Hoofdstuk 11: een nodig hulpmiddel

Maia POV

"Wel ja." Het antwoord klonk alsof er een gigantisch zware last van me af viel. Ze wisten hoe we Ezra konden terugkrijgen. "Maar dit zal heel lastig worden vrees ik." Alcor ging met zijn hand door zijn witte haren. "Toen hij zes was, had hij nog controle waardoor het een redelijk makkelijk klusje werd in vergelijking met nu."

"Kunnen we geen val opzetten?" Suggereerde Zeb.

"Ik vrees dat zoiets niet werkt bij Pitch. Hij laat zich niet zo gemakkelijk beetnemen." Garion zuchtte. "Maar een andere keus zullen we niet hebben. Wij kunnen altijd als lokaas dienen."

"Hoe graag ik Ezra terug wil, we gaan jullie levens niet op het spel zetten." Hera schudde heftig met haar hoofd waardoor haar lekku heen en weer vlogen. "Is er echt geen andere oplossing?" Niemand kon iets beter bedenken waardoor Hera toch moest toegeven. "Als het echt niet anders kan en jullie twee akkoord zijn, kunnen we misschien iets bedenken."

Ik legde een geruststelde hand op Hera haar schouder. "Geen zorgen Hera, ik heb het volle vertrouwen dat het deze keer wel goed zal gaan. Ik bedoel het geluk moet toch een keer onze kans op wijzen, denk je niet?" Ondanks dat het me lukte een glimlach op mijn gezicht te toveren, geloofde ik zelf mijn eigen woorden niet hellemaal. Ze klonken als weer een poging om de moed hoog te houden en niet op te geven, maar ik wist niet of het bij de rest net zo was als bij mezelf of dat de woorden toch wat hoop op vonkten. Iets in Hera's blik leek toch op te vonken en ze gaf me een van haar liefdevolle glimlachen terug dat mijn hart deed verwarmen met iets dat ik voor vele jaren niet vaak had gevoel.

Liefde.

Appreciatie.

Vertrouwen.

Dankbaarheid.

Een kleine moederband?

Er trok een kleine steek door mijn hart toen ik terugdacht aan mijn eigen moeder. Hoe hard ik ook mijn best deed, het lukte me maar niet om een beeld op te roepen van haar. Ik wist niet of ze me ook zo omhelsde als Hera soms deed of me die bemoedigende blikken toewierp. Alles wat ik me herinnerde was wat Dai me had verteld en nu hij er niet meer was om me aan haar te herinneren, verdween het beeld dat ik had gevormd steeds meer en meer in een wazig beeld alsof je door een smerig venster keek.

Elke keer wanneer deze gedachten in me opkwamen, was ik maar al te dankbaar voor de kleine aparte familie die ik had gevonden en die me steunden door dik en dun. Ik wist dat ik soms een moeilijk geval was en ik bewonderde hun geduld erg, maar ze waren dan ook Ezra gewoon.

"Maar hoe gaan we ervoor zorgen dat hij niet kan verdwijnen." Kanan zijn vraag haalde me uit mijn gedachtegang. "Ik bedoel als we er al in slagen hem naar ons te lokken, kan hij nog altijd op elk moment verdwijnen."

"Dat moet ik toegeven is erg ambetant." Lachte Garion. "Ik wist niet dat hij dat kon."

"Wel als schim kon hij dat hebben Light en Dark ons uitgelegd." Verduidelijkte Sabine. "Door met Ezra samen te smelten behielden ze, erg in ons nadeel, die mogelijkheid."

"Wel het is net nog een stuk moeilijker geworden vrees ik." Alcor zijn woorden klonken niet echt als muziek in de oren. "En het was nog niet moeilijk genoeg." Zeb liet zijn hoofd op zijn armen leunen die hij nu gekruist op tafel had gelegd. "Waarom kan niets een keer makkelijk gaan?"

3de POV

De man baande zich een weg door de gangen van het doolhof. Bij een volgende splitsing bleef hij stilstaan om zijn ogen te sluiten en zich te concentreren.

"Uch we zijn hier al een eeuwenigheid! Kun je niet wat sneller!" De jongeman achter hem leunde ongeduldig tegen de muur. Hij blies een lok blauw-zwartkleurig haar uit zijn gezicht waardoor je de geïrriteerde blik in zijn zwarte ogen beter zag. Een rilling liep door hem heen toen zijn blik door de jongen werd gevangen. Die ogen gaven zelfs Sidious nog de rillingen.

"Ik ga toegeven dat ik ook begin te denken dat ik hier niks ga vinden." Hij draaide zich om waardoor hij aan die ogen kon ontsnappen en de splitsing weer tegemoet keek. "Een reden te meer om mij eindelijk eens te helpen."

De jongen verscheen weer voor hem. "Begin daar nu toch niet steeds over." Hij dacht dat hij met zijn ogen rolde, maar door de afwezigheid van elk beetje wit in zijn ogen kon je dat niet goed zien. "Maar goed mag ik je ergens afzetten ondertussen of heb je zin om een eeuwigheid in dit doolhof te blijven. Ik had hier liever nooit meer een stap gezet."

"Zet me af maar gewoon af op je 'duistere schuilplaats'." De jongen leek de grap niet zo te mogen. Nu rolde hij absoluut zeker met zijn ogen. "O asje. Breng me nu maar gewoon weg en dan kan jij weer je fantastische verschijning maken. Dat vind je toch zo leuk."

"En nog steeds snap ik niet waarom ik je nog niet heb vermoord." Hij werd vastgegrepen waarna ze uit het labyrint verdwenen.

Chopper POV

Door het raam van de cockpit zag ik een figuur het kleine schip uit lopen. Paniekerig probeerde ik snel een oplossing te vinden, maar daarvoor moesten er eerst een paar andere vragen beantwoord worden.

Is het iemand die we kennen? Iemand die we spijtig genoeg kennen of ons probeert te vermoorden? Is het een vriend, een rebel of het keizerrijk?

Wel ik ging niet op het antwoord staan wachten en ik rolde de cockpit uit om de ramp te gaan sluiten. Als het een vriend was dan zal hij dat wel duidelijk weten te maken. Ik was nog niet beneden toen ik verschillende stemmen hoorde.

Was de persoon al binnen? Waren ze met meerdere?

Ik kwam in de cargoruimte en zag daar Light en Dark met een al te bekende vrouw praten.

"Het is ook fijn om u te zien mevrouw Tano." Light drukte een handkus op de Tortuga's uitgestrekte hand. Dark rolde met zijn ogen en murmelde iets dat sterk leek op slijmbal. Ahsoka lachte om het gedrag van de twee tegengestelde polen. Toen viel haar oog ook om mij. "Ah Chopper, waar is de rest van de Ghost crew?"

"Die zijn in de tempel", antwoorde ik kort. "Wat doe jij hier? Ik had je totaal niet verwacht of Hera want die had zeker een bericht achtergelaten." Nog wel goed dat ze me kon verstaan.

"Wel ik kom met goed nieuws." Haar glimlach werd nog breder en Light en Dark keken haar curieus aan. "Levenslang gratis eten?" Het was als grap bedoelt, maar Dark zei het zo serieus dat de ex-jedi in lachen uitbarsten. Light rolde nu op zijn beurt met zijn ogen. Ik negeerde het zelf. "Nee, nee. Totaal niet." Bracht ze uit tussen haar lachen. Ze herpakte zich en haalde iets tevoorschijn wat ik meteen herkende aangezien ik er zelf ook vele uren aan had gewerkt.

Deharde schijf die Jonathan had gestolen.

__________________________

Kijk eens wie al heeft geupdate!!!! snel he?! Nu moet ik nog zien dat ik zo blijf doordoen :)

En AhsokaGosia2002 blij met Ahsoka er terug in te zitten?

oke ik ben redelijk trotsjes op dit, geen idee waarom maar goed. Wat vonden jullie? COMMENT en maak mijn dag!!

geniet van t zonnetje allemaal!!!!!

~starloverrebel out