Ik word wakker en kijk verbaasd om me heen. Waar ben ik in godsnaam? O ja, ik ben in New York. Ik sta langzaam op en slof naar de koelkast. Leeg. Ik zucht en kijk in de spiegel. Ik fatsoeneer mijn haar een beetje en pak mijn beurs. Ik zal maar eens een supermarkt moeten gaan zoeken. Ik loop mijn appartement uit, ga naar onderen en kijk naar de grote straat. Het is super druk en overal lopen verschillende soorten mensen. Ik gok en loop naar rechts. Al snel kom ik een supermarkt tegen. Ik loop naar binnen en pak alle nodige spullen. Ik doe wel een andere keer de echte boodschappen. Ik loop de hoek om naar de volgende rij als ik tegen iemand opbotst. Ik doe verbaasd een paar stappen achteruit en kijk tegen wie ik ben aangebotst. Voor me staat een knappe jongen met donkerbruin haar en blauw/groene ogen.

'Oh eh sorry' stamel ik. God, Samar. Je wordt toch niet verlegen door een jongen...?

'Het maakt niet uit' zegt de jongen.

Ik glimlach ongemakkelijk.

'Ik ben Manu' zegt de jongen en hij steekt zijn hand uit.

'Samar' zeg ik en ik schud zijn hand.

'Ben je nieuw hier? Ik heb je hier nog nooit eerder gezien' vraagt hij nieuwsgierig.

'Ja inderdaad' zeg ik.

Ik staar hem aan, hij is zo knap. Zijn ogen, je komt er wel in verdwalen.

'Ik ga maar weer eens' zegt Manu ongemakkelijk als hij merkt dat ik hem aanstaar.

'Ja, natuurlijk. Ik ook' zeg ik.

Omg. Samar, je hebt net een heel knappe jongen weggejaagd. Ik facepalm mezelf, hoe dom kan ik zijn. Ik loop snel naar de kassa en betaal alles. Hoe sneller ik deze winkel uit ben, hoe beter. Het zo gênant zijn als ik hem nog een keer tegenkwam. Ik loop met mijn tas vol boodschappen terug naar het appartement.

Als ik in mijn appartement ben zet ik alle spullen op hun plaats. Servies en pannen en die spullen allemaal zijn er wel al, door heeft de school al voor gezorgd. Zij hebben voor heel dit appartement gezorgd. Ik pak een broodje en smeer er nutella op. Daarna eet ik hem op. Als ik klaar ben met ontbijten, nou ja, je kan het ook luchen noemen, het is al middag, ga ik lui op de bank liggen. Het voelt leeg hier. Ik ken hier helemaal niemand, behalve Manu, ook al zal ik hem waarschijnlijk niet meer zien. En het feit dat Reece niet is komen opdagen doet me pijn. We hebben best lang een relatie gehad, en dan laat hij me nu gewoon zitten. Ik weet dat het voor het hetzelfde voelt, maar evengoed, het doet pijn. Dit is mijn keuze, mijn droom achterna gaan. Als hij echt van me hield zou hij achter mijn keuze staan. Dan zou hij me steun, zoveel als hij kon. Blijkbaar hield hij toch niet zo veel van mij. 

Ik zucht, mijn gedachtes maken overuren zo. Ik start netflix op en ga verder met Pretty little liars kijken. Ik ben bij het einde van seizoen 5. Het is echt super spannend. De hele middag en avond vermaak ik me ermee, ik heb toch niet veel anders te doen. Overmorgen begint school. Eigenlijk heb ik er best veel zin in. Dan maak ik nieuwe vrienden, een hele nieuwe start. Ik ga mijn droom achterna, dat was de juiste keuze, toch? Ik begin te twijfelen, weet ik zeker dat ik dit wil? Wil ik niet gewoon naar mijn vrienden toe, naar Reece. Het liefst zou ik nu het vliegtuig terug pakken naar Nederland, naar Reece toe gaan. Tegen hem zeggen dat ik voor hem heb gekozen. Dat ik mijn droom laat vallen. Dat hij mijn echte droom is. Ik wil het doen, maar ik weet dat dit toch de goede keuze is. Ik moet gewoon even doorzetten. 

----

Haaiii

Een nieuw hoofdstuk! Ik had niet veel inspiratie, sorry. Wat vinden jullie van Manu? Ik vind hem naar mijn mening echt hott! Maar oké. Ik hoop dat jullie het leuk vonden. 

Love you guys!

xx

Lieke