Γεροντιστικη Πιτζάμα
23.6.2019
▬▬▬▬▬

ΌΤΑΝ ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟ δωμάτιο της έκλεισε με ορυμαγδο την πόρτα και προσπάθησε να τηλεφωνήσει για εκατοστή φορά σπίτι. Έκανε μια προσπάθεια να δει τηλεόραση και αμέσως την έκλεισε, το κρεβάτι του δωματίου της ήταν κολλητά στον τοίχο με το διπλανό δωμάτιο, χθες το βράδυ μπορούσε να ακούσει την τηλεόραση από δίπλα.

Η συνειδητοποίηση πως δεν μπορούσε να συνδεθεί στο διαδίκτυο την έκανε να σκάσει από την πλήξη, βούλωσε τα αυτιά της και άκουσε μουσική στο πιο δυνατό σημείο, ήταν παράλογο το πόσο γρήγορα την πήρε ο ύπνος από την στεναχώρια της, δεν θυμόταν από πιο σημείο και μετά η μπαταρία του κινητού της έπεσε και κοιμόταν στην μια άκρη με το δροσερο σκέπασμα στην άλλη άκρη του κρεβατιου.

Το ασταθές μουρμουρητο της τηλεόρασης από το διπλανό δωμάτιο την έκανε να ρίξει μια στενή μισό ονειρική ματια στο ρολόι του τοίχου που ήδη σήμανε δύο το ξημέρωμα. Έτριψε το προσωπο της και με ένα βαθύ χασμουρητό και προσπάθησε να ξεχαστεί στήνοντας αυτι προκειμένου να καταλάβει ποιο κανάλι παρακολουθουσε το διπλανό δωμάτιο. Φυσικά θα ήταν αργά και θα είχαν ξεχάσει αναμμένη την τηλεόραση.

Η πλήξη ισοδυναμεί με πείνα, διέσχισε τον διάδρομο με μεγάλες δρασκελιες, την νύκτα η ζέστη γινόταν αφόρητη έκανε το δέρμα της να μοιάζει απεχθες και βρώμικο στο λινό ύφασμα του πουκάμισου της, η μακριά πιτζάμα της ήταν γκρι και οι ενδυματολογικες της επιλογές χειρότερες και από την βαθμολογία της το προηγούμενο τετράμηνο.

Η Εκάτη χώθηκε στο ασανσέρ και κατέβηκε στο ισόγειο με σκοπό να ανακαλύψει αν υπήρχε περίπτωση να φάει κάτι στις δύο και μισή το πρωί. Έδεσε τα μαλλιά της που με το ζόρι πιάνονταν για να μην κολλάνε στον σβέρκο της και κουρνιασε στην γωνία του στενού χώρου για να ακούσει τον οποιοδήποτε ήχο.

Μια μικρή ανακούφιση τσιγλισε το στήθος της όταν βγήκε στην σάλα και την είδε πιο άδεια από ποτέ. Ο εσωτερικός φωτισμός την έφερνε ξανά στην καλή της διάθεση, δύο θυρωροι παρακολουθουσαν τηλεόραση πίσω από την ρεσιψιον, τέσσερις φυλακές της έριξαν μια κοφτή ματια ενώ διέσχιζε μέσα στην καλή ηρεμία τον διάδρομο με τους πολυέλαιους, ο φρουρός Λι ο επικεφαλής ήταν απών πράγμα που της προξένησε μια στενή περιέργεια.

Πλησίασε θαρρετά την ρεσιψιον και ρώτησε σε μισερα κινεζικα εάν μπορούσε να πάει στην κουζίνα. Ο υπάλληλος ήταν τόσο ταλαιπωρημενος που δεν μπήκε καν στον κόπο να απαντήσει έγνεψε αρνητικά ενώ ο άλλος γέλασε διακριτικά ασκώντας ξεκάθαρα κριτική για την απαίσια προφορά της « Είστε με τον κύριο Γιανγκ;» ρώτησε ένας από τους άνδρες της ασφάλειας που στέκονταν στο σαλονάκι, είχε αφήσει το σακάκι του διπλωμένο στα πλαϊνά και τα αγγλικά του δεν ξεπερνούσαν το μέτριο. Δεν ήξερε ακριβώς τι εννοούσε έτσι έγνεψε θέλοντας εν μέρη να φτάσει στο πόρισμα της ερώτησης.

O μεσήλικας έμοιαζε περισσότερο με φιλιππίνεζο έτσι έκρινε τουλάχιστον από το δέρμα του και τα μάτια του. Είπε κάτι στους δύο υπαλλήλους τόσο γρήγορα στα κινέζικα που δεν πρόλαβε να βγάλει άκρη. Δεν κατάλαβε γιατί ο υπάλληλος σηκώθηκε και ο ίδιος προσφέρθηκε να την πάει στην κουζίνα. Η Εκάτη έγνεψε ως ένδειξη ευχαριστίας στον φρουρό και χαμογελασε στον θυρωρό που πολύ πιθανόν να μην την είχε στο στομαχι.

