╰┈➤ ❝ [papatunayan, paninindigan]

Third Person POV

"Wala pa bang mas aayos diyan?!"

Sigaw ng coach sa court dahil mukhang mainit yata ang ulo dahil sa mga players. It's currently their training dahil isang week nalang ay Intrams na nila, kaya naman ay halos lahat ng class sa campus ay naghahanda na ng sari-sarili nilang banners, confetti, decorations, stands, at marami pa.

"Ran at Kakucho! After ng round na 'yan, puntahan niyo nga ako. Kakausapin ko lang kayo nang saglit."

It's currently 15:40. Club, rehearsal, and varsity time na rin sa school. Kaya't lahat ng mga estudyante ay busy sakani-kanilang mga clubs, habang ang mga hindi kasali, ay umuwi na nang maaga. Ang mga natira nalang sa school ay ang mga nagpapaiwan para magplano sa kung anong gagawin nila sa Intrams.

Tulad ng mga ibang officers at nagvolunteer sa Section B, dahil sila rin ang magl-lead sa pagorganize kung anong ish-showcase nila.

"AHHH! 'Yung glue gun! Aray! Ang init! Dumikit sa balat ko!" sigaw ni Hakkai habang nangingisay sa sahig. Napaso kasi sa daliri, pero akala mo buong katawan nasunog.

"Akin na nga!" sigaw ni Akane nang hinablot ang glue gun.

Kung titignan mo ang classroom ng Section B, sobrang kalat nito. May mga nakakalat na na gupit-gupit na mga papel. May mga bottles of glue. Sticky tape all over the floor and walls. Gunting at cutter na nasa sahig lang. Parang group project ba kung titingnan. 

"Alam niyo, guys. We're not going to finish anything if puro ingay lang ginagawa natin. Isang week nalang ang preparation para sa Intrams. Halos lahat ng sections ay may decorations na. May sarili na silang banners and stand. How about us?" sabi ni Yuzuha, at mukhang napagsabihan yata sila.

"Oo nga! Sa truew, ate— Aray!" Sigaw ni Hakkai, sinabunutan kasi ni Akane.

Si (Y/N) ay nasa sulok lang at tahimik na nagdedecorate. Sa sobrang tahimik ay halos bente bente na 'yung natatapos niya samantalang 'yung iba ay walang matapos dahil sa sobrang ingay.

"Tangina, bakit pa kasi ako naging president," reklamo ni Izana na naiwan din sa school dahil officer siya kaya't nagdedecorate din.

"Anak ng puta. Inang glue 'to! Ayaw dumikit. Fake yata 'to eh?!" Sigaw pa ni Izana, at focus na focus siya sa dalawang piraso na maliit na papel.

"So, the formula of— Goddamn, when can I have a peaceful time..." The Vice President, Naoto, sighed. It's not surprising, given his lack of concentration while in the classroom. No choice. Pati sa bahay hindi makapag aral nang maayos dahil sa ingay ng kapatid niya na babae na si Hina. Magkatabi lang kasi ang kwarto, at rindi na rindi na si Naoto.

Ultimong alas tres ng madaling araw, 'yung naririnig ni Naoto sa kwarto ni Hina ay—

"Baby baby Hina you're my sun and moon make the stars colliiide~" *Voicemail ni Takemichi*

"Oh diba, sinong hindi maririndi riyan?" Isip ni Naoto.

"You're my angilll beybeh you're my angeilll~" kanta ni Shinichiro sa phone, mukhang nakavoicemail din yata.

"Kaya ka nirereject eh," bulong ni Makoto sa gilid.

"Ansabe mo?!"

"Wala. Eto naman. Natamaan agad."

"What the fuck dude?! You deadass for real right now?!" sigaw ni Koko dahil nabuhusan siya ng glitters ni Sanzu.

"Sino ba kasing nagvolunteer sa 'tin dito? Akala ko ba officers lang maiiwan?" dagdag pa ni Rindou.

"Dami mong dada. Pwede bang mag shut the fuck up challenge ka muna?" sagot ni Akane.

"Natatae na 'ko. Kailan matatapos 'to? Hanggang anong oras tayo magdedecorate?" tanong ni Benkei na kanina pa pinipigilan 'yung tae niya. Kaunti nalang sasabog na eh.

"Benkei, hoy! Pakiabot nga 'yung gunting! Hoy!" sigaw ni Yamagishi habang nakapatong sa ladder dahil may dinedecorate sa taas ng mga bintana.

"Wala na. Tumakbo na siya sa C.R," sabi ni Makoto na napilitan din magdecorate. Tumayo ito at kinuha ang pinapakuha ng kaibigan niya't para iabot sakanya, pero mukhang may ibang trip yata.

"Sa'n na—? AHHH! Makoto, hoy! Gago!" sigaw ni Yamagishi habang nakakapit sa taas ng bintana dahil inaalog ni Makoto 'yung paa ng ladder sa baba.

"Sabihin mo tol gwapo ako kung ayaw mong mahulog," pangaasar pa ni Makoto.

"Mukha kang kambing at fish gold na adik sa bold!" sagot ni Yamagishi.

"Fish gold amputa. HAHAHA!"

"Putangina talaga nito kapag ako nahulog tas nabugok ulo ko mumultuhin kita kinang ina mo," dagdag pa ni Yamagishi.

"Hey! What the hell is up with the two of you!" sigaw ni Izana.

Tinanggal ni Izana 'yung akyatan kung saan nakapatong si Yamagishi, pero nagulat nalang sila dahil nakasabit siya sa taas ng pintuan. Akala mo unggoy dahil sa kapit eh, nakapikit pa habang nagdarasal.

"Alis nga kayo! Ako na bahala riyan. Paguntugin ko mga ulo niyo eh," dagdag ni Izana nang kinuha ang mga pangdecorations at umakyat sa ladder.

"Oh ano, Makoto! Bakit hindi mo niyuyugyog 'yung hagdan ngayon, ah?"

"'Wag na. Baka 'yung ulo ko pa mabugok, makabonding ko pa si San Pedro," sagot ni Makoto.

"Ingay naman ng mga puta," reklamo ni Rindou na hanggang ngayon hindi pa madikit 'yung papel.

"Hoy, sabit niyo 'to sa may kisame ro'n. Hiramin niyo kay Izana 'yung hagdan, o kaya gamitin niyo nalang 'yung upuan para maabot niyo," utos ni Akane kina Rindou. Parang every group project lang, 'yung mga girls ay 'yung nagdedecorate sa mga paper origamis, banners, cartolina, etc. habang ang boys naman ay 'yung mga taga sabit at dikit sa taas bintana, pinto, at iba pa.

"Nah, we don't need that. Matangkad kami, bro," pagyayabang pa ni Rindou.

"Uhh okay?"

"Ah shit. I forgot that I still have archery training in five minutes," Yuzuhu grunted as she hurriedly packed her things. "I have to go."

"Hala! Maiiwan kami! Huhu, sabi na nga ba! Dapat nagclub din ako," iyak ni Hakkai.

"Magc-club para lang makatakas? Ew!" Akane replied.

"As if you won't do the same," Hakkai rolled his eyes.

"Duh?"

"Hey, tama na 'yan. Magsabunutan pa kayo. Look, Yuzuha isn't here to scold you two," Yumi said.

"Si Makoto nalang sabunutan niya. Tignan mo, mahaba naman 'yung buhok," banggit ni Akane.

Knock! Knock!

Napatingin nalang ang mga estudyante sa loob ng classroom sa pintuan nang may mga Juniors na pumasok.

"Pass, mukhang matatalino. Tignan mo ba naman, halos nakasalamin lahat. Hulaan ko, ito 'yung mga magq-quiz bee, noh?" Sabi ni Makoto.

"Hello, where's Ate (Y/N) po?" tanong ni Gab.

"Yes?" you stood up from the floor, dusting the glitters and trimmed papers off your uniform. Mukhang namantsahan 'yata nang kaunti.

"Teacher Sally is asking the quiz bee members to proceed sa campus area sa baba. Magp-practice lang daw ng positions and assigned seats pag dating ng quiz bee day," the juniors informed.

"Oh, okay," you said as you followed Gab outside of the classroom.

"Kakucho! Ran! Come here!"

