Always keep yourselves safe, everyone! 🧡

Kabanata 37

"Hey! Why aren't you in the mood? The shoot will begin later. The director would be mad at you if you'll not make your work good. He's terror. We're not even that famous so I think he'll look on us," Trisha said, the concern is evident on her voice while adjusting her white tube.

"I'm sorry. I'm just thinking of something."

"Don't be sorry. I noticed these past few days that you seem preoccupied. I don't want to invalidate your feelings but I think you should set aside your problem from work. It may ruin your performance."

"Thank you. I'll note that."

She smiled and tapped my shoulder.

I don't know what to do if Trisha wasn't here. Pagkatapos kasi nang sagutan namin ni Greg noong gabing iyon, hindi na muli siya bumalik sa condo. O kahit tumawag sa akin. Masama mang isipin, iniwan ko siya sa rooftop ng gabing iyon. Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko at kung paano ba siya pakikiusapan. Kung paano ko sasabihin sa kanya na hindi pa ako handa.

Kaya naman ngayon, nagpapagulo iyon sa isip ko at parati akong okupado. Nalaman ko na lang din na umuwi ito sa Pinas nang mabasa ko sa isang article ang tungkol sa building na pinapatayo nila ni kuya. Na may interview sila kahapon at malapit na itong matapos.

"We can do this. I'm nervous but I am excited to do it!" Trisha exclaimed. Halata talaga sa kanya na tuwang-tuwa dahil masyado niyang pinapaganda ang sarili niya. May hinahangaan kasi siyang modelo.

"Alright! Don't show too much admiration to them. If they will see you like that, they will think that you are crazy or creepy."

"Do you think so?"

Tumango ako na natatawa. Tatlumpung minuto na lang din ay magsisimula na ang shoot. Isa ito sa mga pangarap ko. Ang mapabilang sa isang magazine shoots kasama ang mga kilalang modelo.

Habang nagreretouch ako, tumunog ang cellphone ko at nakita ko ang isang mensahe galing kay ate.

Ate:

Cedrix is here. I don't know what to do. Hays! Nevermind tho. Good luck to your shoot.

Gusto ko sanang kausapin si ate kaso wala nang oras. Baka mapagalitan pa kami sa paggamit ng cellphone. I should act professionally. Siguro ay kakausapin ko na lang siya mamaya.

Ibaba ko na sana ang telepono kaso may pumasok ulit na isa pang mensahe. Akala ko si ate ulit pero natameme ako sa kung sino ang nagpadala. Si Greg.

After weeks, he suddenly texted me. Akala ko hindi na siya magpaparamdam muli. Akala ko galit siya sa akin kaya hindi niya na ako kakausapin. Pero ngayon, nagpadala siya.

Sa kabila man ng masakit na katotohanan, narealize ko na mahal ko talaga siya. Hinahanap-hanap ko ang presensya niya. Hindi na yata siya mawawala sa sistema ko. Bumuntonghininga ako saka binuksan ang mensahe niya.

Greg:

Hi. I'm sorry about what happened and what I did. Hoping that you'll forgive me. I won't pester you again, Blayr. Btw, good luck to your shoot. :))

I was so shocked by his message. Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Matutuwa ba ako dahil naiintindihan niya na o magagalit ako sa sarili ko dahil hinayaan ko siya?

The way he encoded the Blayr in his message made me want to hit my head. I am stupid! Typing it would mean that I am no longer his Blayrie. I mean, I am his baby, right? Ah no! I was his baby. Dahil sumuko na siya. Kasi sino ba naman ang hindi, kung sinabi mong tumigil na siya? So, it means that I should move on too? Again?

Ano ba dapat kasi ang gawin ko? Pagdating kasi kay Greg gulung-gulo ang isip ko. Hindi ako makapagdesisyon nang maayos. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi ba dapat magmumukmok muna ako at magpakalunod sa lungkot bago ko isipin ang mga problema ko? Pero kung tungkol sa kanya kasi hindi dapat pinapatagal. Marahil sa pagkurap ng mata ko, mawala na lang siya bigla sa harapan ko. Heto na nga, unti-unti na siyang kumakawala. At bakit pakiramdam ko, ang bigat-bigat ng dalahin sa dibdib ko?

"Alright! We will start about in five minutes. Please be prepared ladies!" Ani ng director habang pinapalakpak ang mga kamay tanda na kailangan na naming umayos at maghanda.

Huminga ako ng malalim. Inisuksok ko muna ang cellphone sa bag ko. Lumapit ako kay Trisha para naman malibang ang sarili at hindi na muna iyon isipin. At ang mabuti pa siguro, ay gawin ko na ang nararapat...

"I already saw my idol. I hope I can get a picture and an autograph to her."

"Do you want me to ask her?"

"Yes, please. I think I'll faint if I'm the one to ask her."

Ilang minuto lang din ay pumalakpak ulit ang director at halos lahat ng mga staff ay naging abala sa ginagawa. Lumapit na ako sa inihanda nila sa studio. Isa-isa na ring nagsisilapitan ang mga ibang modelo kasama si Trisha na nagpahuli pala para makasabay ang idolo niya.

"In your position please!"

I went to my position. We were already informed about our position last week. Nainform na rin kami sa kung ano ang dapat naming gawin at sa iba-t ibang damit na susuotin namin.

Nasa gitna ako nakatayo habang may dalawang modelo sa magkabilang gilid ko. I feel privileged knowing that these two models besides me our known for having the highest paid in modelling. Mayroon din namang apat sa gitna na nakaupo sa box na ginawa nila. Habang sila Trisha at dalawang kasama ay nakaupo sahig.

The photoshoot started and I am doing my best to give my all so the result will still be fine. I don't want to be extra even when I'm still an ordinary model. May mga nakakakilala man sa akin dito, iyon ay mga kasabayan ko at mga staff na nakatrabaho ko na sa industriya. Itong mga ibang kasama ko na modelo ay malalaki na talaga ang mga pangalan. Nakabuo na sila ng sariling pangalan.

Pagkatapos ng unang shoot, nagpalit kami ng susunod na outfit. Inayos muli ng mga make-up artist ang mga ayos namin. We did so many shoots and every after of it, magpapalit ulit kami. It went all smooth not until the director shouted and he pointed his finger at us. I thought it was me because Trisha whispered to me earlier that I was looking tired and lost interest. Masama nga ring nakatingin ang director sa banda namin. Ituturo ko na nga rin sana ang sarili ko nang itapat nito ang hintuturo sa katabi ko.

"What's your problem, Ericka? I always noticed that you are distracted? We are almost done on our shoot and yet, you made mistakes?" he stated calmly but thunderous was stressed on his voice.

Napahinga ako ng maluwag nang malamang hindi ako. Nakakahiya rin kasi kung ako iyon. At kung kailan din kasi malapit nang matapos ay napansin pa nito ang katabi ko.

"I'm sorry," Ericka said her sorry but you can still see her pride.

Inulit namin ang shoot na iyon at mabuti na lang din ay natapos agad. It's already five in the afternoon and the team prepared us dinner. Pagkatapos din nito ay nagyaya silang magbar para icelebrate ang katatapos na magazine shoot na ilalabas sa September.

Halos kanya-kanyang sasakyan ang ginamit namin patungong bar. Nakisakay lang din itong si Trisha sa akin dahil tinatamad itong magdrive. Mabuti na nga lang din at mabait ako sa kasama ko.

Sa isang high end bar kami nagtungo. Ang alam ko, halos mga mayayaman, mga anak ng pulitiko, artista at modelo lang nakakapunta rito dahil minsan na rin kaming niyaya ng kaibigan ni Trisha para magwalwal dito.

"So, are you ready to party now?" sarkastikong tanong ni Trisha habang nakapameywang pa sa akin.

Sa huli kasi naming punta rito ay muntik nagkarambulan. May nagyaya kasi sa aking artista kaso hindi ko pinansin kaya nainsulto yata at muntik akong napag-initan. They had given me alcoholic drinks then but I refused. Hindi pa kasi ako sanay noon pero medyo nagagawa ko naman na ngayon.

"So KJ, Blayr," she said and rolled her eyes on me. She took one shot margarita and gave it to me. I refused it again because I think I am not yet warmed up. Baka malasing ako bigla!

"Loosen up girl. Ako bala sa'yo!" saad niya at kumindat pa. Umiling na lang ako dahil sa ibang accent niya.

Umupo ako sa sofang napili ng mga kasama namin. Nasa akin na rin iyong one shot na binigay ni Trisha. Hindi ko nga alam kung iinumin ko na ba o mamaya na lang.

"Cheers to our success!" sigaw ni Bella at pinagbangga ang mga baso namin. Ginaya ko ang isang inom lang nila. Masaya pa akong nilingon ni Trisha habang tinitingnan ang ubos ko ng baso. Tila gustong palakasin ang loob ko na maglasing pa.

Sunud-sunod ang paglagok nila ng alak. Halos nakadalawa pa lang ako, sila anim na. Ang bilis naman!

Nang medyo may lakas na yata sila ng loob, nagyaya silang sumayaw sa dancefloor. Magpapaiwan sana ako kaso nahila ako kaagad ni Trisha. Nagpaagos na lang ako.

"Let's go, girls! Let's party!" sigawan nila at nag 'woah' naman ang iba naming kasama. May sumisipol pa ngang mga lalaki sa kalapit namin.

Hindi iyon pinansin at nakisabay ako. Noong una, tuwang tuwa pa ako. Pero noong may lumalapit na sa aming lalaki para gusto kaming isayaw, nawalan ako ng gana. Paano ba naman kasi, isa-isa silang nagsisialisan. Isa pa itong Trisha na nag-udyok pa para makigaya ako. May lumapit din naman sa akin pero tumanggi ako, mukha kasi itong manyak.

He feels insulted so I did my very best to ask him an apology. At first, he looks like he wanted to do something to me but then, someone approached him. I sighed. Mabuti na lang. Kaso ganito ba ang mga tao rito? Masyadong aggresive!

I went to our table and sipped on my shot because I was tensed. Nakakakaba rin kasi iyon. I glanced on my watch to know that still early. Nakakahiya naman sa mga kasama ko kung mauuna na ako. Or pwede naman sigurong magpaalam na lang.

Naghintay ako sa kanila na bumalik dito pero wala pa yata silang balak. May mga nakita na kasi akong mga kasama namin na naglalampungan sa isang tabi at may iba namang nagsasayaw pa rin. Halos tatlumpung minuto na ako rito ha!

May mga naglakas pang lumapit sa akin pero hindi na ako nag-aksayang tumanggi. Marahil ay hindi ako ganoon kainteresado sa kanila.

Nang halos isang oras na akong nakaupong mag-isa rito ay nagpasya na akong uuwi. Kaso, gusto pa yatang mag enjoy ng kasama ko. Ang gagang Trisha kasi na iyon na kanina ko pa inoobserbahan, nakasunod sa idol niya. Sinong tanga ang gagawa noon? Malamang siya.

Bago kami aalis, pagsasabihan ko pa muna yata si Trisha. Baka kasi pagkamalan na stalker or psychopath itong babae na 'to. Kakaiba pa man din itong maging fangirl. Akala mo sasaeng.

Papalapit sa kanya, hindi ako namalayan. Ang gagang babae talaga na 'to, masyadong seryosong nakatingin sa idol niyang si Gigi. Kulang na lang tumulo ang laway nito eh!

Binatukan ko nga noong malapit na ako. Muntik pa itong mahulog sa high chair na inuupuan mabuti na lang at nahawakan ko. She spat at me angrily like she already wants to have a fight on me but when she saw, she calmed and soften. I rolled my eyes on her.

"What's your problem?" she asked habang umaayos ng upo.

