Stwierdziłam, że nie będę dawać tytułów, bo tytuły są głupie (czyt. nie chciało mi się go wymyślać). A przechodząc do numeru dwadzieścia dwa:

Tak naprawdę to nie potrzebuje żadnego komentarza, bo hej, Bucky wreszcie zdołał ocalić Steve'a, a żeby było mało, zrobił to w taki sposób i przy akompaniamencie takiego wspomnienia, żeby było jeszcze bardziej dramatycznie. Ale my kochamy, kiedy jest dramatycznie i kiedy widać, jak bardzo im zależy, prawda?