Μπορεί να μην την οδήγησε στην κουζίνα - μαγειρεία αλλά την άφησε μπροστά στον θάλαμο τροφοδοσίας « Έχει διαφορά σνακ, τα φαγητά αδειάζονται καθημερινά σε κάδους εκτός κτιρίου » η Εκάτη στράβωσε τα χείλη της « Θα μπορούσατε να κανετε ερανο-» ο υπάλληλος είχε ήδη στριψει να φύγει κάνοντας την να βγάλει έναν ήχο έκπληξης « χάρηκα που τα είπαμε!» είπε τραγουδιστά και φαρμακερά ειρωνικά.

Προχώρησε σπρώχνοντας την βαριά πόρτα για να βρεθεί στην αποθήκη με τα χρωματιστά σακουλάκια χωμένα σε κούτες ακόμη. Το βλέμμα της γύρισε αμέσως στον Γιανγκ που βρέθηκε καθισμένος ψηλά στον πάγκο, ακουστικά στα αυτιά του, κοιτούσε την οθόνη του κινητού μασουλωντας πατατάκια με μπαχαρικά που της έσπασαν την μύτη από την πρώτη κιόλας στιγμή που γύρισε το κεφάλι της. Τα σκουρα καστανά μαλλιά του ήταν τραβηγμένα στα πλαϊνά του κεφαλιού του χωρίς χωρίστρα.

Αντάλλαξαν μια γρήγορη ματιά και μόνο η Εκάτη συνέχισε να παρατηρεί την θέση του πάνω στον πάγκο, ο Γιανγκ που θέλει να του μιλούν στον πληθυντικό, που κατά πάσα πιθανότητα δεν τρώει ποτέ θερμίδες ήταν ξυπόλυτος με μια ρόμπα που σερνόταν έως το πάτωμα - φορούσε μια απαίσια μπλε σατέν πιτζάμα μέσα από την ρόμπα « Τι;» την ρώτησε βγάζοντας τα ακουστικά του, η μουσική ήταν τόσο δυνατή που έφτανε μέχρι και τα δικά της αυτιά αμέσως συνέχισε να ασχολείται με το κινητό του τηλεφώνο.

« Τι γεύση είναι και που το βρήκες;» ρώτησε δείχνοντας το πορτοκαλί σακουλάκι που κρατούσε « Στον πληθυντικό » την διόρθωσε ανασηκώνοντας τα φρύδια του, της χάρισε μια αιχμηρή ματια από αυτές που έκαναν τα μάτια του τόσο μεγάλα και όλο προειδοποίηση « Μετά τις 12 μπορούμε να μιλάμε στον ενικό, δεν είσαι καν τοσο μεγαλύτερος μου» η Εκάτη μετά από λίγο σκέφτηκε πως αυτό που είπε μπορούσε να είναι και πρόστυχο, στράβωσε τα χείλη της και σουφρωσε την μύτη της παίρνοντας την γνωστή έκφραση ' αυτό δεν ήταν καλό '

Ο prada καταπίεσε ένα γελάκι που ακούστηκε σαν χλιμιντρισμα στην Εκάτη « Εαν το θέτεις τόσο κομψά » απάντησε και με ένα άνετο τσουλημα πάνω στον πάγκο κατέβηκε « Που την βρήκες την όρεξη στις τρεις το πρωί;» τον ρώτησε προσπαθώντας ίσως και να μάθει κάτι ακόμη για τον Γιανγκ που όσο ψυχρός και ανάποδος ήταν την έκανε να ξεχαστεί για μια στιγμή.

« Χα. Στο ίδιο μέρος με εσένα » κράτησε στην αγκαλιά του την σακούλα και φυσιξε μια τούφα που μπήκε στα μάτια του. Η μυρωδιά των ρούχων του ήταν τόσο χαρακτηριστική που μπορούσε να την αναγνωρίσει από μέτρα ατελείωτα, κολόνια, σαμπουάν ή μαλακτικό ρουχων, της έφερε νευρικότητα και υπερένταση.

« Χιούμορ ..» μουρμουρησε εκείνη και του χάρισε ένα πικρόχολο χαμόγελο, πλησίασε το ψυγείο της υπηρεσίας. Ο Γιανγκ που σε πρώτη φάση έμοιαζε έτοιμος να φύγει στήριξε την πλάτη του στον τοίχο και έβγαλε έναν ήχο αποδοκιμασίας « Ποιος σε άφησε να μπεις εδώ; , απαγορεύεται» η Εκάτη άρπαξε το κουτί με το παγωτό και επιδοκιμαστικα διάβασε την ετικέτα προκειμένου να μάθει τι γεύση είναι.

« Ένας ευγεναστατος κύριος και αν θες να ξέρεις η απαγόρευση δεν είναι μόνο για εμένα » ξυλωσε το πλαστικό κουτάλι από μια άλλη συσκευασία γιαουρτιού και έκλεισε την πόρτα του ψυγείου με ευχαρίστηση « Για εμένα τίποτα δεν απαγορεύεται » απάντησε δεικτικά και η Εκάτη ανενόχλητη έκατσε στον πάγκο.

