Hoofdstuk 23: onprettig ongeluk

Lol mijn titel is een alliteratie (ja sorry ik ben nederlands aan het leren vandaag)

-----------------------------------

Maia POV

Ik zweer het Kanan begon op mijn zenuwen te werken. Hij ijsbeerde de kleine cel rond en daarbij stapte hij telkens over onze benen heen. "Kanan doe eens rustig! Hera en Jonathan halen ons hier wel uit."

Even stopte hij, keek me even aan en negeerde me weer als hij herstarte wat hij daarnet aan het doen was. Ik draaide met mijn ogen. "Dat is niet zo het probleem." Zei Zeb naast me. Sabine haar hoofd popte achter Zeb uit. "Het is Ezra waar hij zich zorgen over maakt. Hij zou nog liever in een roze glitter tutu zich overgeven aan het keizerrijk dan dat ze met een vinger aan Ezra komen."

Nu stelde ik Kanan voor in een roze tutu. Brrr...

Toen viel het weer stil op het geluid van Kanan zijn laarzen op de harde metalen vloer na.

Ik begon met mijn saber te spelen. Het was misschien degene die ik had gekregen van de Inquisiteur, maar ik had hem aangepast tot een enkele. Ik had een hekel aan dat model met de dubbele blades.

Wacht eens even...

Ik sprong op en rende naar de deur. "Maia?" Zeb leek niet echt door te hebben wat ik van plan was. Ook Kanan was blijven staan aangezien ik hem niet meer hoorde rondlopen.

Het zou toch moeten...

De rode blade kwam uit zijn omhulsel en ik stak het in de deur. Met al mijn kracht probeerde ik een cirkel te maken.

Een tweede, deze keer blauwe werd ook geactiveerd en Kanan kwam me helpen. "Dat ik daar niet aandacht." Mopperde hij tegen zichzelf. Met zijn tweeën hadden we snel een doorgang in het gat dat groot genoeg was voor zelf Zeb.

"En nu Ezra vinden." Ik kroop als eerste door het gat.

Ezra POV

Het bonken van mijn hoofd was, de force zij dank, verminderd. Niet dat mijn situatie op dat na veel beter was geworden. De schim was nu al zeker een dik uur niet meer langs geweest. Niemand eigenlijk. Alleen zat ik in deze donkere kamer. Vastgebonden op mijn knieën. Wachtend totdat Kanan en de crew me kwamen redden.

Of op mijn einde.

Een deur opende zich en ik werd volledig verblind door het plotse licht. Mijn ogen hadden zich al volledig aangepast aan het donker.

Ik hoopte zo dat....

"Mijn jongen, wat fijn om jouw hier zo te zien."

Geen Kanan of de Ghost crew.

Weer viel de deur dicht waardoor ik weer beter kon zien. Wat ik zag, kon niks goeds betekenen: de schim én de Inquisiteur.

"We kunnen beter beginnen. De crew is al ontsnapt dus het duurt vast niet lang meer totdat ze hier zijn." De schim verscheen vlak voor me. Ik kneep mijn ogen samen en keek hem kwaad aan. "Doe niet alsof knul. Weet je nog? Wij kunnen je angst voelen. Het is datgene dat ons voedt."

Een hand schoot naar mijn nek en ik dacht hij me ging wurgen vandaar dat ik mijn ogen al sloot.

Het touwtje met het amulet werd over mijn hoofd getrokken. Ik deed mijn ogen terug open en ik zag nog net de Inquisiteur het voorwerp opvangen.

Huh wat?

"Breek je hoofd daar maar niet over, Ezra. Over niet al te lang hoef je zelf niet meer te denken." Met dat knipte hij in zijn vingers en ontbrande de lonten van vijf kaarsen. Elke van hun was geplaats op een ster die zich in een cirkel bevond. En in het midden van die cirkel en ster zat ik. Mijn ademhaling begon sneller te gaan terwijl beelden naar boven kwamen drijven.

Ze gingen een ritueel uitvoeren.

Op mij.

Net als toen.

Toen ik zes was.

Hera POV

"Jonathan loop nu eens door." Voor de honderdste keer moest ik op Jonathan wachten. Ik zweer het als die knul nog een keer over zijn eigen voeten struikelt....

"Sorry Hera." Hij haalde me weer in.

"Hier links." Zei ik nog vooraleer hij weer de afslag zou missen.

Hij sloeg voor mij af en ik hoorde geschreeuw en een blaster die werd afgevuurd. Geschokt kwam ik tot stilstand. O asjeblieft laat hem zichzelf niet hebben neergeschoten of erger...

Met getrokken blaster en stevig vasthoudend liep ik snel de gang door om de hoek om te slaan waar het schot van klonk.

Kanan POV

Door de gebeurtenissen van de laatste uren, kon ik niet eens meer helder nadenken. Kom op dat ik er niet eens aan had gedacht om mijn lightsaber te gebruiken. Dat we die hadden was ofwel omdat Ezra al lang weg was ofwel dat ze iets gingen doen met hem en snel. Ik bedoel, ze zouden toch normaal onze wapens afpakken. Misschien waren ze het gewoon vergeten?

"Kanan, waar gaan we naartoe?"

Ik stopte. Juist.

Ik draaide me om naar de crew. "We moeten Ezra vinden, maar wie weet is die al op een andere planeet."

"Hey jedi!" Maia kruiste haar armen over elkaar. "De force! Gebruik de force misschien om hem te zoeken."

Man ik word de les geleerd door een... hoe oud was ze nu weer? 14? 15? 13? 16? Nee zeker geen zestien. Focus Jarrus!

"Goed idee Maia." Ik draaide me om en zocht met de force naar mijn padawan. Na een minuutje nog niet had ik hem al. "Hij is nog hier en niet ver." Ik draaide me terug om en liep in dezelfde richting vanwaar we kwamen.

"Mooi, nu gaan we gewoon hellemaal terug." Hoorde ik Zeb achter me klagen. "Maia had je dat niet wat eerder kunnen zeggen?"

Ik sloeg gangen in en de rest volgde me zwijgend en op hun hoede.

Totdat er een figuur de hoek om kwam en tegen me aan botste. Er klonk geschreeuw en een blaster schot werd gelost. Nog net op tijd kon ik die ontwijken, maar iemand anders ving die daarmee wel op.

"Sabine!"

Snel draaide ik me om en zag ik Sabine ineen zakken. Op de plekken waar geen harnas was, begon er een rode natte vlek zich te verspreiden. Maia en Zeb schoten haar meteen te hulp.

"Jonathan!" Nu pas bekeek ik de persoon die achter me stond. Inderdaad, het was Jonathan. Hij liet een blaster op de grond kletteren en strompelde trillend achteruit. "Sabine...het... ik wou... sorry." Nu kwam er nog een vrouwelijke figuur de hoek om met getrokken wapen klaar. Toen ze me zag klaarde haar groene gezicht meteen op. "Kanan!"

Dat was totdat ze Sabine zag. Meteen schoot ze in moeder-Hera mode. "Zeb draag haar en volg mij naar de Ghost." Zeb deed wat ze zei, maar ik hield haar tegen vooraleer ze kon vetrekken. "Maia en ik gaan Ezra zoeken." Toen gebaarde ik naar Jonathan die op de grond was ineengezakt. "Neem hem maar beter mee."

Met dat gezegd te hebben, scheidde onze wegen nogmaals.

Ik wist dat Sabine bij Hera in goede handen was en dat ze het wel zou overleven. Met Jonathan die op dit moment waarschijnlijk werd verteerd door schuldgevoel, moest Maia straks maar afrekenen. Nu prioriteiten stellen.

Ezra vinden. 

--------------------------

gisterenavond was ik zo blij doordat Mnm een heel uur disney muziek draaide (dus ook Star wars en High School Musical) dat ik zo mijn best deed om te updaten

ik was klaar en dan was mijn papa van o laten we alle priezen uit trekken want het onweert en dan by by internet

dus dan update ik nu pas

maar goed hoofdstuk 23 dat is nu nog 3 en proloog te gaan als ik juist aan het rekenen ben

wat heb ik in peto voor jullie nog allemaal? wel daar moeten jullie op wachten hehe

~starloverrebel out