Σύνδρομο Συμπόνιας
29.6.2019
▬▬▬▬▬

ΣΕΝΆΡΙΟ ΝΟΎΜΕΡΟ ΈΝΑ : ο Τζεν γνώριζε κατά έναν αλλοκοτο τρόπο πως δεν  ήταν  απλοί οι λόγοι που δεν ήθελε να συχνάζει μαζί τους. Σεναριο νούμερο δύο : όλα ήταν αβάσιμες υποψίες, δεν ήταν πράκτορας των μυστικών υπηρεσίων για να καταλάβει τι είχε στο μυαλό της.

Ήταν αποφασισμένη να μάθει αν εκείνη και ο Τζεν ήξεραν για τον τύπο που παρενοχλουσε συστηματικά την Μπορα, ένας συνοφρυωμένος Τζεν και ένας αψηφιστα σοβαρός Γιαντζιν κάθονταν απέναντι της σε μια καφετέρια αρκετά  καλό στημένη στο μικρό μπαλκόνι που κρεμόταν πάνω από το κύριο μέρος του μαγαζιού, από ότι φαίνεται ήταν γνωστοί θαμώνες εκεί, ο σερβιτόρος τους έφερε χωρίς να έχει προηγηθεί καμία κουβέντα δυο κούπες τσάι με μυρωδιά ολότελα άγνωστη, έντονη σαν βότανο, σε άλλη μια στιγμή ήρθε και μια δική της, ένα ποτήρι με υπερβολικό θόρυβο αν έβλεπε κανείς το στήσιμο του.

« Τι είναι;» ρώτησε τοσο πεζά και ο Τζεν κοίταξε επίμονα κάτω από το λεπτό μπαλκονάκι με τα λευκά διακοσμητικα φωτάκια να τρεμοπαίζουν « Λεμονάδα, αυτό δεν πίνεις;» έκατσε και την κοίταξε χωρίς ίχνος ενθουσιασμου κυρίως επειδή την είχαν σύρει εκεί χωρίς να πουν λέξη, αυτό το στυλ δεν της άρεσε όπως το πως εξελισσόταν κάθε λεπτό παρέα με αυτά τα άτομα « Χθες η Μπόρα έλαβε μια ανθοδέσμη που ήταν μέσα στο ντουλάπι της πριν καλά καλά έρθουμε πίσω, υπήρχε μια κάρτα όταν την πήρε στα χέρια της κυριολεκτικά .. Έχω δει την Μπορα σε πολλές φάσεις αλλά αυτό χθες, έκανε σαν τρελη »

η Εκάτη ξαφνιάστηκε τόσο πολύ που ο Τζεν μπήκε στο θέμα τόσο γρήγορα χωρίς περιστροφές, δεν κοιτούσε καν προς την μερια τους ενώ μιλούσε με σταθερότητα. Ο Γιαντζιν αφαίρεσε τα γυαλιά μυωπίας του τριβωντας τα μάτια του « Από ποιον;» ρώτησε εξαντλημένος και παράλληλα θυμωμένος « Μόνο η Μπόρα ξέρει, έσκισε την κάρτα, τα έχασε με έβαλε να υποσχεθω πως δεν θα πω τίποτα, πως ήταν υποτίθεται κάποιος πρωτοετής που θέλει να την εντυπωσιάσει, παρά ήταν ταραγμένη για να συζητήσει »

η Εκάτη ακούμπησε πίσω την πλάτη της νιώθοντας την αλυσιδωτή αντίδραση μέσα της, πρώτα το ότι ήταν σίγουρη πως ήταν εκείνος ο ελεεινός που κατά πάσα πιθανότητα είχε ακολουθήσει την Μπορα στην Σανγκάη από το Λονδίνο, δεύτερον ο Τζεν και ο Γιαντζιν δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για το τι πραγματικά συνέβαινε, σε τι κατάσταση θα βρισκόταν η Μπόρα;

Ήταν τόσο ζωντανή η αίσθηση της αγανάκτησης μέσα της που την έπιασε ανακατωση « Για αυτό ήταν όλο νεύρα χθες;» ρώτησε τοσο αδύναμα ο Γιαντζιν αφήνοντας κάτω τα γυαλιά του, έδειχνε αρρωστος από την αγωνία του, χλωμός και έτοιμος να σκάσει « Εγώ ο ίδιος τα πέταξα στα σκουπίδια ναι; Οποίος και να είναι τι στο καλό προσπαθεί να πει; έκατσε και μάζεψε τα λουλούδια και τα κόλλησε στο πάτωμα .. Δηλαδή δεν είναι ύποπτο όλο αυτό; η Τζελι μας κρύβει κάτι » κατέληξε ο Τζεν και γύρισε το βλέμμα του στην Εκάτη έμπλεξε τα δάκτυλα του μεταξύ τους.

