ja ja ik weet het al een tijdje geleden en sommige vroegen er al naar, maar het is school zijn fout met zijn huiswerk en uitstap naar Ieper waardoor ik drie dagen computerloos was

en misschien ook een beetje de nieuwe afleveringen van Ulitmate Spiderman en Lego Ninjago in het engels

maar vooral school echt waar! recensie geschreven waar ik apentrots op ben...tot ik de punten zie, maar ja nu is het even wat rustiger dus jeeeej updates

hopelijk

btw random foto dat ik leuk vind vanboven

geniet en laat weten wat je denkt vanonder in comments!!!!!!!!!

~starloverrebel out

-----------------------------------------------------------------

Zeb POV

"Wacht eens even. Waarom zou Maia daarover beginnen? Zij wou er altijd het liefst van af. Ook deed ze erg haar best om het te vergeten."

"Euh..." ik zocht om hulp bij Sabine.

"Weet je nog toen je wakker werd nadat Maia je had neergeslagen?" Dank je Sabine!

Wacht! Niet de waarheid vertellen! Hij gaat zowat ontploffen.

"Ja..." zei hij aarzelend.

"Wel dat is niet alles. Je bent misschien een groot deel van je herinneringen kwijtgeraakt. En die dromen van je de laatste weken?"

Weer knikte hij. "Dat zijn zo een beetje herinneringen."

Ezra zijn ogen werden groot. "Bedoel je?"

"Jep. We waren allemaal door de Inquisiteur gevangen en jij zo een beetje aan de dark side." Het laatste deel was nog net verstaanbaar met haar gemompel.

Nu was het onze beurt om een roepuitbarsting van Ezra te krijgen.

"Jullie hebben gelogen tegen me! Dit de hele tijd voor me verzwegen!"

We sloegen beide onze ogen neer. Beschaamd.

"Allemaal! Ik vertrouwde jullie!" er verschenen tranen in zijn ogen en zijn blik was vol verraad.

"Ik kan niet geloven dat jullie dit hebben verzwegen. Weet ook iemand van jullie hoe suf ik me heb gepiekerd op die dromen? Hoe ze me braken? Me gek maakten?" Ezra was echt furieus en ik nam het hem niet kwalijk. "Denk het niet!"

Ezra's mond werd een kwade streep en hij strompelde achteruit richting de deur om er dan vandoor te lopen.

Weg van hier.

En van ons.

Ik voelde me nu zo slecht en ik wist dat Sabine er net zo over dacht. Sabine beet zowat haar lip kapot en de tranen waren ook ontsnapt aan haar ogen.

De stilte in de hut was snijdend.

En ik denk dat Garion wist hoe we ons nu voelde want hij stond recht en liep ook naar buiten. Zijn gezichtsuitdrukking was vol begrip want we hadden het om precies dezelfde reden als hem gedaan.

Om Ezra te beschermen.

Alleen was er nog iets dat door mijn hoofd spookte.

Tegen wat had Garion hem willen beschermen? Tegen de twee stemmen die Ezra terroriseerden?

Ezra POV

Ik liep recht het doolhof in, zonder er verder bij na te denken.

Verdriet.

De tranen stroomden over mijn wangen.

Gebroken.

Het was alsof er een schakelaar was omgeslagen op het moment dat Sabine en Zeb dat zeiden.

Verraden.

Alle herinneringen die Maia letterlijk uit me had weten te slagen kwamen weer naar boven.

Schuldig.

De reünie met Dai.

Waarom?

De reddingsoperatie die een val bleek te zijn van de Inquisiteur en Maia.

Alleen.

De crew die gevangen was aan de muren vastgebonden samen met Maia.

Ik bleef rennen.

De mentale aanvallen van de Inquisiteur die me probeerde te breken.

Doelloos.

Ik die de 'meester' onthoofden en hoe goed ik me daarbij voelde.

Hulpeloos.

Jonathan herenigd met zijn zus.

Waardeloos.

Het gevecht met Maia, Dai en Jonathan tegen mij terwijl de Inquisiteur toekeek.

Haat...

Mijn lightsaber tegen Maia haar borst die ik net op tijd had weten te deactiveren.

Tegenover mezelf.

De rode lightsaber die in Dai zijn borst zonk om mij te redden.

Het was mijn fout.

"Vaarwel mijn vriend..."

Het verlies.

Het wurgen van de Inquisiteur totdat we werden tegengehouden door de crew.

De pijn.

Ik vastgebonden aan een stoel met de crew rond me heen die me afwachtend aankeken.

Het leed.

En dan Light en Dark.

Het duister.

Mijn vaders bericht.

Het gemis.

Maia en Dai liepen door het lange gras naar ik weet waar.

Ik bleef stil staan.

Ik was er.