I tried to call Micah when I got home. I realized I became rude earlier. I felt sorry for her. I actually ruined that nice gathering.

I was frustrated, she doesn't answer her phone, until I can't reach her anymore. Lowbat na siguro siya. O baka naman inoff niya na ang phone niya...

No! No! Hindi ganon si Micah.

Wala talaga. Magsosorry nalang ako bukas.

And with that. I sleep after I prayed to God.

***

I was composing a sentence to tell to Micah when I will see her. I was worried. I admit, I am too mean yesterday. And it hurts my friend.

Lord, help me.

I prayed silently.

Dapat talaga, matutunan ko na yong laging sinasabi ni papa na self-control.

"Anak kahit tama pa yong dahilan mo, pero kung mali naman ang paraan mo..lalayo talaga sila sayo."

Umiiyak kasi ako noon dahil ayaw akong kalaro ng mga bata na kapitbahay namin. Sinasabihan ko kasi silang pupunta sila sa impyerno kapag nagsasabi sila ng masama.

Sabi ni papa dapat daw, magkaroon ako ng self-control lalo pa't madaldal talaga ako. Pero hindi ako tsismosa ha, yong tipong nasasabi ko talaga kung anong nasa isip ko at mga nais kong sabihin. At hindi daw ako marunong magpreno.

I smile as I remember myself back then.

"Your day dreaming miss."

Bumalik lang ako sa sarili ko when a cold voice told me that.

"Tsk."

I was pissed. I know it was Zion and I guest he is smirking.

I need to calm myself, this is not the right time to argue. I'm waiting for them to fix things between me and my best friend.

I look at Micah without minding the guy beside her.

"Micah, pwede ba tayong mag-usap?"

I started. I felt uneasy kasi nga napakahirap din kayang may nagtatampo sayo tapos yong best friend mo pa.

I can see in her eyes that she wanted the same thing, at yon ay magkabati kami.

"I guest I need to go love, take care okay. Remember what I told you."

Zion told Micah then he leave.

Naiwan kaming dalawa ni Micah at nagkatitigan.

"I'm sorry Denisse.."

She said then she hug me. Narinig kong sumisinghot siya sa balikat ko. I guest she's crying.

"I'm sorry too. It's my fault."

I told her.

We separated then look at each other. Later on, we laugh as the tears fell in our eyes. This actually happened after our fight. I tell you, it happens most of the time.

***

"Kailangan ba talaga nito Denisse?"

Micah asked, nandito kasi kami ngayon sa canteen having our lunch.

"Yes besty, it's for your good naman. Kapag di ka na nalulunod sa pag-ibig na yan at mababalance mo na ang oras mo sa pag-aaral, sa minstry at sa boy mo, kahit huwag mo nang sundin yan."

I give her rules kasi. I know, I may sound like a protective best friend here. I don't care. Ayukong mapabayaan niya ang mga dapat na binibigyan niya ng focus. Minor priority palang naman ang love life sa edad naming ito.

"Hmm, tama na yang lima ha..."

Sabi niya as she pout.

"Dipende.."

I disagreed.

"Oh heto na."

Sabi ko at iniabot sa kanya ang notebook kung saan ko sinulat yong mga rules ko sa pagboboyfriend niya.

Ito yong mga nakasulat doon:

1. God first before Zion.
2. Always spend a quality time with me everyday.
3. Do your assignments before going to your date.
4. Do not let him kiss you, you're too young.
5. Love yourself.

"Love yourself???"

Pag-uulit niya sa ikalimang rules.

"Oo, kailangan mo yan. Magtira ka ng pagmamahal sa sarili mo, huwag mong ibigay lahat sa kanya para kapag iwan ka niya, hindi ka masasaktan masyado."

"Ouch! Para mo namang sinabing magkakahiwalay kami besty."

"Hay naku Micah, you're too young para masiguradong siya na nga. Huwag mong sabihin na mag-aasawa ka na agad pagkagraduate mo?"

Pabiro kong sabi.

"Why not!!----"

Nandilat ang mata ko sa sinabi niya.

"Ai, di joke! Hehe"

Bawi nito at nagpeace sign pa.

Hindi ko tuloy maiwasang dagdagan yong rules na ibinigay ko kanina.

"Number six, don't let your world turns only to him."

She sigh.

"Ang hirap naman besty..."

Before she finish her sentence ay binigyan ko na siya ng matatalas na tingin.

"Okay!! Okay!! I get it! "

She rolled her eyes and had the last bite of her burger.

Kinuha ko yong notebook na pinagsulatan ko ng mga rules ko upang isulat yong number 6.

Namalayan kong may umupo sa tabi ni Micah. Hindi na ako nag-abalang tignan baka kaklase lang namin yon.

"D-denisse.."

Nabubulol na sabi ni Micah na halos pabulong na.

"Bakit?"

Sabi ko na hindi man lang tumingin sa kanya at sa katabi niya dahil abala ako sa sinusulat ko.

"D-denisse..."

Sabi niya ulit at parang nahihiya na ewan ang boses niya. Parang may aaminin ata tong best friend ko ah. O baka naiihi lang.

"Saglit lang......oh ayan, tapos na!"

Sabi ko at iniangat yong notebook at ipinakita sa kanya ang mga rules na isinulat ko na may title na:

Denisse Rules for Micah having relationship with boy Zion.

Nanlaki bigla ang mata ko nang ang tumabi pala kanina kay Micah ay si boy Zion, ai este si Zion.

Dali kong niyakap yong notebook at umiwas ng tingin, kahit alam kong huli na dahil maaring nabasa niya na noong nagsusulat palang ako.

Hindi naman dapat, pero nakaramdam ako ng hiya. But I tried to compose myself and face him.

He stares at me with amazement, yong hindi dahil napakaganda ko kundi dahil siguro sa isinulat ko.

"Tsk. You really don't trust me ha."

I want to answer him but I can't find the right word to say.

"H-hindi naman sa ganon love, nag-aalala lang siya sa akin. Sooner, pagkakatiwalaan ka din niya."

Micah said positively. Siya na kasi ang sumagot para sa akin.

Thanks besty.

"It's okay love as long as you believe on me. I hope your best friend would only understand that."

Nakakairita talaga itong si boy Zion. Hay, pagbigyan na nga lang muna ngayon. Ayukong magkatampohan kami ulit ni Micah.

"You've done your meal? Let's go."

Yaya ni boy sa best friend ko.

"Sige, tara na Denisse."

Yaya naman ni Micah sa akin. Kaya nakitayo na din ako sa kanila. Papunta na kasi kami sa mga respective rooms namin.

Nauna silang naglakad. At magkahawak kamay pa.

Hello? Nandito po kaya ako. Di na nahiya si boy.

In order for him to acknowledge my presence, binilisan kong maglakad upang mahabol sila. Pumwesto ako sa pagitan nila at pinaghiwalay ang mga kamay nilang magkahawak.

Hinawakan ko ang kamay ni boy Zion sa aking kaliwang kamay at sa kabila naman ay ang kamay ni  Micah. Kaya ngayon naka HHWW na kaming tatlo. Holding Hands while walking.

Ai hindi pala, dahil tumigil sila.

"Denisse, what are doing? "

Halos pabulong na tanong ni Micah.

I grin and say.

"I'll be your space, masyado kayong dikit eh."

Tumingin ako kay boy, he's looking at my hand holding his.

"Tsk, let go of my hand."

He said in a cold tone.

"Okay"

I simply reply at hinila na si Micah para maglakad.

As I smile triumphantly.

➡ thanks for reading God bless you :))

Sorry for grammatical errors, wrong spellings and typo errors !!