Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 16

❝ BREEZE OF BAGUIO 

16








"Ang dilim naman, parang kinabukasan ko."


Sabi ni Sanzu na nagtitiktok sa sulok ng classroom, at kanina pa naririndi sina Kakucho dahil paulit-ulit ang audio.


"Naks naman, Sanzu! Caloocan boy, ah!" Sigaw ni Rindou.


Another day for Section B, and kakatapos lang ng exam nila, kaya't 'yung iba ay nakatambay nalang sa classroom, may sari-sariling ginagawa, nagr-review, at naglilinis ang mga cleaners.


"Yari 'to sa'kin mamaya." Gigil na sabi ni Akane habang may dala dala na walis at nakadungaw sa may third floor railings.


"Putang ina mo, Makoto! Bumaba ka rito!" Sigaw ni Akane sa third floor nang nasa labas na ng school gate si Makoto kasama ang mga kaibigan nito.


"Pakyu!" Sigaw ni Makoto nang pinakyuhan pa siya at tuluyan nang tumakbo palabas.


"Ah, gano'n." Akane stretched her arms as she walked down the stairs na akala mo may apoy sa likod niya. May dala rin siyang walis. "Mga puta kayo iiwan niyo ako mag-isang cleaner."


"Hello. Pahiram walis." Dire-diretsong sabi ni Tubolt nang pumasok sa classroom ng Section B.


"Oy, may virus na pumasok, taga Section A." Giit ni Peh.


"Nautusan na nga ako manghiram sa section ko, maiinsulto pa 'ko sa section na 'to. Mga hayop ba kayo?" Sagot ni Tubolt. "Nasa'n na kasi 'yung walis? Bilis. Para makalabas na kami."


"Nakay Akane nga! Magtanong ka sakan'ya." Sagot ng isa.


"Malay ko ba kung sino 'yung Akane na 'yan," Tubolt scoffed. "Puta, walis lang naman hanap ko. Bilisan niyo, nagagalit na president namin."


"Napuyat yata kagabi," asar ni Ran. "Nako, kasi 'yung isa diyan 'kain' lang daw pero nauwi sa shopping. Late tuloy naka-uwi sina Mitsuya— Aray!" Hindi na natuloy ang sinabi ni Ran nang binatuhan mo ito ng libro sa mukha.


"Aray, ha. Pa'no pag tumama 'yon sa mata ko." Pagsusungit ni Ran.


"Edi sorry." Simpleng sagot mo.


"Sorry lang?"


"Oo, bakit?"


"Wala lang." Ngisi ni Ran as he shrugged.


"Putang ina niyo! Isa lang naman hinihingi ko. Walis! Eh kahit 'yon hindi niyo mabigay!" Sigaw ni Tubolt sa harapan ng classroom niyo, kaya na-distract naman kayo.


"Ang cheap niyo. Walang walis sa classroom. Do'n kayo sa Section C manghingi! Kailangan mo muna magpaalam sa dragonita naming adviser." Sagot ni Hakkai.


"Arte nito. Buti nga 'yung walis may buhok, e." Bulong ni Tubolt.


"Anong sabi mo?!"


"Wala."


Palabas na sana si Tubolt papunta sa kabilang section, ngunit biglang bumukas ang pinto sa harap niya at nauntog ang kaniyang mukha.


"Aray! Aray!" Sigaw nina Makoto at Yamagishi habang kinakaladkad ni Akane papasok ng classroom.


"Makiki-aray na rin ako." Pagsisingit ni Tubolt nang kinamot nalang ang noo na nasapul sa pinto. "Delikado 'tong section na 'to. Bawat segundo pwede kang mamatay." Dagdag pa niya at lumabas na ng classroom.


"Maglilinis kayo o maglilinis kayo?" Pagbabanta pa ni Akane sa dalawang lalaki at binato ang walis sakanila. "Tatakas-takas pa kayo."


"Nako! 'Wag niyong iniinit ang ulo ni Akane! Wala 'yang tulog kagabi!" Sabi ni Hakkai. Late na rin sila nakauwi dahil sa gala niyo.


"Ang ingay naman," you yawned habang naka-heads down ka sa table.


"Oy oy oy! 'Wag daw kayo maingay!" Sigaw ni Ran sa classroom, at agad ka naman napatingin sakaniya.


"Ran!" Pinalo mo naman siya.


"Tulog ka na. 'Yan kasi, puyat pa." Sabi ni Ran nang pinilit kang magheads down ulit with his hand behind your head.


"Ouch!" You said as you removed his hand. "Bigat ng kamay mo."


