Kabanata 18

It's weekend and the thought of going to the mall with Greg is making my heartbeat because of nervous and thrilled. I am thinking that this is a date but he will surely just think this as a treat.

I dressed up like Cedrix' girlfriend because I like her fashion style and she is sophisticated in her style. So, I am wearing black string top and denim skirt now. I paired it with my black block heels. I also made sure that I did my make up well and I just straightened my hair more and leave it with it.

I stood up and the heels made me more heightened. I put now my sling bag in my shoulder. For the last time, I glance in the full body mirror and see if I am all set. When I'm satisfied with my look, I went downstairs.

Nasa dulo si Kuya ng hagdanan nang lumabas ako at paakyat yata siya sa kwarto niya. Dumiretso ako sa baba para makaalis na at makapagpaalam sa kanila.

"Where are you going?" he asked.

"Uhh, in a mall? With Greg..." alinlangan kong sabi dahil alam kong nakikinig siya noong inaya ako ni Greg.

"You are not going outside. Don't you remember that grandma told us that if your class is nearing, you should have to stay at home?"

"Uhh... kuya, wala naman ako noong sinabi ni lola 'yon."

"Uhh yes... but I am telling you this now for you to be safe. I remember when she told me and Faye that her best friend died because she went to a mall with his boyfriend. It was like a curse to them and unfortunately, we will experience the same thing."

"Hindi ko pa naman naranasan iyon kuya noong na kay mama pa lamang ako."

"You're an Alcantara and because you are now in our mansion, you will gonna experience it too. You should be careful. The last time Faye attempted to go out and went to see her friends, she got a bruise in her legs and that explains as to why she doesn't use short shorts."

"Ok po kuya, I just go to my room to change my clothes."

He nodded and smiled or... smirked? "I just want you to be safe. I'll call Greg for you and ask him if he wants to come over here."

Tumango rin ako sa sinabi niya. "Thank you kuya."

Umakyat ako sa taas. Medyo hindi ako naniniwala kay kuya pero baka totoong mapahamak ako dahil nandito na nga ako sa mansion. Minsan kasi, kapag sabi sabi lang ng mga matatanda, hindi iyon totoo. Pero wala rin namang mawawala kung susunod ako.

Nagpalit ako na walang gana at dismayado sa nangyari. Gusto lang naman ni kuya na ligtas ako dahil siguro nasanay na siya na ganoon nga ang sinabi ni lola sa kanila at natatakot siya para sa akin. Pero hindi ko lang maiwasang mainis dahil nag ayos pa man din ako at excited ako sa gagawin namin.

I messaged Greg if ok lang sa kanya na pumunta na lang siya dito. Pumayag naman siya at papunta na.

Nag ayos na lang din ako ng pambahay at bumaba na sa sala para doon maghintay.

Habang naghihintay dito sa sala, nanuod muna ako sa tv. Nakisama rin si ate sa akin, kaya katabi ko siya ngayon.

"Hi, Blayrie!"

"Hi ate."

"Ba't parang nakasimangot ka? Saka, are you wearing makeup?"

"Uhh oo, lalabas kasi sana po ako ate. Kaso, nasabi ni kuya na may sinabi si lola sa inyo na bawal lumabas kapag malapit na ang pasukan," sabi ko at nakikita ang paunti unting pagkunot ng noo ni ate. Na para bang naguguluhan at hindi alam ang sinasabi ko.

"Nagkabruises ka rin daw po sa may bandang legs mo noong binalak mong lumabas kasama ang mga friends mo kaya hindi ka nagsusuot ng short shorts," dagdag ko na parang nagsusumbong.

"Huh?! Si kuya nagsabi niyan? Nagpapaniwala ka naman sa kanya. Ayaw ka lang niya pagalain... parang wala naman sinabing ganiyan si lola sa amin. Eh siya nga halos palagala sa amin kapag malapit na ang pasukan. 'Tsaka anong nagkabruises? Makinis legs ko no, hindi lang ako mahilig na magsuot ng maiikli dahil nagpapaganda ako ng legs," sabi niya sabay tumawa. "Char lang, iniingatan ko legs ko."

"So, hindi iyon totoo ate?" Tanong ko para masigurado.

"Hindi. Hindi ka pa nasanay kay kuya. Gamitan mo minsan iyan ng trick para makagala ka. Turuan kita minsan para makatakas ka sa kanya," Ani ate at may nakakalokong tingin.