Sigaw ni Coach as he blew his whistle. Ilang oras na ang nakalipas at halos patapos na rin ang kanilang training.

"Yes, coach?" the two boys went to their coach, panting while drinking from their jugs as they wipe their sweat from the tiring training. Batak at todo talaga ang warm-ups at training dahil practice for their upcoming game.

"I already informed you that ang makakalaban niyo sa tournament ay from other schools, right?"

Kakucho and Ran nodded, listening.

"As much as we want two teams na ipasok sa laro. We only need one team to represent the school."

"One team?" Ran and Kakucho's brows furrowed from the sudden change of plans.

"Yes, I was informed just yesterday. Kaya't agad akong nagpatawag ng training sainyo ngayon," sabi ng coach.

"Ano na po gagawin natin? So either kami po ni Kakucho o ako hindi makakalaro?"

"Hindi, ipapasok ko kayong dalawa sa team. Kailangan kayo ng team. Kakucho for defense and Ran for attack sa opponent," explain nito.

"Listen, pick some players with potential from your team, and we need five in total. Mag add kayo ng extra sa bench in case," dagdag pa ng coach.

"How about our team's name?" Kakucho asked.

"You get to choose the name of the team that represents our school. Tier One Tigers or Inferno's List. The two of you choose," sagot ng coach.

"I'll let Ran have his team's name. We can name our school's basketball team Tier One Tiger for this game," sabi ni Kakucho.

"You sure? Alright then," Ran said.

"Yeah, no problem with me."

"Osya, sige. Continue with your training. Hihintayin ko 'yung list of players sainyong dalawa, ha? Submit it to me later after training," the coach said.

"Ay, oo nga pala. May muse na ba kayong napili?" sunod na tanong pa nito.

Ran almost smiled on the spot, pero pinigilan niya ito. "Yes, coach. Our team already has one."

The coach nodded. "Good. One muse is enough dahil isang team lang naman. Kung gusto niyo magdagdag pa kayo—"

"No need, coach," Ran cuts off.

"Mukhang si Ran yata ang pumili ng muse?"

Kakucho chuckled at napailing nalang ito, "he certainly did, coach."

"Sige. Kung sino man 'yan, tanungin niyo kung may free time para makapagpractice kung anong gagawin, may teacher yata na mag g-guide sa mga muse," the coach explained. "Continue with the training. I will dismiss you at exactly 4:30."

"Bring home the trophy. I have full trust in the two of you," their coach said, smiling as he patted their back in encouragement.

"Make Tier One Tigers win at the tournament. Good luck, captains."

"Lahat na ba ng quiz bee participants ay nandito?"

Nang nakarating ka na sa may campus kung saan kayo magp-practice, nakita mo nang may mga chairs na naka-arrange, projector screen sa may gilid, at iba pang mga importanteng kagamitan.

Nakita mo si Mitsuya na nakapila sa kabila, and he has a calm look plastered on his face. Mukhang sanay na yata na makuha sa mga quiz bee, at lalo kang kinabahan dahil dito.

"Line up! You'll be grouped in teams," one of the teachers announced.

Alam mo na si Mitsuya talaga ang makakalaban mo dahil magka-batch kayo.

The teachers started announcing the groupings, and you're assigned with some unfamiliar people from other grades. The majority of the students are juniors, with a few seniors thrown in for good measure.

To be honest, sina Gab and Mitsuya lang ang kilala mo sa na kasali sa quiz bee. Hindi mo rin kilala ang representative ng Section C.

Mitsuya, Gab, and (Y/N) are separated in teams. You're grouped with the people you're not familiar with, and ikaw ang pinaka matanda at ang may highest grade level sakanila.

"Ate from Grade X! Sit here! Kami 'yung teammates mo!" Tawag sa 'yo ng isang junior.

(A/N: kayo bahala kung anong grade, basta senior. For now, ganyan muna.)

"Oh, okay," simpleng imik mo nang umupo ka sa upuan kung saan ang mga teammates mo, at may round table sa gitna na tama lang ang laki.

You settled on your seat, at mukhang naguusap na ang mga juniors. "Wow, dinaig pa ako. Iba na talaga ang mga lower levels ngayon. Mas marunong pang makipag socialize."

"Hello, ate. What's your name?" tanong nila sa 'yo.

"O-Oh. Uh, (Y/N)."

"My name is Clarisse from grade 8! Glad to be your teammate, ate! Rinig ko, ikaw daw 'yung pinakamatalino sa batch niyo!" laking ngiti nito.

"Ay— Haha... hindi naman," you awkwardly laughed. You just hope that they don't expect much from you.,

"Turbo Boe from grade 7," biglang imik ng isa sa tabi mo.

"Huh? Turbo?" You scrunched your nose.

"Yeah, my name is Turbo Boe. Why?" he said, and his voice is too deep for his grade, is this boy really grade 7?! He's like that one guy from Spy x Family named Bill Watkins in the dodgeball scene.

"Ate, kilala mo ba si Gab? I heard na kakilala ka raw po ni Gab," tanong ng isa.

"Yes, why?"

"Wala lang. Nakakainggit din kasi minsan... ate ka niya tapos kuya rin niya si Kuya Ran. Ka-close niya kayo!"

You blinked for a moment. "Ah... ano naman meron do'n?"

"Ate, kilala na kayo ni Kuya Ran sa buong campus! You didn't know?!"

"Wala akong magagawa," you shrugged as you grabbed your water bottle. Buti nalang nagdala ka dahil ang tagal niyong naghihintay dito.

"Ate, alam mo ba na may nagkakacrush kay Kuya Ran na juniors," kwento pa ng isang grade 9.

"Huh? Oh, okay," simpleng sagot mo, at parang binalewala mo na ito dahil sanay ka na sa mga ganitong klaseng kwento at balita.

"Meron nga eh. Grade 7 may crush kay Kuya Ran!"

Naubo ka naman habang umiinom, kaya't nasamid ka. Nanlaki rin ang mga mata mo, grade seven?!

Ilang minuto ang nakalipas at halos naguusap-usap nalang ang mga teammates mo kasama ka. Mabuti nalang ay friendly itong mga nakagrupo mo. Halos sila 'yung kumakausap sa'yo eh. You can never initiate a conversation by yourself.

Suddenly, you heard some noises sa likod at papunta sila sa may campus area kung saan kayo nagp-practice.

Nagulat ka nalang nang may narinig kang mga ingay at boses sa gilid, nakita mo ang mga basketball players na lumabas sa court. Dala nila ang kanilang mga bag at gamit, so mukhang tapos na rin sila sa training.

Nasilayan mo si Ran na nakikipagkwentuhan sa mga kaibigan niya habang iniikot ang bola sa daliri niya. Tumatawa pa ito nang umupo sa may benches sa campus, malapit lang kung saan kayo nagp-practice for quiz bee.

"Ano ba 'yan? Ang daming upuan. Ano meron?" tanong ni Kevin na nakaupo rin sa benches kasama sina Ran.

"Ewan, pake ko riyan," sabi ni Ran habang nagpapahinga galing training.

"...Diba 'yan 'yung sa quiz bee? Rinig ko may practice daw sila eh," banggit ni Jonathan.

"Oo, so?"

Napahinto nang saglit si Ran. "Wait..."

"...Si (Y/N)!" laking ngiti ni Ran nang tumayo at pumunta malapit sa mga nagp-practice for quiz bee.

"Hoy! Ran! Wait lang!" sigaw nina Kevin at Jonathan nang sinundan si Ran.

"Pst!"

Habang ikaw ay busy makipagusap sa mga groupmates mo, may narinig ka sa likod na may tumatawag sa'yo, kaya't lumingon ka to see Ran waving at you.

"Good luck!" he mouthed with a wide smile, at nakathumbs up pa ito with both hands.

"Uyy, practice palang pero mukhang suportado na agad si kuya!" asar ng mga juniors sa 'yo.

Syempre, halos kilala na kayong dalawa ni Ran sa buong campus. 'Yung mga posts ba naman sa mga school pages, at 'yung mga kwento na kumakalat, considering that Ran is a part of F5, 'yung palaging pinagkakaguluhan ng mga estudyante.

"So, everyone. May mga teams na kayo, right?" The teacher spoke on the mic, at mukhang siya rin ang nagoorganize ng event. Nakuha naman ang mga atensyon niyo kaya't napatingin ang mga participants sakanya dahil mukhang may importanteng announcement.

"Don't worry. This is just a meeting so that you will get to know your teammates and get comfortable with each other dahil isang week nalang ay Intrams na. Our quiz bee will be on the second day of the event. May remaining days pa kayo para magreview, and the library hours are extended, so the participants can study there with their teammates after their classes. That's all. Good luck, students!"

You stood up from the chair and walked out para bumalik sa classroom. Baka kasi hindi pa sila tapos magdecorate.

"Ate, are you available tomorrow sa library after classes?" tanong ng mga teammates mo.

"Yeah, sure. I'll just meet you guys there. Good bye," you said before heading off.

"(Y/N)!"

You heard a voice calling you, kaya't napatingin ka sa gilid mo to see Ran waiting for you.

"Musta? Anong ginawa niyo?" tanong niya as he walked to you, at kinuha niya ang bags mo't binuhat ito.

"Wala, practice lang naman. Tapos na agad training niyo?" sunod na tanong mo habang naglalakad kayo papuntang classroom.

"Oo. Ano pala, kailan ka available? Free ka ba bukas? Papakilala lang kita kay coach, and since ikaw din naman 'yung muse."

"Oh, right," sagot mo, at pinigilan mo ang tawa mo dahil sa naalala mo.

"Anong nakakatawa?" Ran raised a brow.

"Wala. Naalala ko lang 'yung invitation," you snorted.

"Bakit, pangit ba?!" he dramatically gasped. "Hey! I worked hard for that! Onti nalang ipalaminate ko pa 'yon eh."

"Wala naman akong sinabi na pangit, o.a mo," you scoffed. "Anyway, I'll try if I can catch up tomorrow."

"Catch up? Why? May iba ka pang aasikasuhin?" Ran asked.

"Yeah. Group study with my teammates for the upcoming quiz bee," sagot mo.

"Ay. Unahin mo muna 'yan," agad na sabi ni Ran. Hindi na nagdalawang isip.

"How about your basketball—?"

"That shit can wait. Unahin mo muna 'yung sa'yo. Mas importante 'yan," sagot niya.

"Oh... okay," you muttered. There it goes again, the rapid beating inside your chest was starting to ensue. Heart fluttering from Ran's ministrations.

"(Y/N)?" nagulat ka nalang as Ran waved a hand in front of you dahil natulala ka.

"Oh," you blinked.

"Lutang ka ba?"

You shook your head. "Huh? Tara na nga. Uuwi na 'ko niyan."

"Hatid na kita," sabi ni Ran.

"Ah, well... sige."

"(Y/N)," tawag sa 'yo ni Ran as you walked ahead of him, at lumingon ka.

"Why?"

"May I use this opportunity to meet your parents?"

You blinked for a moment, your parents?

Naglalakad lang kayo ni Ran papunta sa parking lot ng school, and honestly, ngayon ka lang nakapunta rito dahil hanggang sa outside campus ka lang at hindi ka rin naman sumasama sa mga gala. Most of all, hindi ka parin pinapayagan magkaroon ng sariling sasakyan hanggang ngayon. 

Indeed, your father is really a strict man, and gusto niya na siya parin ang maghahatid sundo sa'yo.

Mukhang may makakaharap yata si Ran mamaya.

You were zoning out at hindi mo na napansin na tinatawag ka ni Ran. You clicked back to your senses and walked to his car.

"Hindi na Ms. Nerdtie, Ms. Lutang na ngayon. Ano bang nangyayari sa 'yo?" biro ni Ran.

"Wala. I'm probably just nervous because of the quiz bee," sagot mo kahit hindi naman talaga iyon ang dahilan.

Anyway, you were about to proceed inside the car, at sa backseat ka uupo, but you noticed Ran opening the door to the front seat for you.

"Do you really think that I'll let you sit there?" Ran chuckled.

Leaving with no choice, sa front seat kana rin umupo, and Ran started driving as soon as he got in.

After some few minutes, you're too busy with your phone at hindi mo na namalayan kung saan kayo dumadaan. Oo nga pala. "When did I start trusting this man?!" napapansin mo nalang na nagiging komportable ka nalang bigla.

"Uh, you know my address already?" you asked.

"Oo, remember? When I delivered a truck to your house," he said it so casually like it's nothing.

"Yeah, but you know. Alam mo agad 'yung daan? May dadaanin ka pa na kanto riyan kung gusto mo mag shortcut."

"I know. Alam ko 'yung mga daan dito. I've been driving from Quezon City to Pasig, balikan pa. C5, Edsa, Katipunan, Tandang Sora, and shit. Lagi ko 'yon nadadaanan. Kaya trust me," he said, assuring you.

"Halatang pala-gala ah," you bantered.

"Hindi na, ah. Hindi na 'ko masyadong gumagala," he replied, scoffing. "Madalas si Rindou nalang hinahatid ko kapag may pupuntahan."

"Rindou? Diba may kotse 'yun?"

"Meron, pero halos once a month lang ginagalaw. Kuripot kasi sa gas tapos tamad pa magdrive. Ultimo kapag gagamitin 'yung kotse niya sa akin pa mang hihingi ng pang-gas," reklamo ni Ran.

"Ah, okay," you mumbled, nodding.

"Oo nga pala. May bibilhin lang ako," he said at nag U-turn. Papunta ito sa mga bilihan ng pagkain, and it seems like he'll buy something for your parents.

Sa sobrang observant mo, napansin mo na dahan dahan magdrive si Ran ngayon.

Naririnig mo kasi na nagk-kuwentuhan sina Rindou at mga kaibigan niya na si Ran daw sobrang careless sa daan. Kung saan saan sumisingit kapag traffic, at pumapatol kapag may nakakaaway na driver. Mabilis din ito magpatakbo ng kotse, but it's different now.

"Wow ha. Parang wala na sa marathon ngayon," biro mo, at agad itong nagets ni Ran.

"Why would I put you in danger?" Ran asked.

You only hum as a response, taking a glance at Ran while he's busy driving. Hindi mo talagang maiwasan na magisip ng kung ano-ano. You know that something has been bothering you, and this man beside you is the reason why.

What's holding her back? What's making her so doubtful?

"When did I care about this whole thing?"

"Yeah, dito nalang. Thanks."

Sabi mo kay Ran nang nakarating na kayo sa bahay niyo. You went out of the car to press the doorbell beside your gate. Dinalian ni Ran na magpark sa may tabi ng bahay niyo at lumabas na rin sa kotse.

"Nak—" tawag sa 'yo ng nanay mo habang binubuksan ang gate, ngunit napahinto ito nang nakita si Ran.

"Sino 'yan—?" you heard your dad's voice from a distance, at papunta siya sa gate kung nasan kayo.

"Magandang hapon po. I'm Ran—"

"Sino ka, hAgH?! Manliligaw ka ba ng anak kO?!" sigaw ng tatay mo, at nagmukha itong dragon.

Oops, sabi na nga ba. Mas strict pa sa strict ang tatay mo, at may pagkacareless din ito minsan.

"Ako po si—" sabi ni Ran, but was cut off dahil nagsalita ulit si Mr. (L/N).

"Boypren ka ng anak ko, ha?!"

"Pa!" you nudged him and called his attention.

"Ano ba yan, mahal! Masyado mong tinatakot 'yung bata eh. Hayaan mo munang magpaliwanag!" your mother scolded

"Sige, pasok," sagot ng tatay mo.

"Salamat po," Ran bowed at nagmano sa mga magulang mo with a calm smile on his face.

Pumasok na kayo sa bahay habang ang tatay mo naman ay pinagtataasan ng kilay si Ran. Grabe 'yung titig sa binata eh, parang pulis na binabantayan.

"Ehem ehem," ubo ng tatay mo, at mukhang nagpaparinig ito.

"Po?" You blinked.

"Binata, anong pangalan mo at sino ka? Anong intensyon mo sa anak ko?" tanong ng tatay mo.

"Ako po si Ran, manliligaw ng anak niyo," ngiting sabi ni Ran, at nanlaki ang mga mata mo.