"Mabigat ba?" Ran repeated as he lifted his hand, at tinesting ito kay Rindou na pinalo ang likod niya nang sobrang lakas. "Ganito?"


"ARAYYY!" Sigaw ni Rindou na napayuko sa sakit. Pinalo ba naman sa likod, at tumunog pa ito.


"Ay, sorry. Napalakas ba?"


"Napalakas?! Napalakas?! Eh halos matanggal mo na 'yung baga ko, gago ka ba?!" Sagot naman ni Rindou.


You just winced at the two brothers' interaction. "Actually, Rindou. Ran said things about you when he was drunk." Sabi mo.


"Huh? Ano?" Ran and Rindou cluelessly looked at each other. "Nalasing? Kami? Nang gano'n katodo?"


"Uhh... Yeah? Those two guys in your team sent me some photos and videos no'ng nasa club kayo." You said.


"Jonathan at Kevin?" Ran's eyes widened. "Inaccept mo sila?!"


"Yeah? For blackmail purposes. Ito, o." You said as you showed him some stolen pics of him, and many more photos no'ng nasa club sila.


"What the fuck?" Ran's jaw dropped as he looked at the photo. May mga shots na sumasayaw siya sa table. Mga ginastos niya sa card. Nando'n din si Sanzu na natutulog sa inidoro. Kakucho at Rindou na knock down sa sahig ng club. Koko na nakikipagbardagulan dahil sa baraha. Mayroon din na siksikan silang natutulog sa backseat ng kotse.


"Aba puta!" Mura ni Rindou.


"Oh, and, ito pala 'yung sabi ni Ran." Sabi mo pa. Ito 'yung mga messages na sinabi ni Ran na Rindou is his best brother, ngunit pinagiinsulto niya rin ito.


"Anong degraded animal? Putang ina mo ah!" Angal pa ni Rindou sa kuya niya.


"'Di ko nga maalala na sinabi ko 'yan." Sagot ni Ran.


"E, basta. Hindi ako 'yan. Sinaniban ako, o!" Pagpapanggap pa ni Ran nang tinaboy ang phone mo.


"Bahala kayo. Pupunta ako ng canteen." Tumayo na rin ito. "Sama ka, (Y/N)?"


"No," you refused.


"Why?" Ran raised a brow.


"Tinatamad akong maglakad."


"'Yun lang pala." Ran scoffed. Nagulat ka nalang as he carried you on his shoulder at naglakad papalabas ng classroom.


"What the hell?!" Your eyes widened. "Put me down! Hoy!" Sigaw mo as you're hitting his back frantically.


Ran only hummed and walked down the hallway na akala mo may buhat na isang sako ng bikas sa balikat niya. "'Pag ikaw nahulog. 'Wag kang malikot."


"Bababa mo ako o gigripuhin kita ng ballpen?" Pagbabanta mo nang kinuha ang ballpen sa bulsa mo.


"Joke lang! Ito na, I'll put you down. Chill." Sabi ni Ran nang binaba ka niya. You patted your clothes and walked away.


"Anything you want from the canteen, at least?" Ran said.


"Wala," you briefly said.


"Sus. Ano nga?"


"Uh, ewan... Okay fine, Takoyaki." You said, almost whispering the last word as you quickly shuffled your feet and walked away.


Ran just laughed. "Ano ulit? 'Di ko narinig."


"Wala!" You said while walking away, your back facing him.


"Ano nga? Hindi ko narinig! Promise!"


"'Wag na nga."


"Nagtampo na nga." Ran just scratched his head and shrugged. "Okay. Takoyaki. Noted."


Ikaw naman ay nasa upuan mo lang pagkabalik mo ng classroom. Kahit inaantok ka, sinusubukan mo parin na magreview, at kahit ang iingay ng mga kaklase mo.


"Here's your order, ma'am." Sabi ni Ran sa likod mo nang pinatong ang Takoyaki sa table mo.


Your eyes glinted up but then frowned. "Thank you."


"Welcome." Pangasar na ngiti niya.


"Akala ko ba hindi mo narinig 'yung sinabi ko kanina? Exact same order pa talaga, ha." Sabi mo.


"Ewan. Siguro biglang tumulis 'yung tainga ko. Grabe ka kasi magsungit, e. Takoyaki lang pala— Aray!" Hindi na niya ulit natuloy ang kaniyang sinasabi nang pinalo mo siya.


"Ang sakit ha. Wala na. Namula 'yung braso ko." Sabi ni Ran.


Your lips pursed. "Ay. Sorry. Patingin."


"Wala na. Dumudugo na, o." Pagiinarte naman nito.


"Dumudugo? Baka gusto mong paduguin ko talaga 'yan."