« Αυτος ο τύπος νομίζει ότι αυτό είναι παιχνίδι, θα γίνουμε ολόκληρο σκάνδαλο ακόμη δεν ήρθαμε» η Εκάτη δεν μπορούσε να βγάλει κιχ ζούσε μια ψυχική πάλη που ήταν ολόκληρη ένα αδιέξοδο, πως μπορούσε να αποκρύπτει μια τέτοια πληροφορία από άτομα που νοιάζονταν τόσο για εκείνη; από την άλλη εάν η ίδια η Μπόρα δεν ήθελε να φέρει κάποιον μεσα στο ζήτημα της γιατί εκείνη να προσέφερε κάτι τόσο προσωπικό της; δεν ήταν η δουλειά της ποιος ήξερε τι σχέση είχε με αυτόν τον άνδρα  από την οπτική της λογικής αλλά από ποτέ άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις βγαίνουν εξω και ζητούν βοήθεια , το ζήτημα ήταν αρκετά σοβαρό ο τύπος παρακολουθουσε με τρόπο ανενδοίαστο την Μπορα.

« Ποιος το χεζει το σκάνδαλο; Αν η Μπόρα ήταν σε μια αμήχανη κατάσταση δεν θα μας το έλεγε;» ρώτησε ο Γιαντζιν και ο Τζεν δεν φάνηκε να αμφιβάλει « Έλειπε εφτά μήνες δεν ξερω όλες τις λεπτομέρειες της ζωής της σε αυτό το διάστημα, από την εμπειρία μου αισθάνομαι πως δεν είναι χαρούμενη κατι την βασανίζει και δεν είναι η σχέση του Γιανγκ με την Κιμικο και –» απότομα έκοψε την έκφραση του σαν να είχε ξεχάσει πως ήταν παρούσα και η Εκάτη, ο Γιαντζιν τον κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια έτοιμος να του πει πως παραλίγο να γίνει κάποιο τραγικό λάθος.

Η Εκάτη είχε την αίσθηση πως αυτό το κάτι που δεν είπε τελευταία στιγμή ο Τζεν ήταν κάτι που γνώριζε ήδη. Απέκλεισε την σκέψη ταχύτατα ο Τζεν και ο Γιαντζιν ποτέ δεν θα έκρυβαν την σχέση της Κιμικο και της Λουν από τον Γιανγκ, απλά δεν γινόταν « Ναι αυτό που θέλω να πω είναι πως πρέπει να κάνουμε κάτι » η Εκάτη ένιωσε την ανακατωση της να κορυφώνεται ενώ τρελά σενάρια διεσχιζαν το μυαλό της, έπιασε την τσάντα της ασυναίσθητα.

« Εάν η Μπόρα δεν είναι όντως καλά το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να την ρωτήσετε » ήξερε πως αυτό δεν θα ήταν αρκετό, η Μπορα μπορεί να μην ήθελε να μιλήσει για αυτό « Μπορεί όντως να είναι κάποιος που έχει ξετρελαθεί μαζί της οι συμπτώσεις συμβαίνουν ε;» ο Τζεν την κοίταξε τόσο έντονα που άλλη φορά θα είχε νιώσει την καρδιά της να ζουλαει το δέρμα της, εκείνη την ώρα δεν ήταν τίποτα τέτοιο.

« Συμπτώσεις;» επανέλαβε και απευθείας θέλησε να καλύψει τα λόγια της με ότι κουράγιο της είχε απομεινει « Εννοώ την κακή διάθεση της » νόμιζε πως θα έκανε εμετό αν συνέχιζε να λέει τόσα αδιορθωτα ψέματα δίνοντας ελπίδες στον Τζεν και τον Γιαντζιν πως όλα ήταν σωστά με την Μπορα - πως ήταν μπλεγμένη έτσι; Έπιασε το σακίδιο της και έσπρωξε την καρέκλα της πίσω.

