* ένα μήνα μετά όλοι οι χαρακτήρες μιλάνε για έναν μήνα μετά *

Αμάντα Νοξ

Πρώτη φορά που βγαίνω από το σπίτι μετά από τόσο καιρό ...

Μέσα σε ένα πρωινό έχασα όλα μου τα παιδιά ...

Τον άντρα μου και την αυτοεκτίμηση μου

Μου αξίζουν όμως ήμουν απαίσια μητέρα και σύζυγος

Όμως έμαθα κάτι από όλα αυτά ότι δεν γίνεται να χρησιμοποιείς τους ανθρώπους κατά αυτό τον τρόπο

Είναι τρομακτικό ότι από εδώ και πέρα δεν έχω τι να κάνω

Χθες το βράδυ μου μίλησε ο Στιβ και μου ζήτησε διαζύγιο φυσικά και δεν το αρνήθηκα δεν θέλω καμία σχέση μαζί του έδω και χρόνια

Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου και βάζω μέσα και την τελευταία μου βαλίτσα είναι τρομερο ότι αφήνω όλη την ζωή μου πίσω και ούτε ένα μέλος από την οικογένεια μου δεν ήρθε να με χαιρετήσει...

Νοιώθω ότι κενή ... Νεκρή θα έλεγα ...

Όμως θα κάνω μια καινούργια αρχή και θα καταφέρω να με θέλουν τα παιδιά μου πίσω ....

Μπαίνω μέσα στο αμάξι και αφήνω το σπίτι όπου ζούσα τα τελευταία 20 χρόνια πισω μου μια για πάντα ...

Και αυτό είναι τοσο θλιβερό κοιτάω για μια τελευταία φορά το σπίτι μου και βάζω μπροστά

* Πέντε χρόνια μετά *

Σηκώνομαι από το κρεβάτι με δυσκολία

Μπαίνω μέσα στο μπάνιο και κάνω τα απαραίτητα

Βγαίνω και βάζω ένα απλό πουκάμισο με μια πενσιλ φούστα

Φοράω το σακακι μου

Και πιάνω τα μαλλιά μου .... Νοιώθω ότι κατι δεν πάει καλά σήμερα ...
Κάτι θα μάθω και σίγουρα δεν θα μου αρέσει

Ανοίγω την πόρτα του μικρού διαμετρήματος μου

Και κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο μου

Λίγη ώρα αργότερα έφτασα έξω από το γραφείο μου και μπήκα μέσα σε αυτό το τεράστιο κτίριο

Ενοιωθα ένα άσχημο συναίσθημα ...

Σαν εκείνο την τελευταία μου μέρα

Εδώ και μερικές μέρες νοιώθω τελείως παρεξενα και συνέχεια θυμάμαι εκείνη τη τελευταίο φορά που κοίταξα το σπίτι μου

Με την μόνη που έχω μιλήσει είναι η Άρτεμις και αυτό πριν τρία χρόνια ...

Ούτε που θέλω να το θυμάμαι ότι δεν ήμουν εκεί εκείνη την ημέρα

Ένοιωσα πάλι άσχημα και άκουσα το ασανσέρ να φτάνει στον προορισμό μου

Περπάτησα μέχρι το γραφείο μου και τότε νοιώσω ένα κόμπο στον λαιμό μου

Κάτι συνέβαινε αλλά δεν ήξερα τι ...

Ήταν τόσο παράξενο ....

Ακόμα και με τον Στιβ δεν έχω μιλήσει τα τελευταία 5 χρόνια ούτε καν στο διαζύγιο δεν χρειάστηκε να μιλήσουμε

Καλύτερα δεν θέλω ....

Κάθομαι το γραφείο

Και η γραμματέας μου μπαίνει μέσα στο γραφείο αφήνοντας κάτι φακέλους

Δεν φεύγει όμως με κοιτάει επίμονα

- θέλεις κάτι ?

- εμ έχετε επείγουσα κλήση

Λέω ένα ξέρω καλά και σηκώνω το ακουστικο πατώντας το 2

Άκου τι θέλει να μου πει το άτομα στη άλλη γραμμή

Μόλις τελειώνει το ακουστικό πέφτει και νοιώθω την καρδιά μου να τρέχει σαν τρελή

Το ξανά περνώ στα χέρια μου και το μόνο που λεω είναι ένα

- έρχομαι και το κλείνω

Αποφάσισα να ανεβάσω μέχρι εδώ τα υπόλοιπα 9 κεφάλαια αύριο το βράδυ να σας κρατήσω σε αγωνία

Ελπίζω να σας αρέσουν όπως και σε εμένα ...