CHAPTER 27

THIRD POV,

Kasalukuyang hinihintay ni Marvey ang kan'yang mga kasama habang nakasandig sa pader banda sa kaliwang pasilyo.

Kumurba ang ngiti sa kan'yang labi habang naglalaro sa kan'yang isipan kung anong mas magandang gawin sa tatlong babaeng binubulungan s'ya kanina.

Hindi s'ya umalis sa pagkasandig nang makitang dadaan ang tatlong babaeng hinihintay n'ya kanina pa.
Abala ito sa pagkukuwentuhan kaya hindi s'ya napansin sa gilid.

Dinig ni Marvey na pinag-uusapan s'ya nito. Hindi na n'ya inabala 'pang alamin kung ano man ang sinasabi nila tungkol sa kan'ya. Hinarang ni Marvey ang tatlong babae, napatigil naman ito.

Nawala ang ngiti sa kanilang labi nang makita ang mala-demonyong ngiti ni Marvey.

“Nasasayahan ba kayo sa inyong pinag-uusapan?” Hindi inalis ni Marvey ang ngisi sa labi.

Mala-anghel nga naman ang mukha ni Marvey ngunit kabaliktaran naman sa totoong pagkatao n'ya.

Nanginig sila sa kaba. Ramdam nilang may mali kay Marvey. Batid ng lahat na may problema ito sa pag-iisip, halatang may pinagmanahan dahil mismo magulang nito ay may problema rin sa pag-iisip.

Napaatras sila sabay nang humakbang si Marvey ng dalawang beses. Gustuhin man ng isa na tumakbo, hawak naman s'ya ng kan'yang mga kasama sa mahigpit na paraan.

“M-Marvey,” utal na tawag ng isang babae na grabe kung makapanglait kay Marvey.

“Bakit hindi  n'yo magawang sabihin sa 'kin ang tungkol sa nalalaman n'yo sa aming pamilya?” mahinahong tanong ni Marvey salungat sa mala-demonyong titig nito. “P'wede 'bang maki-chismis din ako? Nakatutuwa na palagi n'yo akong naalala.”

“S-Sorry, Marvey!” Biglang umiyak ang isang babae. Mahigpit ang kapit nito sa kaibigan. “H'wag mo kaming s-sasaktan.”

Sising-sisi silang tatlo sa kanilang ginawa. Kung sana hindi sila nag-ungkat pa tungkol sa pamilyang kinabibilangan ni Marvey, baka mahimbing na ang tulog nila ngayon sa kwarto.

“Sorry?” Tumaas ang kilay ni Marvey saka tumawa nang nakakikilabot, nanigas ang tatlo. “Bakit naman kayo magso-sorry? Sobrang saya ko nga, eh.” Humakbang pa s'ya palapit sa kaklase n'ya.

Hindi makakilos ang tatlong babae. Hindi na maganda ang timpla ni Marvey basi sa sinabi nito. Hinawakan sila ni Marvey at salitan ang pinukol nito sa kanila.

Samantalang hindi maiwasan ng tatlong dalagita na manalangin na sana hindi ito sumpungin ng kabaliwan sa utak. Alam nila kung gaano ito kasama.

“At dahil kilala n'yo na ako, gusto kong mag-sleep over tayong apat.” Pumalakpak pa ito ng ilang beses at nakangiti nang malawak.

Nakahinga tuloy ng maluwag ang tatlo pero nando'n pa rin ang pag-alinlangan sa kanila. Hindi nila matukoy kung ano ang nasa utak ngayon ni Marvey.

Mahigpit na kumapit ang nasa gitna na babae sa kaibigan n'ya. “S-Saan magsl-sleep over?”

Umatras ng tatlong hakbang si Marvey at saka pinihit ang doorknob ng kan'yang kwarto, hindi inaalis ang titig sa tatlo at nakangiti pa rin.

“Syempre rito. Para solo nating apat,” sagot ni Marvey, sinenyasan 'pang pumasok sila.

Hindi sila sumunod. Nagkatinginan silang tatlo na tila ba'y nag-uusap sa pamamagitan ng titig. Nagngitngit ang ngipin ni Marvey nang makita ang pagdadalawang isip ng tatlong babae.

“P-Pagagalitan tayo ni Padre Norman, Marvey,” nanginig ang labing sambit ng babaeng may mahabang buhok.

“Hahanapin kami no'n panigurado. D-Do'n na lang kami sa aming kwarto,” sabi ng isang kasama ng babae.

Gusto nilang umalis na. Hindi sila kumportableng kausap si Marvey.

“Ang ayaw ko sa lahat 'yong hindi ako sinusunod,” mariing saad ni Marvey, mahigpit na hinawakan ang doorknob na agad nilang napansin.

Nagpipigil ng timpi si Marvey. Wala silang magawa kundi sumunod. Hindi sila maka-hindi kay Marvey dahil pipilitin sila nito. Wala na silang takas pa.

Naglangitngit ang pinto ng kwarto nang pagkasara ni Marvey nito. Dumaan sa kanilang harapan si Marvey na ikinaatras nila. Hindi nila alam kung ano na ang susunod nilang gagawin.

Bumalik ulit si Marvey sa kanilang harapan at ngitian ulit sila na para 'bang may naisip ito sa susunod na gagawin.

