak lang natin?"

"Oo," nakanguso nitong sabi.

"Paano naman ako?"

"Hindi ko alam, mukha kang pumangit sa paningin ko," nang-aasar niyang sabi. Ginagamit talaga ang anak namin para talunin ako.

Pagkatapos naming maglaro sa swimming pool, napag-isipan ni Blayrie na dumalaw sa puntod ng mama niya. Namimiss niya rin ito.

Hindi ito ang unang beses naming bumalik dito. Dahil gaya nga ng pangako ko sa mama niya, babalik kami rito na mahal na mahal ko na ang anak niya. Na iaalay ko ang buong buhay ko sa kanya.

Bago kami magpakasal noon, pumunta kami rito. Hinihingi ang blessing ni mama kahit alam naming hindi na siya sasagot. Kahit alam kong alam niya ng mahal ko ang anak niya ay umamin pa rin ako rito.

"Hi Ma, kasama ko po ang anak namin ni Greg. Ma, ina na rin po ako katulad niyo. Maraming salamat po sa mga pangaral niyo sa akin na magagamit ko ngayon sa pagpapalaki ng mga anak ko. Maraming salamat sa mga tinuro niyo sa akin."

My son was in my arms while looking down to Blayrie. He then burst out in cry when he saw tears in Blayrie's eyes. We immediately approached her and hugged her as I hushed her.

"Tap caying, mama." Our son enveloped his both hands on her cheeks and wiped her tears.

"No, Mama's just happy, baby."

After that, he didn't want to left her mom. He doesn't want to see his mom cry that's why he's making a cute smile whenever he saw us unhappy. He's a sweet boy.

"Talagang bang hindi natin isasama si Amiel?" nalulungkot na tanong ni Blayrie.

"Mamimiss ko rin naman siya. It's just that, I want to have a vacation with you. Isusunod din naman siya nila Chevin pagkatapos ng isang linggo."

"Nasanay na kasi akong kasama siya parati. Hindi ako mapakali kapag hindi ko siya nakikita."

"It's alright. Ako na lang muna isipin mo para hindi ka masyadong occupied sa anak natin."

We took an almost 2 hours flight and landed on to Siargao, 4:30 in the afternoon. To where it all started and realized how deeply I have fallen for her. She doesn't know all of this and I wanna surprise her with everything.

Naglakad na kami patungo sa labas ng airport at alam ko na, na may hinuha na siya sa kung saan kami magbabakasyon. Kita ko ang gulat sa kanyang mata lalo na rin ang pagbilog ng kanyang bibig.

"Dito tayo magbabakasyon?" gulat na tanong niya. Hindi pa rin makapaniwala kahit nasa loob na kami ng van na sinasakyan namin.

"Ayaw mo ba?" I teased her.

"Of course not! Gustung-gusto ko. It's just that, I was surprised that you brought me here. I thought, sa iba na tayong lugar gano'n."

"This place is special to my heart. Lalo na rin at dito ko mas lalong minahal ang babaeng pinakamaganda sa balat ng lupa, sa buong mundo," sambit ko at pinakatitigan siya sa kanyang mga mata.

All I want to see every day is my wife.

"Iba talaga mambola ang isang Greg. Kaya maraming nagkakandarapa sa'yo eh! Maraming gustong gapangin ka," nakangising aniya.

"Malas nila, sa'yo lang ako magkakandarapa. Feeling ko rin naman, alam na nilang ikaw lang ang gusto kong gapangin tuwing gabi."

I saw her blushing profusely and I can't help but smirk. I got you, my wife!

When we reached our destination, I immediately grinned when I saw again her shock face. I brought her to the same cabin.

"This is our cabin? Seriously?" she asked, disbelief.

"Yes..."

"Hmm... good old days." I heard her whisper. Nahihimigan ang nakakalokong tono sa kanyang pananalita.

"Wanna say something?" I asked, brows lift.

"Naalala ko lang 'yong nasiraan ng kama kaya sa sofa ka natulog."

"Gusto mo sirain natin ang kama?"

"H-huh?"

"Wala," natatawa kong sabi at dumiretso na sa loob para ilapag ang mga gamit namin.

"Pahinga ka muna, alam kong pagod ka sa biyahe. Gisingin kita mamaya kapag nakaluto na ako ng dinner natin," dagdag ko.

She nodded at hinulog na ang sarili sa kama. I shook my head as I saw that she didn't take off her shoes. Pagod na. Inalis ko na ito saka inayos na siya ng higa. Nakatulog agad, marahil ay hindi nakapagpahinga gawa ng inalagaan pa si Amiel bago kami umalis.

