Warning: R-18. This chapter contains minimal adult language and sexual content.

Annara doesn't change even Wicker have kissed her. She's too casual and acting normally than usual. Siya lang itong tila naiilang pero unti-unti niya itong na-overcome dahil halos linggo-linggo naman silang nagkakasama 'pagtapos ng eskwela.

Wicker hadn't any idea about Annara, while she was exactly thinking about him being the kid she once met.

Ayaw ni Annara na basta na lang niya ibigay ang aviator hat nito. She just wanted it to be special. She will give this thing in a place where she exactly meet Wicker–at Aquilla Lighthouse. Isasauli na niya ang bagay na ito at magpapasalamat, saka ipakikilala ang sarili niya na siya ang batang babaeng tumulong sa kanya noon.

Malapad ang ngiti sa labi ni Wicker habang nakatunghay kay Annara na nasa information counter ng library. Nakaupo si Wicker at nakahalumbaba sa isang mahabang lamesa kasama ang ilang estudyanteng gumagawa ng paper works.

He's dreaming awake looking at her non-stop

Maya't maya niya ring kinikindatan si Annara mula roon. Napapangisi na lang ito at sinisimangutan siya.

It's been a while since they acted really more than what they think they are going to be. Wicker had so much love about Annara. Siya iyong tipo ng babae na binibigyan siya ng kaba sa puso na hindi niya maintindihan. Not butterflies hurdling in his stomach, but the jitteriness over her.

When she's around, he feels more than something he could feel in a girl. When she smiles the way she does before, his heart clicks fast a lot of times.

Iba ang hatid ni Annara sa kanya. She's driving him crazy sometimes. A matter of feeling he couldn't felt when he was with Catherine.

Hanggang sa sumapit ang hapon at natapos ang huling klase nilang dalawa. Maraming estudyante ang naglabasan sa kani-kanilang mga silid-aralan.

The main hallway quickly filled with crowded students as the clock hits five in the afternoon.

Agad na naglakad si Annara patungo sa parking lot ng campus. She saw Wicker there waiting for her beside his car.

"Ang bilis mo namang nakarating dito. Hindi ka naman ba excited niyan?" Nakangiting nagtungo si Annara palapit dito.

"I've always been excited being with you. Ngayon na lang ulit ako makakapunta sa sinehan." Pinagbuksan ni Wicker si Annara ng pinto ng kotse.

They looked like couples. The way Annara smiles at him and the way Wicker banters lines at her. They haven't labeled themselves yet.

Kahit pa minsan ay pinagtitinginan sila ng mga estudyante. They remain unbothered.

Nagmaneho na si Wicker. Manonood sila ng pelikula. Pumayag na si Annara sa alok nito noong isang araw pa.

"Akala ko ba sa mall ang punta natin? You're taking the wrong road," puna ni Annara nang mapansing maling daan ang tinatahak nila.

Wicker softly chuckled. "Ano ba'ng sinehan ang inaasahan mo?"

Nagtataka si Annara. "What do you mean?"

"Have you ever tried home theater before?" tanong ni Wicker habang nakapahinga ang mga kamay nito sa manibela.

"I have. Ano ba ang balak mo?"

"Doon tayo sa amin manonood. Like a home movie theater. Cheaper than any other movie tickets. I cleaned up our loft. Na-set up ko na ang lahat. I bought a projector for us to watch many movies as we can."

Ngumisi si Annara. "Iyan lang ba talaga ang plano mo o may ibang plano ka pa kasama ako?" May pang-aasar sa boses nito. She's teasing him.

Wicker brows crinkled. "What do you mean? Manonood lang tayo ng movie. Kung ayaw mo, we can do something else."

"I was just kidding. Sayang naman ang effort mo na ayusin ang lahat para i-prepare ang home theater na binabalak mo. Kaya manonood tayo."

Hindi pa man tuluyang sumasapit ang gabi ay bakarating na sila sa bahay nina Wicker. Naghintay muna si Annara mula sa kusina habang inihahanda ni Wicker ang kakainin nila habang nanonood ng pelikula.

She's waiting there watching the sunset at the kitchen counter. Hindi inaasahan ni Annara na ganoon kaganda ang matutunghayan niya mula sa kusina nila Wicker. Nakatingin lang siya sa malaking bintana mula roon.

"It's so beautiful," she whispered, mesmerized by the view.

"This is the best spot for afternoons like this. Sobrang ganda, ano?" ani Wicker habang inilalagay ang nalutong popcorn sa clear bowl.