Halos lumabas ang kaluluwa ng mga magulang mo, lalo na ang tatay mo.

"'Yung gamot ko, 'yung gamot," bulong ng tatay mo habang tika-tikang naglakad papuntang lamesa para uminom ng gamot.

Halos magpigil ka ng tawa dahil sa nangyayari, at nagtinginan kayo ni Ran dahil mukhang may mga stages pa yata siyang kailangan na tapusin at harapin.

Kailangan niya munang maharap ang tatay mo.

"Ano?! Manliligaw?! Jusko, tama ba 'tong naririnig ko?!" tanong ng tatay mo kay Mrs. (L/N).

"Oo naman. Nagdadalaga na anak natin! May manliligaw na nga, o," bulong ng nanay at tatay mo, akala pa nila hindi niyo naririnig ni Ran ang usapan nila, pero kung makasalita parang naka megaphone.

"Ano ang buong pangalan mo, Ran? At saan mo nakikilala ang anak ko? Magkaklase ba kayo?"

"Ran Theodore Gavin Haitani po. Kaklase ko po si (Y/N)."

"Hmm..." your dad squinted his eyes as if observing Ran.

"Teka, saglit. Ihahanda ko na 'yung hapunan—" sabi ng nanay mo.

"Hindi na po kailangan. May dala po ako para sainyo," sabi ni Ran nang iprinisenta ang pasalubong niya.

"Ay naku! Nagabala ka pa. Salamat, iho. Maupo kayo riyan ni (Y/N), ha?" mahinhin na sabi ng nanay mo at dumeretso sa kusina. Your mother and father are totally polar opposites.

"Anak! (Y/N)! Halika rito!" tawag ng nanay mo sa 'yo sa kusina.

"Sige na. Punta ka na ro'n. Ako na bahala kay Ran," sabi ng tatay mo.

"Pa," you narrowed your eyes. Para kasing papatayin si Ran eh.

Kaya't ang natira sa living room ay ang tatay mo at si Ran.

Shit, this is such an awkward moment. Halos magkatitigan lang silang dalawa at tahimik pa ang tatay mo. Buong kaluluwa yata ni Ran 'yung inoobserbahan ng tatay mo eh.

"At bakit naman nagustuhan mo si (Y/N)?" your dad spoke, breaking the silence.

"'Dahil siya po si (Y/N), gano'n lang po kasimple. Nagustuhan ko po ang anak niyo dahil sa kanyang sarili. She's being herself, and it attracted me in every aspect I look at. Malinis po ang intensyon ko sa anak niyo, at kaya ko po na patunayan 'yon," sagot ni Ran.

"Talaga ba, sa paanong paaran?"

"Alam ko na kayo po muna ang makakaharap ko, kaya't kayo po ni tita ang bahala sa kung paanong paraan. Papayag po ako. Isa rin po kasi sa intensyon ko na kunin ang tiwala ninyo upang makuha rin ang tiwala ng anak niyo."

What Ran and your father didn't know, is that you're just standing behind the wall in the hallway, eavesdropping on their conversation.

Rinig mo lahat ng mga sinasabi ni Ran, and there it goes again, the rapid beat of your heart was starting.

You even tried grasping for your chest to stop the quick heartbeat. You're denying this, but it seems like it can't be helped.

"Bago ako pumayag na tuluyan mong ligawan ang anak mo, may mga itatanong muna ako. May mga kailangan muna akong obserbahan at makita," sabi pa ng tatay mo.

"Kaya mo bang panindigan at gawin kahit ano para sa anak ko?" tanong ng tatay mo, at parang tinetest si Ran. 

"Opo," sagot ni Ran.

"Pa'no kung sinabi kong magbuhat ka ng singkwentang kilo ng bigas. Pa'no kung sinabi kong mag-igib ka ng tubig sa sampung balde," your dad strictly narrowed his eyes.

"Opo," Ran confidently answered.

Your eyes widened from the conversation between your father and Ran. Seryoso ba 'tong dalawa?!

"Tignan natin," sabi ng tatay mo bago tumayo. "Aprobado ako sa 'yo, Ran, pero wala pa akong sinasabi na pwede mo nang tuluyan na ligawan ang anak ko."

"Opo. Maghihintay po ako kahit gaano katagal," sabi ni Ran nang tumayo rin.

Pagkatapos nito, ilang oras ang nakalipas at hindi parin umuuwi si Ran. Nakikipagkwentuhan na rin ang nanay mo kay Ran habang ikaw naman ay nakaupo lang sa salas habang nanonood sa tv.

"Tagay na! HAHAHA!" nagulat nalang kayo sa sigaw ng tatay mo sa patio at mukhang kasama ang mga barkada nito, magiinuman nanaman.

"Subukan mong damihan 'yang inom mo makakatikim ka ng palo sa tsinelas ko, sige! Hindi mo pa iniinom gamot mo pero may balak ka nang uminom ng alak?!" sigaw ng nanay mo nang pinagpapalo ang tatay mo papunta sa labas.

Kayong dalawa nalang ang natira ni Ran sa living room, at napansin mo lang ito when you averted your attention away from the television to look at him.

"So, musta 'yung dad ko kanina? Ano, backout ka na?" sambit mo.

"Backout? Ako? Pfft, you must be kidding me," he chuckled.

"Baka kasi you're not a fan of strict parents," you shrugged.

"Tss," napailing nalang at napatawa si Ran. "Sa'yo palang hindi na 'ko babackout eh."

"What?"

"Wala."

"Anong oras ka pala uuwi?" tanong mo.

"Kung kailan hindi na ako mukhang papatayin ng tatay mo," biro ni Ran.

Natawa ka rin dahil sa sinabi niya, at napabugtong hininga nalang. "Gano'n talaga 'yon."

"Nagiinuman sila nina tito sa labas kung gusto mong sumali," sabi mo na may halong biro.

"If 'yan 'yung paraan para makabond ko 'yung dad mo, why not?" Ran grinned.

"Uyy, Ran! Halika rito!" tawag ng tatay mo kay Ran nang lumabas ito sa may patio kung saan nagiinuman tatay mo at ang mga kaibigan niya.

"Po?" sagot naman ni Ran nang naglakad ito papunta sa lamesa nila.

"UpO kA ritOo," your dad sluggishly said habang may Red Horse sa kamay... mukhang lasing na.

"Pst! Alejandro, sino 'yan? Napaka pogi, ah. Kamuka ko noong kabataan," sabi ng isang kaibigan ng tatay mo.

"Kumpare, boypren 'yan ng anak ko!" sigaw ng tatay mo... lasing na nga.

"Manliligaw po ako ng anak ni Tito Alejandro," Ran properly introduced himself.

"Naks naman! Mga kabataan ngayon, dinaig tayo. Jusko, 'yung anak ko, may manliligaw na rin!" kwento pa ng tito mo.

"Tagay pa! Shot! Shot!" sigaw ng tatay mo as he raised the bottle in his hand.

Kakaalak ng tatay mo ay tuluyan nang lumaki ang tyan niya. Mukhang siya 'yata 'yung magiging buntis kaysa sa nanay mo eh.

"Ran, umiinom ka ba?" tanong ng tatay mo.

Alam niyo 'yung mga tito na laging nasa inuman? Ganito sila ngayon.

Ran hesitantly answered, baka ayaw pa ng tatay mo na may manligaw sa'yo na naka-inom na.

"Ran, shot ka rin! Ito, Red Horse para matindi!" lakas na tawa ng tatay mo nang binigay ang isang bote ng alak kay Ran.

Mukhang nakahanap na ng paraan si Ran kung pa'no makibonding sa tatay mo. Para-paraan nga naman talaga.

"Syempre naman, tito!" sigaw ni Ran at uminom kasama ang tatay mo. Sumabay nalang sa trip.

"Ayun o! HAHAHA!" tawa ng tatay mo at halos hampasin na rin pati 'yung lamesa. Parang kanina hindi nagmukhang strict kuno ah.

"Anong klase ba 'yung mga iniinom mo?" tanong pa ni Alejandro, your father.

"Kadalasan Soju o Black Label po. Any beer or gin, I'm fine with it," sagot ni Ran.

