'En nu de volgende deelneemster, Samar!' wordt er omgeroepen. Ik loop zelfverzekerd het podium op, er wordt luid gejuicht. Ik glimlach en begin al snel te zingen als de muziek start.

*

Als ik de laatste zin heb gezongen glimlach ik breed naar het publiek. Ik zou niet weten hoeveel mensen daar nu zitten. Dat ik voor zoveel mensen heb gezongen. Dat zoveel blikken nu op mijn zijn gericht. Het voelt goed, het zingen, dat ik voor veel mensen sta, en zing. Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken, maar ik knipper ze weg.

'Wauw Samar, je stem is echt prachtig. Je optreden was echt geweldig, je straalt helemaal op het podium. Heel mooi om te zien dat je er zoveel plezier in hebt. Ik heb helemaal geen minpunten, je optreden was heel goed. Tot nu toe zelfs het beste. Echt waar, je hebt het heel goed gedaan.' zegt een man van de jury.

'Heel erg bedankt' zeg ik blozend.

Ik loop het podium weer af en kijk om me heen, maar ik zie Sem nergens. Waarschijnlijk moet zij nu optreden. Ik wacht en na een tijdje komt Sem aanlopen. Ze glimlacht breed en ploft naast me neer.

'En?' vraag ik meteen.

'Het ging echt supergoed' zegt ze vrolijk.

'Goedzo'

'En bij jou?'

'Ging super' zeg ik glimlachend.

'Fijn'

'Mag je je tegenstander in de battles zelf kiezen?' vraag ik haar.

'Nee volgens mij niet'

'Jammer'

'Ja'

We worden onderbroken doordat we allemaal op het podium worden geroepen.

'Vandaag waren er fantastische optredens. Er springen er een paar uit, echt top. Er vallen vandaag 3 deelnemers af, helaas. We zullen de namen van de mensen die niet doorzijn opnoemen, dus hoor je je naam niet, dan ben je door. De namen van de deelnemers die afvallen zijn Evy, Nina en Carsten. Helaas, maar jullie waren ook goed. De rest gefeliciteerd, jullie zijn door. Jullie krijgen morgen per mail te horen wie jullie tegenstanders zijn in de battles. De groepen worden door ons gemaakt. Het is de bedoeling dat je morgen met je tegenstander gaat oefenen en alles gaat verdelen. Overmorgen zijn de battles dus doe je best. Veel succes.' zegt een andere man van de jury.

Je hoort verschillende reacties en dan loopt iedereen van het podium af. Ik loop met Sem naar buiten, waar iedereen al staat. Sem rent op Brandon af en ik op Reece. Ik spring in zijn armen en kus hem. Hij slaat zijn armen om me heen. Als ik me terugtrek kijkt Reece me breed glimlachend aan. Ik grinnik en ren dan op Luke af. Hij knuffelt me stevig terug en drukt een kus op mijn voorhoofd. Daarna knuffel ik de rest ook allemaal. Iedereen is er, zelfs Emma (vriendin van Lucas) is er.

Het enige dat ik mis zijn mijn ouders. Het gaat nog steeds niet goed tussen ons. Ze zijn er eigenlijk nooit, tenminste ik zie ze bijna nooit meer. Ik heb ze verteld over de wedstrijd, maar ze zeiden dat ze geen tijd hadden om te komen. Ze waren nu in Sydney, ja in Sydney. Dus ze konden niet komen. Ik mis ze nu wel, ookal heb ik nu iedereen bij me. Ik mis gewoon een trotse ouder.

Laat ik daar maar niet meer aan denken, ik moet juist blij zijn dat ik door ben.

'Zullen we het bij ons in het huisje gaan vieren?' vraagt Reece enthousiast. Iedereen zegt iets instemmends en we lopen gezamenlijk naar het huisje. Eigenlijk is het huisje daar veel te klein voor met z'n allen, maar dat maakt niet uit. We hebben nog wel wat te drinken, en wat chips dus het kan wel.

*

Na een tijdje krijg ik een idee, we kunnen Sem en Brandon ook vragen om te komen. Ik loop naar het huisje, dat maar twee huisjes verderop ligt en bel aan. Brandon doet open, hij is niet lelijk.

'Hey' zeg ik.

'Hey?' zegt Brandon vragend.

'O natuurlijk, ik ben Samar' zeg ik glimlachend.

'Brandon'

'Ja, weet ik, Sem vertelde over je'

'Hebben jullie zin om naar ons huisje te komen?' vraag ik en Sem komt aanlopen.

Sem knikt blij en Brandon stemt er mee in. We lopen terug naar ons huisje en gaan bij de rest zitten, het past bijna niet meer, maar het maakt niet uit, want het is super gezellig. Lisa en Sem beginnen gelijk een gesprek en Blake en de jongens beginnen ook druk te praten en te lachen met Brandon. Ik glimlach en ga bij Zara zitten.

*

Als Zara en Luke als laatste ook weg gaan, zucht ik tevreden. Vandaag was echt geweldig, het optreden, daarna bij ons in het huisje was heel leuk.

Reece komt de woonkamer weer inlopen en gaat langs me zitten op de bank. Hij trekt me op zijn schoot en zoent me. Ik ga erin mee en daarna geeft hij allemaal kusjes in mijn nek. Ik sla mijn hoofd genietend achterover. Reece grijnst en ik kan een kreun niet onderdrukken als hij op een zuigzoen plaatst. Ik zucht weer tevreden en kijk hem glimlachend aan. Hij grijnst en ik rol met mijn ogen.

'Niet met je ogen rollen' zegt hij plagerig.

Ik rol extra weer met mijn ogen en kijk hem grijnzend aan. Hij gaat boven me hangen en begint me te kietelen waardoor ik allemaal spastische bewegingen maak.

'Re-haha.. Reece.. stop.. haha' zeg ik tussen het lachen door.

'Wat zei je Sam' vraagt Reece plagend.

'Hahah stop alsjeblieft hahha' zeg ik lachend en er rollen tranen van het lachen over mijn gezicht.

Reece stopt met kietelen gaat weer langs me zitten. Ik zucht opgelucht en kijk hem aan.

'Moest dat?' vraag ik lachend.

'Ja' zegt Reece heel droog.

Ik schud lachend mijn hoofd en kruip dicht tegen hem aan.

Overmorgen de battles, wat heb ik daar zin in.

----

Hey guys,

Weer een nieuw hoofdstuk. Sorry maar dit hoofdstuk is echt heel saai, dat komt omdat er nog geen drama in zit. Ik beloof dat als de wedstrijd is afgelopen (dus over een paar hoofdstukken), er meer drama in komt, dan begint het boek pas echt. Dus sorry als het saai is.

Love you guys!

Lieke