jesteśmy sobą tylko wtedy, gdy nikt nie patrzy. jesteśmy sobą tylko wtedy, gdy nie musisz udawać, ale wiesz doskonale, mnie to nie przeszkadza, chcę ciebie, nie twojej wypracowanej przez lata fasady, za którą ukrywa się kilka różnych osób, wychodzących na zewnątrz w zależności od pory dnia.

miłość jest ślepa i innych pozbawia wzroku, więc nawet wtedy gdy się rozglądasz, możesz jej nie zauważyć; mimo wszystko wiedz, że ja zawsze będę gdzieś obok. to brzmi patetycznie, okropnie, wiem, że tego nie lubisz, ale to jedyne co mi zostało. patetyczne słowa i frazesy żywcem ściągnięte z wiktoriańskich powieści, puste zapewnienia i zwyczajny uśmiech.

jesteśmy sobą tylko wtedy, gdy nikt nie patrzy i właśnie wtedy się w sobie zakochujemy; nie wpadamy po uszy na widok naszego drugiego „ja", nie czujemy iskier i kropel potu na karku na widok zdjęć; delikatna poświata bijąca od ciebie tuż po przebudzeniu, zaspany i lekko zachrypnięty głos po imprezie, mieszanie herbaty widelcem, to właśnie jest to. to jesteś ty, w całej swojej krasie. z każdą swoją przywarą i przyzwyczajeniem, w rozciągniętej bluzie albo bez niej.

moje myśli nie mogą ruszyć się ani o milimetr by nie wpaść na część ciebie.