"Mapawhiskey pa 'yan o ano, tagay lang! Batak na batak siguro 'to sa inuman, eh noh?! WOOOH!" sigaw pa ng tatay mo.

"'Yung mga San Mig? Hindi ka umiinom no'n?" Tanong ng isang barkada ni Alejandro kay Ran.

"Umiinom din po, pero hindi 'yung sa bottled. Mas prefer ko po kapag do'n sa can."

"Hindi ba parehas lang lasa no'n?"

"Yeah, pero po kasi kapag can, you can store them in the fridge. Gano'n po kasi lagi ginagawa ko kaysa sa ibuhos sa pitchel," explain ni Ran.

"Ah, gano'n," your father's friends nodded. "Mukhang mataas alcohol tolerance mo, ah?"

"Siguro po. Hindi naman po ako grabe malasing. I know my limits," sagot ni Ran.

"Napakaswerte talaga ng kumpare namin kapag naging manugang ka niya. Future son-in-law, abangan ka namin!" tawa ng mga lalaki.

Napansin nina Ran at ang mga kaibigan ng tatay mo na tulog na si Alejandro, at nakasandal lang ito sa upuan na sobrang lasing. May yakap pa na bote eh.

"Ayan na nga, nakatulog na. Ganyan talaga si Alejandro. Natutulog kapag lasing! HAHAHA!" tawa ng mga barkada nito.

"Naku naku, Ran. Sinasabi namin sa 'yo. Huwag mong papaiyakin 'yang anak ni Alejandro, dahil kapag ng tatay niya? Jusko! Grabe kung magalit 'tong kumpare namin!"

"Makakaasa po kayo sa 'kin," ngiting sabi ni Ran, at kumuha ng isang baso.

"Cheers!" sigaw ng mga lalaki

Ilang minuto ang nakalipas at natapos na rin ang inuman ng mga lalaki. Umuwi na rin ang mga barkada ng tatay mo at ang natira sa labas ay sina Alejandro at Ran.

Ang nanay mo naman ay busy sa panonood sa telebisyon habang ikaw ay nasa sahig at nagbabasa ng libro, paghahanda na rin para sa quiz bee, advance reading ba kumbaga.

Nagulat nalang kayo ng nanay niyo nang biglang bumukas ang pintuan niyo at bumungad si Ran habang akbay ang tatay mo na knock down dahil sa alak.

"Tagay pAaAaAA~! WoOOOH!" sigaw ng tatay mo na may kasamang piyok. Naka rock 'n roll sign pa ito habang naka-akbay sa balikat ni Ran.

"Hay nako! Sabi na nga ba! Naglasing nanaman 'yan naknamputa!" lutong na mura na sinabi ng nanay mo nang kumuha ng tsinelas.

"Ran, salamat sa pagbuhat sakanya, ah?" sabi pa ng nanay mo nang kinuha ang asawa niya at dinala sa kwarto. "Gigisingin ko lang 'to at pagsasabihan ko lang. Akala niya ha."

"Opo," Ran said, laughing.

"Kayo na muna ang bahala riyan, Ran at (Y/N)," your mother said as she left with your drunk, half-asleep dad.

"Uh, tita. Mukhang late na po. Mauna na po ako," pagpaalam ni Ran nang tumayo galing sa couch.

"Aalis ka na? Osya sige. (Y/N), hatid mo sa may gate 'to," sabi ng nanay mo bago pumasok sa kwarto. "Ingat ka, Ran. Dahan dahan ang pagdrive. Salamat sa pagbisita."

"Opo."

Lumabas ka sa bahay mo para samahan si Ran sa labas ng gate dahil pauwi na rin ito.

"Pumasok ka na sa loob, gabi na," sabi ni Ran sa'yo bago pumasok sa kotse niya.

"Ah, sige. Ingat ka," you said.

Ran nodded, hiding the smile forming on his lips as he got inside his car.

Naglakad ka na papasok sa bahay mo upang tuluyan nang pumasok, pero lumingon ka pa nang saglit to see Ran waiting for you to safely enter the house before he can leave.

"Papasok na nga," you mouthed as you entered the house, and waved to him for the last time before he drove away.

You entered the house to go to your room, pero nagulat ka na gising parin ang nanay mo at nakaupo lang sa may sofa.

"Si dad? Napainom mo ng gamot?" you asked with a sigh. "Ang kulit po kasi... sinabing nang huwag maglasing."

"Kaya nga. Buti nalang hindi ka nagmana sa tatay mo na matigas ang ulo, hay!" sunod na sabi ng tatay mo.

"Buti nalang din na nandoon si Ran, mukhang nabantayan ang tatay mo habang umiinom," dagdag pa nito.

"Tsaka nga pala. Parang kailan lang nagdadalaga ka na," biro ng nanay mo, and you know very well on what she's talking about.

"Ma, you're overreacting... Ran is not my boyfriend," you sighed.

"Pero manliligaw mo siya, anak, at sa huli, sa'yo manggagaling kung anong isasagot mo sakanya."

You thought for a moment, and you know that the day would come. Napabugtong hininga ka nalang sa mga guni guni sa isip mo. You're not certain on why this whole thing has been bothering you.

"Sige na, pasok na 'ko sa kwarto. Matulog ka na rin, (Y/N). May pasok ka pa bukas," sabi ng nanay mo.

But before your mother walks away, you called her out once more to ask a question.  A nagging question that has been lingering in the back of your mind

"Ma, pa'no mo malalaman kung target ka parin ng isang tao at pinaglalaruan ka lang?"

"Good morning, mga burat!"

Sigaw ni Makoto nang pagkapasok sa klase, and another day, another class for Section B.

"Uy, shet! Wow naman. May decorations na classroom natin, ah! Kailan pa tayo hindi tinamad magdecorate," sabi ni Peh-yan.

"Pasalamat kayo dahil buwis buhay kong sinabit 'yung banner sa taas ng pintuan pati bintana. Pa'no ba naman, 'tong gagong Makoto inaalog 'yung akyatan kung saan ako nakapatong!" reklamo ni Yamagishi.

"Ayaw mo 'yon, may thrill," Makoto snorted.

"Mama mo thrill! Muntik na 'kong mabawian ng buhay, anakputa ka! Thrill talaga kapag minulto kita habang tumatae, gago!" sagot ni Yamagishi.

"Si Benkei nalang multuhin mo habang tumatae. Langhan mo 'yung amoy. Baka dahil do'n bumalik ka ulit sa buhay kaysa sa hukay, HAHAHAHA!" tawa pa nina Sanzu at Rindou.

"Inang mga 'to, ayaw tumigil. Nanahimik 'yung tae rito sa gilid eh tas nandadamay? Lakas ng trip niyo ah!" comment naman ni Benkei.

"Tenenenew tenenew tenenew~" sa sulok naman ng classroom, ay nag-gigitara si Izana. Paulit-ulit lang 'yung intro eh.

Hindi, actually dapat si Mikey 'to. Si Mikey 'yung tipong intro lang 'yung kaya, paulit-ulit pa.

Habang nag-gigitara si Izana at nakaupo ito sa sandalan ng upuan, katabi niya rito sina Inui, Naoto, at Wakasa na nags-study group habang wala pa ang teacher.

"Pst! Ran!" tawag ni Sanzu.

Si Ran ay mukhang busy sa phone niya habang nakaupo lang sa upuan niya.

What happened yesterday was like a relief for him. Some remnants from last night were still perturbing him slightly. Occasions like this rarely happen to Ran, situations such as how he's nervous about something, and the serenity in him was starting to wane.

Ran looked at the time, and it's almost 7 p.m., pero wala parin si (Y/N).

"RAAAN!" sigaw ni Sanzu at nagulat naman si Ran, natanggal sa kanyang pagkatulala dahil kanina pa siya tinatawag ng mga kaibigan niya.

"Ano?"

"Pabuga ako, isa lang, hehe. Try ko lang naman," bulong ni Sanzu nang tumingin sa vape ni Ran sakanyang bag.

Ran just shrugged and casually tossed his vape to Sanzu.

"Pa'no ba 'to?" Sanzu confusingly ask nang hinigop nang tuluyan ang vape, kaya't naubo tuloy. "Eurghk! Eurghk! EuuRhHghk!"