Amoy na amoy ito mula sa kusina na tila nasa labas sila ng sinehan. Ganitong-ganito ang amoy roon.

"If I am blessed and have always seeing such scenery like this. I would've stay here forever."

Nakatingin lang si Wicker sa kanya, pinagmamasdan ang mga mata niyang humahanga sa sunset na nakikita mula sa labas.

It's so awe-inspiring view. Kahit sino ay mamamangha sa paglubog ng araw sa kalangitan mula sa kanluran.

Ilang saglit pa ay dumating ang ama ni Wicker mula sa trabaho. Nakasuot ito ng mahabang coat at may maletang dala.

"May bisita pala tayo?" agad na sabi nito nang makita si Annara mula sa kitchen counter. Habang tinatanggal ang scarf na nakapulupot sa leeg nito.

"Good afternoon po, Mr. Cruz," nakangiti nitong bati.

"Kumain na ba kayo?" tanong nito na lumapit sa kanila. "Magpapa-deliver ako kung gusto n'yo."

"I would love to, Dad," sabad ni Wicker.

Mayamaya pa ay pumanhik na sila sa itaas, mula sa loft kung saan ang pinakaitaas na bahagi ng bahay nila Wicker.

Mas lalong nagningning ang mga mata ni Annara nang makita ang ganda ng maliit na loft.

There are christmas lights glistening around. The soft duvet comforter blanketed the floor, while the projector at the center reflecting its light from the white wall for the big screen.

Nakita niya rin mula roon ang maluwang na tent na gawa sa mahabang kurtina. A home tent, a great idea for home theater like this.

For Wicker, he's considering this as a home date. Ngunit siya lang ang nakakaalam no'n.

"Did you prepare this alone?" Annara asked him while sitting on the softness of the floor.

"My dad helped me with this idea," he answered. "Ano pa lang gusto mong panoorin?"

Ngumiti siya bago sumagot, "Kahit ano."

Pumili sila ng mga pelikula online. Ikinabit ni Wicker ang laptop niya mula sa projector. They scrolled down so many movies. Dinaanan lang nila ang romance at horror movies at napadpad sila sa pelikulang may temang futuristic.

Napili nila ang isang science fiction movie.

Jupiter Ascending.

Hindi pa rin makapaniwala si Annara sa set up ng buong loft. Maaliwalas at maliwanag dahil sa tulong ng mga christmas lights na nakasabit at nakakalat kung saan-saan.

This is her dream home theater when she was with Adrian back then. Ganitong-ganito niya nakikita silang dalawa ni Adrian na nanonood ng pelikula at sabay na nagtatawanan, nagtatakutan o nag-iiyakan base sa uri ng pelikulang pinanonood nila.

Tahimik lang silang dalawa habang tumatakbo ang pelikula. Tamang-tama lang ang sounds no'n, it gives a surround sound with thrilling cinematic effect. Pati na ang linaw ng pelikula na nagmumula sa projector patungo sa puting dingding ay sapat na at halos matumbasan pa ang kung ano ang mapapanood sa mga sinehan.

Magkatabi sila na pinagsasaluhan ang popcorn. Nagkalat na rin doon ang ilang chips at candies. Nakapatong naman sa katabing nightstand ang drinks nilang dalawa.

Annara didn't know Wicker taking glances at her while she was busy watching. She's hooked in the movie. Wicker can't contain himself from staring at Annara. He can't believe they are lying on the same duvet.

Annara sighed in relief as soon as the movie finishes. "That was a breathtaking movie. Grabe, sobrang ganda."

Lumingon siya kay Wicker na nakahiga sa tabi niya. Kanina pa salita nang salita si Annara, tapos makikita niyang nakatulog na pala ang kasama niya.

Natawa ito. "You didn't like watching long movies, don't you?" kausap niya rito habang mahimbing nang natutulog.

Dumapa si Annara at pinagmasdan niya si Wicker na tahimik na natutulog. She tucked her hair behind her ears to see Wicker's face clearly.

He's in a dreamless sleep. Marahan itong humihinga, banayad ang pagbaba at pagtaas ng kanyang dibdib. She's watching him like in pictures. With his stagnant rested body to his closed eyes smile. Hindi magawang ialis ni Annara ang mga mata niya rito.

He's so addictive to watch. Kahit pa ilang oras niyang panoorin si Wicker nang natutulog lang, hinding-hindi siya magsasawa.

