Dylan and Cassandra went to the airport of Basco Batanes para doon sumakay sa helicopter ni-request ng binata earlier sa kanilang Airline. He told them na kakailanganin niyang lumuwas dahil sa isang emergency kaya ipinahiram iyon sa kanya. Wala pa siyang go signal from his dad na maari na siyang magpalipad muli after the accident but he wanted to help Cassandra para makita ang anak nitong nasa hospital daw kaya naisip niyang saka na lamang niya po-problemahin ang galit ng daddy niya after niyang maihatid ang babae sa Manila. "Hurry up Cass, we need to get there quick." Yakag niya rito na halos magkandadapa na sa paglalakad habang nakasunod kay Dylan. "Teka lang naman Dylan baka sumubsob ako dito." Aniya at mababakas pa rin sa tinig ang labis na pag-aalala for her son. Kanina pa siya nag-ooverthink at gusto na niyang agad makarating sa kanila. "Halika ka na, let's go." He said nang makarating sila sa tapat ng isang helicopter. Gusto pa sana niyang mag-usisa but she chooses na saka na lang. Mas importante ang makita niya ang anak niya kesa sa kung ano pa man. Pumwesto si Dylan sa tapat ng engine at minani-obra na ang helicopter habang siya ay sa likod naman sumakay at agad nagkabit ng seatbelt at inihanda ang sarili sa kanilang paglipad. At habang nasa himpapawid ay labis-labis ang dasal niyang sana ay walang masamang nangyari kay Gavin. "Are you okay Cassandra?" Narinig niyang tanong ni Dylan when he notice that she closed her eyes habang nakatapat ang mga braso niya sa kanyang dibdib praying. "I need to see my son." She uttered still panicking. "Malapit na tayo, don't worry." He assured her and even tap her shoulders na nagpapahiwatig ng pakikisimpatya. After about 45 mins. ay lumapag na ang helicopter sa isang buliding at hindi sa runway ng airport. "A-are we here na ba?" Nagtatakang tanong niya sa binata na nagtatanggal ng seatbelt at ready na para bumaba. "Yes Cass, we're now here in Manila. Nasa may parking ng bulding na ito ang sasakyan ko, we can use that para makarating sa inyo." Ani Dylan at sabay na nga silang bumaba. Madali nilang tinalunton ang kinaroroonan ng elevator saka sila bumaba sa may parking lot ng building na iyon na hindi niya alam kung kanino. "Wait, saang hospital ba natin pupunatahan ang anak mo?" Tanong nito ng makasakay na sila sa isang itim na toyota corolla. "Sa Tanay Hospital." Mabilis niyang tugon na hindi pa rin nawawala ang kaba sa dibdib para kay Gavin. 'Ano ba kasing nangyari?' Tanong pa niya sa isip habang nasa biyahe sila.

Pagdating sa hospital ay halos liparin na ni Cassandra ang hallway para agad na makarting sa emergency room. Muli niyang tinawagan ang mommy niya kanina para itanong kung saan niya ito pupuntahan at ang sabi nga nito ay kasalukuyan pa ring tinitignan ng mga doctor si Gavin dahil bigla na lamang daw itong nawalan ng malay at nakita nilang nagdudugo ang ilong kaya sa sobrang takot ng mommy niya ay nasabi nito sa kanyang nanganganib ang buhay ng anak niya para mabilis siyang makauwi. Abot-abot ang dasal niyang sana ay hindi naman malala ang karamdaman ng anak niya dahil tiyak na hindi niya iyon alam kung makakaya ba niya iyong tanggapin. "Take it easy Cass." Saad ni Dylan na nakasunod pa rin sa kanya at talagang hindi siya iniwan dahil hanggang sa hospital ay sumama pa rin ito. "I am so worried, sana okay lang si Gav." Aniya habang mas binibilasan pa ang lakad. "Mommy!" She called out nang makita ang mommy niya na nasa labas ng ER at palakad-lakad. Nasa may bench ang daddy niya at nakatulala. It seems na sobra rin ang pag-aalala nito. "Cassandra anak." tawag ng ginang sabay mahigpit na yakap sa kanya at iyak. "A-ano ho ba kasing nangyari?" Halos magpapadyak na usisa niya sa ina. Naninikip pa rin kasi ang dibdib niya hanggang sa sandaling iyon. "H-hindi rin namin alam Cassandra, masigla pa siyang naglalaro at nakikipagkulitan sa mga kapatid mo nang bigla na lamang siyang matumba at magdugo ang ilong. Dinala na agad namin siya dito sa hospital at hanggang ngayon ay hindi pa lumalabas ang mga doctor na sumusuri sa anak mo." Paglalahad ng mommy niya while crying. Para siyang nauupos na kandilang napadaus-dos sa may sahig at gusto na niyang pasukin ang anak sa loob but her dad and Dylan stops her. "Bitiwan n'yo ako I need to see my son! Kailangan ako ng baby ko sa loob." Hysterical niyang pagpupumiglas at talagang desido na siyang pumasok. Hindi maaring hindi niya damayan ang anak sa kung ano man ang pinagdadaanan nito. Masakit para sa kanya na makitang may iniindang karamdaman ang anak niya. And after a few moments ay sa wakas may lumabas ng doctor. Agad sinalubong iyon ni Cassandra at mabilis na inusisa. "D-doc, asan na ho ang anak ko? M-malakas naman ho siya hindi ba?" Nangangatal ang tinig na tanong at litanya niya trying to get a positive response from them. "Misis--- have you tried na ipasuri ang anak n'yo before?" The doctor asked her imbes na sagutin ang tanong niya. "Hindi ho, bakit ho ba? ano ba kasing sakit ng anak ko?" sunod-sunod niyang tanong sa mataas na tinig. She was kind of impatient na to know what really happen to Gavin. "Well Mrs. I'm sorry to tell you this but your son has an Lymphoblastic Leukaemia." He said na dahilan para siya ay matigilan at parang nanlamig ang buo niyang katawan. Lumapit ang mommy, daddy at maging si Dylan sa tabi niya para siguro alalayan siya dahil para na naman siyang mahihimatay. 'Hindi! that's not true!' Her mind shouted habang siya ay napapailing-iling ng ulo. "A-anak, magpakatatag ka." Bulong ng daddy niya pero parang walang pumapasok sa utak niya kundi ang hindi niya matanggap ang mga sinabi ng doctor. "A-anak! Mommy is coming." Ayun ang lumabas sa labi niyang tumatangis sabay mabilis na tumalilis ng takbo at pumasok sa ER kahit pa panay ang tawag ng mga magulang niya sa panagalan niya. Napalingon sa gulat ang ilang mga nurses at doctor nang makita siyang pumsok. And there she saw Gav lying on the hospital bed habang kinakabitan ng mga medical aparatus at dextross ng mga nurse. Tinakbo niya ang espasyo nila ng kanyang anak and hugged him tight while crying so hard. "G-Gav, I'm sorry anak kung umalis ako, but mommy's back now. Uuwi na tayo p-please get well soon, I miss you much baby." Hagulgol niyang sambit sa anak na wala pa ring malay at mahimbing ang pagkakatulog. Pinakatitigan niya ang mukha nito at napansin nga niyang namumutla. 'Bakit ba hindi ko napansin noon? Diyos ko 'wag naman po ang anak ko.' Taimtim niyang usal sa Itaas begging for her son's life. "Mam, ililipat na po namin ang pasyente sa ICU, kung p'wede ay sa labas na lamang po kayo maghintay." Sambit ng nurse na nagpabalik sa huwisyo niya. "Nurse din ako at gusto kong ako ang mag-aalaga kay Gav habang naka-confine siya rito." She said at hindi binibitiwan ang munting kamay ng bata hanggang sa mailipat na nga ng tuluyan sa ICU. Sinabi ng doctor na kinakailangang mag-undergo sa chemo therapy ni Gavin at blood transfusion but it has to be with a compatible donor. Lyphoblastic Leukaemia is a type of cancer that affects white blood cells. It progresses quickly and aggressively that requires immediate treatment. Kaya they advice her na agad isailalim si Gavin sa treatment and that they needed a blood donor as soon as possible. "Nagpa-check na ang daddy mo at iyong kasama mong binata kanina para sa blood donation anak, Kailangan mong magpakatatag ngayon para kay Gav." Her mom told her na katabi niya sa bench sa labas ng ICU. "B-bakit si Gavin mommy?" Naiiyak na namang tanong niya sa ina. "H-hindi ko rin alam ang sagot anak-- p-pero wala naman tayong mgagawa kundi ang magdasal." Saad ng mommy niya na tumulo na rin ang luha. Habag at lungkot ang nararamdaman nito para kay Cassandra. "Hindi ko pa nga nagagawa ang hiling niya eh-- Nasaan na ba kasi ang tatay niya!" May hinanakit na muling turan niya at hindi na niya napigilang maghinagpis para sa lalaking iyon na tinakasan siya nang makuha ang gusto. "Tahan na 'yan anak, sa tingin mo ba makakatulong kahit pa murahin mo ng murahin ang ama ng anak mo? Magdasal ka at manalig. Malalagpasan din natin ang lahat." Muling pagpapalakas ng loob ng ginang kay Cassandra na noon ay tahimik pa ring lumuluha. Paglipas ng ilang sandali ay bumalik ang daddy niya kasunod si Dylan na noon ay hindi maipinta ang mukha at titig na titig kay Cassandra na noon ay napapakunot ng noo dahil hindi pa ito umaalis. "B-bakit narito ka pa Dylan?" Nagtatakang tanong niya sa piloto na noon ay seryoso ang mukha. "Can we talk privately Cassandra?"Anito. She was a bit confused but she nodded.

"Anong sasabihin mo?" Agad na tanong niya sa binata when they was left alone. "How old is your son?"Balik tanong nito na dahilan para mas lumalim ang pagkakakunot-noo niya. "He's four. Why?" Sagot niya sa tanong nito. "Did you know that we have the same blood type and I am happen to be his perfect blood donor." He said that made her heart skip. Ibig sabihin kasi ay hindi na siya lalayo pa para maghanap. "T-talaga?" She asked him hopeful at mabilis pa niyang nayakap ang lalaki dahil sa sobrang pasasalamat kahit hindi pa niya naitatanong kung willing ba itong mag-donate ng dugo para kay Gavin.

To be continued.......