Siya namang pagdating ni Greg. Doon lang bumaba si kuya galing sa kwarto niya. Nakangisi itong nakatingin kay Greg pero masamang tingin lang ang binabalik ni Greg sa kanya. Na tila alam niya ang kalokohan na ginawa ni kuya.

"Kuya! Hindi naman pala totoo 'yong sinabi mo sa akin," pagmamaktol ko at sinalubong siya pababa.

Nagtaas naman ito ng mga kamay na parang sumusuko sa argumento.

"I told you, I want you to be safe. Better spend your weekend at our house because your classes will start next week. What if there is an accident or anything happen to you? That would be the reason you couldn't go to school." Nag aalala pero may nakakalokong ngiti sa labi niya.

"Kuya, wala pa namang nangyayari. At saka pwede naman akong mag ingat at kasama ko naman si Greg."

"He's a bad driver, so it's a no." May pinal sa tono nito.

"Let's just spend the day here, Blayrie. We should listen to your brother," pasarkasmong sabi ni Greg.

We went to our garden because there are no other things we can do in our house. Nagpapasa na lang ako sa kanya ng mga pictures namin sa Siargao.

"What strand did you pick?" Greg asked.

"ABM. Business ang kukunin kong course kapag nagcollege na ako. Tutulungan ko sila papa kapag nakapagtapos ako sa college."

Tumango ito na parang sang ayon sa desisyon ko. "Do you have any other course you want to take?"

Umiling ako. "Simula bata iyon na ang gusto ko. Mas naging kumbinsido lang ngayon dahil mas makakatulong ito kanila papa."

He's looking at me like he understands me. Naalala ko naman na maaari na lang kaming magpaint para pampalipas ng oras at may mga materials ako na hindi nagamit.

"Do you want to paint? Sigurado akong magaling ka dahil Archi ka. Magaling kayo sa art, sigurado iyan."

"Paano mo nasabi na magaling ako. I'm not though."

"Bakit? Hindi ka ba magaling? Pahumble ka pa e."

"Tsk!" Tanging nasabi niya at nakangising nakatingin sa akin.

Tumayo naman ako para kunin ang mga materials sa kwarto ko. Nakangiti ko pa itong binitbit pababa dahil may naiisip na ipagawa sa kanya.

Nilapag ko ang mga materials sa mesa sa harap niya.

"Can you draw me, Mister?" Panunuya kong tanong habang nakapameywang sa harap niya.

"Hinahamon mo ba ako?" Tanong niya habang nakataas ang kilay niya.

"Oo. Kaya mo ba?"

"Basic!" He said and get the materials in my hand. "Just make yourself comfortable."

Pumwesto naman ako sa upuan at nakangiting nakatingin sa kanya. Inayos pa ang buhok dahil saktong hindi ko tinanggal ang make up.

"What's that look and smile? You look... creepy," sabi niya at tumatawa na.

Nakasimangot ko naman siyang binalingan.

"There. Better," pang aasar niya.

Kaya ang ginawa ko. Nagpacute pa ako sa harap niya at tumitig ng mabuti sa kanya.

Natatawa ako sa reaksyon niya dahil kinakagat niya na ang labi niya. Ba't parang affected siya? Sarap niyang asarin.

He's pouting when he looked at me. I am staring at him and when our eyes met, he then looks quickly away, not wanting to lock his eyes with me. It's not the first time that there is shyness in him. Mayroon noon, mas malala lang ngayon. Sayang saya naman ako dahil malaya ko siyang natititigan.

Simula kasi noong nangyari sa Siargao ang pagtatampo niya, hindi na mawala wala iyon sa isip ko. Napanaginipan ko pa nga kagabi. I also didn't know if he indirectly confessed his feelings to me. But how would I know I right? He just missed me because he wants someone to tease. Bata pa ako at malay ko ba sa nararamdaman niya kung totoo.

Nagpatuloy lang siya sa pagdrodrawing niya. Gagawan niya muna raw ako ng potrait saka gagawa ng panibago pero nakapaint.

Ilang oras kaming nagstay na ganoon. Seryoso siya sa ginagawa niya. Kapag binabalik niya rin ang tingin sa akin, ngumingiti ako sa kanya at masamang tingin naman ang ibabalik sa akin. Hanggang sa parang iritado na siya sa tuwing ginuguhit ako. Natatawa ako dahil mas lalo akong natutuwa sa itsura niya.

"Tapos na? Bagal mo naman. Ilang oras na tayo dito," pang aasar kong tanong.

