𝐗𝐋𝐈𝐈
Άρτεμις pov
Κατεβαίνω κατωω δεν περιμένω να είναι κάνει όπως κάθε πρωί φυσικά .
Το τραπέζι είναι πάντα στρωμένο
Χωρις λόγο φυσικά αφού και εγώ που κατεβαίνω δεν τρώω
Κάθομαι και βάζω ένα καφέ
Ανοίγω το κινητό μου και βλέπω μερικά στορις
Άκου μια πόρτα να χτυπάει στον τοίχο και τρανταζομαι
Βλέπω τον Λουκά να κατεβαίνει τα σκαλιά και να ανοίγει την πόρτα κιαα να φεύγει
Έχω να του μιλήσω από εκείνο το πρωί
Τώρα που το είδα θυμήθηκα ότι έχω να δω παρά πολλές μέρες τον Άντριαν
Ανεβαίνω τα σκαλιά και φτάνω έξω από το δωμάτιο του
Βλέπω τα πάντα κλειστά
Ανοίγω το φως ο Άντριαν είναι εξαφανισμένος
- Αντριαν λέω αλλά δεν περνώ απάντηση
Ένα χαρτί είναι πάνω στο γραφείο του και το πιάνω στα χέρια μου
- έφυγα από το σπίτι δεν θέλω καμία σχέση μαζί σας
( Πείτε στα δίδυμα ότι τα αγαπώ )
Βάζω και ημερομηνία να δω ποτέ με καταλάβατε
- αυτή η ημερομηνία είναι τρεις μέρες πρίν
Μονολόγω και βγαινω από το δωμάτιο
Περνώ και το χαρτί μαζι μου
Ανοίγω την πόρτα του δωματίου των γονιών μου και βλέπω τον πατέρα μου να είναι μπροστά σε κάτι χαρτιά και να δουλεύει
- τι θες είπε χωρίς καν να με κοίταξει
Πάω κοντά και χτυπάω το χαρτί πάνω στο γραφείο
- ο μοναδικός γιος σου έφυγε ! ετοιμάσου και για τον επόμενο ! Μόνος σου έμεινες εσύ και η Αμάντα ! Να κοιτάτε ο ένας τον άλλον .. μόνοι σας για πάντα
Είπα περιμένοντας να τον θίξω απλά αυτός κοιτάει το χαρτί χωρίς να το πάρει στα χέρια του
Και μετά γυρίζει το βλέμμα του σε αυτό που έκανε πριν μπω στο δωμάτιο
- η μητέρα σου έφυγε το πρωί....
Ήταν το τελευταίο πράγμα που άκουσα από αυτόν ....
Βγήκα από το δωμάτιο και δεν ξανά μπήκα ποτέ μέσα σε αυτό
[...]
* 5 χρόνια μετά *
Η γραμματέας μου έρχεται και μου αφήνει ένα φλιτζάνι καφέ
- πήρανε από το σχολείο της κόρης σας και είπαν ότι είναι επείγον
- εντάξει πήγαινε με στο αυτοκίνητο είπα και εκείνη υπάκουσε
...../.....
Σε δέκα λεπτά είχα φτάσει
Ο οδηγός με αφήνει έξω από το σχολείο και εγώ μπαίνω μέσα αργά
Φτάνω έξω από το γραφείο του διευθυντή
Το μικρό μου κοριτσάκι που ήταν ίσα ίσα τεσσάρων ετών
Μου χαμογέλασε και με πήρε αγκαλιά
Την έβαλα πάνω μου και εκείνη έκλεισε τα μικρά χεράκια της στο πρόσωπο μου.
- καλημέρα είπα στον διευθυντή και εκείνος μου χαμογέλασε εγκάρδια
Έκανε μια καρέκλα πιο κει για να μπορώ να περάσω
Τον ευχαρίστησα με ένα βλέμμα
- τι θέλετε αν μου πείτε είπα ευγενικά και πέρασα μια τούφα πίσω από τα Μάλλια της κόρης μου που κάθονταν
Σε μια καρέκλα δίπλα μου
- δεν είναι κάτι σοβαρά απλά η Αμαρυλλίς επεσε και χτύπησε το χέρι της και καλό θα ήταν να πάει σε έναν γιατρό βέβαια ήταν πολύ γενναία και δεν έκλαψε καθόλου αλλά σας περιμένε υπομονετικά εδώ στο γραφείο ... Μπράβο σας
Ένοιωσα μια περιφανεια και ευχαρίστησα τον άντρα που καθόταν απέναντι μου
- εντάξει μικρή μου πάμε στο γιατρό εκείνη μου χαμογέλασε και εκατσε στα πόδια μου
Έκανα να γυρίσω αλλά χτύπησα σε ένα έπιπλο
Ο διευθυντής έτρεξε να με βοηθήσει κάνοντας το στην άκρη
- δεν είναι τίποτα τα καταφέρνω σας ευχαριστώ
- δεν κάνει τίποτα θα σας βοηθήσω να βγείτε έξω
Μόλις βγήκα από το κτήριο από τα πόδια μου πήρε την μικρή ο σοφέρ τοποθετούντας την στο κάθησματακι της στο αυτοκίνητο
Χτυπάει το τηλέφωνο μου και αυτός που ήταν στην άλλη γράμμη δεν περίμενα να τον ακούσω ποτέ μου
- εντάξει έρχομαι
Γυρνάω στον σοφέρ
- πήγαινε με στο αεροδρόμιο και πες να μου στείλουν μερικά ρούχα την μικρή στο σπίτι και εξήγησε στον άντρα μου ότι έπρεπε να φύγω και να με πάρει στο κινητό
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro