Ik kruip nog dichter in zijn t-shirt, terwijl het helemaal nat wordt van mijn zoute tranen. Maar het kan me niets schelen. Ik wil bij hem zijn, zo lang het nog kan. Ik snik luid en mijn schouders schokken. Het doet pijn, heel veel.

Ik kijk omhoog en zie dat Reece ook een paar tranen over zijn wangen heeft lopen. Ik kus ze weg en druk daarna mijn lippen op de zijne. Reece vraagt om toestemming, die ik hem geef.

'Ik ga je missen' zeg ik snikkend.

'Ik jou ook, babe'

'Ik kom naar je toe, zo snel als ik kan' zeg ik en ik trek hem weer een knuffel. Ik kan niet zonder hem.

'Baby, don't cry' zegt hij en hij woelt door mijn haar.

'Ik moet nu echt gaan' zegt hij na een paar minuten zo gestaan te hebben.

Ik pak zijn hand vast en druk voor de allerlaatste keer mijn lippen op de zijne.

Reece zet een stap naar achteren.

'Ik hou van je' zegt hij.

'ik hou ook van jou' zeg ik zacht.

Ik kijk nog een keer in zijn prachtige ogen, gewoon omdat ik ze niet wil vergeten. Reece zet nog een stap naar achteren. Ik blijf zijn hand vasthouden.

Reece pakt zijn tas en loopt langzaam weg, waardoor onze handen wel los moeten laten. Hij loopt naar de anderen, die aan het einde van de gang van het grote vliegveld staan te wachten. Ik heb al afscheid van ze genomen. Ze vonden dat wij even apart afscheid moesten nemen.

Ik veeg mijn tranen weg met mijn mouw, maar het heeft geen zin. De nieuwe tranen komen alweer. Mijn schouders schokken. Ik kijk naar Reece, die steeds verder van me afloopt. Hij kijkt nog een laatste keer om. Hij maakt een kushandje. Ik doe hetzelfde. Daarna loopt hij de hoek om, waardoor hij uit het zicht is.

Ik sluit mijn ogen en de tranen lopen over mijn wangen. Ik loop naar de auto, maar Manu staat te wachten. Hij leunt tegen de auto aan en loopt naar me toe als hij me ziet. Hij kijkt me medelevend aan en trekt me in een knuffel. Ik ren in zijn armen en maak zijn t-shirt nat met mijn tranen.

'Shtt, je zult hem snel weer zien.' troost hij me.

Ik zeg niets en trek me nog steviger tegen hem aan. Manu wrijft geruststellend over mijn rug. Ik zucht beverig.

In de auto is het stil. De radio staat zachtjes aan en ik kijk door het raam naar buiten. Reece zit nu waarschijnlijk in het vliegtuig, naar Nederland. Het is zo ver weg.

Ik kan pas over een maand naar hem toe, dan heb ik vakantie. Het duurt nog zo lang.

'Het komt wel goed Sammie' zegt Manu als hij mijn trieste gezicht ziet.

Ik haal mijn schouders op.

'Het duurt nog zo lang' zeg ik.

'Het is maar een maandje, dat is zo voorbij.'

Ik zucht en houd mijn tanden stevig op elkaar. Ik weet dat hij het goed bedoelt, maar een maand is echt veel te lang voor mij. Hij weet niet hoe het voelt.

Ik kijk weer uit het raam en sluit mijn ogen. Reece zijn woorden die hij zij voor hij ging klinken weer in mijn hoofd.

'Ik ga je missen, babe. Maar we houden contact. Over een maand ben je weer bij mij. Vergeet niet dat je voor altijd bij mij bent. Hier' zei hij en hij legde mijn hand op zijn hart. 'We blijven voor altijd bij elkaar. Dit keer laat ik je niet meer gaan, ik laat je nooit meer gaan. Ik hou van je.'

Een traan stroomt over mijn wang, terwijl ik glimlach door zijn woorden. Deze jongen maakt me het gelukkigste meisje van de wereld. Waarom zijn we dan zo ver weg van elkaar?

---

Omg, ik moest stiekem een traantje wegpinken toen ik dit hoofdstuk schreef. Het is zo zielig. Maaarrrr... Er komen meer leuke hoofdstukken aan. Ik denk dat ik tussen de 40 en 50 hoofdstukken ga schrijven. Wat vinden jullie?

all the love