« Πρέπει να πηγαίνω, εύχομαι να φτιάξει η κατάσταση» να φτιάξει η κατάσταση; επανέλαβε μέσα της κοροϊδευτικα και δεν άφησε την φωνή του Γιαντζιν να την κρατήσει σε εκείνο το σημείο, ήδη κατέβαινε την σκάλα χωρίς να το πολύ σκεφτεί ακούμπησε στο ταμείο τα ψιλά ακριβώς στην τιμή της λεμονάδας. Να και κάτι που δεν έκανε πριν, δεν το έβαζε στα πόδια οποιο και να ήταν το ζήτημα, η στάση της δήλωνε καμία ενοχή; Το στήθος φουσκωμένο, το στομάχι της ένα χαλι περίμενε τον πονοκέφαλο να την αποτελειώσει η ένταση στα άκρα της θα συσσωρευονταν.

Δεν είχε καμία διάθεση να αναμιχθεί σε κάτι ολότελα δικό τους, τότε γιατί την απασχολούσε τόσο πολύ; γιατί το μυαλό της δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το τι συνέβαινε με την Λουν και την Κιμικο; Από το πως ένιωθε ο Γιανγκ ; Από το πως λειτουργούσε ο Τζεν ήταν φίλος όλων; από τον κίνδυνο που διετρεχε η Μπόρα; είχε κάνει μια πολυ αξιόλογη προσπάθεια να τα βγάλει από την έγνοια της και όμως ήταν πάλι εκεί, κάθε φορά που έβλεπε τα πρόσωπα τους ξεφυτρωναν με μια ζωφερη ταχύτητα νέα θέματα. Εάν γύριζε το βλέμμα της από την άλλη θα το άντεχε; αν τα αποτελέσματα ήταν απαίσια θα μπορούσε να τα προλάβει; πόσο δειλό ήταν εκ μέρους της να αποφύγει αυτές τις καταστάσεις από την στιγμή που δεν την επηρεαζαν;

Δυστυχώς την επηρεαζαν γιατί άθελά της είχε αναπτύξει ένα σύνδρομο συμπόνιας για αυτους τους κάμποσους άγνωστους. Ήταν τόσο σαστισμενη από αυτή την κατάσταση που δεν είχε απομείνει μέσα της κανένα ίχνος συγκέντρωσης για κάτι όπως το διάβασμα, παρέλαβε τα βιβλία της και τα έστησε σε μια στοίβα στο πάτωμα, αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην Νορα με σκοπό να κάποια απογευματινή βόλτα για να σβήσει προσωρινά αυτο το νοητικό μαρτύριο.

[..]

Ο Τζούνι ο κατασπρος γάτος της Μπορα περπατούσε καμαρωτα στο μέσο του δωματίου μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της κυρίας του έτρεξε προς την πόρτα του μπάνιου. Οι τελευταίες ώρες είχαν αποδειχθεί λιγότερο επίπονες όταν είχε κοιμηθεί παραπάνω από το φυσιολογικό, χαμήλωσε το κορμί της για να κάτσει στα γονατα της και χαϊδεψε τον Τζουνι.

« Ο μόνος έμπιστος άνδρας» μονολογησε και έφτασε στον παγκο το σωληνάριο. Άδειασε μια αξιόλογη ποσότητα υγρού μεικαπ στον δέκτη της και άρχισε να τρίβει με κοφτές κινησεις τα κοκκινα μισοφέγγαρα που στιγματιζαν την ομοιόμορφη επιδερμίδα της, μορφασε στον πόνο και εσφιξε περισσότερο τα δόντια της « Βρώμα ... » είπε ανασαινοντας τραχιά παλεύοντας να αποβάλλει την δίψα για δακρυα τα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα της νέας  μέρας και θα συνέχιζε να προσπαθεί να δαμασει την πυρωμενη οργή της, την ασύλληπτη ντροπη που έμενε στο κορμί της με αυτά τα σημαδια.

