Na een tijdje besluit ik toch van de bank af te komen en me klaar te maken voor het etentje bij Manu en Ayla. Ik loop naar mijn inloopkast, en kijk rond wat ik aan moet doen. Ik ga uiteindelijk voor een lange spijkerbroek met een grijs topje en een hoed. Ik doe er bijpassende schoenen en sieraden om. 

Als ik klaar ben loop ik weer naar de woonkamer waar mijn telefoon nog ligt. Ik kijk op de klok van mijn horloge en zie dat het tijd is om te gaan. Ik drink nog snel een glas water en pak dan een klein tasje waar ik de nodige spullen in stop. Daarna verlaat ik mijn appartement en loop ik naar Manu en Ayla. Binnen een paar minuten ben ik er, en druk ik op de bel. Manu doet open en trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem kort terug en trek me uit de knuffel als Ayla aan komt lopen. Tenminste, ik denk dat het Ayla is. Ik loop naar haar toe en geef haar ook een knuffel. 

'Ayla' stelt ze zichzelf voor.

'Samar, maar noem me maar Sam' zeg ik glimlachend. Ze knikt vrolijk en trekt me mee naar de keuken. 

'Lust je lasagne?' vraagt ze.

Ik knik overenthousiast, dat is echt mijn lievelingseten. Ayla lacht om mijn antwoord en richt zich weer op het eten. Ze zet de lasagne in de oven. Daarna gaan we naar de woonkamer en plof ik langs Manu neer. Ayla ploft aan de andere kant van hem neer. 

'Dus, hoe lang woon je al hier?' vraagt Ayla nieuwsgierig. 

'Ehm, nu bijna een week' zeg ik. 

'Dat is nog niet zo lang' 

'nope'

'Waarom ben je eigenlijk hierheen verhuist?' 

'Ik heb in nederland meegedaan aan een zangwedstrijd en die heb ik gewonnen. Ik krijg de beurs die Manu ook doet als prijs.' zeg ik, het onderwerp Reece vermijdend.

'Cool!' zegt ze enthousiast. 

'Hoe lang zijn jullie al samen?' vraag ik om van onderwerp te veranderen. 

'Bijna een jaar volgens mij' antwoordt Manu. 

'Wat lief' glimlach ik. 

'En heb jij iemand op het oog?' vraagt Ayla.

'Uhm..nee..niet meer' stamel ik. 

'Wat is er gebeurd?' 

Ik slik een paar keer om mijn tranen binnen te houden. Ik mag niet huilen, niet om hem. Mijn tranen zijn hem niet waard.

'Hij wilde dat ik meedeed aan die zangwedstrijd. Hij wist alleen niet dat als ik de wedstrijd zou winnen, ik dan die beurs kreeg aangeboden. Ik won de wedstrijd dus en wilde de kans grijpen. Hij was het er niet mee eens en heeft het toen uitgemaakt.' zeg ik en ik slik hoorbaar. 

'Ach meisje toch' zegt Ayla medelevend en ze geeft me een knuffel. Ik glimlach dankbaar naar haar.

We praten nog even verder tot we worden onderbroken door de piep van de oven. Ayla loopt naar de keuken en pakt de lasagne uit de oven. 

'Kut dat is heet' horen we haar zeggen waardoor Manu en ik in de lach schieten. 

'Komen jullie?' roept ze. 

Manu en ik staan op en lopen naar de keuken. We gaan aan de eettafel zitten, waar de schaal met lasagne al op staat. Het ruikt heerlijk. Ik snuif de geur op. 

*

Als ik ook mijn laatste hap op heb zucht ik tevreden. Heerlijk.

'Het was echt heel lekker' zeg ik vriendelijk. 

'Dankjewel' glimlacht Ayla. 

Manu wil net een hap eten, maar morst op zijn t-shirt. Ik lach terwijl hij verbaasd van zijn vork naar zijn t-shirt kijkt. Ayla rolt haar ogen. 

'Kun jij ook nooit eens normaal eten' zegt ze quasi boos. Ik lach terwijl hij de lasagne van zijn t-shirt haalt. Ayla eet haar eten verder op en Manu maakt zijn t-shirt schoon met een doekje. 

'Ben je nog een peutertje Manu?' pest ik hem. 

'Nee, je bent zelf een peutertje' zegt Manu kinderachtig. Ik lach door zijn antwoord. 

*

Het is al laat als ik 's avonds mijn appartement weer in loop. Ik gooi mijn tas op de bank en loop naar de slaapkamer. Ik doe mijn kleren uit en doe een nachthemd aan, waarna ik in bed kruip. Ik sluit mijn ogen en val bijna direct in slaap.