Obudziłem się słysząc cichy jęk po mojej lewej stronie.

-Jimin, co jest? - spytałem odgarniając kosmyk włosów z jego czoła.

-Głowa mnie boli - odpowiedział zachrypniętym głosem.

-Nie trzeba było tyle pić. Gdzie masz leki?

-W kuchni, pierwsza szuflada.

Wstałem z łóżka i poszedłem we wskazane miejsce. Wyjąłem tabletki i nalałem trochę wody.

-Masz - powiedziałem podając mu kapsułki i kubek.

-Dzięki hyung.

-Okej.

-W ogóle to przepraszam cię za wczoraj. Głupio wyszło.

-To zawsze jakaś odmiana, nie?

-Mhm - mruknął wstając. - Czekaj, wyszukam jakieś ubrania dla ciebie - zniknął za rogiem. Po chwili wrócił trzymając koszulkę w ręku. - Nie wiem, czy będzie pasować.

-Spoko.

...

-I jak wyglądam? - obróciłem się w około.

-Duże - powiedział z lekkim uśmiechem. - Ale wyglądasz uroczo.

-Co? - zaśmiałem się.

-Nie, nic.

-Jimin?

-Hmm?

-Obiecasz mi coś?

-Co takiego?

-Nie zostawiaj mnie.