Ibinaba ko yong phone ko sa taas ng drawer at huminga ng malalim.  Katatapos ko lang makausap si Micah,  alam na niya na I worked dito sa bahay nila Zion. 

Sabi nga niya never pa daw siya nakapasok dito,  siguro alam ko kong anong dahilan ni Zion kaya hindi pa niya dinadala si besty dito.  Alam niyo na.. The kindest mother of all,  chos!  Masyado na akong rude.  Sorry Lord.

Lumabas na ako sa kwarto para magsimula nang maglinis,  kakagising ko kasi.  Kailangan ko lang magmumog at maghilamos muna,  walang cr tong kwarto ko,  kaya sa cr sa kusina ako gumagamit,  malapit lang naman yon.  Nag-aalis ako ng muta ko habang naglalakad nang mabundol ako sa matigas na bagay.

"Ai! "

Buti nga hindi ako natumba dahil may nakahawak sa braso ko.  Napalingon ako dito,  shems,  bakit ang gwapo mo Zion!

"Careful. "

Wika nitong medyo formal.  At umayos na ako noong tinanggal niya yong kamay niya sa braso ko.  Actually, sa kanya ako nabundol.

"Good morning."

Wika nito at bahagyang ngumiti. Ano ba natatameme ako.

"G-good morning si---."

Hindi ko na naituloy dahil pinindot niya yong labi ko gamit yong hintuturo niya. Para ko na ring nakiss yong daliri niya..nagulat din ako sa ginawa niya,  ewan ko din kong bakit parang napatigil siya.  Naku tama na nga to. Denisse, umayos please. Tandaan mo bestfriend mo ang girlfriend at kahit na kailan hindi magiging kayo.

Medyo lumayo ako kaya ibinaba na niya yong kamay niya.

"Excuse me."

Wika ko at dumiretso na ako sa loob ng CR at isinarado at inilock iyon.  Naghilamos na ako agad.

Hinawakan ko ang aking dibdib dahil sobrang lakas ng tibok nito.  Mukhang kagagaling ata sa trabaho si Zion dahil sa damit nito.  Nakapolo at slacks pa kasi siya.

Ilang hinga pa ng malalim ang ginawa ko para kumalma ang systema ko.  Kailangan ko nang tigilan tong kahibangang ito.  Di ito makakabuti sa akin. 

Buti nga pagkalabas ko ay wala na ito doon.  Parang nagtimpla lang siya ng tea kanina.  Actually,  ngayon lang nanaman siya umuwi dito.  Buti nga at hindi madalas at baka hindi na ako makafocus sa trabaho.

****

Talagang hindi pala madali ang maging kasambahay lalo na kung sobrang moody at hindi maintindihan ang amo.  One time nga ang bait non sa akin.  Noong nakaupo siya sa veranda at tinawag niya ako at pinakanta yong inaawit ko daw kapag naglilinis ako.  Madalas ko kasing awitin yong "God will make a way", tas biglang after non pinalayas ako sa harap niya. Ai,  ewan. 

Pinapasa Diyos ko na nga lang. 

Tas yong about kay Zion?  Mahirap pero I think nakakaya ko naman paunti-unting pigilan ang damdamin ko lalo na kapag nakikita ko siya.  Makakamove on din ako,  mawawala din ang damdaming ito.

"Denisse, halika ka nga dito. "

Lumapit ako kay ma'am Divine na nakaupo sa sala. 

"Ano po yon ma'am? "

Maang kong tanong habang hawak pa yong walis. 

"Pwede mo bang awitin sa akin ulit yong 'God will make a way'? "

"Ah sige po ma'am ."

Alam kong hindi kagandahan yong boses ko,  pero atleast marunong naman akong kumanta. Nakatayo lang ako at nagsimula na sa pag-awit.

"God will make a way,  when there's seems to be  no way,  he works in ways we cannot see,  he will make a way for me.  He will be my guide,  hold me closely--"

Napatigil ako sa pag-awit noong makitang lumuluha ang mga mata ni ma'am Divine.  Natouch ba siya sa awit ko? 

"Ituloy mo lang.. "

Wika nitong mahinahon. Nag-aalangan man ay itinuloy ko parin. 

"Hold me closely to his side,  with love and strength for each new day,  he will make a way-- ma'am okay lang po ba talaga kayo. "

Wika ko noong bigla nalang siyang humagulgol.  Naupo na ako sa tabi niya at yinakap siya at hinahagod yong likod niya.

"Ma'am pwede niyo pong sabihin sa akin kong anong problema niyo,  kung nag-aalangan naman po kayo,  gusto niyo po bang ipagpray ko nalang po kayo? Alam niyo po, wala pong impossible sa Diyos, pwede po tayong magtiwala sa kanya. "

Nag-aalalang wika ko.  Siguro nga, masyado akong bumabase sa mga bagay lang na nakikita ko,  kaya siguro ganon si Ma'am Divine dahil may mabigat siyang pinagdadaanan.  I do not know if ano iyon.

Instead of answering ay bigla niya akong itinulak na parang bang nandidiri pa siya sa akin. Na siya namang ikinagulat ko,  nahulog ako sa floor,  ang sakit ng pwet ko sa lakas ng pagkabagsak nito.  Tas bigla siyang tumayo at dinuduro niya ako sa tapat ng mukha ko.  I saw anger and pain in her face.  Bigla akong natakot at hindi na makagalaw.

"Fool!  Pray? Prayer can do nothing! It's useless! Whom you are talking to? The air? Huh! Stupid! Do you think God exist? No! I have proven it many times!! He is not true!! I hate you because you reminds me of my family's past mistakes!! We used to believed Him, that he is powerful, that He can do everything!! But look what happened, slowly my family died, with that false belief? Where is God when my good parents were killed in their out of town vacation and until now their death haven't given justice, when my sister who spent most of her time serving the good Lord you know, died in a car accident, my brother in law who fell from a 16 story building because of helping a suicidal lady, my husband who just died six years ago, he is so well, but died with no reason, I saw his cold body laying in our room, sobrang sakit.ang sakit sakit na unti-unti silang nawala sa amin.. At hindi pa diyan natatapos dahil kung meron talagang Diyos, bakit niya ako hinahayang magsuffer sa sakit na unti-unting pumapatay sa akin, sobrang sakit, maya't-maya nalang..at si Zion, sino? Sino pa ang titingin sa kanya.. Pinangarap ng kapatid kong mamuhay siya ng masaya at mapayapa..pero, it breaks my heart seeing him suffering, hiding his pain, hearing his silent sab na kahit hindi siya magsabi I know it is also tough for him.. So tell me now if God exist?? "

Wika nitong humahagulgol at ngayo'y nakaupo na ulit sa couch at nakasabunot sa buhok niya ang kanyang mga kamay. When suddenly ay tumingin siya sa akin na punong-puno parin ng galit ang mga mata nito. 

Alam kong nahulog na din yong mga luhang nagbabadya pa kanina sa mga mata ko. Sobrang nanginginig na yong buong katawan ko. 

"Walang Diyos!  There is no God!! Okay! Ipasok mo yan sa kukute mo!  "

Tapos bigla niyang pinisil yong dalawa kong pisngi gamit ng kanang kamay niya.  Sobrang higpit at diin nito, nasasaktan na ako pero hindi ako makakilos sa takot.

"C'mon!  Confess it!  Confess that there's no God!! "

Wika nitong nanlaki ang mga mata sa akin.

Lord,  anong gagawin ko.. I know everything happened to her,  with Zion's family I know you have a reason. But how,  how can I tell her that you exist?  That everything are under your control, that even though we do not understand why things happened in our life but someday you will show us why.....I am so scared Lord,  that I cannot move my body or speak a single word..

"Ma! "

****