Άρπαξε το κινητό της τηλέφωνο με σκοπό να κανονίσει κάποια συνάντηση έξω από το σπίτι, όπου και να ήταν αρκεί να ήταν με τους ανθρώπους της, προκειμένου να ξεβγαλει την χθεσινή βραδιά και όλα τα παράσιτα μαζί της, η είσοδος στον λογαριασμό της συνοδεύτηκε με έναν κατακλυσμός μηνυμάτων, δεν ήταν μόνο στον προσωπικό της λογαριασμό ήταν σε ολόκληρη της αρχική της, το όνομα της να έχει γίνει τάγκ σε παραπάνω από εκατό ποστ.

Τα μάτια της διετρεξαν τις πανομοιότυπες φωτογραφίες και τα μάτια της άνοιξαν πλατιά – κάλυψε τα χειλη της πριν καλα καλά διαβάσει κάτι παραπάνω – κάλυψε την οθόνη του κινητού της τηλεφώνου και διετρεξε το προσωπο της με τα ανοικτά της δάκτυλα, γιατί της το έκανε αυτό; τα μπράτσα της ριγησαν και πήρε μια ασθματικη εισπνοή πίεσε τα δάκτυλα της στο κρανίο της και άκουσε τον ακαταλυπτο χτύπο της καρδιάς της, την είχε βρει και δεν θα την άφηνε να ξεφύγει, ένα νέο μήνυμα και εκείνη σήκωσε την οθόνη του τηλεφώνου της πόσα λουλούδια θα χρειαστείς ομορφιά μου για πειστείς; γραπωσε την οθόνη και πάρα το τρέμουλο σηκώθηκε όρθια και με όλο το μένος που αχόρταγα καταπιεζε για ολόκληρους εφτά μήνες στο στήθος της βγήκε με την σύγκρουση της συσκευής στον τοίχο απέναντι.

Ο ήχος του θριματισματος έκανε τον φόβο να ταράζει τα πόδια της, ανάγκασε τον εαυτό της να σταθεί στα πόδια του και ενώ βουρκωνε από την ένταση του τρόμου πως η πράξη της θα έχει συνέπειες κάθισε γεμάτη παραίτηση στο πάτωμα, ο Τζουνι πλησίασε και άπλωσε το χέρι της να τον χαιδεψει « Αργότερα Τζουνι »

[..]

« Λοιπόν τσακώθηκες με κανέναν; Ακεφιες βλέπω » ρώτησε μετά από τόση ώρα η Νορα τριβελιζοντας στο ποτήρι της το πορτοκαλί καλαμάκι, η Εκάτη που τα τελευταία λεπτά κοιτούσε χαζεύοντας χαμένη την κονκάρδα στην τσάντα της Νορα, γαλάζια και αυτή όπως οι ανταύγειες της με τα αρχικά ενός συγκροτήματος « Είμαι πολύ κουρασμένη με αυτή την παρέα ξέρεις ..» η Νορα ήπιε μια γερή γλυκιά από το απογευματινό ανάμεικτο χυμό της.

« Γιατί έγινε τίποτα χθες;» που να της εξηγούσε, σωστά; ενοχλημενη που είχε ερωτηθεί ακόμη μια φορά για τα χθεσινά στήριξε το πρόσωπο της στην ανοιχτη παλάμη της « Τι να γίνει ... Τίποτα απολύτως, ηλπιζα πως θα ήταν μια καλή ευκαιρία να μιλήσω λιγο με το άτομο αλλά τζίφος πλέον δεν είμαι καν σίγουρη αν θέλω να κάνω παρέα μαζί του » η Νορα της είχε πει να λένε συνθηματικά τον Τζεν ως το άτομο και το κορίτσι απέναντι της ανασηκωσε τα φρύδια της.

« Γιατί; Σε ενόχλησε;» ρώτησε ξαφνιασμενη και η Εκάτη αναρωτήθηκε πάλι αν ήταν όντως αλήθεια τα προβλήματα της παρέας του θα την εμποδιζαν να πλησιάζει το άτομο που της άρεσε. « Ο Τζεν ποτέ, παρόλα αυτά γίνεται περίεργος, κάποιες φορές λέει κάτι πράγματα καχύποπτα δεν μιλάει για τον εαυτό του » μουρμουρησε προσπαθώντας να βρει μια ακόμη εξήγηση « Έτσι δεν είναι ο Τζεν; μυστήριο τρένο δημοσιότητας και βλέμματων; μπορεί να μοιάζει ως πιο προσγειωμένος αλλά σπάνια κοιτάει γύρω του» παρατήρησε τόσο ορθά η Νορα και η Εκάτη ξεφυσιξε.