"'Ge nga, o. Paano, o ano ano— Aray! Uy gagi." Sigaw ni Ran. Ngayon, nagkascratch naman ang kaniyang braso. "O ayan kasi. Nasugatan na tuloy. Ano ba 'yan. Ba't ba ang haba ng kuko mo?"


"For self-defense," you shrugged. "Lalo na sa 'yo."


"Ay, wow! Ano akala mo sa 'kin, holdapper?" Ran scoffed. "At ba't ang hilig mo ba manakit? It's either palo, sampal, kagat, o kalmot. Plano mo ba 'kong patayin?"


"Gano'n talaga kapag nakakaasar 'yung tao." Sagot mo.


"Oo. Parang ikaw. Ligaw na pusa. Nangkakalmot—" Sabi niya, pero nang umatake ka, naka-ilag si Ran and caught both of your wrists.


"'Kala mo ha." He smirked.


Pero ikaw naman ay agad na gumanit. Since hawak niya ang wrists mo, kinagat mo nalang ang braso niya.


"ARAYYY!" Sigaw ni Ran sa sobrang sakit, kaya't napatingin naman lahat ng kaklase niyo sainyo.


"Luh. Harot pa," sabi nila. "Do'n kayo sa labas magharutan!"


"Yuck," agad mo naman siyang binitawan at humarap sa bintana na para bang walang nangyari.


Kaya ayon, everytime na uuwi si Ran galing school, palagi siyang may pasa, bite mark, o kalmot sa braso niya, but he doesn't seem to mind, because it all came from you.











"Kuya! Hoy! Bili raw tayo birthday gift ni Zia at Justin!"


Rindou shouted as he barged in his brother's room para raw sa birthday gifts ng kanilang mga pamangkin. Kakauwi lang din nila galing school.


"Ba't hindi mo ba chinecheck Messenger mo?" Rindou groaned. "Naglakad pa 'ko papunta rito."


"'Di ko nakita. Kailan ba 'yung birthday?" Ran replied while playing on his console, not bothering to take his eyes off the screen.


"Next next week pa naman yata. Ewan. Agad ako sinabihan ni mommy." Rindou said.


"Ah, okay." Ran muttered.


"Ano ba plano mong gift kay Zia? Wala akong maisip, e, pero may gift na 'ko kay Justin." Sabi ni Rindou, at ang dalawa nilang pamangkin ay both seven years old.


"Ewan. Kahit ano."


"Nyeta. Baka sabunutan nanaman ako ni Zia pag wala 'yong gift. Napaka-agresibo. Akala mo asong may rabis." Reklamo ni Rindou. "Buti nga nag-iisip ako ng regalo, e. Tignan pa 'ko nang masama ni tita."


"May naisip na rin ako para kay Justin. Bilhan ko nalang din siya ng console. PS5, I guess? What do you think?" Ran said.


"Wow. Ako robot lang gift." Rindou's eyes drooped.


"Ninong na tayo, tapos kuripot ka parin?" Sabi ni Ran.


"'De okay lang. 'Yung robot naman na binili ko is 'yung gumagalaw kapag gabi."


"Gago 'to," Ran said. "Anyway, 'yung kay Zia, si mommy nalang bahala."


"Meron na raw siyang gift for both. Bumili rin daw tayo."


"Wala nga akong maisip i-regalo para kay Zia. Ano, barbie? 'Yung pugot 'yung ulo?"


"Pwede na 'yon, o kaya pwede rin 'yung umiikot ulo kapag gabi." Dagdag pa ni Ran.


"Wait. Chat ko si Mitsuya. 'Di ba may dalawang kapatid 'yon na babae." Sabi ni Ran nang kinuha ang phone.


"Ay gago! Sina Lana and Muna!" Rindou exclaimed.


"Bobo."




Takashi Mitsuya


: Ran

bro




Takashi :

sino 'to

sis kami pa niyan




: Ran

tanginamo ashanti asan si mitsuya




Takashi :

nasa pok

poker face

lady gaga uh uh




: Ran

gaga




Takashi :

aba gaga ka rin

ano ba kelangan mo ako nalang magsasabi




: Ran

may itatanong ako




Takashi :

ano nga yon




: Ran

ano pwedeng iregalo sa babae




Takashi :

NAKS REGALO AGAD KAY LAUREN AH

ano uhh siguro napkin




: Ran

inamo

pamangkin ko reregaluhan ko




Takashi :

OHH

hairclips, dolls, barbie house... cooking toys

hala ang cute!! naalala ko sina luna and mana hehe




: Ran

ay yun lang pala

aight lamats

pakisabi kay mitsuya labyu bro




Takashi :

luh

alam mong pamilyadong tao, kinekerengkeng mo?!

