oke waarom uploaden mn verhalen in het ndl nooit?

sorry weer al

dus ja nu heb je er wel twee

btw lol de foto

~starloverrebel out

Zeb POV
Aan Hera haar stem te horen, was duidelijk dat ze zich zorgen maakte.

Oke ja. Het was niets voor Ezra om zomaar de Ghost te verlaten zonder iemand het te laten weten.

O wacht.

Schrap dat. Ezra doet niets anders.

Maar nu dat Kanan bewusteloos was, begon het toch wat ernstiger te worden.

Die padawan-meester band zal ik wel nooit begrijpen.

Sabine en ik haastte ons naar de coördinaten die Hera ons hard gestuurd.

We waren in een van de vervallener gedeeltes van de stad. Volgens mij was twee straten verder Ezra's oudere huis.

Voor mij sloeg Sabine een hoek om en ik botste bijna tegen haar aan.

Ze was blijven staan. Ezra was in de steeg.

En hij was niet alleen...

3de persoon POV, onbekende locatie

Dit was zo frustrerend voor de gedaante dat heen en weer liep in de vervallen ruimte.

"In hemelsnaam! We hadden die twee toch weggestopt."

"Blijkbaar was dat niet goed genoeg." Sprak hij zichzelf tegen. Enkel had zijn stem nu een andere klank/toon.

De man liep recht door een muur zodat hij uitkwam op straat. Hij draaide zich weer om, terug het huis in.

"En hoe lossen we dit op?"

De gedaante loste op in het niks om ergens anders in de kamer weer te verschijnen. Dit deed hij meerdere malen.

"Doe nu een kalm. Van al dat verschijnen en verdwijnen krijg ik koppijn."

"Dat is niet eens mogelijk."

Hij bleef stilstaan. Voor een poosje bleef het stil.

"Ik heb het!"

Verder zei hij niks.

"Ga je het nu nog zeggen?" vroeg hij ongeduldig aan zichzelf.

"We doen gewoon wat ze op ons hebben uitgevoerd. Zo moeilijk kan dat niet zijn."

"En hoe geraken we aan dat ene (medaillon?). Voor zover ik weet, kunnen wij dat niet."

Even dacht de persoon na. "Laten we het de knul zelf laten pakken." De stem klonk duisterder.

"Hm. Best leuk. En hoe precies?"

"Daar weet ik ook iets voor. Zo wanneer doen we het."

"Nou we moeten de knul eerst terug op krachten laten komen."

"Morgen."

"Dat zal wel genoeg tijd zijn. Morgenavond dan maar. Misschien zelfs eerder."

Een wrede grijns verscheen in de cape.

"Dan zijn wij eindelijk vrij." Zeiden de stemmen synchroon.

Hera POV

"Word nu eens wakker Kanan!" weer sloeg ik hem hard in het gezicht.

"Zeb en Sabine hebben je nodig. En nu!" ik sloeg hem weer.

Net had ik van Sabine en Zeb een bericht gekregen dat ze Ezra hadden gevonden.

Enkel was er dat ieniemienie probleempje. Ze hadden Kanan nodig. Vandaar dat ik hem nu al zes keer hard had geslagen in zijn gezicht. Misschien zelfs meer.

"Kanan! Ezra heeft je nodig!" toen ik hem weer wou slagen, werd mijn pols vastgegrepen.

"Hera moest je me nu echt zo hard slaan?" vroeg Kanan zijn stem.

Ik sloeg mijn ogen op naar de hemel. O dank de Force, hij is eindelijk wakker!

"Hey ik wou je niet slaan, maar je gaf me geen keus." Zei ik toen ik hem rechttrok.

"En nu weg. Ga ze helpen."

Mijn gezicht moet hebben verraden wie het was want hij was weg in minder dan een seconde.

Ik plofte in een van de stoelen.

Inquisitor POV

De vreemde figuur was gedurende deze dagen na de ontmoeting niet uit mijn gedachten geweest.

Natuurlijk kon ik hen veel informatie geven over de rebel groep, maar daar was hij totaal niet in geïnteresseerd.

Nee, hij had duidelijk zijn zinnen gezet op één iemand in het bijzonder.

En hij was niet van plan om iets of iemand in de weg te laten komen.

Daardoor was er de hele tijd eenzelfde vraag in mijn hoofd blijven rondspoken.

Wat was er zo belangrijk aan de padawan dat je zo geobsedeerd was?

Ja oké ik wou hem ook vangen, koste wat kost, maar bij hem was het een regelrechte obsessie.

Elk greintje van informatie dat ik over de jongen had, had hij uit me gerukt.

Zelfs dingen die mij waren ontsnapt.

Daarna was hij in het niks opgelost en verdwenen.

Ik heb die duistere aura die rond hem hing niet meer gevoeld nadien

Tot nu.

Met behulp van de force had ik het gevolgd en tot mijn verassing leidde dat mij niet tot de vreemde figuur.

Nee naar iets veel interessanter...

theories???????