« Να ας ρωτήσω ξέρεις πολλά άτομα σε αυτό το μέρος που θα είχαν ψύχωση με την Μπορα;» η ερώτηση της ήταν αξαφνη, η Νορα το καλό σκέφτηκε « Με την αρνητική έννοια συνήθως νομίζω πως ναι, ξέρεις τι είναι η εκδίκηση κατά αυτής της κλίκας; όνειρο ζωής για μερικούς, δεν έχουν κάνει λίγα, έχουν ταπεινωσει χιλιάδες φορές ανταγωνιστές τους, έχουν χρησιμοποιησει την εξουσία τους για να κερδίσουν στα πάντα, κανείς δεν έχει ελπίδα εναντίον τους. Η Μπόρα είναι η βασίλισσα στην κυψέλη δεν θα πιστέψεις για πόσα πράγματα είναι ικανή » τι αηδίες σκέφτηκε και άλλαξε βλέψεις « Δεν είναι τόσο σκύλα όσο φαίνεται » αναστέναξε κοιτωντας ένα τραπέζι πίσω « Έχει ενσυναισθηση και ο καθένας στην προσωπική του ζωή δεν έχουμε ιδέα τι τραβάει .. »

« Είναι ένα μάτσο ηλιθια ψώνια ναι αυτό δεν είναι λάθος αλλα δεν είναι τόσο κακοι –» πήγε να πει κάτι παραπάνω ενώ ονειροπολουσε και η Νορα άρπαξε απρόβλεπτα το χέρι της κοντευοντας να ρίξει το πρόσωπο της μιας και έχασε το στήριγμα της, η Νορα είχε ανοίξει διάπλατα τα μάτια της και μια λέξη μόνο σχημάτιζαν τα χείλη της πάψε!

Η Εκάτη κατάλαβε πως κάποιος είχε σταθεί πισω της, στημένος σαν κολώνα, η μυρωδιά ήρθε πρώτα σε εκείνην από την εικόνα, δεν βλεφαρισε ούτε για μια στιγμή διασταυρωνοντας την ματιά της με αυτή του prada. Τα πόδια της μούδιασαν από την άβολη θέση που κράτησε το τελευταίο μισάωρο, τα τρελό μάτια του δεν αστειεύονταν και ήταν ντυμένος σαν να επρόκειτο να περπατήσει στην πασαρέλα γνωστού σχεδιαστή στο Μιλάνο.

Ντυμένος στα λευκά και μαύρα στεκοταν με τα χέρια του δεμένα στο στήθος του, η έκφραση του απόλυτα επίπεδη και χωρίς να κοιτάζει πουθενά αλλού πάρα το πρόσωπο της Εκατης σαν έναν ενοχλητικό πίνακα, με κακής ποιότητας χρώματα, μηδενικό ενδιαφέρον « Εσύ δρόμο» μουρμουρησε απευθυνόμενος στην Νορα που ύψωσε το ένα της φρύδι « Τι τρόποι » ψέλλισε και η Εκάτη γύρισε αμέσως να απαντήσει στην Νορα « Όχι, μπορείς να μείνεις» ύστερα γύρισε αμέσως στον Γιανγκ.

« Εσύ δρόμο, πως απευθύνεσαι έτσι σε μια φίλη μου;» ο Γιανγκ στριφογυρισε την ματιά του και μορφασε ειρωνικά « Εγώ να πάρω δρόμο; Έχεις πάρει τόσο θάρρος » η Εκάτη ευχαρίστησε τον καλό θεό που η γωνία του μαγαζιού δεν ήταν πνιγμένη στον κόσμο, παρόλα αυτά φοιτητές κοιτούσαν, φοβήθηκε στιγμιαία πως ο Γιανγκ θα προκαλούσε σκηνή για το τίποτα.

