De volgende morgen word ik al vroeg wakker. Ik draai me om naar Jolie, die nog rustig ligt te slapen. Waarschijnlijk heeft ze al lang niet meer in een normaal bed geslapen, dus ik hoop dat dit haar goed doet. Vermoeid wrijf ik door mijn ogen. Ik kon vanacht echt niet slapen. Ik was ongerust over Jolie, bang dat het nog slechter met haar ging dan hoe het er nu uitzag. Ik was bang dat als ik 's morgens wakker werd, ze niet meer langs me zou liggen.

Ik stap uit bed loop zachtjes naar onderen. Ik eet een broodje en ga dan voor de televisie zitten. Ik kijk een of ander progamma, geen idee waar het over gaat.

Na een half uur komt Luke ook de kamer inlopen. Hij gaat naast me zitten en kijkt me aan. Ik weet dat hij wilt dat ik alles uitleg rondom Jolie, maar ik doe net alsof ik hem niet zie.

'Sam' zegt hij daarna zuchtend, als ik nog steeds niet ben begonnen met praten.

Ik zucht en begin alles te vertellen. Over toen ik hoorde dat het niet goed met haar ging. Hoe ze me was komen zoeken. En hoe ongerust ik over haar ben.

'Ze moet naar een kliniek, maar ik weet niet eens waar er hier ergens een kliniek ligt en wat ik moet doen.' zeg ik.

'Zoek het op en bel ze. Leg ze alles uit en zorg ervoor dat Jolie als het kan vandaag nog die kliniek ingaat. Ze verdient het niet om nog langer in deze situatie te zitten.' zegt Luke.

Ik knik en glimlach dankbaar naar hem. Ik zoek de dichtstbijzijnde kliniek op. Ik tik het goede telefoonnummer in en bel.

Nadat ik alles heb uitgelegd en heb gezegd dat het echt noodzakelijk was, heb ik het voor elkaar gekregen dat ze er vanmiddag meteen naartoe kan. Het kostte me moeite, omdat het er al druk was, maar het is me gelukt.

Ik kan nog een uur televisie, en besluit dan maar om te kijken of Jolie nog slaapt. Als ik boven ze ik haar nog vredig liggen. Ik pak een weekendtas en stop er wat oude kleren van mij in. Die passen haar wel. Ook andere nodige spullen leg ik in de weekendtas. Nog steeds wordt Jolie niet wakker.

Als het echt bijna tijd is om te vertrekken, besluit ik haar wakker te maken. Ik schud haar zacht door elkaar en langzaam opent ze haar ogen.

'Samar?' vraagt ze verbaasd. Ik knik. Ze gaat rechtop in bed zitten en kijkt de kamer rond. Nu ze zo voor me zit kan ik haar echt goed bekijken. Haar ogen staan dof, ze ziet er moe uit en ik kan het niet aanzien, want zo heb ik haar nog nooit gezien. En waarom ze zo is geworden? Ik heb geen idee. Ik wil het graag weten, maar dit is niet het moment om dat te vragen.

'Kom, we moeten gaan' zeg ik en ik loop naar mijn kledingkast. Ik pak een setje kleding en geef het haar. Langzaam doet ze het aan. Als ze klaar is lopen we samen naar onderen. Ik smeer haar een broodje en zwijgend eet ze het op. Het is een ongemakkelijke stilte, en ik weet me geen houding te geven.

Wanneer ze ook daar mee klaar is, vertekken we. Luke rijdt ons naar de kliniek, die een half uur van ons huis afligt.

'Jolie, je gaat naar een kliniek. Dit kan zo niet langer.' zeg ik kort, maar duidelijk.

Jolie kijkt met met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'En wie zegt dat ik dat wil?' vraagt ze met een boze ondertoon.

'Niemand, maar dit is het beste voor je'

'Ik wil dit niet, laat me eruit. Ik hoef niet naar zo'n kliniek, ik kan prima voor mezelf zorgen!' zegt ze boos.

'Ja, ik zie het' zeg ik en ik scan haar lichaam.

Jolie rolt met haar ogen en slaat haar armen boos over elkaar. Jolie kijkt strak voor haar uit en ik zucht.

Na een lange rit zijn we eindelijk bij de kliniek. We lopen naar de balie, waar ik ons meld. De vrouw knikt en geeft me een aantal papieren die ik in moet vullen. Na 10 minuten heb ik alles ingevuld en geef ik de lijst terug aan de vrouw. Ze kijkt het door en knikt dan. Ze staat op en loopt naar Jolie toe, die om zich heen aan het kijken is.

'Jullie mogen hier afscheid nemen, daarna mag ze twee weken geen bezoek hebben.' Ik knik en glimlach naar Jolie, maar ik krijg slechts een boze blik terug. Het maakt me niet veel uit, ik weet dat dit het beste is voor haar, ook al beseft ze het nu niet.

Ik geef haar een knuffel, die ze niet beantwoordt. Al snel trek ik daarom terug. Ik geef haar nog een aanmoedigend knikje.

'Je kunt dit Jolie, je weet zelf ook dat dit het beste voor je is. Over twee weken kom ik op bezoek. Tot dan.' zeg ik en ik wacht niet op antwoord, maar loop weg. Ik ga op de bijrijdersstoel zitten en zucht diep.

'Dat was lastig' zeg ik en ik ga door mijn haar.

'Ja, maar het is niet voor niets. Je doet het beste voor haar, Sam'

Ik glimlach en Luke rijdt de straat uit.

*

'Wil je me bij Reece afzetten?' vraag ik na een tijdje. Ik heb hem al een paar dagen niet gezien, en ik wil de tijd die ik hier in Nederland heb wel met hem spenderen.

Luke knikt en rijdt de goede straat in. Voor het huis van Reece stopt hij en ik stap uit. Ik zwaai nog een keer naar hem en gooi dan de deur dicht. Ik bel aan en verbaasd doet Kian de deur open.

'Sam?' vraagt hij en hij trekt me een stevige knuffel.

'Ik ben weer in Nederland' zeg ik met een grote glimlach. Hij lacht en wrijft wild door mijn haren, waardoor het alle kanten op zit. Ik steek mijn middelvinger op en loop naar de woonkamer, waar Reece en Ace aan het gamen zijn. Ace kijkt me verbaasd aan en geeft me ook een knuffel. Nog altijd ben ik met de jongens bevriend. Soms kun je met jongens gewoon meer lol hebben.

Ik geef Reece een kus en ga op zijn schoot zitten, aangezien er geen plaats meer is.

'Ik heb Jolie net naar een afkickkliniek gebracht.' zeg ik opeens.

Reece kijkt me verbaasd aan. Ik begin het hele verhaal te vertellen aan de jongens.

'Heftig' zegt Ace en ik knik.

'Je hebt het goed gedaan' zegt Reece en wrijft over mijn rug. Ik glimlach.

*

Inmiddels is het al 's avonds laat. We hebben samen pizza gegeten, die trouwens echt heerlijk was. Daarna hebben we gegamed.

'Gaan we slapen? Ik ben moe' zeur ik. Reece grinnikt en staat op, ik volg zijn voorbeeld. We lopen naar boven.

'Heb je Luke geappt dat je hier blijft slapen?' vraagt Reece voor de zekerheid.

'Ja'

Reece knikt en kleed zich uit. Hij geeft me zijn t-shirt. Ik verwissel mijn kleding met het heerlijk ruikende t-shirt. Het komt tot ongeveer de helft van mijn bovenbenen, dus het is eigenlijk meer een jurk.

Ik kruip in bed, dicht tegen Reece aan. Ik geef hem een kus en nestel me tegen zijn borstkas aan. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd.

'Goodnight babe' fluistert hij hees.

Ik reageer niet meer, omdat ik al in een sneltrein naar dromenland zit.

---

Heftig hoofdstuk. Ik weet niet hoe zo'n kliniek eruitziet en werkt, dus het kan dat er helemaal niets klopt van hoe ik het heb beschreven. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. Vanaf nu zullen er in de hoofdstukken elke keer tijdsprongen zitten. Ik wil het boek gaan afsluiten, dus ja.

Love you

xx