gdy wpadłam w dół, pofarbowałaś mi włosy na blond, kupiłaś jakąś sukienkę z lat pięćdziesiątych w ciucholandzie i kazałaś paradować w stylu starych gwiazd hollywood; gwiazd dawno zmarłych i zapomnianych, bo po prawdzie, większość z nich znasz tylko ty. chciałam się zabić, do dzisiaj nie wiem czemu, a ty uparcie pstrykałaś mi zdjęcia, jak maniak powtarzając, że to dla mojego dobra. potem pojechałyśmy nad rzekę, przywiązałaś mi do dłoni mały kamyk na rzemyku i poszłyśmy pływać. mówiłaś, że mi przejdzie, ale potem było tylko gorzej, gorzej, coraz gorzej, zamknęłam się w pokoju, ty siedziałaś po drugiej stronie drzwi, wrzeszczałam i płakałam na przemian, ty siedziałaś. w końcu burza minęła, ale blizny zostały i na niebiosa, mam nadzieję, że nigdy więcej nie będziesz się musiała mnie bać.