"You look pathetic. I told you not to look crazy over them," I said without hesitating of pulling her hair. Nagpout pa ang gaga!

"I'm not doing anything! I'm just looking at her."

Napaikot ulit tuloy ako ng mata.

"Do you think if she feels like there's someone who is looking at her, she'll become comfortable? Probably, they'll think that you're a stalker or psychopath."

"Of course, I'm not. And I already know what to do if someone suspects me. Trust me girl!" nakangisi nitong sabi. Nabigla pa ako sa sinabi niyang handa siya. Ibang klase talaga ang babaeng 'to.

"Don't worry 'bout me. It's just my only chance to see her," paawa niyang sabi. "Do you want to go home already? You can go. I can manage myself."

"Hays! Alright! I'm letting you stay here but at least don't do something stupid. Take care, ok?"

"Of course. And thank you for that, madam. Take care too," sabi nito at nakipagbeso sa akin.

Sumakay ako agad ng sasakyan ko. Pakiramdam ko tuloy, ang lungkot na rito. Tinahak ko ang daan hindi patungong bahay kundi sa isa sa pwedeng makatulong sa akin. Isa pa, nandoon si Cedrix. Gusto kong magkausap sila ni ate ng masinsinan. Ganunpaman, kung ano pa ring magiging desisyon ni ate ang susuportahan ko. Alam ko namang alam niya ang gagawin niya ukol dito.

Nagdoorbell ako pagkarating sa condo niya. Alas otso pa lang naman kaya gising pa panigurado si Rovick. Nagpupuyat naman iyon parati sa pag-aaral niya. Hindi na rin kasi ito nagtetext sa akin kaya gusto kong magkaayos kami.

Binuksan niya iyon at kaagad nagsalita. Hindi pa muna ako pinapasok!

"What are you doing here? Gabi na ah!" nakapameywang nitong saad.

"Wala man lang bang hello d'yan? Hindi mo man lang ba muna ako papapasukin?" sarkastikong tanong ko.

Niluwangan niya naman ang pagbukas at pinapasok ako. Parang napilitan pa ha?

"So what are you doing here? Are you drunk? Amoy alak ka? Hindi ba, ngayon iyong shoot niyo? Tapos na?" sunud-sunod na tanong ni Rovick.

Dumiretso ako sa sala niya at nakita kong maraming papel doon. Nakakahiya tuloy na naistorbo ko pa siya. Babalik na lang siguro ako sa susunod.

Pagkaharap ko ay muntik akong napasubsob sa katawan niya. Mabuti na lang ay dumistansya siya.

"Marami ka palang ginagawa? Baka nakakaistorbo ako. Balik na lang ako bukas?"

"It's fine. Tapos na rin naman ako. Ililigpit ko na lang din 'yan."

Tumango-tango ako at tuluyan nang umupo sa sofa niya. Bahagya pang tinignan ang ginagawa niya. Hindi ko iyon maintindihan kaya tumingin na lang sa mga gamit niya rito sa sala.

Sumulyap ako sa kanya at nakatitig pala ito sa akin. I didn't even know if may something ba sa mukha ko. Mariin kasi ang pagtitig nito. Siya na rin naman ang kusang bumitaw at niligpit ang mga gamit niya.

"So, uminom ka? Sino ang nagyaya? Iyong kaibigan mo na naman na si Trisha? Hindi ba shoot niyo ngayon? Tapos na?" tanong muli nito pero hindi nakatingin sa akin. Abala sa pag-aayos.

"Party namin iyon, para sa natapos na shoot. Kaunti lang naman ang nainom ko. Saka bakit ba parati kang galit doon sa kaibigan ko? Mabait naman 'yon ha!"

"She's a bad influence on you. Itinuturo niya ang mga bagay na hindi naman na dapat itinuturo sa'yo."

"Of course not! Kilalanin mo at nang makita mo na hindi siya gano'n."

"No need. I already meet her."

Baka iba ang approach mo. Ganoon si Trisha kapag iba ang ugali ng isang tao e!