“Mas maganda sa itaas na kwarto ko mag-sleep over. Sumunod kayo sa 'kin.” Naunang tumungo si Marvey sa pinakadulong kama ng kwarto.

Tulad sa kanilang silid sa kanilang kwarto, marami ring kama ang nakahilera sa bawat gilid na kanilang madadaanan. Sabay silang napatingala sa itaas kung saan binuksan ni Marvey ang pinto ng ceiling room. May hagdanan itong ginamit para makarating sa itaas.

Nagtaka sila nang makitang may ganito sa kan'yang silid. Hindi nila magawang tanungin si Marvey dahil tila may pinagkakaabalahan ito. May sinasabi pa ito na hindi nila naririnig.

“Akyat na kayo.” Tinignan ni Marvey ang kasama mula sa ilalim nang nakaakyat na s'ya itaas

Labag sa loob na sumunod ang tatlo. Kahit madilim at wala sila masyadong makita, hindi nila magawang magreklamo kay Marvey.

Gustong humalakhak si Marvey sa reaksiyon ng tatlong babae. Nakaakyat na ang tatlong kasama at nadatnang tanging lampara lamang ang nagbibigay liwanag sa kwarto ni Marvey.

May mga gamit na nakahilira sa gilid ng sahig. Hindi nila matukoy kung ano ito.

“M-Marvey?” Takang tinignan ng babaeng may maikling buhok nang isara ni Marvey ang pinto ng ceiling room. Hindi sila mapakali tatlo at ramdam iyon ni Marvey.

Tumungo si Marvey sa kama na walang ingay na nilikha.  Malapad at halatang higit limang tao ang magkakasya rito. Mas nilukuban ng kaba ang tatlong babae nang magsalita si Marvey.

“Sing along in the middle of night. Let's unite and follow the evils mandate.”

Napaupo silang tatlo sa dulo ng kama at titig na titig kay Marvey. Hindi dahil sa maganda nitong boses kundi dahil gusto nilang bantayan ang susunod nitong gawin.

Nakakaantok ngunit nakakikilabot na awit ang kanilang pinapakinggan. Hindi nila ang alam kung anong klaseng kanta ang kan'yang inaawit. Nagbigay iyon ng kilabot sa kanila at kakaibang pakiramdam.

Tumigil si Marvey sa pagkanta. Biglang sumeryoso ang mukha n'ya.

“Boys.”

Napasinghap silang tatlo nang lumabas ang anim na lalaki mula sa madilim na parte ng kwartong kinalalagyan nila. Naguguluhan man ay na napatayo ang tatlo at hindi maiwasang mag-isip ng negatibo.

Samantalang tuwang-tuwa si Marvey sa kan'yang nakikita. Umalingawngaw ang halakhak nito sa buong silid. Kasabay ang paghalakhak ay pagsigaw ng tatlong babae nang hablutin sila ng mga lalaki.

Sumabay ang mga lalaki sa paghalakhak. Mahigpit nilang hinawakan ang tatlong babaeng nagpupumiglas. Tila aso na gustong makawala sa tali.

“Sh*t, sinuswerte ba naman ako.” Dinilaan ng isang lalaki ang kan'yang labi sa sensual na paraan.

Nanlaki ang mga mata ng mga babae at mas lalo pang nagpupumiglas.

“Marvey!” sigaw ng isang babaeng may mahabang buhok ngunit hindi na nito nagawang sumigaw pa muli nang sapakin s'ya ng lalaki.

“Tumahimik ka!” sigaw ng lalaking may hawak na sinturon. Nagtawanan ang mga lalaki nang magsimulang umiyak ang tatlong babae.

Kilala nila kung sino ang mga ito. Hindi sila maaaring magkamali. Kasama nila ito sa choir club.

Rinig ang paghampas ng sinturon at latigo. Dagdag din ang hiyaw sa sakit at 'di maawat na hagulgol sa mga babae habang sinisimulan na ng anim ng lalaki ang pagpunit ng mga damit nito.

“M-Maawa kayo!”

“H'wag n'yong gawin 'to sa 'min, Jason!”

Sinampal s'ya ng lalaki. “Tumahimik ka sabi, eh!”

Kung saan-saan na nakarating ang mga kamay ng lalaki sa katawan ng tatlong babae. Binalutan na sila ng sensasyong nararamdaman at hindi na nagawang makinig pa sa pagmamakaawa nito.

Huli na ang lahat. Wala na silang magawa kundi umiyak at  tanggapin na lang ang nangyayari sa kanila. Gustuhin man nilang magalit kay Marvey ay hindi nila magawa. Tanging pambaboy sa kanila ng anim na lalaki ang kanilang iniisip at iniiyakan ngayon.

“This is fun,” nasasayahang usal ni Marvey at tinutok ang camera na hawak n'ya ngayon. Kinuhanan n'ya ito ng litrato.

Tila isang musika ang kanilang ungol na pinaghaluan ng sakit at sarap. Napakagat sa labi si Marvey, gusto n'ya ring maranasan na makipagtalik. Isang lalaki lang ang sumagi sa kan'yang isip.

“Saang kwarto si Jevain namamalagi?” tanong n'ya sa sarili bago umupo sa upuan habang pinaglalaruan ang camera na kan'yang hawak.

Hindi s'ya makapaghintay na matikman ang lalaking kinahuhumalingan n'ya. Kay saya ba namang maranasan ang mga bawal.