Kanan POV

We waren gelukkig zonder te veel problemen van de Stardestroyer geraakt. Juist een paar Ties moeten neerschieten. Geen probleem dus.

Nu stonden we allemaal in de med bay (ja sorry vond zieke ruimte zo dom klinken dus staat het in het Engels. Iemand een mooi woord hiervoor?) We staarden naar de drie tieners die vastgebonden op een stoel zaten. We hadden niet goed geweten wat te doen. Natuurlijk was de vraag hoe ze zouden reageren wanneer ze wakker werden.

Dus nu stonden we hier sinds we Dai hadden begraven. Arme knul....

Maia's hoofd bewoog en ze leek wakker te worden. "Wat?"

Ze keek naar ons op. En wij staarden verwachtingsvol naar haar.

Na ons even bedenkelijk aan te hebben gekeken, keek ze naar de touwen waarmee ze aan de stoel was gebonden. "Euh? Moet ik het zelf vragen?"

Ik liet een zucht ontsnappen. Hera stapte naar voren om haar los te maken. "Sorry lieverd, maar we wisten niet goed hoe je zou reageren wanneer je wakker werd."

Eenmaal dat ze los was strekte ze zich uit. "Man jullie moesten me ook weer niet zo strak vastbinden." Jep hellemaal Ezra.

Ze draaide zich om naar de twee jongens. "Waar is Dai?" ze draaide zich weer om naar ons. Verwarring stond op haar gezicht geschreven.

"Euh..."

Toen moest het tot haar hebben doorgedrongen want haar ogen vulde zich met tranen. "Hij is dood. Is het niet?"

Ik knikte. "We hebben ons best gedaan, maar hij was al dood toen we hem hier brachten."

"Waar is hij?"

"We hebben hem bij Ezra's toren begraven." Antwoorde Sabine haar.

"Zou ik..." ik wist wat ze ging vragen, maar voordat ik haar kon onderbreken, werd ik zelf onderbroken door iemand. "Maia?"

Ze draaide zich om. "Jonathan!"

Ze bukte zich voor haar broer en nam zijn gezicht in zijn handen. "Je bent in orde."

"Euh... sis waarom ben ik vastgebonden aan een stoel?"

Ze lachte en gaf hem een knuffel. De knul keek nog verwarder. Toen kreeg hij ons in het oog. "Wie zijn dat?" fluisterde hij tegen haar. Toch kon ik het horen.

"Wel..." wou Maia uitleggen. Enkel werd ook zij onderbroken door Ezra. Niet door een geluid, wel door een beweging.

Hij worstelde met zijn touwen, maar hij leek niet wakker te worden. Hij had een nachtmerrie.

Ezra POV

De lightsaber zonk in Dai's borstkast. "Neeeeeee!"

We wurgde de Inquisiteur bijna dood.

Alle drie.

Beschermende armen om me heen.

Kanan!

Ik verzet me.

Nee! Stop!

Dai!

Nee hij is dood!

Dai's lichaam licht daar op de grond in een plas bloed. Maia en Jonathan zitten over hem gebogen. Hun ogen zijn gevuld met tranen.

"Hey Bridger. Ik hoop dat we nu eindelijk quitte staan."

Ik probeer los te komen uit de omarming, maar de persoon laat me maar niet los.

Vaarwel mijn vriend.

Gelach.

Stop! Laat me met rust!

"Ik zal ze allemaal afslachten en dan sluit jij je terug aan bij mij."

"Nee! Laat me met rust!"

Ik gebruik de force en duw alles en iedereen weg van me.

"Kom het onder ogen weeskind. Je behoort aan de duistere kant. De duistere kant roept voor je. Beantwoord die roep."

"Hou nu eens je klep dicht!"

"Goed, goed. Open nu je ogen."

Gek genoeg luisterde ik naar de stem. ik opende ze en zag wat ik had gedaan. Maia lag naast Dai in een plas bloed. Jonathan onthoofd.

En dan de Ghost crew.

Ze hangen aan de muur. Geketend. Gemarteld.

De trotse lasat is gebroken.

De Mandoliraanse dof. Niet kleurrijk. Zo somber.

De Twi'lek die voor me zorgde als een moeder. Onder het bloed. Haar krachtige houding verdwenen.

En dan de jedi. Mijn meester. Kanan...

"Jij hebt hiervoor gezorgd."

Ik schudde met mijn hoofd. "Leugens"

"Zeg het vaak genoeg tegen jezelf en misschien ga je het ook nog geloven."

En weer dat gelach.

"Neeee..."

Alles werd zwart en ik was alleen met mijn gedachten in deze duister put.

Iets erger kon ik niet bedenken...

En ik kreeg het plots nog koude, maar ook warmer...

Kanan POV

Ezra spartelde tegen in zijn touwen, terwijl hij schreeuwde.

"Ezra!" zei ik en ik knielde voor de stoel neer. "Ezra rustig het is maar een droom." Ik deed mijn best om hem wakker te maken.

"Hou nu eens je klep dicht!"

Ik schrok achteruit. Wat was dat?

Ik werd aan de kant geduwd door Maia. "Vroeger had hij dit soms ook voor. We moesten hem altijd aan zijn bed vastbinden. Gelukkig stopte het uiteindelijk en was dat niet meer nodig."

"Wat deden jullie dan?" vroeg ik haar.

"Wel in het begin gebruikten we gewoon oordopjes."

Iedereen gaf haar een blik. "Wat?! Vergeet niet wij waren elf en twaalf. Maar boh. Uiteindelijk toen hij ook nog met spullen begon rond te smijten dus door de force, kiepten we een emmer water over hem leeg."

Weer de blik. "Hey, hoe zouden jullie reageren als dingen opeens beginnen rond te zweven en Ezra daar vastgebonden aan zijn eigen bed ligt te schreeuwen."

"Sabine..."

"Ben al weg."

Sabine liep de med bay uit om een emmer water te gaan halen.

Even stopte Ezra met schreeuwen en bewegen. Toch bleef ik op mijn hoede.

"Neeee..." ik werd met de force naar achteren geduwd. Mijn hoofd raakten de muur en even zag ik zwarten vlekken. Maia was blijkbaar hetzelfde lot tegemoet gegaan want ik hoorde Jonathan haar naam zeggen.

Hera hielp me recht en ik zag Sabine net de emmer water over Ezra leeg kieperen.

Zijn hoofd schoot recht en zijn ogen schoten open terwijl hij naar adem hapte.

Maar er klopte iets niet... 

____________________________________________________________________________________

Oke er zijn dus 2 redenen waarom ik waarschijnlijk minder ga kunnen updaten

1) huiswerk, veel huiswerk

2)ik ben bezig aan 2 nieuwe verhalen en als ik een idee heb, schrijf ik dat meteen op en ja de pagina's in mijn schrift beginnen zich te vullen, maar ik ga eerst dit afwerken en dan komt er een nieuwe die wel niks met deze te maken heeft

dus ja ik doe mijn best

en comment is altijd welkom!!!!!!!!!!!!!!!!

~starloverrebel