'Manu, kun je alsjeblieft ophouden met me te irriteren, ik heb barstende hoofdpijn.' brom ik. Stiekem heb ik helemaal geen hoofdpijn, maar het is wel een goed smoesje.

Manu rolt met zijn ogen en gaat onderuitgezakt op zijn stoel zitten. We zijn aan het wachten op de leraar, die al veel te laat is. Na 10 minuten is hij er nog niet, en lopen veel mensen het lokaal uit. Ik volg hun voorbeeld en ik pak mijn tas en sta op.

'Kom je?' vraag ik aan Manu.

Hij knikt en staat op. Samen lopen we het lokaal uit.

'Dus, wat zullen we gaan doen?' vraagt Manu als we het schoolplein aflopen.

'Hmm, we kunnen misschien naar de Starbucks.' zeg ik bedenkelijk.

Manu stemt ermee in en we lopen naar de dichtstbijzijnde Starbucks, die twee straten verderop ligt.

'Dus, hoe gaat het tussen jou en Ayla?' vraag ik terwijl ik voor me uitkijk. Ik werp een snelle blik op Manu, die naar zijn voeten staart.

'Het gaat wel, we hebben steeds vaker ruzie. Om de kleinste dingen.' zegt Manu en hij haalt zijn schouders op.

'Dat zal vast wel goed komen. Sinds wanneer is dat dan?'

'Sinds vorige week, toen was het nog veel erger, maar nu valt het al weer mee.' zegt Manu. Ik begin te lachen. Manu kijkt me niet begrijpend aan.

'Manu, je weet ook helemaal niets van meisjes, hè?' zeg ik en ik rol met mijn ogen.

'Wat bedoel je daar nu weer mee?'

'Kijk, heb je ooit van een maandelijks probleempje gehoord, iets wat 1 keer in de vier weken plaatsvindt. Meisjes kunnen daardoor sneller boos en geïrriteerd worden. Snap je?' zeg ik lachend.

'O ja' zegt Manu terwijl hij rood wordt.

Ik lach en we lopen samen de Starbucks in. We bestellen allebei wat en lopen met ons drinken naar een tafel aan het raam. Vanuit hier kun je goed kijken naar alle mensen die over de drukke straat lopen.

Manu en ik praten over van alles, terwijl ik naar de mensen kijk. Ik schrik als ik opeens een paar heel bekende mensen rond zie lopen. Ik sta op en pak mijn tas.

'Manu, we gaan' zeg ik op een dwingende toon.

'Hoezo, wat is er?' vraagt Manu verbaasd.

'Nee, niets. We gaan' zeg ik gehaast.

Manu wil opstaan, maar het is al te laat. De personen komen de Starbucks al binnen. Ik kijk om me heen en vlucht snel de toiletten in. Ik ga op een wc zitten en pak mijn telefoon erbij.

Ik app naar Manu.

Manu, blijf daar. Mijn vrienden uit Nederland zijn in de Starbucks, daarom vluchtte ik weg. Reece is er ook. Ga niet met ze praten. App me als ze weg zijn!

Ik zucht diep en wacht. Na een paar minuten gaat de deur van de wc open. Ik hoor verschillende voetstappen. Als ze beginnen te praten herken ik ze gelijk.

'Volgens mij is ze hier ook niet. Ik dacht echt dat ik haar herkende. Maar ze had wel bruin haar, dat kan toch niet. Ik geloof echt niet dat Sam haar haar bruin zou hebben geverfd. Nee, het kan niet. Het zal vast wel iemand anders zijn geweest.' hoor ik Lisa zeggen.

Ik houd mijn adem in en probeer zo min mogelijk te bewegen.

'Ik dacht echt dat we haar gevonden hadden.' hoor ik Emily met een zucht zeggen.

'Ik wil haar echt vinden, het moet. We zijn niet voor niets naar New York gekomen.' zegt Lisa weer.

Ik sluit mijn ogen om de tranen tegen te houden. Ze zijn speciaal voor mij naar Amerika gekomen. En nu zijn ze hier, dan hebben ze me gevonden. Ook al weten ze dat zelf niet. Ik weet niet wat ik moet doen. Of het wc-hokje uit en ze een dikke knuffel geven, waar ik echt behoefte aan heb, of hier blijven en wachten tot ze weggaan. Ik wil Reece niet zien, niet spreken. Toen ik hem net zag, mijn hart sloeg een slag over. Hij is niet veranderend, misschien nog iets gespierder geworden. Aan de ene kant wil ik hem zien, hem kussen en alles vergeten. Maar hij heeft me zoveel pijn gedaan, dat het me tegenhoud.

Ik zucht diep, waardoor ik Lisa en Emily hoor stoppen met praten.

'Wie is daar?' vraagt Emily. Ik sluit mijn ogen en sta op. Ik maak de wc open en kijk recht in de ogen van Lisa en Emily.

'O my god, Sam' zegt Lisa. Een traan stroomt over haar wang. Ik loop naar haar toe en trek haar in een knuffel. Ook rolt er een traan over mijn wang. Ik heb haar zo erg gemist. Ik trek me terug en geef Emily een knuffel.

'Sam, wat the f*ck heb je met je haar gedaan?' is Lisa haar eerste vraag en ze kijkt er afkeurend naar.

Ik kijk naar de grond, omdat ik niet goed wat hoe ik het moet zeggen. Ik kan moeilijk zeggen; ja ik wilde alles vergeten en een nieuwe start maken, maar o jullie zijn er weer, dus ja. Nee dat gaat niet. Maar ik weet ook niet goed hoe ik het anders zou moeten zeggen.

'Nou ja, het blonde haar deed me alleen maar aan Reece denken. Ik wilde hem vergeten. Wat nu dus allemaal voor niets is geweest maar oké.' zeg ik en ik kijk naar mijn voeten, die opeens heel interessant zijn.

'Ach meisje toch' zegt Lisa medelevend. Ik schud mijn hoofd en kijk de meiden aan.

'Hoe is het met jullie?' vraag ik daarna opgewekt.

'Goed, hoor. Alles z'n gangetje' zegt Emily. Ik knik met een glimlach. Ik heb de meiden echt gemist.

'Waar is Sascha?' vraag ik.

'Ze is bij de jongens. Kian en Ace zijn er ook. En Reece' zegt ze als laatste zacht. Ik knik met een kleine glimlach. Ik ben blij dat de jongens ook zijn gekomen. En stiekem ben ik ook wel een beetje blij dat Reece er is. Ik wist dat ik hem ooit wel onder ogen moest komen, maar ik was er alleen nog niet op voorbereid dat het zo snel zou zijn.

'Zullen we dan maar naar de rest gaan?' vraag ik, en ik probeer niet te laten merken dat ik zenuwachtig ben.

'Hé, het komt wel goed.' zegt Lisa en ze lacht een hand op mijn schouder. Ik knik en samen lopen we de wc uit.

---

Spannend!!

Sorry voor de cliffhanger, maar ja. Ik wilde het spannend houden.

Zoals jullie misschien al hebben gezien heb ik de cover van dit boek veranderd. Ik heb hem zelf gemaakt en eerlijk gezegd ben ik er best wel trots op.

Nu heb ik een vraagje voor jullie.

TheGirlOfChocolate heeft vier covers gemaakt voor in love with the badboy, dus deel 1, en ik kan niet kiezen. Jullie mogen kiezen, dus zet in de reacties welke je het leukste vindt!

Dit is nummer 1^

Dit is nummer 2^

Nummer 3^

Nummer 4^

Stuur vooral een reactie welke je het leukste vindt!

Love you all