I planned everything on what we'll do here, on what I will do to surprise her. Gusto ko ay maging memorable ito sa kanya at maalala niya lahat ito pagkatanda namin.

Inorganize ko na lahat ng kailangan ko sa dinner namin. Ako ang nagluto lahat ng pagkain at nag-ayos sa table. Nagpatulong na rin ako sa mga staff dito na ayusin ang mga ibang kailangan namin. And when the time ticks, I immediately went to our room, patiently waiting for her to wake up.

"Uhm... good evening," she said, giggling.

Natuwa ako sa reaksyon niya kaya nilapitan ko na ito saka hinalikan sa labi niya. I would love to cuddle with her all night but I don't want to go to waste the surprise I have prepared for her.

"I have something for you, Blayrie," I softly said and made her sit on my lap.

"What is it, babe?" Her eyes shimmered and smiled on me.

"Come with me downstairs."

Tumayo agad siya atsaka nauna pang lumabas sa akin. Iba-blindfold ko sana siya pero naunahan pa akong maglakad sa labas. Failed!

"Wow! Ang ganda," she said. I was amazed at her reaction. She appreciates every little thing so I did my best to make it special for her.

"Kasingganda mo," ani ko.

"You prepared all of these?" I nodded and she then runs at me. She hugged me tightly and so I am.

"I love it. It looks the same when we dated on the rooftop. The tent, the lights, the table and even the candle," she exclaimed happily, tears flowing on the side of her eyes.

Isa isa niyang tinignan ang mga ginawa ko para sa kanya.

"All for you."

"Thank you, babe. I love you."

"I love you too, Blayrie," I said and offered my hand to her. "May I have this dance?"

Inabot niya agad ang kamay sa akin at isinukbit ko ito sa mga balikat ko. Inilagay ko rin naman ang mga kamay ko sa beywang niya.

"Where's the music?" nagtatakang tanong niya.

"I will make music. I will sing."

Her mouth parted, can't believe that I will sing for her. She's then suppressing her smile and trying to be serious but I can see how she blushed profusely.

Bumitaw ako saglit sa pagkakahawak niya saka patakbo kong tinungo ang mesa para kunin ang mga rosas na bagong pitas ko pa lamang. As what I said, I want it to be special.

I started singing while walking towards her. Binigay rin ang mga bulaklak sa kanya habang isinasabay sa musika ang ritmo ng aming katawan.

Take my hand, take my whole life too
For I can't help falling in love with you
Like a river flows, surely to the sea
Darling so it goes, some things are meant to be

I would never get tired of staring at those beautiful eyes. Because even loving you would be a sin, I won't be afraid to commit it. 

Take my hand, take my whole life too
For I can't help falling in love with you
For I can't help falling in love with you

I looked at her eyes lovingly. There are so many words I wanna say to her but I don't know how to start it. But there are surely few words I can say and that is...

"I love you, Blayrie."

I pulled her against me and kissed her. I put my hand on her nape to deepen the kiss and support her back.

Dahan dahan kaming bumitaw na tila mga teenager pa rin kami sa galaw namin. I can't even help but to chuckle when I look how shy she is.

"Thanks babe. I love you," she said and gave me a peck on my lips and cheeks.

Our night was a blast and I can see the happiness on her. Kabaklaan man na sabihin nila kapag kinikilig ang isang lalaki, hindi ako mahihiyang ipagsigawan na dahil iyon sa babaeng aking ipinagmamalaki.

"Ehem, ehem." Peke kong ubo habang pinakatitigan ang lalaking may balak pa yatang pormahan ang asawa ko. Aba! Patay ka sa akin! Baka masapak ka sa akin.

Sinimangutan lang ako ng asawa ko habang prente siyang nakaupo sa isang upuan. Nagpaalam na rin naman agad 'yong lalaki kaya hinayaan ko na. Nasa isang restaurant kami ngayon at natagalan ako sa pagpunta rito dahil sinundo ko pa sila Chevin. May engot na namang asar.

Our one week vacation has approached fastly that's why they followed us here. Kasama rin nila si Amiel.

"He's a friend of mine. Ano ka ba, Greg?" O oh! Galit yata si misis!

"Wala naman akong sinabi," nakanguso kong sabi.

"But the way, saan sila kuya?"

"Nasa labas saglit. Nakakita si Amiel ng tubig kaya tuwang-tuwa."

Bahagyang umaliwalas ang mukha ng magandang asawa ko sa narinig. Mas lalo pa nang makita na niya ang pagpasok nila Chevin palapit sa amin.