Ran Haitani reacted with a middle finger.




"Rin—" Tawag ni Ran nang pagkaalis ng tingin niya sakaniyang phone, pero umalis na ng kwarto si Rindou. "Ay, okay."


After that, may kumatok nanaman sa pintuan ni Ran.


"Enter!" Sigaw nito, ngunit walang sumasagot.


He just groaned and stood up from his bed then walked to the door.


"Ano—?!" Ran was exasperated as he opened it, but it was his mother, Rochelle. "Oh."


"Ran—!" Rochelle presented him with shopping bags and gifts. "Mommy is home! How are your exams?"


"Where's dad?" But Ran asked this.


"Hmm... mamaya pa raw siya uuwi, but why are you finding him? Nandito naman ako, o!"


"Hm. Okay."


"By the way. I came here to tell you something and Rindou!" Rochelle exclaimed. "Before we eat dinner sana. Dapat I'll announce it to you and Rindou later pa, e! But I got so excited!"


"What?"


"I'm planning to have a family trip to Tagaytay," Rochelle said.


"Okay," Ran muttered.


"Well... Are you not going to ask when?" Rochelle prolonged her words.


"When?"


"After your exams!" Rochelle said, obviously excited as she blabbered out their plans.


Ran's brows furrowed, feeling the pit of his stomach knot a bit. "I'm not available."


"Huh?" Rochelle was taken aback. "What do you mean 'not available'? Bakit? May gagawin pa kayo after exams?"


"No. I'll just be busy." Ran said, then hurriedly closing his door, but his mother stopped him.


"Why? What will you do? Kasama ba si Rindou?"


"No. Just an important matter." Ran coldly said, trying to close his door again, but his mother blocked it.


"Ran, where will you go?"


"Somewhere. Far." Ran rigidly told.


Rochelle's brow raised. "Sino kasama mo?"


"...(Y/N)."


"A girl?"


"Yeah," Ran said, completely shutting his door off in front of his mother outside of his room.


Rochelle stepped back from the loud shut of his door. Her expression turned into a disappointed, mad frown.











Ilang oras ang nakalipas, at natawag na rin sila for dinner. For this night, si Rochelle ang nagluto dahil babalik din siya sa kaniyang office sa Makati.


Pagkababa nina Ran at Rindou sa dining area, nakita nila ang kanilang dad. Agad naman binati ng dalawang lalaki ang kanilang tatay... unlike their mother.


"So..." Rochelle still tried to lighten up the mood as they sat at the dining table. "How was everyone's week? Kayo, Ran at Rin, how are your exams?"


"Good," Ran answered.


"Ah, it's alright," sunod na sabi ni Rindou.


"Oh, right, Ran," Rochelle called him. "I've talked to one of the closest executives in my company."


Ran just nodded, keeping his eyes on his plate.


"I attended their celebration party, and I saw their daughter... She's the same age as you. She's really beautiful, Ran."


"Okay?" Ran muttered, obviously disinterested.


"I'm planning to have her as my future daughter-in-law," Rochelle joked with a laugh. "Kidding, but who knows? That girl is perfect."


Ran only hummed while eating on his plate with no energy.


"She's graduated as a Salutatorian. She's smart and pretty." Kwento pa ni Rochelle.


"Just give that to Rindou," Ran sighed.


"Luh? Nananahimik lang ako rito." Isip ni Rindou na napatingin nalang sa kuya niya.


"Plano ko siyang isama sa Tagaytay trip natin, so that you'll get along with her! I'm sure you two will make a perfect coup—"


"No. I said I won't be available in those days, right?" Ran replied, his tone getting a little irked up.


"Is it because you'll go somewhere with a girl named... What is it again?" Rochelle's brows furrowed. "I'm pretty sure I heard her name several times before."


"It's—" Ran was cut off.


"Oh, right, it's the (Y/N) girl," Rochelle said.


"Yeah, so I want go to Tagaytay." Sagot ng lalaki.


"But Ran— Minsan lang naman 'to. Nakausap ko na 'yung babae, and I swear, she's gorgeous. Just try to meet her. Maybe you'll like her." Rochelle insisted.


"Mom, ayoko nga," Ran clicked his tongue.


Rochelle deeply sighed. "Are you going on a date with that (Y/N)?"


"Why would I tell you?" Ran raised a brow. "Eh halos wala nga kayo rito sa bahay."


"Just answer. Do you like that (Y/N)?" Rochelle asked, straightforwardly.


"Just answer. Do you really like (Y/N)?" Binalik ni Ran ang tanong sa nanay niya.


