Kanan POV

"Kanan volgens mij gaat onze afleiding iets te goed." zei Zeb die naast me rende en af en toe eens naar achteren schoot, naar de troopers die ons achtervolgden.

Misschien had Zeb wel een beetje gelijk. Ik had niet verwacht dat er zo veel troopers zouden zijn, maar waarschijnlijk was het aantal verhoogd nadat ze Ezra hadden gevangen.

"We kunnen niet klagen over hun welkomstcomité." grapte ik.

"Is het nu echt het moment voor grapjes."

Ik hief mijn schouders op. "Nee, maar dat is wat de knul nu zou hebben gezegd."

"Dit gaat maar beter goed want ik weet niet of ik zo een grapjes nog veel ga aankunnen."

Ik draaide met mijn ogen.

We kwamen bij een splitsing. "Rechts of links?" vroeg Zeb me.

Ik concentreerde me even. "Links." En links sloegen we af.

"Ik heb Ezra gevonden, maar geen spoor van Dai of Maia." Klonk er door mijn com.

"Laat hen dan maar. We redde eerst Ezra. Waar is hij." Antwoorde ik Sabine.

"Cel A-49. Weet je ik snap niet waarom ze er een A voorzetten. Er zijn geen cellen op de hogere verdiepingen." Zei Sabine.

"Nou geen idee Sabine, maar we komen naar je van zodra we het welkomstcomité gedag hebben gezegd."

"En hoe ben je dat van plan?" vroeg Zeb.

Ik dacht even na. "Ik heb een idee. Volg me."

Stormtrooper POV

We zaten twee rebels op de hielen. De lasat en de man. Ze gingen een deur binnen. Dachten ze nu echt dat we zo dom waren. Ik snap niet dat we hen nog niet eerder hadden kunnen oppakken.

Samen met nog elf andere troopers kwamen we aan de deur. Ze hadden hem niet eens vast gedaan of zo.

We gingen allemaal naar binnen. De ruimte was leeg.

Toen rolde er twee explosieven tussen onze voeten. O shit!

Sabine POV

Ik stond al even te wachten op Kanan en Zeb. Eindelijk zag ik ze de hoek om lopen. Gelukkig zonder koektrommels.

"Dat duurde lang." Klaagde ik. Ik had me echt dood verveeld hier.

Voor zeker vier hele minuten. Misschien zelf vijf.

"Klagen kan later nog Sabine." Zei Kanan. "Leid de weg."

Ik ging voorop en sloeg een gang naar rechts en dan was het tellen. 47. 48 en 49. "Hier is het."

Ik stopte nogal plots en Kanan botste bijna tegen me aan. Ik gaf hem een verontschuldigende blik.

Ik opende de celdeur. We gingen naar binnen. Er lag een figuur op de bank.

"Ezra?" vroeg ik aarzelend.

De persoon deed zijn kap af en het was een meisje. Ze activeerde een rode lightsaber. Kanan activeerde de zijne ook. Het meisje leek nogal te aarzelen.

En voor we gebruik konden maken van haar aarzeling, kwam de Inquisiteur ook binnen met nog andere troopers.

Dit ging niet gemakkelijk worden.

Ezra POV

Ik opende mijn ogen weer. Het eerste wat ik voelde was de kou.

Wat was er gebeurd?

Rechtzitten ging moeilijk. Ik had een vreselijke pijn vanachter op mijn hoofd. Was ik nu weer neergeslagen? Drie keer op één dag kon niet echt goed zijn.

Alle als het nog steeds dezelfde dag is. Onze missie was 's nachts geweest en ondertussen was ik al drie keer bewusteloos geweest. Ik had geen enkel benul van tijd.

De deur ging open en ik forceerde mezelf om recht te gaan zitten. Ondanks de vermoeidheid en pijn. Ik had de Inquisiteur verwacht, maar het was Maia zoals ik dacht.

Ook dat was fout. De persoon zette zijn kap af en zijn bruine haren kwamen tevoorschijn. Hij streek een lok weg die voor zijn ogen hing. Er was iets anders aan zijn ogen. Van een donkerder groen, meer duister.

"Hallo Bridger." begroette hij me zoals hij altijd deed.

"Dai." zei ik. Er zat een harde toon in mijn stem.

Ik ging als eerste verder. "Ik dacht dat je hier niks mee te maken had. Behalve dat je er net zo was ingetrapt als ik."

"Dat was ook zo, maar de Inquisiteur heeft me iets laten inzien."

"En dat moet zijn?" vroeg is op sarcastische toon.

"Dat zij niet de slechte zijn."

Oké ze hadden Dai dus gewoon gebrainwasht.

"Ja en dan ben ik de slechterik. Degene die vastgeketend zit en waarschijnlijk gemarteld gaat worden omdat ik weiger om iets te zeggen?"

Het was puur sarcasme geweest. Toch antwoorde Dai. "Juist."

Ik stond echt versteld. Dit was totaal niet meer de Dai die ik herinnerde. Degene die hem altijd wou overtreffen.

"En ik was het zat om steeds in jou schaduw te staan." Ah daar is hem.

"Maia keek op naar jou en niet naar haar grote broer. Jij moest altijd overal de beste in zijn en toen zij dan verliefd op je werd."

"Wow wat verliefd?" Onderbrak ik hem. Had Maia hem echt leuk leuk gevonden?

"Je had het niet eens door en dat brak haar hart. Maar toch was jij nog steeds God voor haar."

"Dai is het nu echt het moment op dit te bespreken. Ga anders nog eens terug op dat de Inquisiteur en de koektrommels de goede zijn. Dat vond ik zeer interessant."

Ik ging in kleermakerszit zitten zo goed al het kon door die rot kettingen. En deed alsof ik vol interesse zat. Ik probeerde Dai enkel wat op te jagen. En dat leek ook te lukken.

"Ezra", zuchtte hij. Nu had hij echt mijn aandacht. Iets aan de toon van zijn stem stond me niet echt aan. "Toen wij met zijn drieën op straat leefden keek niemand naar ons. Wij pestten wel altijd het Keizerrijk, maar de burgers van Lothal moesten ook niks van ons hebben. Ze verraadde ons zelf voor een paar credits."

Hier had ik niks op te zeggen. Het was waar. Een man had me ooit herkend en neergeslagen. De volgende ochtend werd ik wakker in een cel. Tien minuten later had ik wel al terug buiten gestaan. De bewaking bij een elf jarige was niet echt super. Maar toch...misschien had Dai wel gelijk.

Wat dacht ik nu. Ik kon mezelf wel op mijn kop slaan. "Het keizerrijk waren de reden dat wij op straat moesten leven. Onze ouders..."

"Jouw ouders. Mijn moeder is gestorven bij Johanthan en mijn vader werd gedood door een bedelaar. Hier heeft het keizerrijk niks mee te maken."

Daar had hij me weer. Aa! Waarom kon ik hier niks op vinden. Dai had hem in een hoek gewerkt. Dai's ouders en broertje was een niet zo aangename geschiedenis. Het was al verrassend dat Dai erover begon.

"En wat er gebeurde met je ouders is enkel hun eigen fout. Hadden ze niet moeten opstaan tegen het glorieuze keizerrijk." Ging Dai verder.

Glorieus? Serieus? Had Dai net het woord glorieus gebruikt voor het keizerrijk.

Toen wist ik iets dat hem wel kwaad zou maken. Maar ik kreeg er de kans niet voor om het te zeggen.

De com van Dai piepte. "Kom onmiddellijk naar mijn bureau."

"Het was een aangenaam gesprek, Bridger. Ik hoop dat je de juiste keuze maakt. Want ondanks al of dit ben je nog steeds een vriend van me en zou het jammer vinden als ik je moest doden."

Dai draaide zich om en liep de cel uit. Hij lietme alleen met mijn gedachten. 

_______________________________________________________________________

Een gelukkige nieuwjaar 

voor degene die thuis blijven of met familie gaan eten: veel gezeligheid met de mensen van wie je houdt

voor degene die uit gaan: PARTY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (ik ga voor het eerst weg met nieuwjaar whoehoe spannend)