gewoon random pic ter versiering

oke nog na deze vijf hoofdstukken en een proloog

jaja ze zijn geschreven en het is af, enkel nog vertalen en dan kan ik ze publiceren

als alles goed gaat dan is dit verhaal volgende week klaar

maar daar zitten we nog niet dus geniet er maar van

dit is de aanloop naar het einde

~starloverrebel out

----------------------------------------------------

Ezra POV

Heen en weer.

Heen en weer.

Dat deed het voorwerp dat ik in de tempel had gevonden al de hele tijd.

Heen en weer.

Mijn ogen volgde het.

Heen en weer.

Langzaamaan begon ik in een soort trans te raken.

Heen en weer.

Een stille fluisteringen spookte in mijn rond. Enkel kon ik niet uitmaken wat de stem of stemmen zijden. Het was een gesis.

Heen en weer.

Al het gevoel begon uit me te stromen.

Totdat ik een hand op mijn schouder viel en het touwtje uit mijn handen glipten.

"Ezra? Heb je wel gehoord wat ik net zei?"

Sabine haar gezicht verscheen voor me. Ik schudde met mijn hoofd. "Zei je dan iets?"

Sabine POV

Eerst had ik een paar keer op de deur geklopt, maar ik had geen enkel antwoord gekregen.

"Ezra, kom op. Ik weet dat je boos op ons bent en ieder van ons heeft zoveel spijt. Toen we dat besefte, was het al te laat."

Nog steeds niets.

"Ezra." Ik moest hem daaruit krijgen of hij nou wou of niet. "Het spijt ons! Je zit daar nu al bijna een hele dag binnen. Is het geen tijd om een naar buiten te komen?" Ik beet op mijn lip. "Er is iets dat je echt moet zien. Ik weet niet of je het wel leuk gaat vinden, maar we willen geen geheimen meer voor je hebben."

Stilte.

"Ezra?" Ik opende de deur en was bang een lege kamer aan te treffen, maar tot mijn opluchting lag hij op zijn bed. "Ezra, asjeblieft dit moet je echt zien. Het gaat over... over." Ik aarzelde. "Het gaat over een paar mensen die je kent." Het lukte me niet om het te zeggen.

Nog geen spiertje bewoog. Wat? Het enige dat bewoog waren zijn ogen. Ze volgden enkel het medaillon dat hij voor zich liet bungelen.

Ik legde een hand op zijn schouders en nu leek hij me voor het eerst op te merken. Zijn greep om het touwtje loste waardoor het van het bed rolde.

"Ezra? Heb je wel gehoord wat ik net zei?"

Hij keek verward de ruimte rond alsof hij probeerde te begrijpen waar ik opeens vandaan kwam.

Hij schudde zijn hoofd. "Zei je dan iets?"

Oké ik hebt net een heel mooi iets proberen uit mijn duim te zuigen. Oké zo mooi was het nou niet echt, maar het was het idee dat telde.

Ik zette mijn handen in mijn heupen. "Ezra, ik zit hier al bijna vijf minuten" Misschien een beetje overdreven. "tegen je te praten. Toen ik geen reactie kreeg, ben ik naar binnen gekomen. Het was alsof ik tegen een dove en blinde zat te praten!"

Hij sprong van het bed af en raapte het vreemde medaillon weer op. "Wat is er Sabine?" Er klonk weer iets kwaad in zijn stem alsof hij net herinnerde wat we hadden gedaan.

"We willen geen geheimen meer. We hebben iets gevonden dat je echt moet zien."

Nu leek ik voor de eerste keer zijn volledige aandacht te hebben. "Wat?"

Ik kon het niet zeggen. "Kom gewoon mee." Ik liet mijn hoofd hangen. Hij ging dit hellemaal niet leuk vinden. Misschien een heel kleine beetje, maar vooral niet.

We kwamen in de gezamenlijke ruimte waar iedereen zich had verzameld rond de holo tafel. Iedereen had die trieste uitdrukking met een vleugje angst. Bang hoe hij zou reageren. "Wat is er nu?"

Niemand antwoorde en Hera liet gewoon het opgenomen bericht zien. Terwijl Ezra het bekeek, bestudeerde wij elke kleine verandering op Ezra's gezicht.

"Het keizerrijk gaat eind deze week twee criminelen executeren wegens rebelleren. De twee schuldigen werden bijna acht jaar geleden opgepakt tijdens het uitvoeren van een van hun misdaden. Na een lang proces is als verdict gevallen dat de executie over twee dagen zal plaatsvinden op het hoofdplein in capital city. Wij vragen u uit te kijken aangezien verwacht wordt dat de rebellen de twee gaan proberen te bevrijden." Klonk het bericht. Ezra leek nog totaal niet door te hebben over wie het ging. Zijn ogen werden groot en toen besefte ik dat hij de foto had gezien van de twee.

Van de Bridgers.

Zijn ouders.

Kallus POV

"Heb je het bericht verzonden zoals ik heb bevelen?"

Ik bekeek het bericht nog eens. "Ja Inquisiteur." Ik draaide me naar hem toe. "Maar als ik vragen mag, waarom? Wat is het nut van het aankondigen van een executie die nooit zal plaatsvinden?"

"Daar Agent Kallus moet jij je niet te druk over maken. Zorg gewoon maar dat je klaar staat. We zijn absoluut zeker dat onze rebellengroep het aas zal nemen."

"Toch. Waarom zouden ze zoveel aandacht besteden aan twee onbekenden. We hebben zelf aangekondigd dat de beveiliging optimaal zal zijn."

"Weeral Agent, daar moet jij je niet druk over maken." Met die woorden verliet hij mijn kantoor.

Ik begreep er niets van. Met de Bridgers was jaren geleden al afgehandeld. Opgesloten in een cel waar hun stemmen van de vrijheid niet uit konden ontsnappen. En dan komt de Inquisiteur opeens met dat idee op de proppen. Hoe wist hij het zelf? Documenten van acht jaar oud lijken mij voor hem toch onbekend domein.

Tenzij ik me vergist heb en het hellemaal geen onbekenden zijn voor de groep.

Ik zette me achter mijn bureau en tikten de zoekopdracht in. Het Bridger document was enkel toegankelijk voor officieren met hoge rang.

Gelukkig was ik dat.

Met mijn snelle vingers tikte ik mijn code in die toegang gaf tot het document. Het was al lange tijd geleden sinds ik het nog had geopend. De Bridgers waren namelijk mijn eerste opdracht geweest. Ik las het document vol informatie door en sommige dingen die ik al lang vergeten was, kwamen weer bovendrijven. Zoals dat de man een jedi was en afstamde van een ex-jedi die de jedi wetten had overtreden en daardoor zijn titel was kwijtgeraakt. En dan dat ene kleine detail dat ik bijna hellemaal was vergeten.

De Bridgers hadden een zoon gehad. Ik opende dat document die al de gegevens over de jonge Bridger bevatte. Op het moment van de arrestatie was de knul zeven geweest. Ik vroeg me af wat er met hem was gebeurt. Waarschijnlijk hadden vrienden of familieleden van de Bridgers hem onder hun hoeden genomen. Veel stond er niet in. Gegevens van bij de geboorte. Geboren op Empire Day. Gewicht. Grootte. Uiterlijk kenmerken. Moeilijkheden.

Gek eigenlijk dat de Bridgers niet voor een thuis bevalling hebben gekozen. Op die manier was hun zoon uit het systeem gebleven.

En toen snapte ik het plan van de Inquisiteur. Een foto die verplicht elk jaar moest worden genomen, stond vanonder op het scherm. Een hele reeks eigenlijk, van elk jaar een.

De jongen had zwart haar met een tint blauw net als zijn vader. Een ietsje donkerere huid zoals vele op deze planeet. Dan die elektrisch blauwe ogen. Als twee druppels water leek hij op...

De straatrat en jedi-padawan van de Ghost crew alleen zo een zeven à acht jaar jonger.

Ezra Bridger had hetdus overleefd en is in de voetsporen van zijn ouders getreden.

oke wat in hemelsnaam is de inquisiteur van plan? en hoe zit dat nu met die schim en dat amulet?????!!!!!

laat je horen in de comments mensen!!!! ik heb het nodig!! gevoelens, gedachten kom op!!