Chapter 12: Laureen

SHENREY'S mouth hanged open the moment she step in in Uriel's mansion. Hindi niya lubos maisip na mas may ikagaganda pa pala ang bahay na iyon kaysa sa labas na nakikita niya.

Ginala ni Shenrey ang paningin sa loob ng bahay at kapansin-pansin ang karangyaan sa bawat sulok. Napatingin sandali si Uriel sa kaniya at mabilis niyang inayos ang sarili para huwag mapaghalataang gandang-ganda siya sa bahay.

"Tita, dito ko na ho ilalagay ang gamit ni'yo." Uriel pointed the door where Marin's room. "Iyong kay Shenrey po ay sa harap lang nitong kwarto ni'yo."

"Naku, Uriel. Okay na 'yong isa lang, magtatabi na lang kami ni Shenrey. Sobra-sobra naman iyang tig-iisa kaming dalawa."

"Tita, I insist. Huwag kayong mahiya, pamilya na rin po talaga ang turing ko sa inyo."

Napatigil si Shenrey sa narinig. Pamilya? Nakikita niya lang siya bilang isang kapamilya?

Gustong maiyak ni Shenrey pero pilit niyang kinakagat ang pang-ibabang labi para huwag lang tumulo ang luha at mabaling sa sakit sa labi ang nararamdaman.

"Madamu gid nga salamat, Uriel. Malaki ang utang na loob ko sa 'yo." Marin hugged Uriel.

"Walang anuman po, tita. Magpahinga na po kayo. Alam kong pagod ho kayo sa nangyari."

Buglang nalungkot bigla si Marin dahil naalalang sunig na pala ang bahay nila. Tumango ito at bago pa pumasok sa kwarto nito ay binalingan niya si Shenrey.

"Magpahinga ka na rin, Shenrey," aniya at tuluyang nang pumasok sa kwarto.

Pinilit na ngumiti ni Shenrey sa tiyahin at tumango. "Opo, tita."

Lingid sa kaalaman ni Shenrey ay nakayitig lang sa kaniya si Uriel matapos na makapasok ni Marin sa kwarto. Pipihitin na sana ng dalaga ang door knob nang hilahin ni Uriel amg kaliwang kamay nito.

"Can we. . .t-talk?" nangungusap na matang saad ni Uriel.

Dumagundong nang husto ang puso ni Shenrey ng maramdaman nito ang maiinit na kamay ni Uriel. Ilang ulit siyang napalunok at nagdadalawang isip na balingan ng tingin ang binata.

"Please," Uriel added, pleading.

Napapikit si Shenrey at kinagat ang labi. Dahan-dahan niyang binawi ang kamay kasabay ng pagpihit ng katawan nito para tingnan si Uriel.

"Siguro ay sa susunod na araw na lang, pagod ako, Uriel," tipid itong ngumiti. "Maraming salamat nga pala sa pagpapatuloy mo rito sa'min."

Hindi na nagdalawang isip pa si Shenrey na tumalikod at pumasok sa kwarto. Hindi na muling hinintay pa na magsalita si Uriel.

When she closed the door, her hand trembled at napaupo ito sa sahig. Gusto niyang makipagbati at humingi ng sorry kay Uriel sa inasta niya pero pinipigilan siya ng pride at selos.

Nilunod niya ang sarili sa pag-iisip ng kung ano-ano hanggang sa sumikat ang araw. Hindi siya nakatulog pero hindi niya ramdam ang antok sa sistema niya.

Shenrey do her usual morning routine at plano niyang umalis ng maaga para hindi mag-abot ang landa nila ni Uriel.

Shenrey's wearing a black skirt ang a white long sleeves. Shen bun her hair and out some make up on her face. Ilang ulit niyang tinitigan ang sarili sa salamin at nang magsawa ay kumatok itok sa k'warto ng tiyahin.

"Tita?"

"Oh, Shenrey? Maaga kang aalis?"

"Opo, mas mabuting ng maaga kaysa ma'late sa trabaho."

"Ay oo nga pala! Unang araw mo nga pala ngayon sa trabaho. Naku, nakalimutan ko. Hindi kita nalutuan ng almusal at babaunin mo," tarantang ani ni Marin.

"Tita, okay lang po ako. H'wag na po kayong mag-alala. Bibili na lang po ako sa mga karinderya malapit do'n. Sige po mauuna na po ako," masayang paalam ni Shenrey.

"Mag-iingat ka, ha?"

Shenrey nodded and kissed Marin's cheeks. Mabilis na naglakad palabas si Shenrey  sa bahay nina Uriel sa takot na baka madatnan siya ng binata na paalis.

Ala-sais pa lang ng umaga kaya mangilan-ngilan pa lang ang tricycle na bumabyahe papuntang bayan. Shenrey decided to take a walk habang wala pang napapadaang sasakyan.

Nagmumuni-muni ang dalaga kung mabait ba ang pagtatrabahuhan niya.

"Kaya ko kaya?" tanong niya sa sarili.

"Kaya mo 'yan!" anang isang boses.

Nagulantang si Shenrey at napasigaw na may nalalaling mata, "Ay diputa!"

Tristo laughed hard for Shenrey's profanity. "Akalain ko 'yon, nagsasalita ka pala ng gan'yan?"

Shenrey's forehead knotted and slap Tristo's arm. "Nakakatawa 'yon?"

"Ang sungit naman," komento ni Tristo. "Hop in. Sabay na tayo."

"Ha?" Napatitig si Shenrey sa sasakyang dinadala ni Tristo. Hindi niya akalaing makakakita siya ng ganoong kagarang sasakyan. "Sa'yo 'to?"

Tristo nodded. "Yep?"

"Ang ganda naman!" Shenrey commented with admiration. She didn't hesitate to hop in the car. Hindi mapagsidlan ang tuwa nito dahil makaksabay niya si Tristo. "Dito ba banda 'yung bahay ni'yo?" turo nito sa daang tinahak ng kotse.

"Actually no, pumunta kasi akong seawall. I just want to unwind early this morning at hayun nga, dito ako nadaan."

Napatango si Shenrey. Napapangiti na lang ito tuwing nahuhuli niyang sumusulyap si Tristo sa kaniya. Gusto niyang tanungin kung ano ba ang histrura ng anak ni mayor na pagtatrabhuhan niya, kung mabait ba 'to o hindi pero nahihiya siyang magtanong sa binata.

"Do have something to say?" Tila napansin ni Tristo ang panay na pagsulyap ni Shenrey sa kan'ya na parang may sasabihin.

"A-ano kasi. . . k-kinakabahan ako."

"Bakit ka naman kakabahan?"

"E kasi. . .kasi hindi ko pa nakikita 'yung anak ni mayor." Napakamot si Shenrey. "Mabait ba siya? Baka hindi niya ako magustuhan bilang assisstant niya at ta ggalin agad ako sa trabaho. Kailangang-kailangan ko pa naman ngayon ng mapagkukunan ng pera," walang prenong aniya.

Napatawa si Tristo. Lingid sa kaalaman ng dalaga ay sa kaniya magtatrabaho si Shenrey. Napailing na lang ito at nakaisip ng kalokohan.

"Maraming nagsasabing suplado raw ang anak ni mayor. Masama 'yung ugali at palaging naninigaw sa mga tao," pagsisinungaling niya.

Shenrey's eye widened at parang tinakasan ng kaluluwa ang itsura nito. "H-ha? H-hala!"

Pilit na tinatago ni Tristo ang tuwa sa mukha. Sa isip niya ay ang cute-cute ni Shenrey sa ekspres'yon ng mukha nito.

"Kaya mo 'yan. Patatagin mo lang ang sarili mo, Shenrey," kunwa'y pag-aalo nito sa nararamdaman ng dalaga. "Oh, na rito na tayo. Mauuna ka nang pumasok at ipa-park ko pa itong sasakyan."

Napatango si Shenrey at pilit na ngumit sa kabila ng kaba. "Maraming salamat, ha? Mauuna na ako sa loob," paalam nito.

Nang pumasok si Shenrey sa loob ay lahat ng nadadaanna niya ay tumitingin sa kaniya. Iyan tuloy ay nailang ito at dali-daling nagtanong sa information desk kung saan siya tutungo gayong bagong hire lang siya roon.

"Nasa 3rd floor po, ma'am 'yung office ni Sir Tristo. Hintayin ni'yo lang po siya ro'n."

Ngumiti si Shenrey sa babae. "Maraming salamat."

Kahit kabado si Shenrey ay tumungo pa rin ito sa 3rd floor. May mga empleyado siyang nadaraanan at bumabati sa kaniya kaya ganoon na lang din ang ginawa ng dalaga.

Nagtataka rin siya bakit Tristo rin ang pangalan ng anak ng mayor. Hindi niya alam kung nagkataon lang ba na magkapangalan lang ang bago niyang kakilalang si Tristo at ang anak ni mayor.