Rochelle paused for a moment. "Look, Ran, I know (Y/N)... She's the muse from your basketball team, and she was the girl you were defending on that school page."


Ran's brows raised in suspicion. "The hell? Sorry for my language, but how do you know her?"


"It's hard to explain," Rochelle said in distress.


"So, answer my question." Ran then said.


"Answer my question first, Ran. Ako ang unang nagtanong, and I am your mother." Rochelle strictly stated.


"Yes. I do like her." Ran blurted out.


Nagtinginan nalang sina Rindou at ang kanilang tatay, habang si Rochelle ay napakunot ang noo.


"I... Ran, look, (Y/N) doesn't even have connections to our family, friends, company, mamitas, relatives, or any of the Haitanis!" Rochelle said, even with gestures.


"So?"


"Don't answer me with a 'so'! She might not fulfill what you want! You're still a high schooler, Ran. You know nothing about this. You'll regret your decision when you get older. Trust your mother, Ran."


"So ang habol mo lang ay 'yung koneksyon sa kompanya?" Ran retorted. 

"Ran," his father called in a scolding tone.

"Ran... let's not, son. I just want the best for you and Rindou. Right now, I'm already planning how you and that girl will be. Her father is an executive in my company." Rochelle convinced.


Ran knows nothing about his parents' company. Kahit na malaki ang kanilang business, hindi parin gustong umattend ni Ran whenever may celebration or event sa company. Kung oo man, napipilitan lang siya, but it's a rare occurance to see.


Kahit si Ran din ang uupo sa kompanya in the next few years.


"You don't like her at all, Ran? I'm already investing for you and her future—"


"No. I don't even know her, and even if know her, I won't even look in her direction. I don't like her. Stop with this nonsense." Ran retorted.


Rindou just side-eyed his family. Here it goes again, ramdam niya na palagi siyang nadadamay sa mga away. As the bunso of the family, he always witnesses these scenarios.


"Dad? Pigilan mo naman si mom." Ran looked at his father.


"I'm out of this topic." His father replied.


Ran just grunted and deeply sighed.


"Ran, is (Y/N) the reason why you're rejecting this?" Rochelle genuinely asked.


"Just say you don't like (Y/N) and go." Ran scoffed bitterly as he clanked his utensil to the plate and stood up from the dining table, walking to his room.


"Ran!"











"Tapos na rin!"


Sigaw ng mga magkakaklase sa classroom nang hinagis na nila ang kanilang mga papel na nagkalat sa classroom dahil tapos na ang kanilang exams.


"Putang ina niyo! Pa'no naman kaming mga cleaners?!" Sigaw ni Akane.


"Oy, oy, si Pres. daw maglilinis!" Sigaw nina Makoto.


"Linisin ko mukha mo, gago." Sagot naman ni Izana.


"Naks! I-tide mo nga, Izana. Tignan natin kung hindi magmumukhang espasol mukha ni Makoto!"


"Feeling ko bagsak ako," bulong ni Hakkai sa gilid habang tinitignan ang kaniyang mga kuko. "-'De, pero feeling ko lang naman... Feeling. Think positive kahit puro negative sagot ko."


"Pwede ba? Magsitahimik muna kayo?!" Inis na sabi ni Peh.


"King ina mo, Peh Peh!" Sigaw ni Sanzu sa classroom.


"Tanga, marinig ka ni Ms. Vina." Batok ni Rindou sakaniya.


"Kung ba mataas score ko, pwede ba kitang mataas sa bubong at iwan do'n dahil kanina pa 'ko nagtitimpi sa'yong hayop ka." Sabi ni Shinichiro.


"Pa'no inis?" Asar pa ni Benkei.


"Pst, Inui, Wakasa, Naoto, tara, comshop." Pag-aaya ni Makoto. Dinadamay ang tatlo.


Ikaw naman ay nagliligpit na ng gamit, at palabas na ng classroom, hanggang sa may tumawag sa 'yo.


"(Y/N)," Ran called as he walked towards you. Napapansin mo, buong araw sa school ngayon, ay parang he has no slightest energy. Aaminin mo, you were worried, and even planning approach him first, ngunit mukhang siya na ang nauna.


"Ano?"


"Bukas, ha? 10 A.M. Sunduin kita sa bahay niyo." 











Your alarm blared you awake.


Chineck mo ang phone mo and saw that it's eight o'clock in the morning. Bumangon ka naman while rubbing your eyes. Humiga ka muna nang saglit at magphone dahil maaga pa naman.


Suddenly, may nag ding na notification from Messenger. Your sight is too blurry, but you still opened the chat without completely comprehending what it was or who was it from.