"Oh my, Keila! I miss you." Agad na dinaluhan ni Blayrie si Keila na ngayon ay buhat-buhat si Amiel.

"I miss you too." Nagbeso beso sila at kung anu-ano pang ritwal ang ginawa. Girl's thing.

"Akala ko hindi ka na sasama. Nakakaexcite, malaki na ang tiyan mo. Excited na akong maging ninang."

Keila is six months pregnant. They just got married this year and with my best shooter bestfriend, he luckily made a double shoot. Yes! It's a twin.

"Gusto ko rin namang lumabas minsan. Nababanas na ako magstay sa bahay lang."

"I just want you to be safe, baby. Ayaw kong mapahawak ka at ang mga anak natin," malambing na sabi ni engot. Duh! Kailan pa naging softboy ito? Matutuwa siguro si Cedrix 'pag kinuwento ko ito.

Kinuha ko na si Amiel dahil gusto niyang magpabuhat sa akin. Inaya ko na rin silang maupo para makakain na sila.

"Asungot, patapos na pala ang construction ng bahay na pinagawa mo sa akin. Talagang bang lalayo ka sa akin?" Nasipa ko sa paa si Chevin dahil sa hindi nito pagtikom ng bibig. I haven't tell it to Blayrie. Isusurprise ko dapat siya.

"Ang sakit nun ah!" Sinamaan ko lang ng tingin, agad niya namang nakuha pero huli na dahil nagsimula nang magtanong si Blayrie.

"Anong bahay?"

"Sa Batangas. Sabi niya pa--" Fuck you, Alcantara! Your fucking mouth can never shut.

"Huh? Batangas? May ipapatayo ka roon?"

Huminga ako ng malalim. No choice! I can't lie to my wife. Magsisimula na naman kasi itong mag-overthink kapag may hindi ako sinasabi sa kanya.

"Nagpagawa ako ng bahay sa Batangas. Remember when you said that you want to live there? I want to grant your wish. I either want to have a peaceful life. Malayo sa isang engot," pagpaparinig ko.

Lahat ng gusto ng asawa ko, ibibigay ko.

"Bakit nasama ako diyan, asungot?"

"Mabuti at alam mong engot ka!"

Pinalo lang ako ni Blayrie sa balikat at umiiling na tumatawa. She couldn't stop smiling and looking at me.

'Thank you,' she mouthed.

I smiled at her too.

Pagkatapos naming kumain doon ay naisipan naming pumunta sa Cloud 9 tower.

"I couldn't believe you did that? I mean, bigla ko na lang nirequest yun because I was so very happy at that time. Hindi ko alam na sineryoso mo." Nagugulat pa ring ani ng asawa ko. Tila hanggang ngayon ay hindi makapaniwala.

Natatawa akong umiiling sa kanya habang kinukuha si Amiel na mahimbing na natutulog sa balikat niya. Pinapanuod namin ang papalubog na araw kasabay ng paghampas ng mga alon sa dalampasigan.

It was so very amusing to see how beautiful the pink sunset is. Like how it illuminated its light to my beautiful wife. Tila isang anghel na bumababa sa langit at binibigay ng Diyos sa akin.

"Every little thing you want, I'll give it to you my wife. Sinabi ko naman sa'yo, handa akong magkanda-kuba para sa'yo, para sa pamilya natin."

"But I am happy with what we have now. Hindi ko naman kailangan ng mga materyales para lang sabihin at iparamdam sa'yo na mahal kita. Alam mo namang ikaw lang, sapat na."

Hindi ko mapigilang ngumiti. Pucha! Kinilig pa ako! Ano ako isang teenager? Trenta-uno na nga ako.

Hindi ko na pinigilan ang sarili ko at hinalikan agad ang asawa ko. Hindi ako magsasawang gawin sa'yo ito araw-araw.

"Ano ba naman 'yan! Kumuha nga kayo ng kwarto niyo. Dito pa kayo mag-eeskandalo." Sumingit na naman ang isang engot.

Hindi ko na pinansin iyon at pinagpatuloy pa rin ang paghalik sa asawa. Dinig ko pa ang pagsinghap ni engot at ang eksaherada niyang reaksyon.

Natatawa akong tinignan ni Blayrie saka bumelat sa kuya niyang pangit. Mahigpit niya rin akong niyakap pagkatapos saka tahimik naming pinapanuod ang papalubog na araw. Kahit na may panggulo pa rin sa moment naming dalawa.

I sighed.

Life wouldn't be happier if it wasn't Blayrie. Luck really on me when I needed a book for I want to advance reading in our topic. And if it wasn't to destiny, our fate would never collide again as circumstances denied as to be with each other. 

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro