Daar zijn we weer, 4 jaar later.

4 jaar na het laatste hoofdstuk

4 jaar nadat ik gestopt ben met schrijven

6 jaar, 1 maand en 5 dagen na het diepste punt waar ik ooit heb gezeten

zit ik weer te schrijven, want mn hoofd moet even leeg

geen idee of iemand dit gaat lezen, maakt ook helemaal niet uit, ik schrijf vooral voor mezelf

geen idee ook of ik blijf schrijven, of dat dit eenmalig is

maar ik moet even schrijven

6 jaar na die ene dag

6 jaar na die dag die misschien wel heel goed laat zien wie ik ben

toen ik het echt niet meer wist, koos ik toch om door te gaan

6 jaar geleden was het diepste punt van mn leven

het diepste punt in de depressie

in 6 jaar heb ik veel geleerd

ben ik veel vooruit gegaan

ging het zoveel beter

en ik dacht zo diep, kom ik nooit meer

ja het gaat met ups en downs

maar het ging vooruit, en redelijk goed.

die echt slechte tijd? had ik achter me gelaten

dacht ik

but I was wrong

here it is again

voor mijn gevoel ben ik weer terug gevallen naar 6 jaar geleden.

ik heb geleerd wat ik kan doen

ik pas het toe, maar het helpt niet

ik praat

maar het helpt niet

ik vraag om hulp

maar het helpt niet

ik doe het goed

krijg complimenten

maar het helpt niet

het donker blijft maar meer en meer binnen kruipen

met de dag wordt het donkerder en donkerder

ik ga door

maar het wordt steeds zwaarder

ik doe zo mijn best

probeer zo hard

waarom

waarom zit ik dan toch zo diep

ik weet t echt effe nie meer

normaal sloot ik vaak nog positief af

maar vandaag lukt dat niet