"Bobo, ba't mo hinihigop?" tawa naman ni Ran.

"Malay ko ba kung pa'no 'to— Eurghk! Eurghk!"

"Akin na nga 'yan. Hinigop, ampota. Bro, 'yung laway mo nandito o," diring sabi ni Ran. 

"Pinagtatampal ba naman!" tawa ni Rindou.

Pinagpapalo ni Sanzu ang sarili niyang dibdib at chinochoke ang leeg habang nangingisay sa upuan dahil hindi parin daw maalis ang usok sa baga niya... Yeah, never na talaga itong magv-vape. Trauma Malala.

"Pwede ba?! HUWAG KAYONG TUMAKBOOO!" sigaw ni Hakkai, mukhang nagiging Izana 2.0 na yata.

"'Yung decorations sa classroom masisira niyo! Pinaghirapan namin 'yan kahapon, nagovertime pa kami tapos hindi na nga kayo tumulong, nagtatakbuhan pa kayo riyan, mga putA!" sigaw ni Akane.

"Wait, talking about the overtime yesterday, where's (Y/N)? Never 'yun nal-late ah? It's almost 7," sabi ni Yuzuha.

What they don't know is that you're still in your house. Nagbibihis at kumakain parin.

"Kain ka muna, (Y/N)!" sigaw ng nanay mo, at ikaw naman ay nagmamadali nang suotin ang sapatos mo habang binubutones ang uniporme mo sa may pintuan niyo.

"Shit," you checked at the time, and it's currently 6:49.

"Ma, mal-late na 'ko. I'll just eat sa school," nagmamadaling sabi mo nang natapos mo nang ayusan ang sarili mo. You grabbed your bag and things in a hurry nang nagpaalam ka na at lumabas ng bahay mo.

Agad ka naman pumasok sa kotse ng tatay mo dahil siya rin ang maghahatid sa'yo papunta sa eskwelahan.

"Ano bang ginawa mo kagabi at late kang nagising? Diba maaga namang nakauwi 'yung Ran na 'yon?" tanong ng tatay mo nang sinimulan nang magdrive.

"Dad, naglasing ka kagabi at si Ran ang bumuhat sa'yo papasok sa bahay," you huffed.

"Ay— gano'n ba?" your dad blinked.

"Opo..." you sighed. "Dad, magoovertime pala ako sa school ngayon for the quiz bee. I'll study with my teammates."

"Ah, sige. Kasama mo ba si Ran?"

"Hindi, pero mago-overtime din po siya because of training."

"Training? Training saan?"

"Basketball."

"Ahh," your dad nodded. "Nagbabasketball din pala."

"Why?"

"Wala lang. Naalala ko lang kasi na basketball player din ako noon," sabi ng tatay mo, at mukhag may halong pagyayabang pa ito ah.

"Ngayon ko lang narinig 'yan ha."

"Asus! Alam mo ba, anak. Ang nanay mo 'yung naging muse ko no'n sa team namin! Syempre, panalo kami!" maliksing kwento ng tatay mo.

You paused for a moment, remembering something. There it goes again, almost everything was starting to remind you of it, of him.

"...Dad, ako rin po 'yung magiging muse sa team ni Ran..." you muttered.

Halos napatayo ka naman sa upuan mo dahil biglang nagbreak 'yung kotse. "Pa! Dahan dahan ka sa pagd-drive! Sabi na sa'yo eh, huwag ka na kasing maglalasing!"

"Pasensya na! Nagulat lang ako sa mga kinekwento mo," your dad said.

"'Yung Ran na 'yan..." banggit ng tatay mo. "We have a lot of similarities."

"Pfft!" you held back a laugh.

"Tinatawanan mo ba ako?! Porket matanda lang ako nang ilang taon!"

"Ilang taon? Ilan? Mga dalawang dekada? Thirty years?" biro mo.

"Tss," tawa ng tatay mo at napailing nalang ito. "Talking about Ran, do'n sa binatang 'yon... masaya kasama sa inuman, ah."

"Rinig ko nga... kasama niyo siya nina tito sa inuman kagabi. Sobrang lasing mo no'n, pa..."

After a few minutes of talking with your father, nakarating na kayo sa destinasyon niyo. Agad mo naman kinuha ang bag mo and opened the car's door.

"(Y/N)," tawag ng tatay mo bago ka lumabas.

"Po?"

"Nak, pakisabi nga rin pala kay Ran na..."

"Na?" Your heart starts to beat erratically.

"Na aprobado na siya sa'min ng nanay mo at papayag na 'kong ligawan ka niya."

You quickly scanned your I.D sa school entrance at tumakbo sa hallway dahil nagmamadali ka. It's 7:08 and you're almost late by ten minutes.

You kept on running to the stairs papunta nang classroom, pero naramdaman mo na may nakabangga ka.

"Aray! Ano ba!" sigaw ng babaeng nakabangga mo as the coffee she was holding spilled on her uniform. Mukhang may kasama pa ito na tatlong babae, and they're a group of friends.

"Sorry!" agad mong sabi as you offered to wipe her uniform with a tissue.

"What the fuck, bitch?!" sigaw pa ng mga kaibigan niya habang pinupunasan ang uniform ng nakabangga mo.

You flinched from her sudden outrage, at nagecho ito sa hallways at corridors. You're just hoping na hindi ito narinig ng mga nagkaklase sa loob ng classrooms.

"Bulag ka ba, punyeta ka?!" sunod pa nitong sigaw as she pushed you by your chest, making you slightly stumble back.

"Kaycee?" you quickly recognized her, and she's from Section C dahil nakainteract mo 'to dati pa.

"Oh, if it isn't the (Y/N). Punong puno na 'ko sa'yo!" sigaw pa nito as she walked to you and grabbed you by your arm.

"Ano ba! Let me go! I didn't even do anything!" litong sabi mo.

Before you could even speak, you felt her slap your cheek with such force.

"Don't think too highly of yourself dahil kay Ran. Siya lang naman 'yung dahilan kung bakit ka kilala rito sa school eh. Hindi mo ba napapansin na maraming nakikipagkaibigan sa 'yo simula noong kumalat na may something sainyo ni Ran? At sa tingin mo nakikipagkaibigan sila sa 'yo dahil gusto nila? Akala mo hindi labag sa loob nila? Wala ka kung wala si Ran. You're an outcast at this school. Magpasalamat ka sa utak mo dahil kahit kaunti may tinira sa'yo."

Your eyes widened from her statement. Her agonizing words hissed in your ears, and they felt like knives hurled at your chest. Her words stung, and that's an understatement.

"'Wag mong ikareer ang pagiging manliligaw ni Ran sa'yo, ha? Or if ever may something man sainyo," she chuckled as she rolled her eyes.

"Ang ikareer mo lang ay 'yung pagiging target mo dahil hanggang doon ka lang!" sigaw pa niya, and her friends start to laugh along with her.

Ayan nanaman, the word "target." As much as you hate that word, it's already sowed in your head because it reminds you of him again.

"Ma, pa'no mo malalaman kung target ka parin ng isang tao at pinaglalaruan ka lang?"

"At akala mo ba na ikaw lang 'yung babaeng kinakasama ni Ran? You must be delusional and naive if you think that he hasn't changed from his past self. He's still the old same ass jerk, the player and heartbreaker of the school," Kaycee laughed loudly.

You refrained from speaking or moving. Pinakinggan mo lang ang mga sinasabi niya while cradling your aching cheek that she had slapped seconds ago, trying to soothe the pain.

"Sabagal ka talaga kahit kailan eh noh?! Dahil sa'yo, ang daming inuutos sa 'kin ni—" sigaw pa niya.

"Kaycee! (Y/N)! What's happening in here?"

Sigaw ng isang estudyante nang tumakbo papunta sa nangyayaring senaryo at gulo ninyo ni Kaycee.

"Anong nangyayari?!" alalang tanong ni Lexi. "Kaycee, bitawan mo nga siya!"

Kaycee grunted as she let go of you, pushing you away as she calmed down. She looked at Lexi as she walked away, leaving the two of you after rolling her eyes.

"Are you okay?" tanong ni Lexi.

