OMG HOE COOL IS DIE ANIMATIE WEL NI!!!

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/bf/5a/0e/bf5a0e9ec3800036f490b02000176d29.gif 

ja sorry ik ben begonnen met mijn examens en heb er al twee achter de rug (Fysica en Engels) nu nog acht anderen te gaan. Pfff....

But

YES WE CAN!!!!! ~MNM

~starloverrebel out

-----------------------------------------

Hoofdstuk 24: time is ticking part 1

Ezra POV

Weten wat ze niet van plan waren, vond ik al afschrikwekkend genoeg en gaf me al de rillingen. Nu dat al de herinneringen terug kwamen, was het nog beangstiger. Met de herinneringen wist ik namelijk exact wat ze gingen doen.

De schim ging opnieuw mijn lichaam overnemen.

Van zodra ik dat besefte, wist ik dat ik niet langer op de Ghost crew of ander hulp kon wachten.

Ik moest hier weg.

En snel nog ook.

De vorige keer dat ik onderdeel was van heel het ritueel was dat om hem uit met te krijgen. Deze keer waren ze van plan om hem er terug in te krijgen.

Ik herinnerde de pijn die door mijn lichaam ging, mijn keel die nog dagen pijn deed van het schreeuwen, de vermoeidheid....

Een hand pakte me vast bij mijn kin zo werd ik gedwongen om in de duistere gele ogen vol haat van de Inquisiteur te kijken. Een rode blade zweefde voor mijn gezicht. In de rode gloed leek zijn gezicht nog afschuwelijker. "Sss padawan. Geen zorgen. Alles zal snel voorbij zijn en dan ben je een van ons. Dan kan ik toekijken hoe jij je meester neersteekt en ervan geniet."

"Inquisiteur, hoe hard ik ook geniet van de extra kracht en de angst van de jongen, we moeten voortmaken. De meester en die meid zijn onderweg en niet ver meer." Dat horen gaf me tegelijk hoop en juist minder. De Inquisiteur liet me los na 'per ongeluk' met zijn blade mijn wang aan te raken. Ik siste bij de aanraking. Het brandde zo.

"Nu je weet wat je moet doen!" De schim klonk duidelijk ongeduldig. Hij kwam naar me toe en plaatse zijn handen langs weerzijden van mijn hoofd. Mijn ademhaling was ondertussen gehaast en ik deed nog steeds mijn best om mezelf te bevrijden. De boeien waren gewoon te stevig.

"Begin!"

De Inquisiteur hield het amulet in de lucht. Datgene waar ik zo een moeite voor heb gedaan. Meteen begon hij iets op te sommen in een vreemd taaltje. De cirkel en ster lichtte rood op in de donkere ruimte en vanaf dan kon ik me hellemaal niet meer bewegen. Enkel ademen. Niks anders.

Het was begonnen.

Ik was zo bang dat ik niet eens doorhad dat ik een connectie maakte met de force.

Kanan!

Daarna werd ook die doorbroken.

Kanan POV

Kanan!

Dat horen zorgde ervoor dat ik plots halt hielt. "Kanan, waarom stop je nu?! We moeten Ezra vinden! De tijd dringt!"

Ik voelde dat we te laat gingen zijn. Ezra's connectie was in een keer immens versterkt en dan...

"Ik...ik..." Ik keek in Maia haar grote groene ogen. "Ik voel Ezra niet meer in de force."

Honderd gedachten raasde door mijn hoofd. We waren te laat geweest. We hadden hem gefaald, teleurgesteld.

Ik had hem teleurgesteld.

"Kom op Kanan!" Maia legde een geruststellende hand op mijn schouder. "Weet je waar je hem het laatst hebt gevoeld?" Haar ogen boorde zich in de mijne. Ik knikte. "Mooi. Misschien is het dan toch nog niet te laat."

Ondanks de situatie waar we inzaten moest ik glimlachen. Nu werd ik weer de les geleerd door een veertien jarige. De onbevreesde jedi leider. Nou mooi.

Hera POV

Dat ik me zorgen maakte, was zwak uitgedrukt. Ik kon niet meer logisch nadenken toen ik Sabine daar op de grond zag liggen. Tegelijkertijd spookte ook nog eens Ezra in mijn hoofd. Dit werd teveel.

We haastten ons door de gangen op weg naar de Ghost. "Halt!" We draaiden ons om en zagen vier troopers hun wapen op ons richten. Nu was niet het moment. Ik trok snel mijn blaster en schoot ze alle vier vlot na elkaar neer. Zeb stond me met open mond aan te gapen.

"Wel dat was even een herinnering dat ik nooit met jou moet sollen." Lachte hij.

"Ik kan heus wel met een blaster omgaan hoor Zeb." Sabine in zijn armen liet een kreun horen waardoor zijn humeur weer veranderde in het sombere van daarnet. "We moeten opschieten."

Dat liet Zeb me geen twee keer zeggen. Ik sleurde Jonathan achter me mee en Zeb droeg Sabine nog steeds. Ik was dolgelukkig toen we de omtrekken van de Ghost zagen. De Force zij dank!

"Leg haar neer in de med bay." Zeb luisterde en ik ging opzoek naar verband. Laatste keer was voor Kanan als ik het juist had. De rol vond ik in de cockpit, geen idee waarom ik die nog niet had teruggelegd.

Toen ik in de med bay terug kwam, had Zeb Sabine haar helm en deel van haar harnas verwijderd. "Bedankt Zeb en nu weg weg. Hup hup. Weg wezen." Jaagde ik hem de deur uit. "Ga zien hoe Jonathan is."

Toen Zeb verdween uit de ruimte en de deur zich voor me sloot, draaide ik me om naar Sabine. En nu gaan we haar oplappen.

Zeb POV

Oké Hera had me net uit de med bay gesmeten, bijna letterlijk. Opeens voelde ik me nutteloos. Hera was bezig Sabine haar leven te redden en Kanan samen met Maia waarschijnlijk dat van Ezra aan het redden. Problemen leken die knul altijd maar opnieuw te vinden, leek het zo.

Ik liep door de gang en besloot Hera haar verzoek op te volgen: zien hoe Jonathan was. Ik wist niet hoe de knul zich moest voelen. Hij had een vriend neergeschoten. Natuurlijk wisten wij allemaal dat het een accident was, maar waarschijnlijk zal de schuld hem momenteel aan het verteren zijn.

Toen ik Sabine haar kamer passeerde hoorde ik gesnik. De deur stond ook open waardoor ik makkelijk naar binnen kon in Sabine's kunstig versierde kamer. Zolang ze mijn kamer maar met rust liet. Dat ene kunstwerk van haar was genoeg. Oké ik moest toegeven dat het wel grappig blijft. Goede tijden.

Jonathan zat met zijn knieën opgetrokken op de grond tegen de muur geleund. Zijn blik staarde naar niks specifiek. Ik ging naast hem zitten. Het was een beetje gênant aangezien ik nooit eerder echt met hem had gepraat. Hij was dan ook niet echt een prater. Veel over hem wist ik ook niet echt behalve de dingen die ik uit zijn houding en doen afleidde zoals dat hij opkeek naar zijn zus en iets tegen Ezra leek te hebben. Nou in het begin mocht ik die knul ook niet echt dus dat kan ik hem niet kwalijk nemen en Maia was inderdaad een krachtig en sterk persoon dus zijn bewondering voor zijn oudere zus was terecht. Natuurlijk was dat iets wat jongeren meestal hadden bij oudere broers en zussen.

"Is alles goed met haar?"

Jonathan doorbrak als eerste de stilte en daar was ik eigenlijk best blij om.

"Geen zorgen het komt wel goed."

"Want als ze dood zou gaan dan denk ik...ik denk niet dat..." Hij keek naar me op met wazige betraande ogen. "Ik zou mezelf niet vergeven als ze stierf."

Ik gaf hem een klein duwtje. "Hey een beetje vertrouwen hebben in Hera haar kunsten hé." Er kwam een klein lachje vanaf bij de jongen. "Hera weet heus wel wat ze doet alles komt in orde."

Wat ik zei leek toch te helpen. Ja over Sabine maakte ik me niet al te zorgen. Ezra daarentegen.

"Je maakt je zorgen om Ezra."

Wacht, wacht! Zei ik dat soms luidop?

"Ja sorry. Maia wilt me niks leren over de Force en soms gebruik ik het zonder dat ik het wil. Ik las je gedachten vandaar. Sorry." De jongen liet zijn hoofd hangen uit schuldgevoel.

"Hey het is niks." Ik gaf hem een zo breed mogelijke glimlach. "De knul heeft dat al zo vaak gedaan en hij wist wat hij deed. Natuurlijk gaf hij altijd als excuus dat hij mij gewoon graag gebruikte als oefenpop." Ik moest lachen toen ik daaraan terugdacht.

Het werd weer stil. Toen besloot ik hem met iets anders te confronteren. "Weet je in het begin vond ik hem ook een pest, maar eenmaal dat je hem leert kennen geraak je aan hem gewoon, zelf op hem gesteld. Net als Maia en jij heeft hij ook een zware jeugd achter de rug. Zo verschillend zijn jullie echt niet."

Met dat om over na te denken, liet ik hem alleen en ging kijken hoe het met Hera en Sabine was.     

---------------------------------

Je kan dit hoofdstuk ook HET BEGIN VAN HET EINDE noemen.

Comment aub en stem als je het leuk vond!!!!