Ik wil ze eigenlijk nog niet te veel over mij laten weten, dus ik stel voor om naar de gezamenlijke kantine te gaan. Opgelucht stemmen ze toe.

----------------------------------------------

We openen de kantinedeuren. Heg is muisstil en alle ogen zijn op ons vieren gericht. 'Ga gauw zitten, volgende keer is diner om 6.30 en geen minuut later,' zegt Alpha Liam monotoon. Gauw gaan we zitten op de aangegeven plaatsen. Elke pack zit in zijn eigen rij. Voor elke tafel zit aan het hoofd de Alpha.

Net voordat we vertrokken bleek het dat we ons verplicht om moesten kleden in de aangegeven kleur. Ik draag zoals waarschijnlijk verwacht een zwarte broek met zwarte croptop en licht omlijnde ogen, en de andere drie alles in het blauw. Ik kijk nieuwsgierig om me heen naar de andere kleuren. De BloodRosePack draagt bloedrood, De ThunderLakePack donkerblauw en de SeaWolfPack zeegroen.

'Hey kleine,' fluistert Winston, die tegenover mij zit. Ik glimlach kort. Ik kijk om me heen en zie dat verschillende mensen angstig naar onze pack kijken. Niet erg verwonderlijk, al zeg ik zelf.

Dan beginnen ze te praten. 'Zoals ik al zei,' zegt Liam met een kuch. 'Hebben we genoeg tijd om ons voor te bereiden. Nu de vampiers zich gesetteld hebben in het noorden, zullen we een behoorlijke tijd hebben tot het gevecht,'

'Voor hoe lang?' Vraagt een jongen met rode kleding onbeschoft. Verveeld kijkt hij de Alpha aan. 'Nablijven 2 uur voor het onderbreken van mij, meneertje. En zoals ik al had willen zeggen, de tijd is niet duidelijk, maar genoeg om ons voor te bereiden. Er zullen aangepaste roosters komen waarin we de schoollesuren kunnen combineren met de vechtsporten en strategieën,' Luide zuchten zijn door de echo van de ruimte duidelijk hoorbaar. Hierna heft hij zijn glas. 'Op alles dat in de toekomst gebeuren gaat,' Iedereen zegt hem braaf na, waarna we ons storten op de maaltijd die uit niets minder dan een blokje vlees, soep en een homp brood bestaat.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Heb jij je rooster al gekregen?' We zitten op onze kamer. Chara houdt haar rooster bij de mijne. 'Ik heb eerst training, jij?' 'Ik ook,' beide slaken we een klein vreugdekreetje.

Gestommel in de gangen, met daarna een oververhitte Winston in de deuropening. 'Wat is er?!' Roept hij. Ik lach. 'Hey bro, dit is Chara, Chara dit is Winston,' ze geven elkaar een hand.

'We hebben allebei als eerste training,' vertel ik hem. 'Ah, nee! Ik heb ochtendcorvee!' Jammert hij. Ik giechel zacht.

'Kom dan maar, anders zijn we straks te laat,' Winston verlaat de kamer en we trekken onze sportkleding aan.
(A/N Zo ziet het er uit "zonder telefoon hè")

'We gaan vandaag 1 tegen 1 vechten. Een aantal regels mogen duidelijk zijn. Als iemand STOP zegt, dan STOP je ook. We kunnen geen doden veroorloven. Kies iemand van ongeveer jou lengte en massa. Begrepen?' We staan op het open veld naast de barakken. Alpha Collin leidt onze groep.

Ik kijk naar Chara met een Denk-Jij-Wat-Ik-Denk grijns. Snel lopen we naar elkaar toe en vormen een team. Quint zit samen met Green. Ik heb medelijden met hem. Gelukkig kennen ze elkaar niet bedenk ik me.

'Ready...Set....Go!' We cirkelen om elkaar heen. Chara probeert me op mijn linkerkaak te slaan, wat ik gemakkelijk ontwijk door te bukken. Ik tackel haar en ze valt op de mossige grond. In haar liggende positie krijgt ze het voor elkaar om me in mijn knieholtes te trappen, zodat ook ik kermend op de grond val. We stoeien op de grond. Getransformeerd bijt ik in haar voorste poot. Piepend blijft ze liggen. Met nog één tevergeefse trap te geven, geeft ze zich over.

'Goed gewerkt allemaal,' zegt Collin. 'We wisselen nu van Partner. Kiara, meld jij je maar even bij de ziekenboeg om die wond na te laten kijken,' Een meisje met kort blond haar strompelt weg, waarna iedereen rumoerig een tegenstander probeert te vinden. Ik baan me een massa door de menigte, op zoek naar Winston. Zodra ik hem gevonden heb, zie ik dat hij al met een andere jongen staat. 'Dat is balen,' mompel ik verslagen.

'Iedereen een partner?' Vraagt Collin. Ik steek vlug mijn hand op. 'Ik niet, meneer,' Hij komt stap voor stap dreigend naar me toe. Hij beweegt zich als een jager op zoek naar een prooi. Hij lijkt, ondanks zijn leeftijd, een beetje op mijn wiskundeleraar. Altijd wist hij iets te verzinnen zodat ik me kon gaan melden. Ik ben geen "Mensen-Mens".

'En wie mag jij dan zijn?' zijn hij. Zijn linker-mondhoek trilt een beetje.

Hoe kan ik me uit deze situatie nog redden.... ?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oké nieuwe update 😻!

Wat vinden jullie ervan? Zin in het volgende hoofdstuk?

Deel, druk op het sterretje, plaats een reactie en volg mij ook eventjes 🤗

Xoxo StoryWriterLarissa

{793 woorden}