Kanan POV

Mijn com gaf een piep. "Alles is verlopen volgens plan meester." Klonk er door waarna de verbinding weer werd verbroken.

"Dat klonk niet als Ezra." Zei Sabine.

"Ja maar wie zou jou anders meester noemen." Sprak Zeb dat weer tegen.

"Ezra noemt me ook bijna nooit meester." Zei ik hen. "De stem klonk ook meer als Dai."

"Misschien zijn ze gevangengenomen?" dacht Sabine.

"Ik denk dat we beter eens gaan kijken." Ik was echt ongerust over Ezra en ik vreesde dat Dai hier iets mee had te maken.

"Specter 1 aan specter 2 we gaan bij de gevangenissen kijken. Pik ons daar op."

"En de kratten die jullie hadden gevonden?" vroeg Hera door de com. 

"Ik blijf wel hier en breng ze aan boord." Antwoorde Zeb haar.

Nadat renden Sabine en ik naar de gevangenissen.

Ezra POV

Ik werd wakker op de grond. Meteen merkte ik dat ik een cel was opgesloten. Ik wist dat ik snel moest zijn want waarschijnlijk zouden ze zo meteen langs komen voor ondervraging. Misschien waren ze Dai momenteel aan het ondervragen. Wacht Dai! Had hij me weer verraden? Was dit allemaal een val? Ik kon het niet geloven. Daarom was Dai de hele tijd zo nerveus geweest. Hij was bang dat ik zou ontdekken dat hij me weer had verraden, maar...

Misschien was er een kans dat Dai me niet had verraden. En als dat zo was dan moest ik hem snel vinden.

En Maia niet te vergeten.

Ik liet me tegen een muur van de cel naar beneden glijden. Wat dacht ik wel. Dai had me verraden dat wist ik gewoon zeker.

Ik legde mijn hoofd in mijn nek zodat ik naar het saaie vlakke plafond kon kijken.

Maar in plaats van dat saaie plafond te zien zag ik iets dat me maar al te bekend voor kwam.

Een ventilatierooster.

Ik kon het niet geloven dat ze me in een cel hadden gezet met een ventilatierooster. Ze werden dommer met de dag. Misschien had Dai me niet verraden want die zou dit zeker weten en zo een fout niet maken.

Oke normaal gezien zou een normaal iemand niet zo hoog kunnen springen, maar met de hulp van de force zou ik daar toch moeten geraken.

Ik sloot mijn ogen, concentreerde me op de force en sprong. Bij mijn eerste sprong, klapte het deksel enkel open. Bij mijn tweede kon ik er makkelijk inklimmen. Na de klep terug te hebben gesloten ging ik opzoek naar Dai en Maia.

Kanan POV

Sabine en ik zaten verstopt achter een paar kratten. De kust leek net veilig en Sabine stond al op, maar ik trok haar meteen weer naar beneden.

"Wat?" fluisterde ze tegen mij.

Ik wees naar de Inquisiteur die net de hoek was omgeslagen en richting ons kwam of de gevangenis. De deur van de gevangenis ging ook open en er kwam een persoon uit met een mantel aan zodat we niet konden zien wie het was.

De onbekende persoon knielde voor de Inquisiteur. Een leerling van hem dus. Ook gaf hij iets. Ik kneep mijn ogen tot spleten om het goed te kunnen zien.

Een lightsaber?

Toen besefte ik dat het geen gewone was. Het was die van Ezra!

De Inquisiteur grimaste en zijn puntige tanden waren zichtbaar. De leerling stond recht en beiden liepen ze naar binnen, waarschijnlijk op weg naar Ezra en Dai. Of misschien was de leerling Dai. Ik wist het niet.

"Kanan wat doen we nu?" vroeg Sabine.

Eigenlijk wist ik het niet. Als we ze gingen redden was de kans groot dat hij met zowel de Inquisiteur als zijn leerling zal moeten vechten en dat kon hij niet winnen.

"We hebben sowieso Zeb en Hera nodig." Antwoorde ik dan maar. "We zullen terug moeten gaan."

Op Sabine gezicht verscheen ongeloof. "Kanan we kunnen ze toch niet achterlaten."

Sabine had gelijk. Wie weet wat ze hem zouden aandoen, maar de kans dat het nu lukte was nog kleiner als dat Chopper ooit niet irritant zou zijn.

Ik keek Sabine aan. Zij keek me aan met een blik waar ik me gewonnen voor moest geven.

"Geef me eventjes." Zei ik voordat ik mijn ogen sloot en opzoek ging naar Ezra.

Het duurde niet lang.

"De knul doet het weer." Lachte ik als ik mijn ogen weer opende.

"Wat bedoel je?" vroeg Sabine.

"Hij is ontsnapt."

Ezra POV

"Ik voel dat de jongen wakker is. Misschien moeten we hem dan maar eens gedag zeggen." Hoorde ik een stem zeggen terwijl ik door de ventilatieschacht kroop. De Inquisiteur!

Hij was op weg naar mijn cel, dus kon ik maar beter voortmaken. Toen ik zeker wist dat hij wat verder was, begon ik sneller te kruipen. Eindelijk een nieuw rooster. Snel keek ik of de kust veilig was en sprong eruit.

Meteen zag ik iets waarmee ik Dai en Maia kon opzoeken. Dat is nou eens geluk hebben.

Ik ging het scherm af. Maia zat in cel A-34.

Dat was de gang door en naar rechts, derde cel. Makelijk.

Maar Dai kon hij nergens vinden. Had hij me dan toch verraden? Of misschien was hij dood? Misschien was hij gewoon niet in deze cellen en naar een stardestroyer gebracht, misschien was dat waarom ik in zo een simpele cel zat. Zeker als je bedenkt dat de Inquisiteur hier rondloopt.

Mijn gedachtegang werd doorbroken door voetstappen.

Gewoon Maia bevrijden en Dai moest maar later komen.

Toen ik aan de cel van Maia was, ging het alarm. Ze hebben dus ontdekt dat ik ervan door ben.

Ik aarzelde een beetje bij het openen van de cel. Laat dit de goede zijn.

De deur opende zich en ik ging naar binnen.

En ja daar op de bank lag een meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze keek op toen ik binnenkwam. Haar bruine krullende haren vielen over haar schouders en omsloten haar gezicht dat een iets donkere huiskleur had net zoals haar broer. Haar zeegroene ogen werden groot toen ze me zag.

"Ezra kijk uit." riep ze nog net toen ik weer werd neergeslagen.

Haar ogen waren dus niet groot geworden bij het zien van mij, maar waarschijnlijk bij het zien van de Inquisiteur, gokte ik.

Mijn ogen vielen dicht en het laatste wat ik zagvoordat ik bewusteloos viel, was Maia die op haar knieën naast me zat. Deuitdrukking op haar gezicht kon ik niet meer zien wan alles weer weeral zwart.