You didn't give her a response or anything. You just walked out of the corridor, leaving Lexi, as you held your tears back from the stinging pain on your cheek. Yeah, it totally left a mark from Kaycee's harsh slap.

Lexi just blinked, motionless, but she also left the hallway after what she had just witnessed.

Meanwhile, nandito pa pala si Kaycee, at ito ay nasa likod ng isang pader at nakatago sa lockers while dialing someone.

"Sumagot ka," she groaned while walking back and forth, waiting for the person to pick up the phone.

"Ano?" sagot ng tao sa kanyang telepono.

"Bwisit ka! Kung anong inuutos utos mo sa 'kin. Pasalamat ka na sadyang minantsyahan ko pa uniform ko," bulong ni Kaycee.

"Tss... HAHAHA!" the person laughed hysterically. "I bet nagmukha siyang tanga. Imagine entering the classroom late tapos mukha pang losyang!"

Kaycee just chuckled. "But, anyway, it was successful. Paiyak na siya eh. HAHAHA!"

You quickly rushed to the classroom pagkatapos mong mag-ayos nang kaunti sa C.R. You wiped your tears and even tried to hide the mark on your cheek. Nag-ayos ka na rin ng buhok para hindi halata.

"Ms. (L/N), you're late for almost twenty minutes."

The first subject teacher said as you entered the classroom, at tumingin lahat ng mga kaklase mo sa'yo.

"Uh, sorry po," you muttered awkwardly as you sat on your chair.

"What happened? Why are you late?" tanong ni Ran sa'yo.

"Wala. Late lang ako nagising," you briefly replied.

Ran just looked at you and nodded. "Puyat?"

Tumango ka nalang and quickly opened your book para makaabot at makasabay ka na rin sa lesson.

Napaghahalataan ka ni Ran since yesterday, and he observed you before averting his attention back to the lesson, but he saw a mark on your skin, his eyes widening from it.

"What's this? Who did this?" Ran asked as he puts a strand of hair behind your ear to take a closer look at the mark on your cheek.

Nagulat ka naman and you quickly pried his hand away from you. "Nauntog lang ako."

"Nauntog? Sa pisnge?" Ran said, scoffing as he furrowed his brows.

"Oo. Wala 'to. That's why I arrived late, galing 'to sa bahay," rason mo.

"(Y/N), magsabi ka ng totoo. I asked, who did this?" Ran said, his tone quickly shifting into a serious one.

"Uy, anyare?" tanong ni Rindou, kaya't napansin din nina Koko, Sanzu at Kakucho.

"Nagtumbling tapos nauntog yata si (Y/N). Ewan," sabi ni Sanzu.

"Are you sure nothing has been bugging for these past few days?" Ran asked you, sincerity hinged in his tone.

You refused to speak, at dahil na rin wala kang maisip kung anong sasabihin kahit nasa dulo na ng dila mo ang dapat mong sabihan at isagot kay Ran.

It was only a few minutes before the bell rang, and the class had already ended.

"Our lesson for today is finished," the teacher said while packing her stuff. "Wait for your next subject teacher. Oh, and Ms. (L/N). Ask your classmates, if needed, so that you can catch up with the lesson. You missed half of our discussion. Don't be late next time."

"Yes po," sagot mo.

Nang umalis na ang teacher, nag-ingay nanaman ang Section B at naging busy sakanilang mga sariling ginagawa. May nag-aaral for the quiz, may naglalaro, at iba pa.

Timeskip. Ilang oras ang nakalipas bago pa matapos ang ilang subjects nila, kaya't dumating na ang recess time nila.

"Hoy, canteen. Tara," pagaaya ni Sanzu sa F5.

"Tinatamad ako maglakad," Rindou nonchalantly replied.

"Pati ba naman maglakad tinatamad ka," reklamo ni Sanzu.

"Bahala ka– OY! Gago! Baba mo 'ko!" gulat na sabi ni Rindou nang binuhat siya ni Sanzu, at parang sanggol pa si Rindou dahil nakalawlaw ang paa nito habang buhat ni Sanzu palabas ng classroom.

"(Y/N)," Ran called you bago siya sumama sa mga kaibigan niya.

You only looked at him as a response.

"Sama ka sa canteen?" tanong niya sa 'yo.

"No," simpleng sagot mo.

Alam ni Ran sa sarili niya na sanay na siya sa kalamigan ng mga salita mo. He knows how to counter that cold look you bat at him, and that succinct response you give him.

But... this is like a silent treatment.

"(Y/N), are you sure that you're okay?" tanong pa muli ni Ran.

"Yeah."

Ran just nodded, but not entirely believing.

"Sige, punta na 'ko sa canteen, puntahan ko lang sina Rindou. Tell me if you need anything," Ran said before going out of the classroom.

You sighed with a heavy feeling skulking in your chest.

"Fix yourself, (Y/N)," bulong mo sa sarili mo as you ran a hand through your scalp in stress.

You dropped your head on the table and sighed. "How will I focus on the upcoming quiz bee if my mind is full of shit?"

Kahit anong gawin mo, hindi talaga matanggal sa isip mo ang sinabi ni Kaycee kanina.

"P're! Tol! Hoy! Yams! 'Lika nga rito. May ipagagawa ako sa 'yo," tawag ni Makoto sa canteen.

"Bakit? Putangina. Kumakain 'yung tao eh," sagot ni Yamagishi habang kinakagat 'yung buto ng manok.

"Alam mo 'yung trend sa TikTok? Hehe," Makoto cheekily giggled as he walked toward him.

"Hindi," reply agad ni Yamagishi.

"Ay. Pero ito, may ipapagawa ako sa'yo. Bilisan mo kumain!" Makoto grunted.

"Ano ba kasi 'yon?"

"Halika, halika." Sabi ni Makoto habang hinila si Yamagishi patayo sa upuan niya, pero hindi binitawan ni Yamagishi 'yung chicken leg na kinakain niya kahit kaladkarin pa siya ni Makoto.

"Maghahanap tayo ng hindi natin kakilala sa canteen, tapos ipapahawak ko sakanya 'yung phone ko. Sunod, sasabihan ko siya na sabihin nila 'san ka punta?' habang nakatutok sa 'kin 'yung camera. Gets?" explain ni Makoto.

"Oo na. O tapos, anong gagawin ko?"

"Ito, ito. Hello po, kuya. Ano pangalan mo?" inosenteng tanong ni Makoto sa isang estudyante na natarget niya sa canteen para sa trip niya

"Gab Ramirez po, bakit?" 

"Ahh, okay. Sige, hello, Gab. May ipapagawa ako sa'yo, hehe. Ito, hawakan mo 'tong phone, naka record na 'yan ah, tapos tutok mo 'yung camera sa 'kin. Tapos, sabihin mo 'san ka punta?' 'yun lang," sabi ni Makoto

"Uh, okay po? 'San ka punta?' 'Yun lang po sasabihin ko?" Gab confusingly asked.

"Oo," sagot ni Makoto habang pumwesto sa harap ng camera na hawak ni Gab.

"Saan ka punta–?"

"To the moon! To the road! VROOM VROOM! SKRRT SKRRT!" sigaw ni Makoto habang sumayaw paalis na parang bulate at iniwan ang cellphone niya kay Gab na nakatulala sa gulat.

"Huh?" pagtatakang sambit ni Gab as he scratched his head.

"Sino ba 'yan, p're? Kilala mo? Mukhang baliw eh, amputa," bulong ng kaibigan ni Gab.

"I don't know eh," Gab just shrugged while still holding Makoto's phone.

"Pst! Ran, Kakucho. Tignan niyo, pinagtitripan nanaman 'yung Gab," sabi ni Sanzu.

Nagtatawanan at uusap nalang ang F5 habang kumakain, except for Ran, at mukhang malalim ang iniisip.

"Nyare rito?" tanong ni Sanzu.

"Baka nagaway nanaman sila ni (Y/N)," Rindou shrugged.

"No, hindi kami nagaway. Nalilito lang ako," sagot ni Ran.

"Ano bang nangyari sainyo?" tanong ng mga kaibigan nito.

"Hindi ko nga alam kung anong nangyari sa kanya eh. May ginawa ba akong mali kahapon nung nagpakilala ako sa parents niya? Did I make her uncomfortable in any way?" Ran said, sighing in perplexion and worry.