Habang nakamasid siya rito, paiba nang paiba ang nararamdaman niya. She had something in her inner feeling. Kung sakaling mang magkakagusto siya sa isang lalaki, hindi malabong kay Wicker siya magkakagusto. He's fine, caring and funny sometimes. He made her out of her box–out of her comfort zone.

Mas masaya na siya kapag kasama ito. Mas magaan na ang pakiramdam niya dahil napapalagay na ang loob niya at sumasaya sa t'wing nagpupunta sila sa mga lugar na ngayon niya lang napuntahan.

He made her realize seeking things beyond what she thinks it would just be. Para siyang ibon mula sa isang hawla, at tanging si Wicker lang ang nakagawang pakawalan siya mula roon.

Mas maganda na ang mga gising niya sa umaga at tulog sa gabi. Nabawasan na rin ang pag-iisip niya ng kung ano-ano base sa mga nakikita niya sa paligid. She hasn't hearing any cryptic voices for almost two months now. Totally none.

She gets a greater life she never imagined she'll be getting. The peace of mind in her wistful thinking.

She bites her lower lip as soon as her eyes reaches Wicker's soft lips. Naalala niya bigla iyong gabing hinalikan siya ni Wicker. It was foreign, something she didn't know she wanted.

Kumakabog ang dibdib niya. Malakas. Parang gustong kumawala roon.

She slowly move her head down to him. Closer by closer. Tila ba hinihila siya ng mga labi nito.

A moment after, she realized that her lips were in his. Nagdikit ang mga labi nila habang nakapikit ang mga mata niya.

Iba ang pakiramdam niya. Ang enerhiyang pumapasa sa kanya mula kay Wicker. There's an electrifying feeling she can bear. She can tolerate it even if the spark is resisting.

Nang ialis niya ang kanyang labi mula sa mababaw na halik na iyon ay nakita niya si Wicker. Pupungay-pungay ang mga mata nitong nakatitig sa kanya. Nakangiti ito at tila nagising sa pagkakaidlip.

She softly chuckled. Hindi niya pinagsisisihan ang ginawa niya.

ıllıllııllıllı

"Saan mo gustong magpunta?" tanong ni Wicker habang minamaneho ang sasakyan niya.

"Sinabi ko na sa 'yo last time 'di ba?"

"Sa Aquilla Lighthouse?"

Tumango si Annara.

Wicker's eyes were on the road. "Ano namang gagawin natin doon?" Wala siyang ideya sa binabalak ni Annara.

"May ibibigay ako sa 'yo."

Kumunot ang noo ni Wicker. "Ibibigay? Tapos na ang birthday ko, ah?"

"Basta. Magmaneho ka na lang d'yan."

Annara didn't give him any clue. Bahala siya sa kung ano'ng isipin niya.

Nang makarating sila sa kalsada kung saan ang daan patungo sa Aquilla Lighthouse ay muling nanumbalik ang mga alaala ni Wicker dito.

Isang dekada na ang nakararaan. Noong araw na nawala siya. Noong araw na umiiyak siya at hinahanap ang kanyang ama.

Hindi niya maiwasang alalahanin iyon at matakot nang kaunti.

"May perya na naman pala rito?" ani Wicker at itinuro ang peryahan hindi kalayuan doon.

Annara bowed. "Last week pa nag-start ang operation ng peryahan na 'yan. Mamaya, pupunta tayo r'yan."

Habang naglalakad silang dalawa papasok sa isang maliit na kakahuyan ay malinaw na naaalala ni Annara ang nangyari noon. Ang batang kasa-kasama niya noon. Sampung taon na ang nakalipas, ngayon ay kasa-kasama na niyang muli.

She felt a comforting sensation of being reunited to a person a good while back. Parang kumukunekta ang puso niya rito.

Nang makalabas sila sa kakahuyan ay napakapit si Annara sa makapal na coat na suot niya. Hinawakan niyang mabuti ang sling bag na dala niya.

Mahangin doon habang maririnig ang alon ng tubig na umaagos mula sa pampang.

Wicker smiled as he's watching how the whole place wasn't change the way he saw it a good decade ago. Ganoon pa rin ang hitsura nito noong huli niya itong nakita. Kaya mas malinaw niya ring naaalala ang nangyari sa nakaraan.

Kap'wa nila inakyat ng tingin ang maliwanag na ilaw mula sa tuktok ng lighthouse. It's so tall, a breathtaking giant lighthouse.

"Wicker," mahinang tawag ni Annara dito.

Bumaling ito sa kanya. "Yes?" Nakangiti ito.

"Naaalala mo pa noong naligaw at napadpad ka rito?" she asked him so random.

Tumango si Wicker at medyo natatawa. "Yeah. Iyak nga ako nang iyak noong nakarating ako rito," k'wento niya.

"Iyakin ka pala dati?" Annara pretending she didn't know anything.

Humagikgik si Wicker. "Noon. Syempre bata pa ako. Pero ngayon, siguro hindi na," sagot niyang ngingisi-ngisi.

Pinagmamasdan nila ang lawak ng karagatan mula roon. Naglakad-lakad sila sa pinong buhangin at mahanging paligid.

"Noong nawala ka, ano'ng tumatakbo sa isipan mo noong mga oras na 'yon?" muling tanong ni Annara.

Wicker looked at her. "Nothing else but my dad," he answered. "Mabuti na lang at may tumulong sa akin. Mabuti na lang at tinulungan ako ng batang babae noon upang makabalik ng peryahan para mahanap ang dad ko," dagdag na k'wento niya.

Annara pulled his hand and walked in front of him. "What if that girl is standing right in front of you? What will you do?" She's looking straight into his eyes.

There's tears forming in the brink of her eyes. Pinipigilan niya lang maiyak sa harapan nito.

"I'll thank her and I will introduce myself to her by giving my name first."

Tumulo na ang luha sa mata ni Annara. She can't control her emotions. She's about to confess.

Wicker began to look worried.

"Sandali lang, bakit ka umiiyak—"

"What if that girl was me?"

Wicker's bewildered face starting to confuse. "What? Annara you—"

"What if I tell you that the girl who helped you before was me?"

Wicker held his breath. Buong atensyon siyang nakatitig kay Annara. Ano ba ang pinagsasasabi nito?

Ilang saglit lang ay kinuha na ni Annara ang aviator hat mula sa kanyang bag.

"Sa 'yo ang aviator hat na ito, hindi ba?"

Nabato si Wicker nang makita ang aviator hat na iyon.

Nanginginig ang mga kamay niya habang kinukuha pabalik sa kanya ang aviator hat na iyon. Tandang-tanda niya pa ang disenyo ng hat na 'yon. He couldn't think of anything else. Naguguluhan siya na hindi niya maintindihan.

Hanggang sa ibinaling niyang muli ang mga tingin kay Annara. "Ikaw ang batang babaeng 'yon?" He is still oblivious knowing that girl would be someone else. Pero ngayong naibalik na sa kanyang ang aviator hat na pagma-may-ari niya noon, ngayo'y masasabi niyang nagsasabi ito ng totoo.

"Yes, Wicker. Ako 'yon, ako ang batang babaeng 'yon. Naalala mo ba na may dala rin akong . . ." May muling kinuha si Annara sa bag niya, inilabas niya ang binoculars doon. "Itong binoculars, natatandaan mo?"

Ngayon ay malinaw nang naaalala ni Wicker ang lahat. Si Annara nga ang batang babaeng tumulong sa kanya noon. Siya nga ang batang babaeng unang itinibok ng puso niya noon.

Walang ano-ano'y niyakap niya bigla si Annara habang dala-dala ang emosyong hindi na niya napigilan.

"Thank you so much!" Mariin niya itong niyakap. "Words are not enough to thanked you. I'm really happy that you were the girl I have met before."

Hindi na namalayan ni Wicker na tumulo na ang luha niyang hagkan-hagkan ito.

"Hindi mo na kailangang ipakilala ang sarili mo." Humihikbi na si Annara. "Dahil kilala na kita at hindi na kailangan pa 'yon."

"Maraming salamat talaga!" Wicker can't believe he's hugging that girl.

Kumalas ito ng yakap ilang saglit pa.

"Gusto mo bang subukang panoorin ang mga seagull sa dagat?" Annara asked him with a wide beaming smile. Itinaas niya ang binoculars na dala niya.

Umiling lang si Wicker at tinanggihan ito.

"Ha? Ayaw mo? Ano'ng gusto mong gawin?" Ngumuso si Annara sa pagtanggi nito.

Wicker cupped his hands in her face. Hindi niya inalisan ito ng titig sa mga mata.

Hanggang sa sumabog na ang damdamin niya at hinalikan ito kasabay nang umaagos niyang mga luha mula sa umaagos na alon sa tabi nila.

Mariing nakapikit si Wicker habang hinahalikan si Annara. It was way deeper than before. Passionately lips sliding with such longingness directly into the soul.

There's no way they shared a kiss like that.

Hindi pa rin makapaniwala si Wicker na kasama na niya ang babaeng matagal na niyang gusto makita at makilala. Para na rin pasalamatan ito.

Naglakad sila pabalik sa kakahuyan patungo sa peryahan.

"Still can't believe that now I found you," Wicker said smiling at Annara.

Gumanti lang nang ngiti si Annara dito at nagpatuloy sa paglalakad patungong peryahan.

Nang makarating ay bumungad sa kanila ang kapal ng mga tao. Marami ring bata roon. Hindi ito ang dami ng tao na inaasahan nila kanina.

Annara starts to grab his hand.

Napatingin naman si Wicker sa ginawa nito. "Why are you holding my hand?"

"I am just securing you from getting lost again," Annara told him and then they walked in.

Tumawa si Wicker. "Hindi na ako bata."

Nakatingin lang si Annara sa direksyon ng nilalakaran nila. "Stay close and keep going," she said keeping her serious face.

The whole place itself is fun. Kahit na nakikita pa lang nila ang buong lugar ay hindi na nila maiwasang hindi maging masaya. Paano pa kapag naglaro na sila roon?

They ride the mini ferris wheel, the roller coaster designed as caterpillar, betting, playing games and win stuffed toys. They ate a lot, from cotton candies to hotdog sandwich to sweet popcorns. Sodas are just fine to drink. They also used the photobooth and wear wigs, hats and some party props. They're dancing in front of the camera laughing hard like they don't even care about the world.

They didn't realize they were making memories, they just knew they were having fun.

Parang bumabalik sila sa pagkabata. Masayang-masaya sila sa piling ng isa't isa.

"Annara, are we dating?"

Hindi inaasahan ni Annara ang tanong na iyon mula kay Wicker nang magpahinga sila sa bakanteng bench sa ilalim ng isang lamppost.

"What?"

"You heard me." Hawak-hawak ni Wicker ang kamay niya, mahigpit. "I said, are we dating?"

Napangiti si Annara. "If this is a date for you. Then we're dating!"

ıllıllııllıllı

Inaya ni Wicker si Annara na magpunta sila sa ipinagmamalaki nitong wide field cottagecore na pagma-may-ari ng kanyang ama.

Pumayag naman si Annara dahil wala rin naman siyang gagawin. Isang linggo rin silang hindi lumabas na magkasama dahil gusto munang makasama ni Annara si Thea at ang ama.

Mula sa pagmamaneho ni Wicker ay napansin ni Annara ang panginginig ng hita ni Wicker.

"Your legs are twitching. Are you alright?" she asked him worriedly.

Wicker looked at his legs. "This is nothing. Nag-thread mill kasi ako kaninang umaga. A thirty-minute run. Nangalay lang 'yan."

Napatango-tango lang si Annara sa rason nito.

Half an hour after they got into the wide field, they saw trees shrouding the whole place. Berdeng-berde ang mga kulay nito at matatayog. Pati na ang mga halamang nakapalibot sa mga ito.

Namangha si Annara. "Sobrang ganda naman sa lugar na 'to!" Palinga-linga siya sa paligid. Hindi maikaila ang pagkamangha.

"Look at the cottages and cottagecore designed houses. This place has been my escape or me celebrating myself with an idealized rural life. Lalo na kapag gusto ko lang ng tahimik at payapang lugar."

Binuhat na nila ang mga bagaheng dala nila. Nagtungo sila sa loob ng isang cottagecore designed house. It was built with comfort and freedom in the eyes. Idagdag pa ang mga halaman at bulaklak na gumagapang sa dingding.

The place looks surreal. Very relaxing aesthetic and sort of a province life engraving the feelings of people who will see it. Especially with the bold colors, walls, artworks and upholstery from the front porch.

"Put your things down," pagmamadali ni Wicker si Annara nang makapasok sila roon at hinawakan na agad ang kamay niya.

"Saan tayo pupunta?"

They are both excited.

Wicker went at the back storage and took two fishing rods. "We go fishing!"

"Ano? Fishing? Hindi ako marunong niyan."

"Ano pa at kasama mo ako? I'll teach you how."

Tinanggal ni Wicker ang scarf niya at inikot sa leeg ni Annara.

He's always been caring to her. Kaya mas lalong lumalalim ang nararamdaman niya para dito.

Nang makalayo-layo na sila ay natatanaw na nila ang maliit na lawa mula roon. Medyo mahamog lang dahil sa lamig ng panahon.

"Sigurado ka bang okay ka lang? Kanina ko pa napapansin 'yang paglalakad mo. You should've resting it and I'll making you coffee. Malamig na rin dito sa labas." Nag-aalala na si Annara para sa kanya.

Pero matigas ang ulo ni Wicker. He planned for this, ayaw naman niyang masira ito nang dahil lang nananakit ang mga hita niya. Bakit ba kasi naisipan niyang mag-thread mill pa kanina?

Bago pa sila makarating sa maliit na pantalan ay biglang napaupo si Wicker.

He growled massaging his legs. Kitang-kita ang pag-ngiwi sa mukha nito. Ibig sabihin, masakit talaga ang nararamdaman nito.

"Wicker! What's happening?" Abot-abot na ang kaba ni Annara na lumuhod sa harap ni Wicker na pilit inaalalayan siya.

"My legs. Cramps!" he snarled.

"Halika, bumalik na tayo."

Annara's putting his arms on her back shoulder as if she's trying to carry him home.

"Ano'ng ginagawa mo? 'Wag mong sabihing ipapasan mo ako?" Kung gagawin man 'yon ni Annara, hindi talaga makakapaniwala si Wicker.

"What else do you want me to do? Gusto mong kaladkarin kita?"

Napapikit si Wicker nang mariin nang muling sumakit ang kanyang mga hita. He can't definitely walk. Masakit talaga ang pulikatin.

Wala na siyang ibang nagawa kung hindi pumasan kay Annara.

Laking gulat niya lang nang kayanin siya nito. He has muscles and fats. Imposible namang mapasan siya ni Annara nang gano'n-gano'n lang.

"Were you lifting weights? Bakit kaya mo akong ipasan? Siguro may kapangyarihan ka, ano?"

Napapangiti lang si Annara sa kadaldalan ni Wicker pasan-pasan niya.

"Alam mo, hindi nakaka-lalaki itong ginagawa mo. Imbes na sa akin ka papasan, ako pa ang pumapasan sa 'yo," patuloy ni Wicker.

It's a fifteen minute walk before they got in to the house. Hindi man lang nakitaan ni Wicker ng pagod si Annara. Nangalay lang daw nang kaunti ang likod nito.

Pinaupo niya si Wicker at pinagpahinga. She put a heating pad on his legs. She made him a chamomile tea to reduce his legs' inflammation. Para na rin gumaan ang pakiramdam niya.

They both rest and nap on the same couch for the next hours.

"Gising ka na?"

Napamulat si Annara nang maramdaman niyang itinaas ni Wicker ang blanket hanggang sa balikat niya.

Ngumiti siya rito.

"Okay na ang pakiramdam mo?" tanong ni Annara.

"I'm better now. Thanks to my beautiful nurse who took care of me," he teased.

Umirap si Annara sa kanya. "Pinagod mo ako. I carried you back here." Nag-inat siya ng likod at umupo.

"Dad called me when you were sleeping. Hindi raw siya makakapunta rito. Something came up. Baka may urgent meeting siyang kailangan attend-an."

Annara nodded. "By the way, I like the place."

"Who wouldn't? If you're not liking this place, you're such a tasteless person." Ngumisi ito. "Anong oras mo balak umuwi?" Tumabi ito sa kanya sa couch.

"Bakit, pinauuwi mo na ba ako?"

Umiling si Wicker. "No. I was just asking. Kahit matulog ka pa rito, okay lang. Lalo na ngayong walang bisita rito, wala ang colleagues ni dad. Tiyak masosolo kita."

Naasiman si Annara sa sinabi niya. "Tumigil ka nga!" Umirap ito.

Kasunod no'n ay binuksan nila ang TV at nanood doon habang sabay na naghapunan nang sumapit ang gabi.

"Annara, I have something to ask you if you don't mind?"

Nakikinig si Annara. "Yes?"

"Remember when we'd met, you've always acting strange. Napansin ko lang na palagi kang tumatakbo noon at tila ba may bigla na lang iniiwasan? Noong napapaupo ka at napapapikit habang takip-takip mo ang mga tainga mo? I am just curious and worried about you that time. Can you tell me what's happening to you those days?"