From Annapple Head:

On my way




You were about to send a thumbs up, but nang mas tinitigan mo pa ito nang maigi, nagulat ka sa sinabi niya.


Kakagising mo lang at wala ka pang ni-kahit anong ayos kaya't agad ka naman nagpanic at tumakbo papuntang banyo.


"(Y/N)!" Nakalipas ang halos isang oras at nakabihis ka na rin, ngunit hindi mo pa naaayos ang buhok mo. Naririnig mo na rin na tawag ka ng nanay mo.


Bumaba ka na rin at nagmamadaling sinusuot ang necklace mo. "Ma—" Ngunit nang pagkatawag mo sa nanay mo, you saw someone sitting in your living room.


"Good morning," bati ni Ran sa 'yo.


"(Y/N)! Dito na kayo mag-almusal! Ran, sumabay ka na sa'min. Mahaba-haba pa ang byahe niyo!" Tawag ng nanay mo.


Nang pagkaupo niyo, nasa harapan mo si Ran, and it's the same with your parents. As usual, habang kumakain kayo, may mga tinatanong ang mga magulang mo, especially your dad.


"Sa'n nga ulit kayo pupunta, sa Baguio?" Tanong nito.


"Opo," sagot ni Ran.


"O? Ano naman gagawin niyo ro'n?"


"Ano ka ba!" Hampas naman ng nanay mo sa tatay mo. "Ba't ka ba nagtatanong ng ganyan! Halata naman na date!"


Halos mabulunan ka naman sa kinakain mo, at agad kang uminom ng tubig.


"Tama nga hula ko," your father muttered. "Nako. Baka kung anong mangyari sainyo ro'n. Ran, bantayan mo nang mabuti si (Y/N), ah? Pag 'yan nagkasugat o kahit nagasgasan ka yari ka sa'kin."


Ran lightly laughed and nodded. "Syempre po. Uuwi po siyang safe. Walang gasgas. Walang sugat. Kahit po lamok hindi ko padadapuhin. "


Nakasimangot ka lang sa gilid, kahit nagpipigil ng ngiti. "The hell..."


Ilang minuto pa ang nakalipas, at natapos na rin kayong kumain. Since hindi ka masyadong nakapag-ayos, sinamahan ka na ni Ran sa kwarto mo para ayusan na rin ang buhok mo. He insisted anyway, and kinukulit ka rin niya na i-house tour mo siya kaya sinama mo na rin.


"Done?" Ran asked, leaning against the doorframe while his arms were crossed.


"No. I don't know what to wear." You complained.


"Dami dami mong damit tapos hindi mo alam susuotin mo?" Ran said as he walked towards you.


"Well... I don't know."


"How about a dress?"


"Oh... I don't really own a lot of dresses." You said, dahil your style centers on Acubi, such as those cargo pants, crop tops, jeans, tank tops, long sleeves, etc.


"Ah, well... Samahan kita maghanap." Ran said as he searched through your closet.


"How about this?" He said, showing a knitted sweater. "I mean, it's cold there."


"How about this?" You said, showing a long sleeve crop top.


"Ang lamig do'n tas magsusuot ka ng ganyan? Ano ka, si Elsa?" Ran scoffed.


"Joke lang. 'Yan nalang susuotin ko." Sabi mo nang hinablot ang damit sakanya.


"Wala man lang thank you?" Asar pa nito.


"...K. Thank you." You muttered.


"Labas muna ako. Bihis ka na." Ran said as he went out of your room.


After a few seconds, ay lumabas ka na rin ng kwarto mo and showed Ran your outfit. "How about this, or 'yung isa?"


Ran did a thumbs up as he observed.


"Ano mas maganda?" Tanong mo pa while looking at your clothes in the mirror.


"Uhhh," Ran muttered. "Hehe."


"What?"


"Wala," Ran told. "Basta, kahit ano nalang i-suot mo. Bagay naman lahat."











"Nasa'n po si kuya?"


Tanong ni Rindou na kakagising lang at bumaba para mag almusal. Inaantok pa ito at buti nalang Sabado, ngunit mukhang napa-aga ang gising niya.


"May importante ho yatang pupuntahan. Maaga siyang umalis, e." Sagot ng isang katulong.


"Huh?" Rindou's brows furrowed. "Luh. 'Di ako sinama." Bulong niya. "Sa'n daw po pumunta?"


"Baguio. Binanggit ni Sir Ran kanina bago siya umalis."


"Baguio?!" Nanlaki nanaman ang mga mata ni Rindou. "Anong gagawin niya ro'n?"


"Wala pong sinabi."


"Teka lang," Rindou said as he walked to the living room with his phone beside his ear, trying to contact Ran. "Ina neto, sumagot ka."