"Baka naman nagtampo, wala lang sa mood, o baka masakit lang 'yung ulo," sagot nina Rindou.

"Kilala ko si (Y/N)," depensa ni Ran.

"Eh, ikaw ang bahala riyan. Basta ang gawin mo, kausapin mo siya."

"Mukhang ayaw nga 'kong kausapin. Okay naman kami kahapon."

"Edi ano... uhm... ano ba pwede..." pagiisip nang malalim ng F5.

"You know what? I'll try to talk to her again," Ran said.

"Hey! Habang break time, 'yung mga nagdedecorate, practice, or kung may gagawin na preparation for Intrams, gawin na raw!"

Announce ng isang estudyante sa canteen, and almost twenty minutes bago matapos ang recess and break time nila.

"Pst! Akane, tara! Tawagin niyo rin sina (Y/N)! Tuloy natin 'yung decorations sa classroom," sabi ni Hakkai.

"Luh, kumakain pa'ko eh, pero sige," Akane groaned.

"Excited na 'ko sa intrams, hehe," Yumi squealed while drinking her Chuckie. Siguro pang isang taon 'yung stock na Chuckie nito sa bahay.

Nang bumalik na sina Hakkai sa classroom, nagsimula na sila sa pagtutuloy sa decorations. Tumulong na rin si (Y/N) dahil tapos na rin naman ito magreview at kumain.

"Ano? Musta pala 'yung review mo for the quiz bee? May pogi ka bang kagroup?" tanong ni Hakkai.

"No. Halos juniors silang lahat," you replied.

"Ay. Pass sa mas bata."

You reached for the scissor at nag-gupit gupit ka lang ng mga papel. You also hung some paper letters on the wall for decoration purposes. Aabutin mo sana 'yung nasa tuktok, but Akane noticed something on your face.

"Ano 'yan? Anong nangyari sa pisnge mo?" tanong nito.

"Why? What happened?" Yuzuha, Yumi, and Hakkai asked as well, grabbing their attention.

"Sampal ba 'yan?!" Hakkai gasped. "Sinong gumawa niyan, ha?!"

"Where did you get that?" Yuzuha asked.

"It still looks a little swollen," napansin naman ni Yumi.

"May nakabangga lang ako sa hallway kanina, but it led to a quarrel," sagot mo. Sasabihin mo na rin dahil alam mo na they won't stop bugging you about it.

"Sino? Taga anong section? Section A, B, o C?" pilit na tanong nila.

Hindi mo na napapansin ang mga sinasabi nila dahil sa lalim ng iniisip mo. Hindi mo na rin namalayan na nakatulala ka lang, and their voices are muffled.

"Sabagal ka talaga kahit kailan eh noh?! Dahil sa'yo, ang daming inuutos sa 'kin ni—" sigaw pa niya.

You spaced out for a moment, remembering the last thing that Kaycee said a while ago.

"Utos nino?" you thought.

"Yeah, diretso na 'ko sa library. We still have a study group. Bye."

Sabi mo nang nagpaalam ka kina Yuzuha. You packed your things, then carried your bag. Bago ka pa tawagin ni Ran, you went out of the classroom, dahil din hindi mo na narinig na tinatawag ka niya.

"(Y/N)!"

Tawag ni Ran, but it didn't work and you still turned your back to him. As much as Ran tried to control his temper, he was starting to lose it.

You were walking down the hallway, but you heard his voice calling you behind from a distance.

Lumingon ka and you see him coming towards you. No. Hindi mo siya kayang harapin ngayon. You gritted your teeth, fighting the urge to talk to him. Kahit ilang saglit lang.

"Ah shit. I feel so fucking dumb," you thought as you started running away!

Chasing in the corridors and hallways... This seems familiar. It's just like those days before.

You continued running, and you can hear him chasing and calling you from behind. Gosh, this was so tiring that you started to pant and gasp for air, but you know that it's yourself who commenced this whole thing yesterday.

It didn't take long for Ran to reach you, making you almost yell dahil sa gulat.

"Tsk," he clicked his tongue as he grabbed your wrist, pulling you to somewhere secluded.

He lets go of you, and now you're standing infront of him. You know that you'll have to say everything now, there's no turning back.

This is too awkward. "May study group pa 'ko na pupuntahan." Nagmamadali mong sambit. You dislodged your feet, ready to run away.

"Huwag mo 'kong takasan," Ran sternly said.

You almost flinched from the sudden shift in his tone. You soon realized that you had no choice but to face this thwart and doubt you've been facing.

"What's going on with you? I was so worried. You suddenly gave me a silent treatment. It felt like that. Okay lang tayo kahapon. I bonded with your parents. We enjoyed each other's company. On which part did I went wrong? May nasabi ba 'ko? May nagawa ba 'ko? Please, (Y/N)... Tell me... Hindi ako mapakali kapag ganito..." Ran desperately pleaded, his voice suddenly turning soft.

You parted your lips, finally speaking, and that enough made him relieved.

"It sounds childish, Ran... My reasons are absurd. Hindi ko alam. My mind is a mess and I can't handle those people anymore. Those nosy people who always meddle with our business."

Ran listened to you, he listened to each syllable, word, and sentence coming out from you. He only stood there, doing nothing but listening to you.

"Ako nalang lagi 'yung pinupuna nila, Ran. Una, sa internet, ngayon sa personal na. I can endure it when they insult me, pero kapag minamaliit nila 'yung pagkatao ko dahil lang dito, and they're starting to physically hurt me? Nakakapagod na. Nakakapagod sila. Nasasaktan din ako nang physical. Pa'no nalang kung makita 'to ni papa 'tong marka ko sa pisnge?"

"Sa ganito palang malala na eh, pa'no pa kaya kung..." dagdag mo, but you refused to continue it.

"Kung ano?" Ran asked, raising his brows.

"Kung..." you scratched your head, at loss for words.

"Sa ganito palang malala na, pa'no pa kaya kung naging tayo?" he grinned. "Is that what you're trying to say, Ms. Nerdtie?"

"Yuck! Stop with that nickname!" you rolled your eyes.

"Ah, so I'm right. 'Yun nga 'yung sasabihin mo," he chuckled.

"No, it's not."

"So, in conclusion, those dimwits are bullying you dahil sa 'kin? I bet they started accusing things of me and starts to spread rumors. Am I right?"

"I think so..." you mumbled, scratching your head.

"And you're telling me that the mark on your cheek is from them?" he asked. "What the hell? Who the fuck dares touch you? We'll go straight to my house. I'll heal those bruises they gave you. Hindi kita iuuwi kina tita at tito na ganyan ang itsura mo. Tell me their names. Tell me who did it. I already warned them, but it seems like it's not working. They need to be taught a lesson by me."

"Uh, well..." you shrugged.

"Give me their name."

"Ano ba? Anong gagawin mo, ha?" you quickly retracted it. Kilala mo si Ran, and you know that he can lose his temper and control sometimes. Nababalitaan mo siyang nakikipagsuntukan sa school hallways before, and again, you don't want another dilemma.

"Aww, is Ms. Nerdtie worried?" he smirked, holding back his laugh.

"Yuck. Corny," you rolled your eyes. "And stop calling me that!"

"Why not? It's cute kaya! I mean, kapag sa iba hindi cute, pero kapag sa 'yo–"

"Ran!" you narrowed your eyes.

"Why? Don't you like it?" he asked, tilting his head while taking a step closer to you.

"U-Uh," you looked at anywhere but him, avoiding eye contact, and you stepped back since he was distancing closer to you, narrowing the gap between the two of you until your back hits the wall.

"Till this day, do you really think that I'm not serious with you, and I'm just playing with you?" Ran whispered, closing the distance between the two of you as he puts his hand on the side of your head, trapping you. He lowered his head to your level, inching his face closer. Your face heats up from his action, and you can't even hide it from him.

Your eyes widened, totally holding your breath since he's just an inch closer to you.

"Do you really want me to prove that I'm serious with you?" he whispered as he leaned closer to your ear, and you can feel his breath grazing on your neck.

"Remember this. Next week, sa intrams..."

"What...?" You mussitated, almost inaudible.

"Meet me at the marriage booth."

A/N: HAHAhahahahehe...