"So ano nga'ng ginagawa mo rito?"

"Bawal akong pumunta rito?"

Huminga muna itong malalim at nilapag ang mga gamit niya sa isang tabi.

"I mean, it's eight in the evening and you should already be resting."

"Mayroon kasi si Cedrix sa condo at may problema ako," nahihiya kong sabi.

"So what is your problem?" taas-kilay niyang tanong.

"Alam mo na iyon."

He rolled his eyes to me. "Ano'ng akala mo sa akin, Blayr, manghuhula, nakakabasa ng utak?"

"Tungkol kay Greg," kagat-labi kong ani. Kita ko ang pagkibot ng labi ni Rovick. "Alam kong ang insensitive pero hindi ko kasi alam kung kanino ko ioopen..."

"A-anong problema mo sa kanya?" nakapamulsa nitong tanong habang dahan-dahang umupo sa tabi ko at seryosong nakatingin sa harap ng tv.

"Pinapalaya niya na ako..." hindi na ako nag-atubiling sabihin at hindi ako sigurado kung tama iyong nakita kong pagkislap ng mga mata ni Rovick.

Tumingin siya sa akin pero nag-iba ang ekspresyon niya. Hindi ko na mabasa ang emosyon niya. Ano'ng problema?

"Mahal mo pa?"

"O-o... oo... pero hindi pa kasi ako handa."

Bumuntonghininga ito saka tumingin sa akin. Lumamlam ang kanyang mga mata na tila sumasang-ayon sa desisyon ko.

"I understand you. But if you feel like your heart wanted him, then pursue him. If you truly love him, don't think those things that suppressing you to show the love you both deserved."

"Pero hindi ko kasi alam. Tanggap ko naman na ang anak niya. It's just that, I can't seem to accept him yet... pero para kasing ang bigat sa dibdib iyong malaman ko na tanggap niya na... sumuko na siya."

"Hindi siya sumuko, Blayr. Tinanggap niya ang desisyon mo dahil nirerespeto ka niya. Alam ko namang mahal ka niya kaya siguro pinalaya ka na lang niya. Letting you go doesn't mean he'll fall out of love, it is accepting the truth and still, will love you. Besides, if you are still not yet ready, I'm hoping that on the right time, you'll win both of your heart and his. "

Para akong timang na nakatitig kay Rovick. Hindi makapaniwala sa sinasabi niya. Hindi ko rin alam kung paano iyon nabuo but out of nowhere, tears flowing from my eyes. Napakaemosyonal ko talaga!

"Bakit ka ganiyan?" tanong ko habang nakayuko akong nagpupunas ng mga luha.

"What do you mean by that?" litong tanong nito.

"Na alam mong alam kong gusto mo ako pero sa halip, tinutulungan mo ako."

"So gusto mong siraan ko si Greg sa'yo?" nakangisi nitong tanong na humarap sa akin. Tila may balak pang gawin.

"Hindi naman sa ganoon. I mean, paano mong nagagawa..." shet! Hindi ko maituloy. Pakiramdam ko kasi masasaktan ko siya.

Umiling ito.

"It's alright... But I'll tell you, it's very okay not to reciprocate the feelings I have for you. I chose this. I chose to love you and is enough for me. You are a better person and you filled me inspirations to fulfill the things I want to be. You are the blessings in disguise that God gave me. I will always be happy for you if you chose him now. I know how you feel safe and haven in his arms. And always remember, that I'll stay the same. You can still call me whenever you need me. I'll still support you," he stated and smiled.

Hindi na ako nag-isip pa at walang pasubaling niyakap siya. Ramdam ko ang gulat niya pero sinuklian niya rin naman iyon.

I will always remember this. I'll always remember him for being a good friend. He never took advantage of me knowing that he can pursue me. And I like him for that.

Narealize ko rin na tama siya. If I want Greg, then I should pursue him. I shouldn't suppress my feelings to him. Dahil sa patuloy kong pagpipigil, mas lalong humihigpit ang pagmamahal ko sa kanya.