Manghang pymasok siya loob at hinintay ang anak ng mayor. Ilang minuto lang ang nilagi niya sa couch nang bumukas ang pintonat niluwa no'n si Tristo.

Shenrey's eye widened in disbelief. Napasapo siya sa bibig habang turo-turo si Tristo na nakangitinsa kaniya.

"Hi?" Tristo waved his hand.

"I-ikaw?" Napalunok si Shenrry nang maalala ang tinanong niya kay Tristo kung ano ba ang personalida ng anak ni mayor. Biglang naglakad si Shenrey palapit kay Yristonat mahinang pinalo ito. "Bakit hindi mo sinabi?! Nakakahiya!"

Tristo chuckled. Ginulo nito ang buhok ni Shenrey at naupo sa desk nito. "Surprise?" He playfully said.

Napailing na lang si Shenrey at hindi pa rin makapaniwalang si Tristo ang anak ng mayor nila. Her first day is not that as she expected. Na-enjoy niya pa nga trabaho at puro kulitan lang ang ginawa nila ni Tristo.

Nang makauwi si Shenrey ay binilhan niya ng pasalububong ang tiyahin nito. Wala si Uriel sa bahay kaya prenteng lumalabas-masok ang dalaga sa kwarto at nagliliwaliw sa loob ng bahay.

"Tita, magluluto ka po?"

"Oo, nakakahiya naman wala akong gagawin gayong nakikitira lang tayo rito. Josef, makikialam na ako sa laman ng ref ni'yo, ha?" baling nito sa driver ni Uriel na nagkakape.

"Oho. Magsabi lang po kayo kung ano pa 'yung kulang sa lulutuin ni'yo," magalang na sambit ni Josef at pinagmamasdan lang si Marin.

Masayang nagkuk'wentuhan sina Marin, Shenrey at Josef sa kusina nang maagaw ang ayensyon nilang lahat ang nagsisigawan sa labas.

Mabilis na nagtungo si Shenrey para alamin kung ano 'yon  at halos maitulos siya sa kinatatayuan nang makitang muli ang babaeng iyon.

Napakuyom siya sa kamao at tumubo na lang bigla ang inis sa sistema niya.

"Dito lang muna ako tutuloy! Hindi ka ba naawa sa 'kin, Uriel?" sigaw nito.

"Laureen, you have a place to stay, huwag dito."

"Bakit? May tinatago ka sa 'kin? Ha? Sinong tinatago mo rito at kakalbuhin ko, Uriel!" inis na sigaw ulit ni Laureen.

"Laureen, ano ba? Wala akong oras para makipagtalo sa 'yo." Napahilot sa sintido si Uriel bagamat napasulyap siya sa may pinto at nanlalaking mga matang binalingan si Shenrey. "Shenrey. . ." utal na sambit nito sa dalaga.

Tila ilang beses na sinaksak ang puso ni Shenrey. Ilang ulit niyang pinagmasdan si Laureen at hindi kumukupas ang ganda at hubog ng katawan nito.

Napaatras si Shenrey nang magtagpo ang mga mata nila ni Laureen. Tila sinusunog siya nito ng buhay at sinugod ang dalaga.

"Ito? Ito ba ang babae mo, ha, Uriel? That's why you're acting like that?! Itong basurang ito?!" Mabilis na dinakip ng kamay ni Laureen ang buhok ni Shenrey.

"Bitiwan mo ako," kalmadong utos ni Shenrey pero mas lalo lang itong napadaing nang higpitan iyon ni Laureen.

"Juskong bata ka! Bitiwan mo ang pamangkin ko!" sigaw ni Marin at humahangos patungo kay Shenrey.

"Laureen stop it!" Uriel shouted out of rage. Agad na nakalapit si Uriel sa dalawa at mabilis na hinawakan ang kamay ni Laureen na nakasabunot kay Shenrey. "Let go! I said let go!" nanlilisik na matang sambit nito.

Laureen annoyingly let go of Shenrey's hair. Tinaasan niya ng kilay ang dalaga at disgustong tinitigan mula ulo hanggang paa si Shenrey.

Gustong maiyak ni Shenrey pero pilit niyang pinapatatag ang sarili. Nasa likod na siya ngayon ni Uriel at pilit siyang tinatago para protektahan sa kung ano mang gagawin ni Laureen.

"Leave my house, Laureen bago pa maubos ang pasensya ko sa 'yo," Uriel said coldly.

"Babalik ako. This is not the end of our relationship, Uriel. Babawiin kita!" desperadang wika ni Laureen bago tuluyang umalis.