Natigilan sa panonood si Annara nang itanong ni Wicker ang tungkol sa bagay na 'yon.

"I mean you can tell if you want to. Kung ayaw mo, okay lang din."

"I hear strange voices," she said, still staring at the TV.

Lumingon si Wicker sa kanya. "You hear what? Strange voices?"

"Yes. Mga ungol, bulong, halinghing at sigaw na hindi ko naman naiintindihan. They sounds like zombies in my ear. They are like deads strangely whispering something."

Napalunok si Wicker nang malaman niya ito. "Have you consult a doctor? Have you checked up?"

"I have checked by a psychiatrist before. He said that I have a paracusia or auditory hallucinations. I hear voices that cannot hear by others and he gave me medications for this. Hindi ako baliw o kung ano. It's just I hear them in my ears and I can't do anything about."

Nakatitig lang si Wicker sa kanya. "How are you now?"

Marahang napapikit si Annara at huminga. "Thank God, I am more than better."

"Wala ka nang naririnig?"

Annara shook her head. "Wala na. As in, wala na."

Wicker smiled for that news. "That's good to hear." He bowed in relief.

Lumipas pa ang mga oras na magkasama sila. Humahaba na rin ang gabi nang hindi nila namamalayan.

Wicker dimmed the lights. Annara decided to stay the night. Gabing-gabi na rin kasi kung uuwi pa siya. Siguro ay aagahan na lang nila bukas.

She called Thea that she can't go home tonight. Tinawagan na lang din niya si aling Lufita para mabantayan din ang loob ng bahay habang wala siya.

Wicker get her a room. Matutulog si Annara sa guest room samantalang siya naman ay roon na lang muna sa k'warto ng dad niya.

Nagtungo si Wicker sa k'warto ni Annara matapos mag-shower. Nakapantulog na ito samantalang siya ay naka-sando na para na rin komportable sa pagtulog.

"Do you need anything else?" Wicker asked her one last time before he leaves her room.

"Nothing," sagot niya. Isasarado na sana ni Wicker ang pintuan ng kanyang k'warto nang— "Can you stay her for a little while?"

Muling binuksan ni Wicker ang halos pasara nang pinto.

Tumango lang si Wicker at tumabi sa kanya sa kama. Nakaupo silang dalawa roon.

"Why do you want me to stay here? Natatakot ka?"

Napakamot ng ulo si Annara. "Natatakot agad? Hindi ba p'wedeng gusto lang kitang makasama pa kahit saglit?"

"Okay. I'm staying."

Napakagat si Annara ng labi nang mapansin na naman niya ang tattoo na nasa batok ni Wicker. This time she can see it more because he's wearing a sando. His muscles are tight and he's fit than she can ever imagine.

"Ano nga ulit 'yang tattoo sa likuran mo? Malaking ahas?"

Wicker shook his head. "No. It is a dragon snake tattoo. Gusto mong makita?"

Noon tinaggihan niya itong makita nang buo, pero dahil curious siya, tumango siya para makita ito.

Wicker take off his sando. Tumayo ito sa harap niya. Napansin niya ang ganda ng katawan nito, kaya naman ay napalunok siya. He has abs, he has flawless skin and active arms. Hindi niya maiwasang hindi mailang.

Tumalikod ito sa kanya.

Pinagmamasdan lang ni Annara ang tattoo na iyon sa likod niya. It was huge, the tattoo covered the wholeness of his back. Hindi niya lang maiwasang makita ang malapad na shoulder blades nito.

Dahan-dahang tumayo si Annara. Marahang niyang idinampi ang mga daliri niya sa buntot ng ahas patungo sa ulo ng dragon.

She's tracing it with her finger.

"Is it hurt when it was fresh?" she asked curiously while staring at the tattoo.

"Yeah, for sure," sagot ni Wicker.

Dahan-dahan niyang ibinababa ang paghaplos ng mga daliri niya sa kahabaan ng likod ni Wicker. His broad shoulder and muscled back gave her a weird sensation.

Ilang saglit lang ay humarap sa kanya si Wicker. Tinitigan siya sa mga mata na tila nagpapahiwatig ng kung ano.

Annara can't deny how sexy Wicker is. She saw how his adam's apple gulped. Lumunok ito. His jawline are perfect. He greeted his teeth to make his chiseled jaw visible.

Ilang sandali pa ay lumapit si Wicker nang bahagya patungo sa kanya. Napapikit na lang siya nang halikan siya nito.

Her knees weakened.