"Give me a minute. Ifafinal touch ko na lang."

May inayos pa siya ng kaunti at binura ang nasa gilid gilid para maging malinis ito.

"Here... I told you, basic." Pagmamayabang niya.

Tinaasan ko siya ng kilay at kinuha ang potrait. Pinagsasalubong ko pa ang dalawang kilay ko, kunwari hindi nagugustuhan ang ginawa niya. Dahil ang totoo, kuhang kuha niya ang mukha ko. Hindi ko nga lang sigurado kung mas maganda ba ako o itong gawa niya.

"Pwede na. Ok naman sa akin," inosente kong sabi.

"Iyan lang masasabi mo? Hindi ka man lang mapapamangha? Mabuti nga at pinaganda kita diyan."

"So sinasabi mo bang pangit ako sa personal?"

"Parang gano'n na nga," natatawa niyang sabi. Inirapan ko siya.

"Ahh kaya pala may pa 'you're my only girl' ka pa diyan ha? Crush mo ko no? Amin ka na."

Mariin ang tingin niya sa akin. Dumidilim na rin ang mukha niya, hindi alam kung iritado at naiinis sa akin.

"What i--"

"Si Cedrix ang crush ko. Huwag ka nang epal."

Sinamaan niya ako ng tingin.

"I told you, he will never gonna entertain you. Mahal niya girlfriend niya kaya... sa akin ka na lang."

"Babaero mo, ayaw ko sa'yo," sabi ko kahit kinikilig na ako.

I didn't know that the conversation suddenly went into this topic. Hindi magandang pag usapan. Paasa siya ehh!

"Iyong iyo lang ako kapag sinagot mo ako..." sabi ni Greg.

"Bata pa ako, wala pa sa isip ko iyan."

"Sinabi ko bang ngayon?"

"Eh, kailan ba?" nakanguso kong tanong.

Nakangisi niya akong binalingan. "Kailan mo ba gusto?"

"Uhh... After five years?" Patanong at natatawa kong sabi.

"After five years then." Nahihirapan niyang sabi.

Halos wala nang umiimik sa amin. Hinihintay ko pa na magsasalita siya o sasabihin niyang joke niya lang iyon, pero wala ng salita ang lumabas sa bibig niya. Seryoso ba siya? Parang hindi naman.

"Maniwala naman sa'yo. Makakapaghintay ka ba sa tagal no'n?"

"Why not?"

"'Tsaka bakit ba ito ang pinag uusapan natin?... at maniniwala na ba ako sa iyo na may gusto ka sa akin? Sa mukhang 'to? Magaganda lang yata ang gusto mo!" Biro ko kahit kinakabahan ako. Feeling ko lalabas na sa ribcage ang puso ko.

"If I said yes, would you believe me?"

"Depende."

"I like you."

"Huh?"

What did he say? Parang nabingi yata ako. Ako, magugustuhan niya? Kailan pa?

"Sabi ko, gusto ki--"

"Bro, let's play. May bago akong video games. Laro tayo."

Bago pa maulit ni Greg ang sasabihin niya, sumingit na si kuya. Wala rin namang nagawa si Greg dahil hinila siya ni kuya. Nagpatianod na siya.

Ako naman, tulala rito. Hindi makapaniwala sa narinig dahil hindi ako sanay na makarinig ng confession.

Hindi ko mapigilang mapangiti at kinuha ang potrait na ginawa niya. Kinikilig ko ring inayos ang mga ginamit niya. Itatago ko na lang yata ang mga iyon. Hindi ko gagamitin!

I didn't have a chance to talk with Greg again. Hindi na kasi siya pinakawalan ni kuya at naglaro lang sila. Kahit katatapos namin mananghalian, ay pinaglaro niya muli hanggang sa napagod na lang sila at pinauwi niya ito.

Gusto ko mang kausapin, nasa tabi namin si kuya na nagpapaalam. Hindi pa yata aalis hangga't hindi umalis si Greg. Kaya nakaalis na lang ito na hindi pa ako nagpapasalamat.

Mabilis ang araw na lumipas at unang araw na ng pasukan. Hindi ako magkandaugaga dahil kinakabahan ako and at the same time, excited.

Sinabay ako ni kuya sa kotse niya dahil parehas kaming papunta sa school. Tatapusin niya lang lahat ng mga requirements niya dahil bakasyon naman nila.

"Good luck on your first day, Blayrie!"

"Thank you, kuya. Good luck din sa bakasyon niyo."

He only chuckled and nodded on me.

Pumunta na ako sa building namin na chineck ko na noong bakasyon. Maraming mga estudyante na magkakakilala na at mayayaman pa. Kinakabahan tuloy ako.

"Blayr!" Sigaw ni Rovick. Madali ko lang siyang nakita at may kausap siya na hinuha ko ay mga kaibigan niya.

Nilapitan niya ako.

"Rovick! Kamusta na pala? Sorry, hindi ako nakabisita ng dalawang linggo sa orphanage. May ginawa kasi."

"Ok lang 'yon. Ipapakilala pala kita sa mga barkada ko para hindi ka na mahiya kapag maglalunch tayo. Mababait naman ang mga 'yon," ani niya at lumapit kami roon.

There are some girls na friends nila. Halos equal lang dahil may marami din naman ang mga babae.

"Guys, this is Blayr Alcantara. She's the friend that I have told you. Sasabay siya sa atin na maglunch. Mabait 'to, nagvolunteer na rin sa orphanage," sabi niya.

Isa isang nagpakilala ang mga kaibigan niya. Nagvovolunteer din pala sila at nagsimula sila muli noong wala ako. Naging komportable ako sa kanila kaya sinabi ko rin na pupunta ako next week.

Nagpaalam lang ako kanila Rovick nang magring na ang bell. Pumasok ako sa room namin at umupo sa may bandang likod. May umupo rin naman sa tabi ko.

"Hi! I am Liezle Lacsamana. How about you?" Pakilala ng katabi ko. Nakasalamin siya pero kitang kita mo ang ganda niya.

"Uhh... Blayr Alcantara." Pakilala ko rin.

"Pwede makipagkaibigan? Wala akong kakilala rito."

"Uhh, oo. Pwede naman hehe."

"You looked nervous. Don't be. Hindi ako nangangain," biro niya.

"Uhh, hindi naman. Medyo naiintimidate lang ng kaunti."

"Sa salamin ko? Huwag mong pansinin 'yan. Para feeling genius lang. Char. Malabo mata ko eh."

Tumawa siya kaya nakitawa rin ako.

Naging magaan naman ang unang araw namin dahil wala kaming ganoong ginawa.

Si kuya ang nagsundo sa akin dahil wala na nga silang ginagawa.

"Want to have a Jollibee meal?" Kuya asked.

Isang tinginan ko lang sa kanya alam niya na ang gagawin niya. Pumila siya sa Drive-Thru para makakuha kami.

He ordered one bucket chicken joy, fries and coke float. Sa amin lang daw iyon dalawa kaya kinain namin malapit sa gate. Para lang kaming tanga ni kuya dahil malapit naman na ang bahay pero hindi pa kami pumasok.

After that, we went inside the house. Parang walang nangyari dahil malinis ang mukha namin ni kuya at walang bahid na ebidensya.

"Hoooy! Nagtatago pa kayong dalawa ha? Nakita ko ang kotse mo sa labas ng gate kuya. Anong pinakain mo kay Blayr? Alam mong may bawal siyang kainin. Isusumbong ko kayo." Salubong sa amin ni Ate.

"We have chicken joy for you. Don't tell Papa," pabulong na sabi ni kuya.

Kinuha naman agad ni ate at tumakbo sa kwarto para itago iyon.

Nag apir pa kami ni kuya.

Sa sumusunod na buwan ay magaan lang ang pag aaral ko. Si Liezle na rin ang naging kasa kasama ko sa buong taon at naging kaibigan ko rin. Matalino siya at halos sa kanya na rin ako nagpapaturo kung may kailangan ako.

My grade eleven life is so peaceful and it was different from my previous school. Lahat sila nakikipagkaibigan sa akin. At prangka naman kung may hindi nagustuhan. Hindi sila palaaway rito. Kung meron man, ibang usapan iyon at tungkol sa relasyon ang pinag aawayan nila.

Next week is the Valentine's day. The Student organization here is preparing something and they up in program. Some college students can also join to the program if they have time. Malayo ang building nila kuya kaya hindi siguro iyon makakabisita rito.

The president of the Student Organization decided that every strand have to make their booth and it has something to do in our strand.

Madali lang sa amin dahil magbebenta kami. Syempre business. Naririnig ko naman na sa Humms ay Love letter. Bibili ka sa kanila ng pagsusulatan na love letter at sila ang magbibigay niyon sa crush mo. Kung gusto mo rin naman na ipashout out ang pangalan ng crush mo o ipabasa ang kahit anong letter in a form of poetry or story, maaari mo sa kanilang sabihin at ibigay. Hindi pa namin alam ang sa Stem dahil, pasikreto sa kanila.