Η Νόρα μάζεψε την τσάντα της « Θα τα πούμε ναι;» η Εκάτη την κοίταξε καλά καλά « Όχι! Δεν θα γίνει αυτό που θέλει, θα κάτσεις εδω αν έχει κάτι να πει θα είσαι και εσύ μπροστά» επέμεινε και του έριξε μια ακόμη ματια, ανασηκωσε το ένα του φρύδι και κοίταξε τοσο επιθετικά την Νορα που βρισκόταν όρθια έτοιμη να πάρει την απόφαση της « Θες να αποφοιτήσεις εδώ; Δίνε του» ο τρόπος του έκανε την Εκάτη να κοιτάξει άπραγη και σαστισμενη την Νορα να της χτυπάει τον ώμο.

« Καλά ξεμπερδέματα » ψέλλισε σοβαρά και με μια ματιά πλήρως απομακρη προσπέρασε τον prada. Εκείνος δεν έριξε δεύτερη ματιά έκατσε στην θέση της Νορα με άνεση αφαιροντας το παλτό του « Τι σόι άτομο είσαι ..» μουρμουρησε με τόση δύναμη στην σημασία της απέχθειας που ένιωσε για το πρόσωπο του ύστερα από αυτό που είπε στην Νορα « Πρέπει να είσαι τόσο κομπλεξικός για να κάνεις έτσι .. Δεν αξίζει ούτε να σε βρίσω » έδιωξε το βλέμμα της μην αντέχοντας να τον αντικρίζει, εκείνος κάλεσε το γκαρσόν σηκώνοντας το χέρι του.

« Είπες ότι θα διάβαζες σωστά; Γιατί είσαι έξω και πίνεις τσάι κουτσομπολευοντας τους φίλους μου; δεν μου αρέσει να μου λένε ψέματα» εξήγησε τόσο απλοϊκά και όταν το γκαρσόν ήρθε παρήγγειλε έναν εσπρέσο στις εννέα πάρα τέταρτο το βράδυ « Ποιος είπε τίποτα σε εσένα; Δεν μπορείς να ζητήσεις κατι ευγενικά; Απειλείς πολλούς ανθρώπους λέγοντας τους πως δεν θα τους αφήσεις να αποφοιτησουν;» η χολή της κόντευε να σπάσει και ο Γιανγκ δεν έδειχνε να πολύ νοιάζεται κοίταξε με προκλητική αναισθησία τα αδύνατα δάχτυλα του και της έριξε μια παρατεταμένη ματια.

« Μπινγκο» απάντησε και άπλωσε τοσο γρήγορα το χέρι του στο τραπέζι αρπάζοντας το νέο της τηλέφωνο « Εη!» φώναξε με ορμή και η μουσική υπόκρουση στο πισω μέρος του μαγαζιού σταμάτησε να μοιάζει τόσο χαλαρή. Ο Γιανγκ έγραψε κάτι στο πληκτρολόγιο της και ύστερα πήρε μια παράξενη έκφραση περισσότερο κοροϊδευτική Ω Καιτλιν είναι είναι σαν αρκούδι με πιάνεις; θες να τον ζουληξεις να τον σκάσεις στις αγκαλιές διάβασε δραματικά παριστανοντας το κορίτσι και σηκώθηκε όρθια σαν να τιναχτηκε με ελατήριο, από την μεριά της προσπάθησε να του αποσπάσει το κινητό της τηλέφωνο και ο Γιανγκ τραβήχτηκε πίσω διαβάζοντας και άλλα μηνύματα ανάμεσα σε εκείνη και την Καιτλιν, μια συνομιλία με κυρίως ζήτημα τον Τζεν.

Κατά χτυπημένη από τα χαστουκια της ντροπής και του θυμού πήγε στην θέση του με φορά και αυτόματα σηκώθηκε όρθιος σηκώνοντας το κινητό της τηλέφωνο ψηλά με την οθόνη να κοιτάζει το πρόσωπο του για να συνεχίζει να διαβάζει γελώντας δυνατά « Ηλιθιε! Κοφτο!» φώναξε και άρπαξε το δεξί του χέρι από το μανίκι του πουλόβερ και εκείνος δάγκωσε τα χείλη του γελώντας κοντευοντας να πνιγει « Μπορώ να γράψω βιβλίο για το χαμόγελο του και μόνο!» διάβασε και εκείνη χαστούκισε το χέρι του πηδωντας προκειμένου να το φτάσει, της χαμογέλασε με μεγάλα μάτια από την έκπληξη αφήνοντας το κινητό της τηλέφωνο στο τραπέζι.