She's taking every breath of him. They're kissing, passionately beyond bliss. Malakas ang kabog ng puso niya, hindi na rin niya napigilang gumanti ng halik dito.

She released a soft moan when Wicker invade her space and brush his lips down to her neck. It's ticklish yet ardent. Nararamdaman na lang niya ilang saglit pa ay bumukas na ang sleeping robe niya.

Her bras were exposed. Wicker keeping kissing her skin. Mildly, with an everlasting connection. He moves slowly, taking care of the time.

Dahan-dahang inihiga siya ni Wicker nang hindi inaalis ang kanilang mga mata sa isa't isa. Ayaw nilang maputol ang koneksyong iyon.

Hinubad na nito ang nakabuyangyang na sleeping robe ni Annara bago pa ito dumapa sa kanya.

Wicker couldn't stop kissing her the moment she reached her again, taking every pleasure he'll obtain.

Mainit ang mga halik ni Wicker, subalit hindi magawang mapaso ni Annara doon. It's like she's between fire, yet she's not burning. It was the heat she wanted.

Wicker smelled her non-stop. He wanted her natural scent, especially now that she's sweating.

Ilang saglit lang ay binuhat na siya ni Wicker mula sa pagkakahiga. Tumayo si Annara sa harap niya habang nakapatong ang magkabila niyang kamay sa malalapad na mga balikat nito.

Wicker held her waist and keeping his eyes intact to hers.

"You're so beautiful," he whispered.

Annara innocently removed every fabric covering her skin. Hindi na siya nag-isip pa nang kung ano-ano at naghubad na lang sa harap ni Wicker.

Pinagmamasdan lang siya nito, pati na ang kabuuan ng kanyang katawan.

Something hard formed between Wicker's legs. He can't hide the bulge from his pajamas.

Annara moved her body to him. Iyon na ang oras para siya naman ang magparamdam ng maiinit na halik dito.

Kumandong si Annara sa kanya habang patuloy na naglalaro ang mga labi niya.

There's an 'i love you' in between those kisses promising each other's comfort and hushes.

Ilang sandali pa ay tinanggal na rin ni Wicker ang natitira pang saplot sa kanyang katawan.

Until both of them showing their wholeness without hiding anything from one another.

"Tell me to stop this if it hurts you," he whispered to her ear, but there's still clarity in it.

Kinilabutan si Annara sa bulong na iyon.

Hindi na nagsalita si Annara, bagkus ay hinayaan niya si Wicker na gawin kung ano ang makapagpapaligaya sa kanilang dalawa ngayong gabi.

Kinarga niya si Annara at iniba ang posisyon sa kama. Wicker can't contain himself from being so in love with this girl while Annara felt an indescribable feeling. Ang alam niya lang ay gusto niya si Wicker at hahayaan niya itong pasukin ang kaluluwa niya.

Impit na ungol ang kumawala sa bibig ni Annara nang maramdaman niya ang init ng apoy sa pagitan ng hita niya. It was something tearing, ripping between her folds.

"Are you okay?" Wicker asked her.

Annara snubbed him. Nakapikit lang siya. She's taking the pain.

Napakagat ng labi si Annara nang maramdaman niyang pumasok na ang nag-iisang kawal sa isang masikip na lagusan patungo sa malaking kaharian.

Nasasaktan siya. It's hurting, yet Wicker keeps on whispering to her ears and telling her stories she can't understand to keep her thinking the other way.

He's squeezing her hands while he's demolishing her slowly.

Wicker's enjoying the position of the company he's managing. He's at the top and has the power to do what it made him happy.

He's just loving her harder.

Annara scratching down her nails at Wicker's back. Doon na lang niya nailalabas ang sakit na nararamdaman niya.

Wicker couldn't believe what Annara did next. She changed the position and climb to top him. Hinayaan niya lang na nakahiga si Wicker sa malambot na kama na titig na titig sa ginagawa niya.

She danced from the top of him. Her hair is a mess from twirling her neck.

Annara keeps on moaning. She's riding him lying onto the bed. The tension between her folds became hotter and wetter and feel better.

When the both of them reached the end. Nakadapang ibinagsak si Annara ang kanyang katawan. Naramdaman niyang dumagan si Wicker sa kanyang likuran habang kap'wa sila naghahabol ng hininga sa hingal.

They felt satisfied. It could be Annara who feel a lot better. It could be Wicker who felt the greatness or it could've been the both of them who gave one another's satisfaction they needed.