Hindi sumasagot si Ran, at hindi na rin macontact. Napabugtong hininga nalang si Rindou at umupo sa sofa. "Gusto ko rin mag Baguio!" Sigaw nito na parang bata na nagwawala kapag hindi sinama ng magulang.


Suddenly, tumawag nalang si Rindou sa GC ng F5.




mga poging papi de asukal (GC)


: tipaklong kingkong (Rindou)

oy tangina niyo




tipaklong kingkong is calling...


masarap ang shabulbol ko (Sanzu) joined the call.




"Ano putang ina mo ang aga aga." Inis na sabi ni Sanzu na nagising.




Kokomelon kong malaki (Koko) joined the call.




"The fuck you calling for at eight-thirty in the fucking morning?!" Koko shouted. Badtrip yata ang pag gising.




malaki ang bola... sa basketball (Ran) is busy.


Kalbong tubol (Kakucho) did not answer.




: tipaklong kingkong (Rindou)

luh

@Kalbong tubol oy

sagot may importante akong sasabihin




kalbong tubol (Kakucho) muted this GC.




: tipaklong kingkong (Rindou)

ay wow nakailang mute ka na samin




"Ring niyo nga ulit si Kakucho!" Sigaw ni Rindou.




kalbong tubol (Kakucho) joined the call.




"Ayun! Taena mo! AARGHHHH!" Sigaw nina Rindou at Sanzu sa call na kahit umaga palang ay nagwawala na.


"What is it?" Kakucho grunted, still in his sleepy voice.


"Pumunta raw si Ran ng Baguio! Hindi tayo sinama!" Rindou whined.


"Aba gago 'yon ah," sagot ni Sanzu. "Sino kasama? 'De wala. Pinagpalit na tayo. Agoi." Iyak ni Sanzu pero sipon ang lumalabas imbis na luha at naka on cam pa ito sa call.


"Ewan. Walang sinabi. Ang alam ko lang pumunta siya Baguio."


"Baka naman kasi may date?" Kakucho said.


"Ba't mo alam?"


"'Baka' nga, 'di ba." Kakucho replied, halatang irritable rin dahil kakagising lang at kinulit agad nina Rindou.


"Wait, baka nga may date? Gago! Tawagan ko si (Y/N)." Rindou said at agad na pumunta sa profile mo.


He clicked the call button, ngunit it's the same with Ran, busy ang lumilitaw.


"Dude," Sanzu called as he laughed. "Naka-on naman location ni Ran, 'di ba?"


"Ano?" Sagot nila.


"What if... Hehe..."











"Hindi ka pa gutom?"


Ran asked you. Nasa byahe na kayo, on the way to Baguio. Ilang oras na kayong nasa daan, and you can see the peak of mountains.


"Hindi pa naman," you replied.


"We can stop by. Ilang oras na rin tayo nagb-byahe." Ran said as he yawned.


"I mean, we can. Just rest first." You said, dahil kanina pa 'to nagd-drive.


"Mamaya na siguro. Para dire-diretso na rin." Ran said, then looking at the rearview mirror. His eyes squinted at inadjust ang mirror na para bang may tinitignan sa likod.


"Pansin mo ba na parang may sumusunod sa 'tin?" Ran mumbled. "Kanina pa?"


"Huh?" You raised your head from your phone and looked behind. "'Yung black na kotse?"


"Yeah," Ran said as he slowed the car down, pero the car that was following them also did the same, at huminto muna ito sa side road.


"Let's go on a different route." Ran said at dumaan ito sa mga kanto instead of the main road.


"Putangina, boi!" Sigaw nina Sanzu sa loob ng black na kotse.


"Tangina. Napaghahalataan na tayo. Ang bobo mo magdrive, Sanzu!" Giit ni Rindou na nasa passenger seat.


"Why the fuck did I agree to this." Koko sighed as he rubbed his temples.


Kakucho just sighed, also doing the same kahit kanina pang pinipilit matulog. As usual, napilitan nanaman ito. He's also in the backseat with Koko.


"Ikaw kasi magdrive! King ina. Lubak daan, boi! Pati kaluluwa mo tatalbog. Tapos dadaan pa tayo sa bundok, e zigzag do'n." Reklamo ni Sanzu.


"Sundan mo na sina Ran, bilis! Mawala pa natin, e." Sabi ni Rindou.











"Malapit na tayo, 'noh?"


You asked while admiring the scenery outside habang pini-piktsuran ito.


"Oo," sagot ni Ran, at nasa Kennon Road na kayo, 'yung pa-zigzag ang daan.