Ο Γιανγκ έκατσε στην καρέκλα όλο ικανοποίηση και γέλασε καλύπτοντας το στομα του « Δεν το πιστεύω! Κοίτα να δεις που η αποτυχημένη χωριατοπουλα έχει ψύχωση με τον Τζεν μας » η Εκάτη έθαψε το κινητό της τηλέφωνο μέσα στην τσέπη της και κοίταξε αλλού μετρώντας μέχρι το δέκα για να ξεθυμάνει η αποτρόπαια ντροπή της, το πρόσωπο της ψηνόταν και αν κοιτούσε τον Γιανγκ θα του άνοιγε το κεφάλι αυτό ήταν σίγουρο.

« Δεν μπορείς να φαντάζεσαι πως θα είσαι μαζί του έτσι;» ρώτησε γελώντας τόσο χαιρεκακα προκαλώντας της μια μαζική πλήξη στο νευρικό της σύστημα « Εννοω, κοίτα τον εαυτό σου τρέφεις ελπίδες;» σταμάτησε να γελάει και άρχισε να κάνει τα δάκτυλα του να περπατούν επιδεικτικά στην επιφάνεια του κρεμ τραπεζιού, στο σημείο που είχε τρυπήσει το δάκτυλο ήταν ένα μπλε χανζαπλαστ θυμίζοντας της την έκφραση του όταν ήταν μαζι χθες το βράδυ στην κουζίνα.

« Ο Τζεν έχει τόσο υψηλά στάνταρ δεν θα σε πρόσεχε ποτέ » συνέχισε και εκείνη πήρε μια βίαιη αναπνοή, τα δάκτυλα της ετρεμαν στο εσωτερικό της τσέπης της « Εάν αυτός είναι ο λόγος που χώνεσαι στην παρέα μου, χάνεις τον χρόνο σου δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία » έχασε το μέτρημα στο πέντε και πήγε να το πάρει από την αρχή « Και στραβός να ήταν δεν θα –» άρπαξε την βαση του ποτηριού της και άδειασε το περιεχόμενο του στην καλό στημένη φιγούρα του, κάποιος από το διπλανό τραπέζι αναφώνησε, η έκφραση του παγωμένη ενώ σταγόνες νερού κυλουσαν από τα σκουρα μαλλιά του, δεν έμεινε να δει παραπάνω άρπαξε ένα μάτσο χαρτοπετσέτες και της πέταξε ακριβώς στα μούτρα του , το χειρότερο από όλα ήταν πως εκείνη είχε κουφαθει από το πόσο επίπονα χτυπούσε η καρδιά της λες και σε μόνο μια στιγμή είχε ακούσει ότι ακριβώς δεν ήθελε να πιστεψει.

▬▬▬▬▬

small note

(a/n) how you doing folks ✨🎑
so I may have noticed that a bunch of people dont really get along with young, κάτι μεν κατανοητό απο την στιγμή που είναι bitter af χαρακτήρας αλλά δεν τον δημιουργησα ως villain η κάτι όπως γίνεται στα βιβλία συνήθως, ούτε για να γίνει αυτό που λέμε το άτομο που σκόπιμα θέλω να κάνω τους πάντες να απεχθάνονται actually πιστεύω στο duality των χαρακτήρων για αυτό είναι αυτό που είναι και φαντάζομαι πως κανένας δεν γεννιέται και πεθάνει μόνο καλός η μόνο κακος, δεν υπάρχουν μόνο τα άκρα και for sure ο χαρακτήρας αυτός δεν είναι σε κανένα από τα δύο, so be patient, people change, και οι χαρακτήρες μιας και τους κάνω στο ανθρώπινο πρότυπο, sometimes ίσως σας κουράζω με αυτό το συνεχές fighting και cycle of regrets αλλά ανέκαθεν μου άρεσε η ανάλυση, όσοι είστε μαζί μου κάποιο καιρό το έχετε καταλάβει και συγνώμη αν σας κουράζω ώρες ώρες, έχω στο πισω μέρος του μυαλό πόση υπομονή κάνετε και thank you ♡☁️