Γέλασε ανοίγοντας το καπάκι της συσκευασίας « Είσαι μεγάλο ξιπασμενο νούμερο » μουρμουρησε όλο νόημα και βύθισε με δύναμη το πλαστικό κουτάλι στο παγωτό που δεν ήταν τόσο μαλακό με αποτέλεσμα να σπάσει στα δύο. Ο Γιανγκ έβαλε τα γέλια κυριολεκτικά κάλυψε με την παλάμη το στόμα του και χλιμιντρισε όπως την προηγούμενη φορά « Σου άξιζε ή απλά ο καλός θεος θεώρησε ότι είσαι βρωμοστομη »

Η Εκάτη άρπαξε το κομμάτι που έμεινε από το κουτάλι και το πέταξε σαν ρουκέτα χαμηλού βάρους κατευθείαν πάνω του « Ο καλός θεός μου έδωσε στόχο » ο prada πήρε μια έκφραση τάχα σοκαρισμένη και ύστερα έχωσε το χέρι του μέσα στην σακούλα και πριν προλάβει να το καταλάβει καλά καλα πως θα της πετούσε φαγητό.

« Μην τολμήσεις θα σου πετάξω το πακέτο! Και είναι πολύ πιο βαρύ από τις τηγάνισμενες πατάτες σου που προκαλούν υπέρταση!» φώναξε αμυντικά και ο Γιανγκ γλίστρησε πίσω από τον παγκο ρουθουνισε ειρωνικά και άρπαξε από τα κουτιά δίπλα σακουλάκια με ξηρούς καρπούς « Εσύ το ξεκίνησες » τόνισε και με μια κίνηση σβέλτα το εκσφεδωνισε τόσο κοντά της που λιγο έλειψε να την βρει στον ώμο.

Στο πατωμα σκορπιστηκαν μικροσκοπικα φυστίκια με καβούκι και η Εκάτη γλίστρησε στην άλλη μεριά του πάγκου, η καρδιά της άρχισε να χοροπηδάει από την υπερένταση. Έβαλε τα γέλια και μάζεψε τα πόδια της στο στήθος της. Μάζεψε όσα έφταναν τα χέρια της και τα έφερε στην μεριά του με όλη της την δύναμη.

« Βλακα ποιος θα τα μαζέψει όλα αυτά; τι σόι ώριμος είσαι;» φώναξε πάλι μαζεύοντας την ίδια στιγμή ένα μάτσο ξηρούς καρπούς « Τι έγινε δεν θα μου πετάξεις το παγωτό; Όλο απειλές είσαι από πράξη τίποτα!» σηκώθηκε αστραπιαία και ανταπέδωσε την βολή ξανά , ο Γιανγκ έσκυψε και άρπαξε από την μεριά της το ανοικτό παγωτό.

« Εη! Βλακα!» αντιγύρισε και προσπάθησε να τον σταματήσει από το να φύγει με το δικό της απόκτημα από το δωμάτιο. Ο Γιανγκ που ήδη περπατούσε στον διάδρομο βρήκε την Εκάτη εξ απροόπτου ακριβώς πίσω του « Εη δεν ακούς;» συνήθως δεν είχε συνηθίσει να σταματάει κάποιον άλλον έτσι γιατί φυσικά δεν είχε χρειαστεί, άρπαξε χαμηλά τον καρπό του για να τον κάνει να την αντικρίσει, τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα και γελούσε σαν υστερικος, οι ίριδες του τεράστιες σαν να είχε μάτια γάτας στο σκοτάδι και σκέφτηκε πως αν ήταν πάντα τόσο όμορφος δεν θα ήθελε να του σπασει τα μούτρα και ύστερα να κάψει την πανάκριβη γεροντιστικη πιτζάμα του, βούτηξε το χέρι της μέσα στην ανοικτή συσκευασία .

« Τι στο -;» κατάφερε να πει έκπληκτος και η ανοιχτή παλάμη της που ήταν γεμάτη με παγωτό φράουλα βρέθηκε ακριβώς στο πρόσωπο του « Είναι επειδή από την πρώτη μέρα με κακό δέχτηκες και επειδή μου έδωσες τα παπούτσια σου, μου έφερες μπελαδες, μην κυκλοφορείς με αυτό το άρωμα καλή σου νύχτα τώρα » έμεινε τόσο έκπληκτος που η Εκάτη δεν κρατήθηκε και έβαλε τα γέλια, ήταν εκείνη η Εκάτη που ήξερε να κάνει κάθε δευτερόλεπτο ακόμη καλύτερο από το προηγούμενο « Θα σε μηνύσω! Γύρνα πίσω αποτυχημένη χωριατοπουλα! » της ούρλιαζε κυριολεκτικά από την άλλη μεριά του διαδρόμου και εκείνη με όλη της την φορα έτρεξε στο ασανσέρ.

偉大な愛をもって