Nang dumungaw ka sa labas ng bintana ng kotse, you felt the breeze of Baguio slink across your skin.


"Play some music," you said.


"Any suggestions?" He asked.


"Hmm, ikaw bahala. Puro kasi hangin naririnig ko." You lightly laughed.


"Alright."


Now playing, Strawberries and Cigarettes by Troye Sivan.


While the both of you are still on your way to Baguio, nagk-kwentuhan lang kayo ni Ran at nagtatawanan, sometimes even playfully singing along with the song while you're recording him kahit piyok piyok pa siya.


"Ang baduy mo kumanta!" Tawa mo habang nirerecord siya.


"LOOONG NIGHTS! DAAAY DREAMS! SuGaRR AND SMokE RINGS, I'VE BEEN A FooL!" Sigaw ni Ran, at nageecho ang boses at tawa niyo.


"BuT STRaWBERRIES AND CIGARETTES, ALWAYS TaSTE LIKE YOuUU!" Whatever, sinabayan mo na rin ang trip ni Ran.


Sa likuran niyo naman, ay may nakasunod din na kotse na naririnig kayo dahil nakaopen ang bintana.


"Ako'Y SeYO EkaW AY AKEN!" Kanta rin nina Sanzu. "Tang ina niyo akala niyo kayo lang ah."


"gAndA Mo SA PANENGeN!" Sunod na kanta ni Rindou.











"Yes, thank you."


Ran said at the concierge and kakatapos niyo lang magcheck-in sa isang hotel in Baguio. Finally, nakarating na rin kayo and plano niyo munang magpahinga nang ilang oras bago pumasyal kung saan-saan.


"Oh, right. Patingin ng key card." You said as Ran helped with carrying the bags on the porter. Binigay niya sa 'yo ang card, at nagulat ka na isa lang ito.


"Isang room lang?!" Your eyes widened as you looked at him.


"What—? Yeah, why?" Ran blinked, then his eyes also widened, at agad niya itong inexplain. "Wait— There are two beds. What are you thinking, huh?"


"Oh, okay. Wala," you muttered.


"Okay," Ran smirked.


"Hello, hello, yes yes," sabi ng isang tao sa likod niyo ni Ran sa pila, at mukhang magch-check in din lalo't na marami ang dala-dala nilang bags na nasa lobby.


"Yes, of couaurse. Three delux room, please." Sabi ni Rindou na may kasama pang "Foreigner" accent kuno at may suot itong shades at hat para hindi raw halata 'yung buhok.


"Naur, naur! Make it fouuur!" Sabay pa na sabi ni Sanzu na nakatapis din ang ulo at shades na sobrang kapal.


Sa likod naman ng dalawa, ay mayroon din na dalawang lalaki na balot na balot din, pero halata sa posture nila na hiyang-hiya sila.


"Putang ina talaga..." Bulong ni Kakucho.


Ran and (Y/N) looked at each other, then at the four people weirdly.


Si Ran naman ay inobserbahan ang apat na tao, at mukhang mga lalaki ito, maliban sa isa dahil may—


"Tang ina mo, p're. Bilisan mo. Nalalaglag na 'yung bra ko." Bulong ni Sanzu kay Rindou.


"King ina mo, ito ngang brief ko na extra large sinuot ko para magmukhang may pwet ako, e. Suck it up, mofo. Maghintay ka. Nagch-check in pa tayo." Sagot ni Rindou.


"The hell?" Ran muttered as he walked up to them.


"U-uh..." Nanlaki naman ang mga mata ni Rindou.


"U-uhm, Bonjour! Hola coma es tas!" Bati ni Sanzu na iniba ang boses at accent.


"The fuck kind of bilingual shit is that?! French x Spanish?!" Wala nalang magawa si Koko kung hindi tignan ang mga kaibigan nitong na blow na ang cover nila.


"Do I know you?" Ran asked.


"Ah! Me? Naur naur naur naur! Naur yo doaurn't!" Sanzu said.


"Sanzu?"


"Who's that? Ahh! No not me know that! Sí, sabes que ya llevo un rato mirándote! Tengo que bailar contigo!" Sabi ni Sanzu.


"Ay wow. 'Di ba lyrics 'yon sa Despacito?" Rindou blinked.


"Don't fucking tell me—" Ran said as he grabbed the shades on Sanzu's face, and removed it.


"Ah... Haha... Sabi na. Hindi 'to gagana." Rindou just did a facepalm.


Five hours of travel. Stop by at mini shops and gasoline. The familiar black car that was following the two of you all along, was them!


Both you and Ran's eyes widened as you saw the familiar features of each boy.


"What the fuck, dude?!" 







A/N: hehe

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro