Ik loop naar het appartement van Kyra. Ik moet het goedmaken met haar. Het kan zo niet langer. De opdracht kunnen we verder niet afmaken, als zij er niet is. En bovendien, ik heb haar nodig als vriendin. Zij begreep me altijd. Ik bel aan en na een tijdje maakt ze de deur open. Ik schrik een beetje als ik haar zie. Ze ziet er slecht uit. Ze is wit en heeft erge wallen onder haar ogen. Ik loop naar haar toe en trek haar in een knuffel. Ze trekt me gelijk stevig tegen haar aan en begint zachtjes te huilen.

'Het spijt me zo Samar, ik had je nooit mogen slaan' zegt ze snikkend.

'Shtt, het is al goed' zeg ik en ik wrijf over haar rug. Ze huilt op mijn schouder uit, en na een tijdje trekt ze zich terug.

'God, ik zie er niet uit' zegt ze en ze wrijft de tranen onder haar ogen weg. Ik glimlach en sluit de deur achter me, omdat ik daar nog geen kans voor had gekregen. Nadat ik dat heb gedaan loop ik achter haar aan naar de woonkamer, waar de salontafel helemaal volstaat, met lege verpakkingen. Het lijkt net een vuilnisbelt.

'Let niet op de troep' zegt Kyra terwijl ze op de bank neerploft. Ik schud afkeurend mijn ogen en begin de verpakkingen bij elkaar te pakken. Ik gooi ze in de overvolle prullenbak. Ik pak de vuilniszak eruit en gooi hem in de container. Daarna pak ik de borden van tafel en zet ik ze in de vaatwasser.

'Samar, je hoeft dit echt niet te doen.' zucht Kyra.

'Ik doe het toch, dit kan zo niet langer.'

Kyra reageert niet. Als ik alles heb opgeruimd plof ik naast haar neer.

'Sorry' zegt Kyra terwijl ze me schuldig aankijkt.

'Kyra, je hoeft je niet telkens te verontschuldigen. Je hebt niets verkeerds gedaan.' zeg ik medelevend.

'Het is gewoon zo'n rotte situatie' zucht ze.

'Ik snap het, ik heb het zelf ook meegemaakt. Jongens zijn gewoon irritante wezens.' zeg ik serieus.

Kyra lacht, wat mij ook direct aan het lachen maakt.

'Is Nick terug naar Nederland?' vraag ik na een tijdje.

Kyra knikt en kijkt naar haar handen.

'We hebben het eerst uitgepraat en toen hebben we besloten dat hij beter terug kon gaan. Hij vond je nog steeds leuk Samar. Al die tijd, hij dacht dat als hij een vriendin had, hij jou zou vergeten. Hij had wel gevoelens voor mij, maar die voor jou waren sterker.'

'Het spijt me' zeg ik.

'Het is niet jouw fout' zegt Kyra. Ik glimlach zwak naar haar.

'Kom, ik heb een idee. Waarschijnlijk ben je al lang niet meer buiten geweest. We gaan shoppen, dus pak je spullen.' zeg ik grijnzend.

Kyra springt op en rent zowat naar haar slaapkamer. Ik rol lachend met mijn ogen, hoe veel kan je wel niet van shoppen houden.

*
Na een lange dag shoppen gaan we een gezellig uitziend restaurantje in. We gaan aan een tafel voor twee zitten. We bestellen allebei een spaghetti, die we snel daarna krijgen. We proberen het zo netjes mogelijk te eten, wat niet lukt. Op een gegeven moment hangt er nog een lange sliert spaghetti aan mijn mond. Ik slurp hem op, waardoor mijn hele kin onder de spaghettisaus zit. Kyra kijkt me lachend aan, waardoor ik ook moet lachen. als we allebei klaar zijn met eten, sta ik op om te gaan betalen.

'Wat ga je doen?'

'Betalen'

'Nee, ik betaal'

'Nee, ik betaal'

'Ik betaal de helft'

'Nee, ik betaal'

'Laat me nou gewoon de helft betalen'

'Nee, ik heb je me gevraagd, ik betaal'

Kyra rolt haar ogen, wat ik zie als een overwinning. Ik betaal snel en loop dan terug. Samen lopen we het restaurantje uit.

*
Het is pas laat als ik terugben in mijn appartement. Ik gooi de tassen met kleding die ik heb gekocht neer langs de deur en laat me op het bed ploffen. Ik ben te lui om nog mijn kleren uit te doen, en al snel val ik in een diepe slaap.

---
Hey, nieuw hoofdstuk!! We zijn gewoon al bij hoofdstuk 22! Het gaat gewoon echt te snel.

Vote

Reageer

Xx