Kinabukasan, naghanda na kami at ang ibebenta namin ay mga bulaklak na paglalagyan namin ay worksheet. Nag improvise rin kami ng mga bulaklak pero mas marami ang totoo para mabili.

Pwede nang maglibot ang mga tapos kaya makakalibot kami ni Liezle dahil tumulong kami.

"Gusto mong pumunta sa college of Engineering and Architecture?" Tanong ni Liezle.

"Ano namang gagawin natin do'n."

"May kikitain lang ako."

"Boyfriend mo?" Panghuhuli ko pero namula ang mga pisngi nito. So boyfriend niya nga? Ang cute niya naman. "Ok lang. Basta huwag tayong magtatagal ha?"

"Bakit naman?"

"Basta," sabi ko at nagkibit balikat ito.

May boyfriend siyang Engineering. 1st year Chemical Engineering Student. Nandito naman ako sa isang upuan pero medyo malayo sa kanila.

They are sweet. The boy gives Liezle a flower, chocolates and gifts. What I have remember, Liezle made an effortful love letter too. She showed me the love letter before giving it to her boyfriend.

"What are you doing here?"

"Ayy pusang gala." Nagulat ako dahil nagsalita si Greg sa likod ko. Hinawakan ko pa ang puso ko dahil sa lakas ng tibok nito.

"Mukha ba akong pusa? And what are you doing here, Blayrie? Missed me?" Nakakalokong ngiti ang iginawad niya sa akin.

Kitang kita pa ang maraming tsokolate sa kamay niya at mga letters. Uso pa rin pala sa college ang love letter. Akala ko sa high school lang.

"Kapal ha. May sinamahan lang... 'Tsaka dami admirers ah. Pahingi ng chocolates," sabi ko at kinuha ang mga tsokolate. Mga imported!

Pinatong niya naman sa mesa ang mga iyon at umupo sa tabi ko.

"Kunin mo na lahat ito. And pwede pafavor, pakitapon na rin ang mga letters."

"Hoy! Sayang naman ang mga 'yan. Nag effort sila tapos hindi man lang babasahin?"

"Why would I? I don't like them. That's a waste of time."

"Ako na lang ang magbabasa at saka ko sabihin sa'yo ang summary nito. Iba talaga kapag gwapo, ano?"

Tamad niya lang akong binalingan. May dinukot naman siya sa bulsa niya na papel at binigay sa akin.

"Happy Valentines," Greg said. He stood up and left without saying a word.

Nagtaka naman ako sa aksyon niya pero binulsa na lang ang letter na iyon at mamaya ko na babasahin.

Pagkatapos nila Liezle ay saka siya nag aya pabalik sa booth. Nagulat pa siya dahil madami akong dala na chocolates at tinapon ang mga letters. Nagdecide akong itapon dahil sayang pala talaga sa oras.

"Sino pala 'yong lalaki? Siya ba nagbigay sa mga chocolates and letters?"

"Kaibigan ni kuya. Binigay sa akin at pinatapon ang letters. Gusto mo?" Alok ko sa kanya kahit alam kong mayroon na sa kanya.

"Meron na sa akin." Kilig na kilig nitong sabi.

Pagdating namin sa booth, umupo ako sa isang tabi at binasa ang binigay ni Greg. Akala ko kalokohan na naman ito pero seryoso ang pagkakasulat nito.

Blayrie,

Gusto ko lamang sabihin na Maligayang Araw ng mga Puso! Kagaya nang pagligaya ng puso ko sa tuwing nakikita kita.

Malapit na rin ang iyong kaarawan kaya magpapauna ako ng bati sa iyo. Maligayang kaarawan, Blayrie!

One more year to go so I could court you. It may seem that you are confused about my feelings but I will clearly say to you that I LIKE YOU!

Just always remember your promise to me. NEVER APPROACH AND TALK TO BOYS!

-Greg

I can't resist but to smile to his handwritten love letter. His penmanship is good. I cannot stop myself to bite my lip too.

I can't believe that he gave me a letter. For a man like him? It's a rare thing and nowadays, some men expressed their feelings through messages and social media accounts. I wanted to receive letters when I was in a junior high school and it wasn't in an occasion like this. But for now, this thing will forever appreciate and will be put in my special gem.